13

Het was lastiger dan Nieve had gedacht om op afstand een bruiloft te organiseren. Ze had deze Ierse weddingplanner op internet gevonden en haar op het hart gedrukt dat kosten noch moeite mochten worden gespaard. Maar Nieve vond het moeilijk om het regelen uit handen te geven. Een bruiloft in de Verenigde Staten zou makkelijker zijn geweest. Ze vroeg zich dan ook af waarom ze ooit had gedacht dat trouwen in Ierland een goed idee zou zijn.

Om heel eerlijk te zijn wist ze heel goed waarom dat was: ze wilde iedereen de ogen uitsteken.

Voordat het besluit om te gaan trouwen was genomen, had ze er niet over gepeinsd terug te gaan naar Ierland, ook al was het daar nog zo swingend geworden. Nieve vermoedde dat de Ieren ten onrechte dachten dat ze zo cool waren geworden, want wat kon er nou op tegen de steden in de VS? Wanneer Gail en Stephen een enkele keer kwamen, vonden ze het hier geweldig, maar niet zo top als Ierland. Nieve geloofde er niets van.

De weddingplanner was gevestigd in Rathoath, niet in Dublin. Dat had Nieve pas later tot haar schrik beseft, want Rathoath was vast een sloom dorp waar niemand wist hoe een echt luxe bruiloft eruitzag. Haar moeder had haar uitgelachen en gezegd dat dit soort plaatsen juist helemaal in de lift zaten, en waarom had Nieve niet gekozen voor een weddingplanner in Galway?

Nieve vond het merkwaardig dat de enige aan wie ze zich stoorde, haar moeder was. Gail had haar altijd achter de vodden gezeten en geklaagd dat ze niet voldoende haar best deed. Maar uiteindelijk had Nieve carrière gemaakt zonder Gail. Ze had Darcey overtroefd en was iemand geworden die een weddingplanner in de hand neemt voor de mooiste dag van haar leven. Gail mocht zich er zijdelings mee bemoeien, zodat ze kon zien dat haar dochter iemand was die het geld gemakkelijk kon laten rollen. Een dochter die het helemaal had gemaakt.

Ze besefte dat mensen die Aidan en haar hadden gekend, waarschijnlijk dachten dat ze allang waren getrouwd, misschien zelfs gescheiden. Maar trouwen had niet boven aan hun lijstje gestaan toen ze in Californië waren aangekomen.

Nieve had zich meteen gestort op het werk bij Jugomax, waar iedereen dagen maakte van twaalf uur of zelfs langer. Ze had helemaal geen tijd om aan trouwen te denken. En Aidan had ook geen haast. Hij had voorgesteld even naar Las Vegas te gaan om daar snel te trouwen, maar toen had hij een hele fles wijn op, dus nam ze hem niet serieus. Bovendien hadden ze het zelfs voor een reisje naar Las Vegas te druk. Ze had gezegd dat ze ooit wel wilde trouwen, maar niet tussen de eenarmige bandieten. Hun bruiloft moest super-de-luxe zijn, en chic. Ze maakten daar vaak grapjes over, en hij had zich hardop afgevraagd waarom ze zouden willen trouwen als het nu ook prima ging.

Dat was ze met hem eens, maar toch was ze graag eerder met hem in het huwelijksbootje gestapt. Dat zou het min of meer rechtvaardigen dat ze haar beste vriendin was kwijtgeraakt. Daar dacht ze liever niet aan, hoewel ze ervan overtuigd was dat het tussen Darcey en Aidan niet blijvend zou zijn geweest. Dat had ze meteen gezien. Aidan dacht dat hij van Darcey hield, maar waarschijnlijk vond hij haar alleen maar intrigerend omdat ze zo zelfverzekerd en ongeïnteresseerd overkwam. Waarschijnlijk was hij er gauw achter gekomen dat ze dat niet was. Iemand als Nieve paste veel beter bij hem.

Het was alleen jammer dat Darcey er zoveel verdriet van had gehad. Het was nooit Nieves bedoeling geweest haar te kwetsen, maar dat was onvermijdelijk geweest. Ze had gehoopt dat Darcey zou begrijpen dat het voor haar eigen bestwil was, maar Darcey begreep het bepaald niet.

Darcey was langsgekomen om Nieve ermee te confronteren. Op dat moment was Nieve bij Aidan, en Darcey had een scène getrapt en gezegd dat ze wilde wachten tot Nieve thuiskwam. Uiteindelijk had Stephen haar de deur gewezen, en toen was ze op de stoep blijven wachten.

Nieve was zich een ongeluk geschrokken toen Darcey haar ineens aansprak. ‘Darcey! Ik schrik me dood!’

‘Leuke avond gehad?’ vroeg Darcey. ‘Met míjn vriend?’

‘Kom op, Darcey,’ zei Nieve. ‘Doe nou niet zo…’

‘Wat doe ik dan?’

‘Je maakt dat ik me schuldig voel.’

‘Jij, schuldgevoelens? Dat ligt niet in jouw aard.’

‘Ik vind het echt heel naar voor je,’ zei Nieve. ‘Ik weet dat hij veel voor je betekende. Maar echt, het was niet mijn opzet. Weet je, ik…’

‘Hou toch op,’ zei Darcey.

‘O, gaan we er als volwassenen over praten?’

‘Het is toch niet te geloven dat je me dit aandoet,’ zei Darcey. ‘Ik heb je altijd geholpen, op school, tijdens onze studie en op je werk. En wat is mijn dank? Dat je mijn vriend van me afpikt.’

‘Je moet het in perspectief zetten,’ reageerde Nieve. ‘Ik heb jou ook geholpen, tijdens onze studie en met vriendjes. Ik heb tegen hen gezegd dat je goed kon zoenen. Het is niet mijn schuld dat het niet klikte.’

‘Dus toen heb je maar de vriend afgepikt met wie het wel klikte?’

‘Zo ging het helemaal niet,’ weerlegde Nieve. ‘Echt, ik wist het meteen. En hij was zich er ook van bewust.’

‘Hij houdt van me,’ zei Darcey.

‘Het spijt me,’ zei Nieve. ‘Maar dat is verleden tijd. Nu horen wij bij elkaar.’

‘En er was geen andere man beschikbaar voor je?’ vroeg Darcey kwaad.

‘Aidan was beschikbaar,’ antwoordde Nieve.

‘We zouden gaan trouwen!’ riep Darcey uit.

‘Nee, hoor.’

‘Nou en of!’

‘Hij wist het nog niet zeker.’ Nieve keek Darcey meelevend aan. ‘Hij dácht dat hij van je hield, maar was daar niet honderd procent zeker van. En toen leerde hij mij kennen.’

‘Ja, hoor.’

‘Ik heb niets gedaan,’ zei Nieve.

‘Loop naar de hel!’

‘Toe nou, Darcey.’ Nieve had tegenover Darcey nog nooit zo’n smekende toon aangeslagen. ‘Luister nou even… Het spijt me dat dit is gebeurd, het was niet de bedoeling. Maar gebeurd is gebeurd. En ik zou het heel erg vinden als ik hierdoor je vriendschap kwijtraak. We kennen elkaar al zo lang!’

‘Je kent me helemaal niet,’ snauwde Darcey. ‘Ik snap niet waarom ik je vriendin ben geweest. En ik wil je ongemeende spijtbetuigingen niet!’

‘Maar het spijt me echt!’ riep Nieve uit. ‘Ik was heus niet van plan hem van je af te pakken, maar we beseften meteen dat er iets heel bijzonders tussen ons was. Hij is degene op wie ik heb gewacht, hij is de Ware.’

‘Als je echt een vriendin was geweest, had je het niet zover laten komen,’ zei Darcey.

‘Als jij echt een vriendin was, zou je er begrip voor hebben. Aidan zou zich niet laten afpakken als er niets mis was geweest.’

Darcey had zo gekwetst gekeken dat het tot Nieve doordrong dat dit geen gewone ruzie was. Dit was iets anders, dit was het einde van een vriendschap. Ze had nooit vermoed dat een man daar de oorzaak van kon zijn.

Later voelde ze zich pas echt rot, toen Gail haar in Amerika belde om te vertellen dat het slecht ging met Darcey, en dat Minette bang was dat ze aan een eetstoornis leed omdat ze dagen achter elkaar niets at en zich dan ineens volpropte. Haar gewicht ging snel op en neer. Nieve was dan ook blij geweest te horen dat Darcey naar Londen was vertrokken, want dat betekende vast dat ze zich eroverheen had gezet. Darcey wist niets van mannen, en Nieve wel. Nieve had meteen geweten dat Aidan en zij voor elkaar bestemd waren. Met Aidan voelde ze zich prettiger, veiliger.

Nieve leefde niet alleen voor haar werk. Ze was een carrièrevrouw met een aantrekkelijke man aan haar zijde. Het was fijn om bijna alles te hebben wat je hartje begeerde. Een huwelijk leek minder belangrijk, want ze woonden immers samen, en bovendien hadden ze geen tijd om een bruiloft te regelen. Aidan had een veeleisende baan, ook bij Jugomax.

‘Zodra ik je zag, wist ik dat je heel bijzonder was,’ had hij ooit gezegd toen ze op de grond van de IT-ruimte gauw een beker koffie dronken. ‘Je straalde positieve energie uit.’

‘Ik wist het ook meteen,’ reageerde ze. ‘Maar dat had niets met positieve energie te maken. Ik had gewoon nog nooit zo’n sexy kerel gezien.’

Hij lachte.

‘Echt, hoor,’ ging ze verder. ‘En ik had al heel wat sexy kerels gezien. Toen Darcey en ik in Spanje waren…’ Ze zweeg toen hij zijn wenkbrauwen optrok. ‘Maak je geen zorgen, ik hield het netjes,’ zei ze. ‘Stel je eens voor, als Darcey niet naar huis was gegaan omdat haar vader de benen had genomen, en ze niet die suffe baan had aangenomen, zou ze jou nooit hebben leren kennen. En ik ook niet.’

‘Heb je ooit nog iets van haar gehoord?’ vroeg Aidan.

‘Ik heb gebeld, maar ze hing meteen op.’

‘Ze zet zich er wel overheen,’ zei Aidan niet op zijn gemak. ‘Je kunt zoiets niet je hele leven met je meedragen. En jullie zijn hartsvriendinnen.’

‘Dat waren we,’ reageerde ze. ‘Darcey vergeeft niet gauw. Zo heeft ze nog maar nauwelijks contact met haar vader. Ik neem het haar niet kwalijk dat ze boos op me is, maar ze moet de feiten wel onder ogen zien. En daar is ze niet goed in.’

Aidan kon nog nauwelijks geloven dat hij iets met Nieve had en niet met Darcey. In één ogenblik was zijn leven op zijn kop gezet. Zodra hij Nieve op de stoep had zien staan, mooi, gedistingeerd en adembenemend. Toen hij met haar sprak terwijl Darcey boven was, had hij zich als betoverd gevoeld. Nieve maakte gevatte opmerkingen, ze was leuker dan Darcey, ook qua uiterlijk. Ze was mooi, intelligent en trok zich nergens iets van aan.

Ze bleek ook goed te kunnen koken. Onder het eten was hij zo onder de indruk van haar dat hij Darcey onmogelijk de ring kon geven die hij met zoveel zorg had uitgezocht. Bijna had hij de grootste fout van zijn leven gemaakt. Op dat moment had hij niet verwacht een langdurige verhouding met Nieve te krijgen. Ze had hem er alleen maar onbewust aan herinnerd dat er meer was in het leven dan Darcey, en dat hij te jong was om nu al aan huisje, boompje, beestje te beginnen.

Hij was op het nippertje ergens aan ontsnapt, dacht hij. Het lot was hem welgezind geweest.

Nieves vingers vlogen over het toetsenbord terwijl ze een vragenlijst van de weddingplanner invulde. Het kasteel met eigen kapel was geboekt. Er was nooit eerder een bruiloft gehouden, maar de weddingplanner kende de eigenaar. Er waren voldoende kamers voor gasten die wilden overnachten, en er was personeel.

Nieve was erg in haar sas met het kasteel dat ze op internet had bekeken. Het zag er vanbuiten grauw en onverbiddelijk uit, maar alles werd verzacht door de groene weilanden en het gorgelende beekje. De trouwfoto’s konden worden opgevrolijkt met schapen op de achtergrond, had de weddingplanner geschreven, maar daar voelde Nieve weinig voor. Ze wilde meer weten over de bloemen en de cateraar, en vooral over wie er zou optreden. Het moest een grote naam zijn. Uiteraard kon ze zich iemand als Beyoncé niet veroorloven, maar er was vast wel iemand anders die ook heel bekend was. Deze bruiloft was om te vieren dat Aidan en zij triomfantelijk terugkeerden naar Ierland, en om Darcey te bewijzen dat het terecht was geweest dat Aidan haar had ingeruild voor Nieve, en dat je er niets aan had om superintelligent te zijn als je daar niets mee deed om vooruit te komen in de wereld.

Darcey had nog niet op de uitnodiging gereageerd. Ze zou hem toch wel hebben gekregen? Nieve had hem naar het oude adres gestuurd, nadat ze eerst had gecontroleerd of Minette daar nog woonde. Zou Minette hebben geraden van wie hij afkomstig was en hem toen niet hebben doorgestuurd? En als Darcey de uitnodiging wel had gekregen, zou ze dan komen? Nieve vermoedde dat Darcey hen zou willen zien. Darcey zou verrast zijn door de uitnodiging. Maar na tien jaar? Dan zou Darceys woede toch wel gezakt zijn?

Ze had Darcey uitgenodigd om haar te bewijzen dat Aidan en zij een hecht koppel waren. Ze wilde dat Darcey erbij was wanneer ze elkaar het jawoord gaven. Darcey moest weten dat Nieve Aidan niet zomaar had afgepakt. Darcey moest weten dat Nieve de waarheid had verteld toen ze zei dat Aidan de Ware voor haar was. Misschien zou Darcey denken dat Nieve haar een poepie wilde laten ruiken. Maar Darcey zou zich er toch wel overheen hebben gezet? Gail had Nieve verteld dat Darcey de draad weer had opgepakt. Dus kon ze best op de bruiloft komen. Misschien konden ze het goedmaken. Dat zou Nieve graag willen, dat het weer goed was.

Ze had willen uitleggen dat ze meteen die eerste avond voor Aidan was gevallen, dat ze haar best had gedaan hem te vergeten maar hem toch opeens belde bij Car Crew en uitnodigde voor de lunch. Ze had er heel luchtig bij gezegd dat ze de vriend van haar beste vriendin ook weleens bij daglicht wilde keuren. Daar had hij om moeten lachen. Ze hadden afgesproken in een pub, maar toen ze daar waren, had hij bijna meteen voorgesteld naar zijn appartement te gaan.

Nieve had zich nog nooit laten overspoelen door wellust. Maar ze móést Aidan hebben. En dus lag ze even later in zijn onopgemaakte bed terwijl hij de kleren zowat van haar lijf scheurde. Het vrijen was snel en vol passie geweest, en dat vond ze fijn. Ze had gedacht dat Aidan langzaam en sensueel te werk zou gaan, maar ze bleek hem verkeerd te hebben ingeschat.

‘Normaal gesproken neem ik er langer de tijd voor,’ had hij na afloop gezegd, toen ze in elkaars armen lagen. ‘Maar we hadden haast, en ik zal maar bekennen dat ik ook ongeduldig was. Dit heb ik al willen doen sinds ik je voor het eerst zag.’

‘Hebben we nog steeds haast?’ had Nieve gevraagd terwijl ze haar handen tussen zijn benen liet verdwijnen.

‘Nou en of.’ Hij had erbij gekreund.

‘Kunnen we het niet nog eens heel snel doen?’

Hij was op haar gaan liggen. ‘Als je dat wilt.’

‘O ja,’ had ze hijgend uitgebracht. ‘Dat is precies wat ik wil.’

Eindelijk verstuurde ze het mailtje naar de weddingplanner en kon ze haar aandacht weer op haar werk richten. Meestal regelde ze geen persoonlijke dingen onder werktijd, maar de bruiloft was iets groots, en Ennco zou het haar vast niet kwalijk nemen. Even keek ze naar de aandelenkoers. De aandelen Ennco waren de vorige dag een paar cent gezakt, maar dat gold voor bijna alle aandelen. Je moest naar de lange termijn kijken, en wat haar betrof, zat daar een stijgende lijn in. Ze vroeg zich af of ze ook zoveel verdiend zou hebben als Jugomax niet failliet was gegaan. Ook als ze daar directeur zou zijn geworden, zou ze niet zoveel hebben gekregen als nu, met de overname. Iedereen dacht dat acteurs en popsterren veel verdienden, maar het grote geld kreeg je bij financiële instellingen. En dat wist bijna niemand, het grote publiek had er geen flauw benul van hoeveel geld daar werd omgezet. En dat vond ze prima. Pas in Ierland zou ze met geld gaan smijten.

Ze stuurde nog een mailtje, dat er geen gele bloemen moesten zijn omdat geel haar minst favoriete kleur was. Nadat ze het had verstuurd, glimlachte ze. Alles zou helemaal perfect zijn.