21

Nieve maakte al sinds haar aankomst in Californië gebruik van dezelfde advocatenpraktijk, en hoewel die was gespecialiseerd in bedrijfsrecht, maakte ze er toch maar een afspraak.

Nadat ze vijf minuten in de wachtkamer had gezeten, kwam Corr Bryant haar met een lach halen. ‘Nieve, leuk je weer eens te zien.’

Ze lachte terug. Corr was een uitstekende advocaat. Hij was lang, met brede schouders, en altijd gekleed in keurige pakken en witte overhemden met dure manchetknopen. Hij straalde zelfvertrouwen uit.

Achter hem aan liep ze naar zijn werkkamer, waarvan de luxaflex was gesloten tegen de felle zon. Daar bood hij haar een kopje espresso aan van het apparaat dat op een glanzend houten kastje stond.

‘Vorig jaar gekocht,’ zei hij terwijl hij een kopje voor zichzelf inschonk, nadat ze had gezegd dat ze liever een glaasje water wilde. ‘Heerlijke koffie!’

‘Slaap je ’s nachts nog wel?’ vroeg ze.

‘Als een roos. Dat komt omdat ik me nooit zorgen maak. En, Nieve, wat kan ik voor je doen?’

Corr had haar geholpen toen ze nog bij Jugomax werkte, en was een hele steun geweest bij alle problemen die waren ontstaan toen dat bedrijf failliet ging. Hij had haar het gevoel gegeven dat zulke dingen nu eenmaal gebeuren, en dat het niet aan haar lag. Weer een ervaring rijker, had hij gezegd, maar het leven gaat door, het is niet het einde van de wereld. Voor Nieve had het wel het einde van de wereld geleken. Ze had nauwelijks kunnen geloven dat een bedrijf met een goed bedrijfsplan, een bedrijf dat echte producten verkocht, zomaar failliet kon gaan, net zoals al die internetbedrijven die in gebakken lucht handelden. Ze was ontzet geweest over de snelheid waarmee het was gegaan. De banken die zich hadden teruggetrokken, Jugomax dat plotseling niets meer voorstelde. Eerst had ze gedacht dat ze het wel zouden redden, maar dat was niet zo. Op een dag was de directeur niet meer komen opdagen, en toen had zij Max moeten bellen, en die had gezegd dat hij niet bereid was er nog meer geld in te steken.

‘Misschien zijn we onze tijd ver vooruit,’ had hij gezegd tijdens het telefoongesprek waarin hij haar had laten weten dat het voorbij was. ‘Voor mij was het een gok. Als het werkte, zou dat prima zijn geweest. Maar zo is het ook best.’

‘En ik dan?’ had ze gevraagd. ‘En ik dan, en Aidan, en de andere werknemers?’

‘Ik heb gedaan wat je vroeg.’ Het had kil geklonken. ‘Ik heb voor een baan gezorgd, je hebt je kans gekregen, en het is niet mijn schuld dat het op niets is uitgelopen. Als je Lilith nu nog gaat vertellen over Spaanse huishoudsters, zal ze alleen maar denken dat je een ontevreden werknemer bent. Ze zal er geen enkele aandacht aan besteden.’

‘Je bent blij dat het verkeerd heeft uitgepakt!’ had ze uitgeroepen. ‘Je wilde helemaal niet dat ik zou slagen!’

‘Onzin,’ had hij gezegd. ‘Je hebt met mijn geld gespeeld. Uiteraard wilde ik dat je zou slagen. Maar ik ben ook blij dat ik nu niks meer met je te maken heb, Nieve, want eerlijk gezegd vind ik je een grote bitch.’

Gek dat hij haar altijd wist te kwetsen. Ze was geen bitch. Ze wist wat ze wilde en daar ging ze voor, maar dat betekende nog niet dat ze een bitch was. Ze was gewoon iemand met een doel voor ogen, en het stoorde haar dat ze daarom voor bitch werd uitgemaakt.

Ze duwde die gedachten weg en keek naar Corr, die net een beetje suiker in zijn kopje deed.

‘Ik wil graag advies,’ zei ze.

‘Kom maar op.’ Hij lachte erbij. ‘Ben je van plan iets op te zetten met dat geld van Ennco?’

Verrast keek ze hem aan.

‘Je blijft daar toch niet?’ vroeg hij. ‘Iedereen vraagt zich af wat jullie met de poet gaan doen.’

‘Kom nou toch, we zijn maar kleine jongens.’

‘Kleine jongens? Nee, hoor.’

‘Nou ja, hier is iedereen een kleine jongen als er geen miljarden omgaan in het bedrijf.’

‘Misschien heb je wel gelijk,’ zei hij. ‘Maar toch zit je er straks warmpjes bij. Vertel maar eens waar je mee zit.’

‘Ik ga niet zelf een bedrijf oprichten,’ zei ze. ‘In elk geval nu nog niet.’

‘Jammer. Maar toch kan ik je wel een paar adviezen geven over het beheer van je geld,’ zei hij. ‘Niet dat je dat nodig hebt.’

‘Het gaat over het geld,’ gaf ze toe. ‘Maar het is ook persoonlijk.’

‘Daar weet ik weinig van.’

‘Ik ga trouwen.’

‘Gefeliciteerd.’

‘En ik zat te denken aan huwelijkse voorwaarden.’

‘Aha.’ Corr knikte. ‘Wie is de gelukkige?’

‘Aidan.’ Het verwonderde haar dat Corr dat vroeg, want hij had Aidan een paar keer ontmoet.

‘Dus je wilt een huwelijk op huwelijkse voorwaarden met de man met wie je al eh… tien jaar samenwoont?’

Ze trok een gezicht. ‘Ik weet het… Weet je, er staat heel veel geld op het spel, en toen dacht ik…’ Ze zuchtte eens diep. ‘Ik hou echt van hem, maar tegenwoordig lopen er zoveel huwelijken op de klippen, en als dat ons gebeurt, wil ik niet ook al dat geld kwijt zijn.’

‘Heel begrijpelijk,’ zei Corr.

‘Ik vind het verschrikkelijk,’ biechtte ze op. ‘Hij is altijd lief voor me geweest, maar…’

‘Je wilt je overal tegen indekken. Dat begrijp ik. Zoals ik al zei, weet ik daar niet veel van, ik ben expert op het gebied van bedrijfsrecht. Jeetje, Nieve, wat een rotsituatie. Als je niet zou gaan trouwen, en jullie uit elkaar zouden gaan en hij mijn cliënt was, zou ik uit zijn naam geld van je kunnen eisen.’

‘Weet ik.’

Hij klikte een paar keer met de muis, en de printer kwam zoemend tot leven.

‘Deze advocaat kan ik je aanraden,’ zei hij toen hij haar het geprinte vel papier gaf. ‘Expert op het gebied van familierecht.’

‘Dank je.’ Ze stopte het opgevouwen papier in haar tasje.

‘Gaat alles goed tussen Aidan en jou?’ vroeg hij.

‘O ja,’ antwoordde ze. ‘Ik ben alleen maar voorzichtig. Het gaat om heel veel geld, en…’

‘En Aidan zou het over de balk smijten als hij de kans kreeg.’

‘Corr!’

‘Zoiets had je al eens over hem gezegd. Dat hij geen hoofd heeft voor zaken, en geen flauw benul van wat hij met geld moet doen.’

Ze knikte. ‘Klopt. Weet je, toen we naar de Verenigde Staten verhuisden, dacht ik dat hij hetzelfde wilde als ik. Maar toen puntje bij paaltje kwam, deed hij geen moeite echt hogerop te komen. Zodra bij Jugomax alles was geregeld, wilde hij leuke dingen gaan doen. Hij snapt niet dat je moeite moet doen en wachten totdat zich een kans voordoet. Hij gaat niet voor het grote geld.’

‘Misschien vindt hij geld niet zo belangrijk.’

‘Nu maak je een geintje!’ riep Nieve uit.

‘Het is een schokkende gedachte,’ gaf Corr toe. ‘Sommigen zijn nu eenmaal tevreden met minder. Maar jij en ik, Nieve, wij zijn nooit tevreden. Daar is niks mis mee, al begrijpen sommigen dat niet.’

‘Weet ik,’ zei ze. ‘Sommige mensen geven je een rotgevoel omdat je graag wilt slagen.’

‘Geeft Aidan je dat gevoel?’ vroeg hij. ‘Niet dat ik relatietherapeut ben, hoor, maar in dat geval moet je misschien iets anders overwegen dan huwelijkse voorwaarden.’

‘Normaal gesproken niet,’ zei Nieve. ‘Alleen, hij wil dat we het rustig aan doen als we straks dat geld van Ennco hebben, en ik vind juist dat we het moeten gebruiken om meer geld te genereren. Ik snap niet wat daar mis mee is. Waarom zou ik me rot voelen omdat ik dat graag wil?’

Hij grinnikte. ‘Ik ben het met je eens dat geld heel belangrijk is.’

‘Dat wist ik wel.’ Ze lachte naar hem. ‘Daarom wil ik er ook voor zorgen dat wat van mij is, van mij blijft. Wat er ook gebeurt.’

‘Ga maar eens praten met Leeza Bartlett,’ raadde hij haar aan. ‘Die zorgt wel dat het in orde komt. Ik zal haar vast telefonisch op de hoogte brengen.’

‘Dank je wel.’ Ze stond op.

‘En als je besluit iets op te zetten, bel me dan.’

‘Doe ik,’ beloofde ze.

Ze liep het gebouw uit en de parkeerplaats op. Het dak van haar rode Acura schitterde in de zon. Aan de ene kant vond ze dat ze verraad had gepleegd tegenover Aidan door een advocaat te raadplegen, maar aan de andere kant was dat wel verstandig. Liefde overwint dan wel alles, maar je moet ook voorbereid zijn op de toekomst. Want je weet nooit wat de toekomst voor je in petto heeft.

Toen ze die avond thuiskwam, was Aidan er al. Hij had de barbecue aangestoken, dat rook ze meteen. Wat ben ik toch een lelijk mens, dacht ze, ik denk aan het ergste terwijl hij juist zo lief is.

Hij zat op een tuinstoel een boek te lezen, met op het tafeltje naast zich een koud biertje.

‘Ben je vlees aan het verkolen?’ vroeg ze.

‘Dat leek me gezellig.’ Hij sloeg het boek dicht. ‘Het is al eeuwen geleden dat we zoiets hebben gedaan, en het is een prachtige avond.’

‘Inderdaad.’ Ze schopte de schoenen met de hoge hakken uit en stroopte haar kousen af. Met dit mooie weer zou ze liever geen panty dragen, maar bij Ennco hielden ze niet van blote benen. Vervolgens ging ze op een andere tuinstoel zitten en wroette met haar tenen in het stoffige gras.

‘Zo, hoe was het op de geldboerderij?’ vroeg Aidan.

‘De koers is gestegen,’ antwoordde ze.

‘Ik heb een voorstel,’ zei hij. ‘Zodra je het geld in handen krijgt, kunnen we een cruise om de wereld maken.’

‘Dat kan niet,’ reageerde ze. ‘Net zoals ik ook niet ineens naar Ierland kan verhuizen. Ik moet minstens een halfjaar bij het bedrijf blijven.’

‘Je zit mooi aan ze vast, hè?’ klaagde Aidan. ‘Je kunt de aandelen niet verzilveren, en je kunt er niet weg.’

‘Ze willen niet dat we allemaal opstappen,’ reageerde Nieve. ‘Logisch, toch?’

‘Jawel, maar jij hoort niet bij de effectenmakelaars. Jij bent alleen maar toezichthouder.’

‘Alleen maar?’ Geërgerd keek ze hem aan. ‘Dat is een verantwoordelijke baan, Aidan. Ik moet ervoor zorgen dat alles gaat volgens de regels. We willen niet zo’n ramp als bij Enron. Soms denk ik weleens dat je niet begrijpt hoe belangrijk mijn werk is. Ik word genoemd in de Business Week van deze week, hoor.’

‘Sorry,’ zei hij snel. ‘Zo bedoelde ik het niet.’

‘Ik vond het anders knap beledigend.’

‘Kom op.’ Hij stond op. ‘Ik zal de hamburgers maar eens op het rooster leggen.’

Hij liep de keuken in en kwam even later terug met de hamburgers, die hij op de barbecue legde.

Nieve bleef even kijken en kwam toen bij hem staan. ‘Sorry,’ zei ze.

‘Je moet eens wat meer ontspannen, schat.’ Hij keerde een hamburger en keek haar toen aan. ‘En, wat voor strategie heeft Ennco voor de toekomst?’

‘Groei, groei, groei.’

‘En dan?’

‘Jezus, weet ik het!’ Gespannen keek ze hem aan. ‘Wat heb je ineens tegen het bedrijfsleven? Ik ben niet achterlijk, hoor. Tegenwoordig praat je alleen nog maar over het ervan nemen en kinderen krijgen. Ik dacht dat er wel meer was tussen ons.’

‘Klopt,’ reageerde hij ernstig. ‘Dat weet je zelf ook wel. En lieverd, ik wil je heus niet dwingen tot dingen die je niet wilt. Ik wijs alleen maar op de opties.’

‘En daar houd je maar niet over op!’ tierde ze. ‘Elk gesprek gaat verdomme over het hippiebestaan tegenover het zakenleven! Dit zou een fijne tijd moeten zijn, maar jij verpest het allemaal. En ik heb toch al genoeg aan mijn hoofd met het regelen van de bruiloft!’

‘Het is niet mijn bedoeling je onder druk te zetten.’ Hij legde de lange vork neer en nam haar in zijn armen. ‘Ik wil dat je gelukkig bent. Ik hou van je, moet je weten. Ik wil alleen maar dat je later geen spijt krijgt.’

Ze liet haar hoofd tegen zijn schouder rusten. ‘Echt, ik krijg nergens spijt van.’

‘Als de bruiloft te veel spanningen opwekt… Nou, dan trouwen we toch niet?’ zei Aidan zacht.

Ze deinsde achteruit. ‘Je wilde toch trouwen? Ben je van gedachten veranderd?’

‘Doe niet zo mal! Maar lieverd, het moet iets fijns worden, geen belasting. Dus als het voor jou te zwaar is…’

Ze slikte iets weg. ‘Ik wil met je trouwen,’ zei ze. ‘Dat wil ik al heel lang.’

‘Nou, laat die weddingplanner dan doen waarvoor ze wordt betaald, en relax zelf.’

Ze knikte peinzend. Alleen, ze vond het fijn om onder druk te staan. Dat wist hij. Waarom wilde hij dan van haar dat ze relaxte? Waarom stelde hij voor de bruiloft af te gelasten? Huiverend legde ze haar hoofd weer tegen zijn schouder, nog steeds gespannen als een veer.