Inleiding

Daar ging ik dan, zevenentwintig jaar, schommelend door het middenpad van de kerk om voorin mijn diploma in ontvangst te nemen. Ik droeg mijn zoon van anderhalf in mijn armen en mijn tweede zoon, die elk moment geboren kon worden, in mijn buik.

Na een studie van vier jaar aan een seminarie kreeg ik de masterstitel in godgeleerdheid. Ik wilde geestelijke worden, zodat ik de leer en waarden van liefde, medeleven, vergeving en vrede in de praktijk kon brengen. Het drong als kersverse moeder nog maar amper tot me door dat mijn ambt als geestelijke uiteindelijk zou betekenen dat ik niet voor een gemeente stond te preken, maar tegen mijn kinderen! En dat zou niet voornamelijk in een kerk gebeuren, waar we brood braken en wijn deelden. Meestal zou het in de keuken zijn, terwijl ik boterhammen smeerde en chocolademelk inschonk.

Als moeder van vier kinderen (en de pleegmoeder van een vijfde) kan ik getuigen dat het moederschap striae – in zo veel opzichten! – achterlaat. Ik ben fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel aan alle kanten opgerekt. Mijn beperkte opvatting over de betekenis van het gezin is verbreed en ik ben (me soms uit alle macht verzettend) in het nu geplant. Door de vele uitdagingen en nog veel meer liefde is mijn hart zo groot geworden dat het meer ruimte heeft dan ik ooit voor mogelijk had gehouden.

Het moederschap vergt tot op de dag van vandaag veel van mij, en daar zie ik voorlopig geen eind aan komen. Het leert me dingen die allerlei spirituele disciplines ook onderwijzen: dat werkelijk aanwezig zijn je transformeert, hoe belangrijk werkelijke aandacht is, dat innig medeleven nodig is, dat je blij bent ergens bij te horen, dat je het heilige in alle dingen moet zien en moet weten hoeveel kracht er van een gemeenschap uitgaat.

Mamfulness is een woord waarmee ik deze spirituele beoefening van bewust moederschap aanduid. Als we moeder zijn met aandacht, compassie en de bereidheid om ons hart te laten ontwaken door deze roeping en ons leven te transformeren, bewandelen we een spirituele weg. Zo komen we erachter dat de zorg voor onze kinderen en gezinnen niet afleidt van een geestelijk leven, maar er juist de kern van vormt.

Mijn man en ik hebben het woord mamfulness (heel toepasselijk) aan de keukentafel verzonnen. Sindsdien ontdek ik steeds meer wat het betekent om ‘mamful’ te zijn. Mijn oudste zoon Ben noemt het de ‘mamazone’. Die typering is misschien niet eens zo slecht. De werkelijke betekenis is niet in woorden te vangen, omdat je mamfulness het best begrijpt als je het zelf ervaart. De bedoeling van de overwegingen en oefeningen in dit boek is dat je in je eigen leven een bewustere moeder wordt.

En ik wil je ook uitnodigen om samen met mij de spirituele praktijk van mamfulness te onderzoeken, of dat nu midden in plakkerige zoenen is of op een moment dat je totaal uitgeteld bent, wanneer je hart gebroken is of juist wijd opengaat. Want samen werken we eraan om bewust, meelevend en als een echte moeder bij onszelf, onze kinderen en onze wereld aanwezig te zijn.