Oefening – Te laat voor school

Kinderen leren je iets over jezelf. Ze leren je dat je tot innige compassie in staat bent en ook dat je echt niet die aardige, kalme, competente, nuchtere en hoogontwikkelde persoon bent voor wie je jezelf graag hield voordat je moeder werd.

– Harriet Lerner

Je kent het wel, van die ochtenden dat je te laat bent, dat alles misloopt, de kinderen niet meewerken en je je geduld begint te verliezen – dat je je uiteindelijk de slechtste moeder van de wereld vindt of je kinderen de naarste kinderen van de hele wereld.

Mijn vriendin Amy had het onlangs nog tijdens de lunch over dit soort ochtenden. Ik dacht dat zij wel een expert op dat gebied zou zijn. Ze is arts en geeft andere ouders in een plaatselijk ziekenhuis les in mindfulness. Als moeder van twee kleine kinderen heeft ze elke dag de gelegenheid om mindfulness te oefenen.

Toen ik zei dat ze vast een expert was, moest ze lachen. ‘Ik beleef echt wel eens hele nare momenten met mijn kinderen!’

Nadat we een paar verhalen hadden uitgewisseld, zei ze: ‘Ik ken een oefening die helpt op dat soort ochtenden, als ik het tenminste kan opbrengen die ook echt te doen. De oefening heet “te laat voor school.”’

Neem een willekeurige morgen. Je hebt het stadium bereikt dat je je kalmte al compleet hebt verloren. Je hebt je kinderen voor de vijftiende keer gevraagd of ze klaar zijn, en nu zit er een te huilen en zegt dat hij zijn teddybeer niet kan vinden. De ander wil per se zelf haar veters strikken.

Op dat moment realiseer je je dat je te laat komt. Haal eerst een keer langzaam en diep adem – voor jezelf.

Word je bewust van wat je denkt, voelt en fysiek ervaart.

Besef hoe chagrijnig of gestrest je bent.

Haal nu nog eens diep adem – voor je kinderen. Bedenk waarom ze zo zijn. Zijn ze te laat naar bed gegaan? Willen ze graag onafhankelijk zijn, maar kunnen ze dat nog niet? Zijn ze ontmoedigd? Willen ze aandacht? Zijn ze nog zo jong dat ze geen benul hebben van het begrip tijd en hoeveel je daarvan nodig hebt om ergens te komen? Als we het gedrag van onze kinderen begrijpen, kunnen we ook effectiever reageren.

Haal ten slotte nog eens adem voor het ‘en nu?’ Vraag jezelf wat er op dit moment nodig is.

Besluit dan wat je het eerst gaat doen: de beer zoeken, de veters strikken, een duidelijke instructie geven of je gewoon neerleggen bij het feit dat je te laat komt. Weet dat wat er ook aan de hand is, het niet de moeite waard is om er hysterisch van te worden.

Drie keer ademhalen. Een keer voor jezelf. Een keer voor je kinderen. Een keer voor ‘en nu?’

Steeds opnieuw – misschien wel elke ochtend – komen we tot de ontdekking dat we geen volmaakte moeder zijn. De gedachte perfect te zijn, mag dan nog zo verleidelijk lijken, onze kinderen zetten ons weer met beide benen op de grond door ons onze beperkingen te laten zien.

Bedenk dat dit leven niet draait om perfectie. Het gaat om oefenen, oefenen om de genade te zien in elk moment. De genade is er altijd. We moeten alleen een beetje ruimte scheppen, een beetje adem om dat in te zien en ons ervoor open te stellen en ons hart te verzachten.

We blijven dus elke ochtend (of middag of avond!) oefenen en letten op alles wat er in ons en om ons heen gebeurt. Zo stellen we ons open voor de beweging van genade. We denken daar niet elk moment – of zelfs de meeste momenten – aan, maar met oefenen ontdekken we stap voor stap dat het gemakkelijker wordt om vanuit wijsheid en compassie op onszelf en onze kinderen te reageren.

Oefening: Te laat voor school

Nu is het jouw beurt. Wanneer je te laat bent of je gestrest voelt.

•Haal eerst diep, langzaam adem – voor jezelf.

•Word je bewust van wat je denkt, voelt en fysiek ervaart.

•Let op wat er in je gebeurt. Wordt er op je zenuwen gewerkt? Zijn dit oude patronen?

•Haal nu nog eens adem, voor je kinderen.

•Let op wat er met hen is. Hoe is dit vanuit hun gezichtspunt?

•Haal dan adem voor ‘en nu?’ Vraag jezelf wat er op dit moment nodig is.

•Kijk of je genade kunt vinden in de chaos.

•Besluit dan wat je het eerste gaat doen.