Gered door een wonder

Als God zei:

‘Rumi, breng alles een eerbetoon

wat je heeft geholpen om in mijn armen te komen’,

zou er niet één ervaring in mijn leven zijn,

niet één gedachte, niet één gevoel,

niet één daad

waarvoor ik

niet zou

buigen.

– Rumi

We bidden niet alleen met ons hart en ons hoofd en onze geest; we bidden met ons lichaam. We vouwen onze handen. We knielen. We buigen diep. We werpen ons compleet ter aarde. We heffen onze armen in lofprijzing of smeking. Onze spirituele tradities mogen dan verschillen in gebedshoudingen, elke traditie kent de waarde van het lichaam bij de ervaring van het heilige.

Carolyn Foster, een vriendin van me, vertelde me het verhaal van een gebedshouding die ooit iemands leven heeft gered. Een aantal jaren geleden gaf Unicef Carolyn de opdracht tot het schrijven van een handboek over gezonde opvoeding. Ze onderbrak haar jaar van onderzoek en schrijven met reizen naar Bangladesh, waar haar boek in de praktijk werd getest. In dat laaggelegen land zijn duizenden mensen omgekomen in een stormvloed en ze heeft talloze verhalen over heldendaden en geluk en pech gehoord, die nederig werden verteld, met Allah als centrale figuur. Op een dag vertelde Carolyns chauffeur hoe hij een paar jaar geleden was gered door te bidden.

Hij wist dat er een zware storm naderde, en daarom was hij uit Dhaka vertrokken en naar zijn thuisdorp gegaan. Hij reed zijn vrouw, moeder en kinderen naar een minder gevaarlijke plek en ging toen terug in de hoop zijn koe te kunnen redden. Plotseling sloeg een muur van water over zijn voertuig heen, waardoor hij in de rivier werd gesmakt die over de weg spoelde. Door de sterke stroming werd hij onder water getrokken en na een lange strijd ebden zijn krachten weg.

De man wist dat hij ging sterven. Hij snakte naar adem en kwam nog een keer boven.

Op dat moment zag hij een ongelooflijke kleurenpracht in de lucht. De grijze en zwarte onweerswolken waren geweken en hadden een schijnbaar eindeloze zonsondergang van roze, blauwe en gouden tinten tevoorschijn getoverd. Ontroerd door zo veel schoonheid hief hij spontaan zijn armen in het traditionele gebaar van ontzag en verwondering waarmee hij Allah zijn hele leven lang vijf keer per dag had begroet.

Op het moment dat zijn laatste leek te zijn, vond zijn linkerarm, geheven in lofprijzing, een uitstekende boomwortel. Zijn lichaam kwam met een ruk tot stilstand. Verbijsterd over dit wonder klampte hij zich aan de boom vast tot het water zakte.

Als hij klaar is met zijn verhaal, zegt hij diep overtuigd tegen Carolyn: ‘Mijn leven is door een wonder gered!’

Misschien worden vele levens gered door simpele gebaren van verwondering, ontzag en lofprijzing.

Gebedshoudingen

Versterk vandaag je verbinding met het heilige door je lichaam bij je gebed of meditatie te betrekken.

•Neem een gebedshouding aan met je kinderen en laat ze je eraan herinneren hoe je met je lichaam verwondering en blije lofprijzing kunt uitdrukken.

•Probeer een houding die je nog nooit hebt gebruikt, zoals buigen, knielen of plat op de grond liggen.

•Of vouw gewoon je handen in een gebedsgebaar, waarbij je je hele leven en alles wat je liefhebt in je handen omvat.

•Neem de simpele gewoonte aan dat je op een vast moment op de dag buigt of je handen vouwt, bijvoorbeeld als je opstaat en de dag begroet, samen aan tafel gaat zitten of aan het eind van de (werk)dag bij je voordeur komt.