Het gezinsgevoel voeden

Spiritualiteit is de heilige kern waaruit alle leven voortkomt, inclusief maandagen en dinsdagen en regenachtige zaterdagmiddagen in al hun doodgewone en luisterrijke details... De spirituele reis is het zielenleven dat zich vermengt met het alledaagse leven.

– Christina Baldwin

Het was een ernstig moment. De hele familie zat rond de tafel voor het Thanksgivingdiner en wilde net een dankgebed uitspreken. Iedereen moest iets noemen waarvoor ze dankbaar waren, maar toen ze de kring rondgingen en bij de vijf jaar oude Emily aankwamen, werd ze verlegen. Ze verborg haar hoofd in haar servet en zei niets.

Niemand bewoog. Ze keken uit hun ooghoek naar haar papa en mama om te zien hoe die zouden reageren. Mama’s gezicht werd streng en net toen ze op het punt stond om Emily toe te spreken, deed oma iets totaal onverwachts. Ze legde ook haar servet over haar hoofd.

De familie begon te grinniken. Twee neven bedekten hun hoofd ook met hun servet en tante Jane en opa deden al snel mee. Even later zat de hele familie om de tafel met een servet over het hoofd.

Dit gebeurde tweeëntwintig jaar geleden. Sindsdien komt de hele familie met Thanksgiving bij elkaar en zegt vlak voor het eten een dankgebed op. Dan wachten ze glimlachend wie het eerst zijn servet over zijn hoofd legt. Dit jaar was oma er niet meer bij en het was de eerste keer dat Emily’s dochtertje in een kinderstoel aan de tafel kon zitten. De familieleden waren in de loop der jaren veranderd, maar de liefde, het gelach en dit simpele ritueel dat hen als familie verbindt, daaraan is niets veranderd.

Wanneer we samen momenten vieren, van familiediners tot rituelen voor het slapengaan of gezamenlijke vakanties, versterken we daarmee onze families. We scheppen blijvende herinneringen, we geven onze kinderen een gevoel van geborgenheid, we delen onze spiritualiteit met onze kinderen en we verdiepen het gevoel dat we ergens bij horen.

In voorgaande generaties waren rituelen veel vanzelfsprekender dankzij een bepaalde gemeenschap of religie. Maar in het moderne leven, waarin familieleden vaak ver uit elkaar wonen of helemaal geen binding meer hebben met de geloofstradities uit hun kindertijd, moeten er misschien nieuwe rituelen en tradities worden ingesteld. Moeders zijn daarmee vaak de instigator in een gezin, en het is enorm belangrijk dat we ‘heilige pauzes’ instellen in onze drukke dagen.

Steek dus een kaars aan, zing een lied, zeg een gebed op voor de maaltijden. Kom even tot rust en wees je bewust van de verbinding en de vreugde, het mysterie en het wonder in ons leven van alledag.

Heilige pauzes

Terry Tempest Williams zegt:

‘Wij hebben als mensen echt heel simpele behoeften: we willen liefhebben en geliefd zijn, een gevoel van verbondenheid en compassie hebben en verlangen om te worden gehoord. Gezondheid. Familie. Thuis. De dans, die gedeelde adem, dat opgaan in iets groters dan onszelf.’

Zijn er rituelen die het gezinsgevoel voeden? Een goed uitgangspunt is te bedenken welke tradities en rituelen je als kind belangrijk vond. Hoe zou je die rituelen kunnen voortzetten of aanpassen aan je eigen gezinsleven?

•Vraag je kinderen of partner wat hun favoriete tradities en rituelen zijn.

•Organiseer minstens één verbindend ritueel op een dag (een maaltijd met het hele gezin, een avondgebed, afscheidsknuffels) en een voor één keer in de week (gezinsavond, religieuze dienst, maaltijd bij grootouders).

•Vier als gezin feestdagen, belangrijke mijlpalen en overgangsriten.