Warm en koud

Ik droomde er nog steeds van om te gaan studeren, maar de universiteit was in de staat Missouri en iets in mij wilde veel verder weg, misschien wel zo ver mogelijk. Ik had op school een test van het leger gedaan en die had ik goed gemaakt. Mijn score was zo hoog dat ik een vette bonus zou krijgen als ik in dienst ging. Ik zag het leger als een uitweg. Dan kon ik mijn moeder en mijn vader in hun eigen ellende laten stikken en zou ik in niets meer afhankelijk van ze zijn. Ik kon nog steeds gaan studeren als ik in het leger ging, maar dan zou ik er zelf voor kunnen betalen, want soldaten mochten gratis studeren. Het leek een slim plan.

Ik praatte met iemand van de luchtmacht die een wervend praatje had gehouden op school. Mijn stiefvader John zat bij de luchtmacht en dat leek me het fijnste onderdeel. Ik hoopte dat ik iets met psychologie zou kunnen doen, misschien iets waarmee ik mensen zou kunnen helpen. Als het aan mij had gelegen, had ik me meteen aangemeld, maar ik was nog geen achttien. Ik had ouderlijke toestemming nodig. Ik wist wel dat ik die niet zou krijgen, dus ik hield mijn plan geheim. Na mijn achttiende verjaardag kon ik altijd nog definitief beslissen of ik in het leger wilde.

Ik had nooit verwacht dat die luchtmachtmeneer me thuis zou komen opzoeken. Hij klopte op een middag aan rond een uur of drie, vier. Mijn vader kwam uit zijn werk wanneer hij maar wilde, dus ik wist nooit of hij er zou zijn. Hij was er.

Mijn vader deed beleefd en schudde de officier de hand. Hij was in uniform en volgens mij schrok mijn vader daar een beetje van. Hij was net begonnen met drinken, dus hij zei niet veel. Hij wachtte tot de officier weer weg was.

‘Je neukt met een of andere vent, hier in ons huis,’ schreeuwde hij die middag tegen me. ‘Hoe durf je die kerel in mijn huis te laten.’

Ik wist wel dat ik me niet op stang moest laten jagen. Ik bleef gewoon kalm en legde uit wat er gaande was. Ik wist hem ervan te overtuigen dat ik niets met die officier had, maar bij de luchtmacht wilde. Hij koelde eventjes af, maar ging toen weer los.

‘Jij gaat mooi niet het leger in,’ zei mijn vader, terwijl hij door de kamer ijsbeerde. ‘Het enige wat je bij de luchtmacht kunt, is rotzooi opruimen. Je redt het toch niet. Het wordt toch nooit iets met jou.’

Die woorden staken, maar ik was het wel gewend. Ik werd er niet razend van, al moest ik wel een beetje huilen. Ik werd er vooral kregel van en toen gevoelloos. Ik begon te fantaseren dat ik in een vliegtuig zat, op weg naar een prachtig strand in Frankrijk. Of waar dan ook. Ik deed alsof ik zo ver mogelijk bij St. John vandaan was.

Mijn vader was nog niet klaar met me. Zijn woorden brachten me weer terug in de werkelijkheid. ‘Als jij het leger in gaat, haal ik je er weer uit.’

‘Dat kan niet,’ zei ik met zo weinig mogelijk emotie in mijn stem. Ik deed mijn uiterste best om daar bij hem te zijn zonder echt bij hem te zijn.

‘Mijn ouders hebben het met mij gedaan, dus kan ik het ook bij jou.’ Hij werd weer wat rustiger en liep naar de bank. Zijn stem werd scherp en kil.

‘Hoe wou je dat doen? Dit is iets heel anders.’ Ik wist dat zijn ouders hem bij de mariniers hadden weggehaald toen zijn broer Bill was gestorven, omdat de enige overlevende zoon niet in het leger hoeft.

‘Die regeling geldt ook voor dochters.’ Zijn ogen straalden een en al haat en onmenselijkheid uit. ‘Denk maar niet dat ik er geen gebruik van zal maken.’

Het duurde even, maar toen begreep ik waar hij naartoe wilde. Hij zei dat Christy inwisselbaar was. Dat hij niet zou aarzelen om haar te vermoorden om mij uit de luchtmacht te krijgen. Ik hoefde hem alleen maar een aanleiding te geven. Mijn schouders trilden. Ik keek hem aan en ik geloofde hem.