15 ‘Als je me nog één keer aanraakt, klootzak, dan vermoord ik je.’

Bruce dook weg van Brooke alsof ze de trekker had overgehaald, alsof een kogel in plaats van pure shock hem tegen de armleuning van de bank had gegooid.

Ze keek kwaad naar hem, en hij keek kwaad naar de loop van haar revolver. Wat was er in godsnaam aan de hand? Had hij een of andere nieuwe pre-seksregel overtreden? Had hij zich schuldig gemaakt aan een poging tot verkrachting-tijdens-een-afspraakje? Hij had natuurlijk wel eens wat over dat soort dingen gehoord; vreselijke verhalen van middelbare scholieren die geprobeerd hadden het afscheidszoentje voort te zetten met een hand onder de trui en de volgende ochtend ontdekten dat de hele school volhing met haatdragende posters. Maar kom op, dat mens had net voor zijn neus haar panty uitgetrokken. Dat moest toch wel een uitnodiging zijn, of niet soms? Misschien niet. Jezus christus, misschien wel niet. Als een vrouw haar jurk omhooghijst en haar onderbroek laat zien, betekent dat dan ‘ja’ of ‘misschien’ of zelfs ‘nee’? Had hij moeten wachten op een officiële uitnodiging? Had hij haar moeten vragen haar seksuele wensen, indien aanwezig, duidelijk en kernachtig kenbaar te maken? Had hij ze schríftelijk moeten laten bevestigen?

‘Luister even, Brooke… alsjeblieft, het spijt me, maar… maar… wat is er aan de hand?’

‘Denk je dat ik, omdat ik toevallig model ben, meteen een of andere hoer ben?’

‘Nee! Mijn god, nee! Natuurlijk niet. Ik…ik… Als ik de situatie verkeerd ingeschat heb, dan spijt me dat verschrikkelijk. Maar echt, ik… Ik bedoel… ik dacht –’

‘Ik weet heus wel wat je dacht, jij denkt met je lui!’ Brookes trekker-knokkel werd helemaal wit. ‘Je keek naar me en je zag seks, of niet soms? Ik ben verdomme vanaf het allereerste moment niet meer dan een stuk vlees voor je geweest. Daar zul je voor boeten, klootzak.’

Ze was gek, dat wist Bruce zeker. Niet gewoon kwaad of hysterisch, niet zomaar op agressieve, onvoorspelbare wijze tegendraads geworden, maar helemaal hartstikke doorgedraaid. Ze was net zo ver uit balans als de wereldeconomie, of een touw-trekwedstrijd tussen een muis en een te dikke olifant. Ze moest wel gek zijn, dat was de enige verklaring. Hun hele avond was vervuld geweest van wederzijdse volgzaamheid, en Bruce wist dat hij niet beschuldigd kon worden van enige dwang. Hij had haar niet dronken gevoerd, hij had geen misbruik gemaakt van zijn lichamelijke overwicht om haar onder druk te zetten, hij had geen van die andere dingen gedaan die blijkbaar onaanvaardbaar waren bij een vrouw, tenzij je lesbienne was. Nee, deze vrouw was niet goed wijs. Een dolle teef van het type ‘verleiden is gewoon verkrachten met champagne en bonbons’. Maar wat doe je als een gek een revolver op je gericht houdt? Wat zeg je dan?

‘Toe nou, Brooke, dit is nergens voor nodig.’

Hij probeerde zijn ogen om te toveren tot kristalheldere poelen van kalmte en medeleven. Het leek niet te werken.

‘Kus goddomme mijn voeten, eikel!’ schreeuwde ze. Krijste ze, liever gezegd. Haar stem sloeg ervan over, zodat ‘eikel’ er nogal piepend uitkwam - hetgeen absoluut niets afdeed aan de enorme kracht van haar woorden.

Haar voeten kussen? Bruce moest zich concentreren. Uiteraard moest hij onmiddellijk haar voeten kussen, maar hoe wilde ze dat hij ze zou kussen? Hard? Zachtjes? Moest hij er eentje voorzichtig vastpakken en dan kleine vlindertjes van zijn lippen maken en die van teen tot enkel over haar voet laten fladderden? Moest hij zich op zijn knieën werpen en aan haar tenen zuigen als een hongerig dier aan de tepel van zijn moeder? Als hij zijn tong tussen haar tenen liet glijden, zou ze dan smelten en de revolver laten zakken of zou dat haar woede nog meer doen oplaaien, waardoor ze dat laatste, broze restje zelfbeheersing zou verliezen?

‘Ik zei kus mijn voeten, verdomme!’ eiste Brooke nogmaals.

Bruce ging op zijn knieën zitten zonder een specifiek plan of een speciale benadering in gedachten en wreef vaag met zijn neus over haar tenen.

‘Ik zei kussen, niet je neus eraan afvegen,’ blafte ze.

Hij probeerde zijn inzet te verhogen. Hij kuste haar grote teen, haar kleine teen, en daarna kuste hij ze allemaal achter elkaar, een voor een. Wat nu? Weer terug? Hij ging het rijtje weer af, nu andersom. Daarna misschien helemaal opnieuw beginnen met de andere voet? Dat deed hij. Daarna deed hij het allemaal nog een keer.

Dat was het dan. Hij had haar tenen gekust en hij had geen idee wat hij nu moest. ‘Zal ik eraan likken?’ vroeg hij aarzelend.

‘Laat me niet kotsen.’

Bruce kreeg pijn in zijn nek. Hij werkte zijn kusronde nog eens af, maar daarna deed hij niets meer. Wat kon hij nog doen? Hij luisterde naar Brookes ademhaling en probeerde haar stemming in te schatten. Werd ze al wat rustiger? Viel er al met haar te praten? Kon hij op de een of andere manier haar vertrouwen winnen en weer bij haar in de gunst komen? Hij moest heel kalm en vriendelijk blijven. Zelfs een beetje vleien.

‘Wat moet je nou, gestoord kreng?’

Dat had hij zo niet helemaal bedoeld. Door de angst waren zijn hersenen geblokkeerd. Hij kroop in elkaar op de grond, in afwachting van de straf die hem zou treffen.

‘Ben je bang?’ hoorde hij haar zeggen.

Wat een vraag. ‘Ja, ik ben bang.’

‘Hoe bang?’

‘Heel erg’ - pauze - ‘godvergeten’ - pauze - ‘bang.’

‘Mooi zo,’ was haar enige antwoord.

Bruce had nu echt pijn in zijn nek. ‘Brooke, vertel me alsjeblieft wat je van me wilt.’

Brooke haalde haar voet onder de lippen van Bruce vandaan. Hij voelde dat ze voor hem neerknielde. Haar hand verscheen onder zijn kin en tilde voorzichtig zijn hoofd op totdat hij haar weer aan kon kijken. Wat nu weer?

‘Ik… wil’ - haar blik was strak maar hij voelde haar hand trillen onder zijn kin - ‘een… een rol in je volgende film.’

Dat moest even tot hem doordringen. Pas toen hij een sterke close-up maakte van de nerveuze blik in haar ogen ging hij het echt geloven.

‘Doe je revolver weg,’ zei hij, bij wijze van test.

Brooke stopte de revolver weer in haar handtas. Ze was nu duidelijk zenuwachtig: haar hand trilde.

Bruce was haast sprakeloos. Maar niet helemaal. ‘Gestoord, doorgedraaid klotewijf!’ schreeuwde hij.

Nu was het Brookes beurt om bang te zijn. De woedeaanval van Bruce was nog maar net begonnen, maar als hij tot volledige uitbarsting kwam zou hij beslist indrukwekkend zijn. Ze moest snel praten.

‘Jouw films maken de mensen geil en bang. En wat heb ik net met jou gedaan? Kom op, zeg eens eerlijk? Het is me allemaal binnen een half uur gelukt, eerst geil en daarna bang.’

‘Van Pamela Anderson word ik geil, Pat Buchanan vind ik angstaanjagend, maar ik neem ze geen van beiden voor mijn volgende film.’ Bruce kon niet geloven dat hij de moeite nam om met dit vreselijke mens in discussie te gaan. ‘Je hebt me je voeten laten kussen! Terwijl je me onder schot hield! Ik zou de politie moeten bellen.’

‘Ik heb je vijftig brieven gestuurd. Vijftig! Heb je die ooit gezien? Heb je ze gelezen?’

‘Heb je enig idee hoeveel actrices en fotomodellen mij schrijven? Ik krijg dat niet te zien, daar heb ik mijn mensen voor.’

‘Dat vermoeden had ik al. Daarom besloot ik te doen wat ik net gedaan heb. Ik ben maar een dom model. Niemand neemt me serieus als actrice.’

Het begon Bruce te dagen dat hij de afgelopen vijf uur de onvoorstelbare sukkel had uitgehangen. ‘Had je dit allemaal van te voren gepland?’

‘Nee. Ik kwam op het idee toen we naar Ordinary Americans zaten te kijken. Ik had hem trouwens al gezien, hoor, vijf keer, maar ik zei van niet omdat ik cool over wilde komen.’

‘Nou, dat is je niet gelukt, je komt totaal gestoord over. Ik zou je eruit moeten gooien.’

‘Ik heb je geil gemaakt en ik heb je de stuipen op het lijf gejaagd.

Zeg het maar eerlijk, zo is het. Geef me een kans.’

Bruce bekeek haar. Blote voeten, bang, haar borsten licht deinend door de spanning van haar eigen waagstuk. Het was waar. Hij was geil van haar geworden, want ze was tenslotte onvoorstelbaar aantrekkelijk, en hij had ’em inderdaad flink geknepen.

‘Stel nu eens dat ik zou zeggen dat het ervan afhing of je met me naar bed ging?’

‘Nee,’ antwoordde Brooke. ‘Ik neuk niet op professionele basis.’

‘Jammer.’

Bruce was geen man zonder eer. Nu hij deze opmerking gemaakt had, wist hij dat hij haar in zekere zin iets verplicht was. Bovendien wilde hij zijn goede naam niet te grabbel gooien.

‘Goed, ik zal je toch een screentest geven. Misschien ben je half zo goed als je zelf denkt. Laat je agent me volgende week maar bellen. Geloof me maar, er is geen kans dat ik je zal vergeten.’

‘Bedankt, Bruce, hartstikke bedankt. Ik beloof je dat ik je niet zal teleurstellen.’

‘Je kunt me niet erger teleurstellen dan je al gedaan hebt. Ik bel een taxi voor je.’

‘Vanwaar die haast? We hebben nog een paar uur voordat je vrouw komt.’

‘Maar je zei…’

‘Ik zei dat ik niet op professionele basis neuk. Ik heb mijn screentest nu binnen.’

Even vroeg Bruce zich af of dit weer een trucje was. De schok die hij zojuist had gehad, was niet iets waar een mens snel overheen was. Als hij haar omhelsde, zou hij dan opeens een mes tegen zijn keel voelen? Brooke zag dat hij aarzelde. Ze deed een stap naar voren, pakte zijn armen, vouwde die om zich heen en hief haar gezicht naar hem op. Bruce aarzelde niet langer en in een mum van tijd waren ze aaneengesmeed als een oude stoomboot. Het was voor beiden een enorme opluchting om eindelijk het moment te bereiken waar ze de hele avond naar op weg waren geweest. Bruce perste zijn borst tegen die van haar, zij perste haar dijen tegen die van hem. Ze verloren onherroepelijk hun evenwicht, maar dat was niet erg want de immense bank stond klaar om hen op te vangen.

Nu kon het serieuze werk beginnen. Bruce lag boven op Brooke, zijn handen kneedden haar borsten door de fijne stof van haar jurk. Hij voelde haar tepels hard worden en liet zijn vingers onder de zijde glijden om ze nog wat meer op te winden. Brooke hield één hand op zijn billen en had de andere tussen hun lichamen geperst, waar ze met zijn gulp worstelde.

Close-up van Brookes gezicht.

Haar gezichtsuitdrukking gaat over van hevige begeerte naar een mengeling van schrik en afgrijzen. (Ze kijkt omhoog, langs het hoofd van Bruce, waarvan de achterkant de hoek van het shot vult.)

BROOKE

(Die haar uiterste best doet om kalm te blijven)

Bruce… Bruce… In godsnaam, Bruce.

Camera neemt met een zwaai Brookes POV aan. Het gezicht van Bruce is op de voorgrond te zien. Over zijn schouder zien we Wayne achter hem staan, een automatisch wapen hangt achteloos over zijn schouder. Bruce is zich totaal niet bewust van zijn aanwezigheid.

BRUCE

Luister eens even, Brooke, ik geloof niet dat ik nog meer spelletjes van je kan verdragen. Wil je met me vrijen of moet ik een taxi bellen?

Het hoofd van Bruce verdwijnt uit beeld als hij bukt om haar borsten te kussen. Wayne is nu in zijn eentje in het beeld, dat Brookes POV vertegenwoordigt. Hij glimlacht en geeft haar een knipoogje.

Three-shot van boven af. Bruce boven op Brooke, Wayne kijkt op hen beiden neer. Behalve Bruce beweegt er niets of niemand. Brooke staart naar Wayne, Wayne kijkt terug. De rug en het achterhoofd van Bruce bewegen een beetje wanneer hij zijn neus tussen Brookes borsten duwt. Brooke krijgt haar stem terug.

BROOKE

Bruce, in godsnaam. Achter je.

Bruce tilt zijn hoofd op om iets tegen Brooke te zeggen. Close-up van zijn gezicht, kin en wangen, omlijst door de borsten van Brooke.

BRUCE

Goed, schatje, goed.

Een stem verstoort zijn zelfgenoegzaamheid. Het is Wayne.

WAYNE

Goedemorgen, samen.