Mmm…lekker! Of toch niet?

Vanmiddag zat ik met drie collega’s lekker bij de McDonald’s een burgertje weg te kauwen. Weer eens wat anders dan de usual stuff in de kantine, en ook wel leuk om zo pal naast de landingsbaan op Schiphol te zitten. Zit je wel met je neus op het werk, maar ach, zo erg is dat in mijn geval niet. Ik ging mee, omdat ik zei dat ik die “plastic lap kaas, dat rubberen stuk vlees en dat zompige broodje” lekker van smerigheid vond. En beter kan ik het niet omschrijven. Gek genoeg klopt het als een bus. Raar dat sommige smerige dingen gewoon lekker kunnen zijn.

In de auto (in de file, waar anders heb je alle tijd om na te denken over van alles) dacht ik terug aan onze lunch en aan hoe lekker ik gesmikkeld had. En toen dwaalden mijn gedachten verder af naar andere etenswaren die eigenlijk te ranzig voor woorden zijn, maar toch ook wel weer niet-teversmaden-zo-lekker.

Denk bijvoorbeeld eens aan een ei. Is toch raar? Zeg nou zelf: je eet gewoon een onbevrucht eitje van de ovulatie van een kip. Ieieieieieuw!! Moet je toch niet aan denken, dat je dat ding eet dat elke maand bij een vrouw aan haar eierstok ontspringt? Nou, dat eet je dus wel. Maar dan van een kip. En dan melk. Toen ik borstvoeding gaf, en met name in de afkolftijd, zat ik me regelmatig te verbazen over het feit dat mijn lichaam gewoon melk maakte. En dat ik er zelfs hele flesjes mee kon vullen. Vies idee. En dat is toch vreemd, want de melk uit de borsten van een koe drink je wel gewoon op. Glazen vol zelfs. Is dat nou niet krom?!

En neem nou ossenstaartsoep...Ik vind het heerlijk, doet me denken aan vroeger. Mijn moeder die in de keuken ossenstaartsoep stond te koken en de geur ervan die het hele huis vulde. Mmmmm... Maar bedenk eens waar die staart voor gehangen heeft: een stierenkont!! Heb je de kont van een koe wel eens gezien? Nou, ik vaak genoeg. Ik ben ongeveer opgegroeid op een boerderij en heb genoeg koeienbillen gezien: een vlekkerig gat met stukken poep eraan vastgekleefd. Net als aan de staart. Dat ding zit ook standaard vol met strontklodders. En daar trekken ze dan soep van. Maar gek genoeg is die soep heerlijk. Raar hoor.

En dan als laatste een echte slagersworst. Mijn vent is een fijnproever (volgens mij een ander woord voor pietlut) en dus heeft hij het liefst vlees van de slager. Als ik al iets van worst haal, is dat bij de Keurslager. Stond ik daar laatst een worst te bestellen, pakt die slager een mooie voor me in en vertelt erbij dat de worst gemaakt is van echte varkensdarm... Gloep. Ik moest even slikken. En niet van lust, kan ik je zeggen. Ik ben een enorme veelvraat, maar zelfs ik hier moest de anatomie van een varken van me afduwen... Getsiederrie, je wil toch niet weten waar de inhoud van een worst in gepropt is??

Het blijft raar, eten. Ik maak altijd een beetje grapjes over veganisten. Dat het van die geitewollensokkenzeikerds zijn. En dat hun vaak nogal ielige lijf wel wat dierlijk vet kan gebruiken. Maar een heel enkel keertje, als ik echt diep nadenk over dat wat ik naar binnenstouw, voel ik ergens een greintje begrip voor deze bevolkingsgroep. Mijn glaasje melk komt wel weer als bovenstaande gedachten wat weggezakt zijn...