Goeie spullen
Ach, lingerie. Het woord belooft hete nachten van zwart kant, maar meestal ligt het gewoon in je la ondergoed te wezen. Lingerie is het spannendst als je het nog niet aanhebt, maar net hebt gekocht. Je sleept het in een discreet tasje aan je hand door de stad terwijl de dampende verwachting zingt in je hoofd: O la la, o la la, mensen! Als jullie toch eens wisten wat ik in mijn tas had! Moeders, houd uw zonen binnen!
Eenmaal thuis valt het altijd tegen. Dejarretelles knellen om je dijen waardoor je welvingen krijgt waar je ze niet moet hebben, de kanten beha is leuk doorzichtig maar zo zonder je vertrouwde kipfilets valt er niet zo veel te kijken en brrr, wat is het koud zonder kruis.
Ik doe er niet meer aan. Het resultaat is te verwaarlozen want het wordt toch pas echt leuk als je het uit hebt. Waarom eerst het hele Sprookjesbos door als je eigenlijk gelijk in de Python wilt, zeggen wij in de Efteling dan.
Lingerie moet er vooral heel goed uitzien ónder je kleren. En dan geef ikyou girls out there twee woorden: Victo-ria’s Secret. Ik haat beha’s kopen, behalve in Amerika. Je wordt bij binnenkomst direct onderschept door een hoogblonde Mary Ann of diepzwarte Kenisha met een oortje in. ‘Hi, welcome at Victoria’s Secret, how can I help you?’ Ik stoethaspel dan iets over dat ik wel een diepe cleavage wil, maar ook een beetje lekkere ronde jopen natuurlijk, waarop Kenisha naar haar oortje grijpt en zegt: ‘Kenisha for Mary Ann…Mary Ann, hi there, it’s Kenisha. This lady here needs the supersexy seamless bra’, en ze stuurt je naar een paskamer zo groot als de Livera in Amstelveen. Daar staat Mary Ann op je te wachten. ‘Hi, you want a cleavage but you also need a nice curvy look on the outside?’ en ze duwt je vijf beha’s in je handen, allemaal goed. Hoewel Mary Ann daar zelf nog niet zo van overtuigd is. Om de twee minuten klopt ze op je deur (die op slot is, want je hebt een slot, op je Livera Amstelveen-size kleedkamer, een echt slot!) en vraagt: ‘Are you okay in there?’
En of je oké bent, in there. Wat kun je toch schofterig blij worden van spullen. Van goeie spullen dan. Maar dat mag je niet hardop zeggen, want dat is materialistisch en oppervlakkig. Rare regel. Ik kan soms even gelukkig worden van een echt goeie beha als van een liedje van Lou Reed. Op vakantie ben ik even blij als ik een kolibri in het echt zie (wauw!) als wanneer ik mijn Samsonite voor de zoveelste keer ongehavend van de bagageband zie rollen. Ja! Daar is-ie weer! En ze hebben hem weer niet stuk gekregen, die dekselse schavuiten van een koffersmijters!
Toch gek, dat ik bijna schroom om dat soort merknamen te noemen omdat er zo’n ranzig gesponsord luchtje aan hangt als je dat doet. Terwijl ik oprecht geniet van eerlijk betaalde, goeie shit. Als je na al die chagrijnige petite wijven van Air France ineens weer in een KLM-toestel wordt verwelkomd door een stevige, Hollandse stewardess. Blauw pakje, brede glimlach, dito heupen: ik ben weer thuis. En ik heb weer vijf sexy seamless bra’s in de koffer. Moeders, houd uw zonen binnen!