Neukia

Wie niet kan SMS ’en is boven de tachtig of echt heel sloom. Iedereen SMS ’t. Wie snel wil SMS ’en schakelt de optie ‘Woordenboek’ in op z’n mobiele telefoon. Hartstikke handig. Als je bijvoorbeeld ‘hartstikke handig’ wilt SMS ’en, dan hoefje niet meer eindeloos op de 4 te drukken tot je de benodigde 'h' hebt, maar dat snapt de telefoon dan zelf. Iemand heeft dat geprogrammeerd. Lang leve die iemand. Laten we hem Jan noemen.

Jan heeft wel een paar foutjes gemaakt.

Van het woord ‘wij’ maakt de telefoon ‘zij’. ‘Me’ wordt ‘of’. En het allerirritantst: ‘jou’ wordt ‘lot’. ‘Ik hou van lot’ heb ik dus weleens ge-SMS ’t naar iemand die dat helemaal geen leuk nieuws vond. Maar wat is die Jan (zo hadden we hem genoemd) voor een randdebiel dat-ie het woord ‘lot’ als optie laat prevaleren boven ‘jou’?

Ik denk dat Jan een gefrustreerde veertiger van gereformeerden huize is. Jan heeft geen vriendin. Anders zou je niet ‘jus’ maken van de optie ‘kus’. Wat een eikel ben jij, Jan! Hoe vaak moet je iemand nou iets over vruchtensap of vleesvocht SMS ’en? En hoe vaak SMS je iemand niet een zoen toe? Jan woont natuurlijk nog bij z’n moeder, die eikel, en die stuurt haar dan tijdens de lunch (bij Nokia, Motorola of Siemens) gezellig een SMS-je over dat-ie nou alweer trek in haar andijviestamp heeft, met een kuiltje jus, vriendelijke groet, Jan.

Vloeken uit Jans woordenboek is onmogelijk, hoewel ik de meest gebruikte verwensingen inmiddels handmatig heb toegevoegd. Maar het meest tekenend voor zijn taalim-potentie is wel zijn alternatief als je iemand wilt laten weten dat je in kennelijke staat van opwinding bent. ‘Heil,’ zegt Jan dan.