9

Het Tijd-Gewelf was vol mensen. Hardin vergeleek het gezelschap met de paar mensen die bij de eerste verschijning van Hari Seldon aanwezig waren geweest - nu dertig jaar geleden. Zij waren toen met zijn zessen geweest; de vijf oude Encyclopedisten - allen overleden - en hijzelf, 'stroman' en burgemeester. Het was ook de dag geweest waarop hij, met behulp van Lee, een eind had gemaakt aan zijn 'stromanschap.' 

Alles was nu heel anders. In alle opzichten trouwens; alle leden van De Raad wachtten nu op de komst van Hari Seldon. Hardin was nog steeds burgemeester, maar nu had hij alle macht in handen. Bovendien was zijn populariteit na de verpletterende nederlaag van Anacreon groter dan ooit. Toen hij terugkeerde met het nieuws van de dood van Wienis en er een nieuw verdrag was gesloten met een bevende Lepold, werd hij na een referendum met overgrote meerderheid van stemmen enthousiast in ere hersteld. Dit werd gevolgd door nieuwe verdragen met elk der drie resterende koninkrijken - verdragen die de Foundation de macht verleenden om aanvallen zoals die van Anacreon voor altijd te voorkomen. Zelfs Hari Seldon's naam was nog nooit met zoveel enthousiasme genoemd. 

Hardin dacht aan het enthousiasme na de eerste crisis en zijn mond vertrok.

Aan de andere kant van het gewelf waren Sef Sermak en Lewis Bort in druk gesprek gewikkeld. Ze schenen door de recente gebeurtenissen in het geheel niet uit het lood geslagen te zijn. Zij stemden vóór Hardin; staken redevoeringen af waarbij zij in het openbaar erkenden dat zij ongelijk hadden gehad, boden hun excuses aan over bepaalde bewoordingen die zij tijdens eerder gehouden debatten hadden gebezigd - en ... begonnen onmiddellijk weer met een felle Actionistische campagne. 

Yohan Lee raakte Hardin's mouw aan en wees veelbetekenend op zijn horloge. 

Hardin keek op. 'Zo Lee! Ben je nog steeds boos? Wat is er nu weer mis?' 

'Hij wordt toch over vijf minuten verwacht, is het niet?' 

'Ik neem aan van wel. De vorige keer verscheen hij ook om twaalf uur.' 

'En wat gebeurt er als het niet door gaat?' 

'Moet je mij nou werkelijk mijn hele leven met die zorgen van jou lastig vallen? Als hij niet verschijnt dan verschijnt hij niet.' 

Lee schudde het hoofd en fronste zijn wenkbrauwen. 'Als dit een sof wordt, zitten we weer in de knoei. Zonder Seldon's steun voor hetgeen we gedaan hebben, zal Sermak opnieuw tegen ons beginnen te ageren. Hij eist onmiddellijke annexatie van de koninkrijken en onmiddellijke uitbreiding van de Foundation - zo nodig met geweld. Hij is trouwens al met die campagne begonnen.' 

'Dat weet ik. Een vuurvreter moet vuur vreten, zelfs al steekt hij zichzelf daarmee in brand. En jij, Lee, moet iets hebben om je zorgen over te maken, zelfs al zou het je je leven kosten om iets te verzinnen!' 

Lee wilde daarop juist antwoorden toen het licht werd gedimd en geel werd. Hij wees met uitgestrekte arm naar de glazen kubus en liet zich toen met een zucht in zijn stoel vallen.

Hardin zelf was rechtop gaan zitten toen hij de gestalte zag - de bekende gestalte in de rolstoel. Hij was de enige aanwezige die zich die dag - tientallen jaren geleden - herinnerde toen deze gestalte voor het eerst was verschenen. Hij was toen nog jong en de gestalte oud. Sindsdien was Seldon geen dag verouderd, maar hijzelf was oud geworden. 

De gestalte staarde recht voor zich uit en betastte het boek dat op zijn schoot lag. 

'Ik ben Hari Seldon!' De stem klonk oud en zwak. 

In het vertrek hing een ademloze stilte. Hari Seldon praatte gemoedelijk verder. 'Dit is de tweede maal dat ik hier verschijn. Ik weet natuurlijk niet of iemand van de aanwezigen ook de eerste maal hier was. Trouwens het is zintuiglijk onmogelijk voor mij om vast te stellen of hier überhaupt iemand aanwezig is, maar dat doet er niet toe. Als de tweede crisis met succes is bestreden, zult u er zeker zijn; een andere mogelijkheid bestaat er niet: als u er niet bent, dan hebt u de crisis niet overleefd.' 

Hij glimlachte vriendelijk. 'Dit laatste betwijfel ik evenwel, want mijn berekeningen wijzen op achtennegentig komma vier procent zekerheid dat er de komende tachtig jaar geen belangrijke afwijkingen van het Plan zullen plaatsvinden. 

Volgens onze berekeningen hebt u nu de macht over de barbaarse koninkrijken die in de onmiddellijke omgeving van de Foundation liggen. Zoals tijdens de eerste crisis, hebt u hen ook nu van het lijf gehouden door het principe van het machtsevenwicht, met dit verschil dat u thans deze macht hebt verkregen door het overwicht van geestelijke krachten. 

Ik moet u evenwel waarschuwen tegen een overmaat van zelfvertrouwen. Het is niet mijn bedoeling u voorkennis te verschaffen, maar ik kan wel zeggen dat hetgeen u tot dusver hebt bereikt niet meer dan een nieuw evenwicht is - zij het dan een veiliger evenwicht waar het voordeel aan u is. De geestelijke krachten zijn voldoende voor het afweren van Temporale machten, maar zij zijn niet voldoende tot het ondersteunen van een aanval. Met het oog op de onvermijdelijke groei van tegenkrachten zoals Regionalisme of Nationalisme kan de Geestelijke Kracht niet standhouden. Ik ben er van overtuigd dat ik u daarmee niets nieuws vertel. 

U moet mij vergeven dat ik op deze vage manier tot u spreek. De termen waarvan ik gebruik maak, zijn niet meer dan benaderingen, maar geen van u is in staat de ware symboliek van de psychohistorie te begrijpen. 

De Foundation staat pas aan het begin van de weg die naar het Nieuwe Imperium leidt. Vergeleken met u bezitten de naburige koninkrijken - zowel wat hulpbronnen als manpower betreft - nog steeds een groot overwicht. Daar buiten ligt de verwarde jungle van het barbarendom die zich uitstrekt over de gehele breedte van het Galactisch Stelsel. Daarbinnen liggen de resten van het oude Galactische Imperium - een gebied dat, hoewel verzwakt en in ontbinding verkerend - nog steeds onvoorstelbaar machtig is.' 

Op dit punt gekomen, opende Hari Seldon het boek. Zijn gezicht kreeg een plechtige uitdrukking. 'En vergeet nooit dat er nog een Foundation bestaat die tachtig jaar geleden werd opgericht; een Foundation die zich aan de andere zijde van het Galactisch Stelsel bevindt, bij de "Sterrengrens". U zult er altijd rekening mee moeten houden. Heren, negenhonderdtwintig jaar van Het Plan strekken zich voor u uit. Het probleem is aan u! Grijp uw kansen!' 

Hari Seldon sloeg zijn ogen neer en verdween in het niets. Het licht brandde opnieuw op volle sterkte. Tijdens het gebabbel dat volgde, boog Lee zich naar Hardin toe. 'Hij heeft niet gezegd wanneer hij opnieuw zou verschijnen,' fluisterde hij in Hardin's oor. 

'Dat weet ik,' antwoordde Hardin, 'maar ik ben er zeker van dat hij niet opnieuw zal verschijnen tot jij en ik veilig onder de groene zoden liggen!'