DEEL VIER 

DE KOOPVAARDERS

1

koopvaarders ... Onophoudelijk vooruitlopend op de politieke hegemonie van de Foundation waren het de Koopvaarders die hardnekkig hun vingers bleven uitstrekken over de geweldige afstanden van de Periferie. Tussen twee opeenvolgende landingen op Terminus gingen soms maanden, ja, jaren voorhij; de schepen der Koopvaarders waren niet meer dan opgelapte improvisaties; hun eerlijkheid niet altijd van het hoogste gehalte; hun durf ... 

Toch smeedden zij een Imperium dat langer standhield dan het pseudo-religieuze despotisme van de Vier Koninkrijken ... 

Er zijn talloze verhalen in omloop over deze massieve, eenzame figuren die zich half-ernstig, half-spottend een van Salvor Hardin's epigrammen hadden eigen gemaakt: 'Laat nooit uw gevoel voor morele waarden u verhinderen het juiste te doen!' 

Het is moeilijk uit te maken welke van de verhalen historisch juist zijn en welke niet. Geen van deze verhalen is waarschijnlijk gespeend van een zekere mate van overdrijving ... 

encyclopedia galactica 

Limmar Ponyets zat van onder tot boven onder het schuim toen de boodschap zijn ontvangtoestel bereikte. Gelukkig is het deel van een freelance ruimtevrachtschip dat niet bestemd is voor het opbergen van verschillende goederen, bijzonder gezellig ingericht en dat betekent dat de douche, inclusief heet water, is ondergebracht in een hokje van twee bij vier voet, tien voet verwijderd van de instrumentenborden. Ponyets hoorde duidelijk het staccato-geratel van het ontvangtoestel. 

Vloeken en schuim om zich heen verspreidend, stapte hij de cel uit en drie uur later lag er een ander schip langszij en uit de luchtkoker die beide schepen verbond, stapte een grinnikende jonge kerel. Ponyets haalde zijn beste stoel te voorschijn en ging zelf op de draaistuurstoel zitten. 

'Wat voer jij in je schild, Gorm?' vroeg hij somber. 'Je hebt mij sinds ik van de Foundation vertrok, geen ogenblik uit het oog verloren.' 

Les Gorm haalde een sigaret te voorschijn en schudde heftig ontkennend het hoofd. 'Ikke? Geen sprake van. Ik ben alleen maar de klootzak die op Glyptal IV landt een dag nadat de post is aangekomen en daarom stuurden ze mij achter je aan om je dit te geven.' 

De kleine glimmende bol veranderde van eigenaar. 

'Super-geheim,' voegde hij er aan toe. 'Té persoonlijk om via de sub-ether te worden verzonden. Dat neem ik tenminste aan. Het is een Persoonlijke Capsule die alleen door jou kan worden geopend.' 

Ponyets keek met tegenzin naar de capsule. 'Dat zie ik,' zei hij. 'En ik heb nog nooit meegemaakt dat er goed nieuws in zat.' 

Het ding ging open in zijn hand. Er zat een dun rolletje tape in. Snel nam hij de boodschap in zich op, want toen hij het laatste stukje ontrold had, was het eerste gedeelte al bruin en verschrompeld. Anderhalve minuut later was het zwart geworden en viel het in atomen uiteen. 

'Grote Ruimte nog aan toe!' gromde Ponyets. 

'Kan ik helpen?' vroeg Les Gorm. 'Of is het té geheim?' 

'Nee, je bent lid van het Gilde. Ik kan het je wel vertellen. Ik moet naar Askone.' 

'Naar Askone? Hoezo?' 

'Ze hebben een Koopvaarder in de bak gestopt. Maar vertel het niet verder.' 

Er verscheen een boze uitdrukking op Gorm's gezicht. 'In de bak? Maar dat is tegen de regels van de conventie!' 

'Ja, maar dat is het bemoeien met de plaatselijke politiek ook.' 

'O, heeft hij dat gedaan?' Gorm dacht na. 'Wie is die Koopvaarder? Iemand die ik ken?'

'Nee!' zei Ponyets scherp. Gorm wist wat dat betekende en stelde geen verdere vragen.

Ponyets was overeind gekomen en staarde somber naar de visiplaat. Verwensingen mompelend staarde hij naar de lensvormige vlek die de Galaxis voorstelde. 'Verdomde rotzooi! Ik ben al ik weet niet hoeveel op mijn schema achter!' 

Bij Gorm ging een lichtje op. 'Hé, Askone is afgegrendeld gebied!' 

'Weet ik. Je kunt op Askone nog geen pennenmes verkopen, laat staan kernspullen. Waardeloos!' 

'Kun je er niet onderuit?' 

Ponyets schudde afwezig het hoofd. 'Ik ken die vent. Een vriend mag je niet in de steek laten. Trouwens, wat zou het? Ik heb mijzelf toevertrouwd aan de Galactische Geest en wandel opgewekt in de richting die hij aangeeft.' 

'Hè?' vroeg Gorm verbaasd. 

Ponyets keek hem aan en begon te lachen. 'Sorry. Ik was vergeten dat je nooit het Boek van de Geest hebt gelezen.' 

'Nooit van gehoord,' zei Gorm kortaf. 

'Als jij een godsdienstige opleiding had gehad, zou je er wel van gehoord hebben.' 

'Een religieuze opleiding? Jij? Als priester?' Gorm scheen diep geschokt. 

'Ja. Een van mijn duistere geheime zonden. Maar ze kregen genoeg van me, de eerwaarde vaders. Ik werd er uitgetrapt en kreeg een lekenopleiding in de Foundation. Kom, ik moet eens verder. Hoe staat het met jouw quota dit jaar?' 

Gorm drukte zijn sigaret uit en trok zijn pet recht. 'Ben met mijn laatste vracht bezig. Ik haal het wel.' 

'Geluksvogel,' bromde Ponyets somber. Nadat Gorm was vertrokken, bleef hij nog minutenlang in gedachten verzonken zitten. 

Dus Eskel Gorov zat op Askone - in de gevangenis nog wel! 

Het zag er niet zo best uit. Veel slechter dan het leek. 

Limmar Ponyets was een van de weinige mensen die wist dat Meester Koopvaarder Eskel Gorov geen Koopvaarder was, maar een agent van de Foundation!