7

Avakim kwam op hen toe, knikte in de richting van Gaal en fluisterde Seldon iets in het oor. Er werd aangekondigd dat de zaak zou worden verdaagd. De wachten scheidden hen en Gaal werd weggeleid. 

De verhoren die de volgende dag werden afgenomen waren volkomen anders. Hari Seldon en Gaal werden nu alleen geconfronteerd met de leden van de Commissie. Ze waren met z'n allen aan een tafel gezeten. Tussen de rechters en de beklaagden was nauwelijks enige afstand. Men bood hun zelfs sigaren aan uit een doos van veelkleurig plastic waarvan het glanzende oppervlak de indruk gaf van eindeloos stromend water. 

Seldon accepteerde een sigaar; Gaal niet. 

'Mijn advocaat is afwezig,' zei Seldon. 

'Dit is geen rechtzitting meer, dr. Seldon,' zei een van de leden van de Raad. 'We zijn hier om de Veiligheid van de Staat te bespreken.' 

'Ik wens het woord te nemen,' zei Linge Chen. De anderen wachtten tot hij zou gaan spreken. Om Chen heen vormde zich een stilte waarin hij zijn woorden zou kunnen laten vallen. 

Gaal hield zijn adem in. Chen, een magere harde man, die er ouder uitzag dan hij in werkelijkheid was, was in feite de Keizer van het Imperium. Het kind dat de titel in werkelijkheid droeg was niet meer dan een symbool dat door Chen was aangesteld. Het was trouwens niet de eerste keer dat dit was gebeurd. 

'Dr. Seldon, u verstoort de vrede in het Rijk. Geen van de kwintiljoenen die nu leven, zullen over honderd jaar nog in leven zijn. Waarom zouden we ons nu bezighouden met gebeurtenissen die pas over vijf eeuwen zullen plaatsvinden?' zei Chen. 

'Ik zal over vijf jaar niet meer in leven zijn,' zei Seldon, 'maar toch ben ik er bijzonder bij betrokken. Noem het voor mijn part idealisme; een identificatie van mijzelf met de mystieke generalisatie vervat in het begrip mensheid.' 

'Ik wens geen moeite te doen om mystiek te begrijpen. Vertelt u mij maar eens waarom ik mij niet van u zou ontdoen en door u vanavond te laten executeren verlost zou zijn van een onaangename en overbodige toekomst die ik nooit zal zien?'

'Een week geleden zou u dat nog gedaan hebben/ zei Seldon luchtig, 'en dan nog tien procent kans overhouden om tegen het eind van het jaar nog in leven te zijn. Nu is die kans éen op de tienduizend geworden.' 

De leden van de Raad schoven onrustig heen en weer op hun stoelen. Gaal voelde dat de haren in zijn nek overeind gingen staan en Chen's bovenste oogleden zakten iets naar beneden. 

'Hoezo?' vroeg Chen. 

'De vernietiging en de ondergang van Trantor kan niet worden verhinderd,' zei Seldon, 'maar het kan gemakkelijk verhaast worden. Het verhaal van mijn proces dat werd onderbroken, zal zich door de hele Galaxis verspreiden. Het verhinderen van mijn plannen om rampen te voorkomen, zal de mensen doen geloven dat er geen hoop meer voor hen is. Ze denken nu al trouwens met heimwee terug aan de tijd van hun grootvaders. Ze zullen gaan begrijpen dat politieke revoluties en moeilijkheden op het gebied van de handel zullen toenemen. Men zal het gevoel krijgen dat iedereen uit de zaak moet zien te halen wat er te halen is. Dit kan de ondergang van onze wereld alleen maar verhaasten. Als u mij laat doden dan duurt het vijftig jaar in plaats van vijf eeuwen voordat Trantor ten onder gaat. Uzelf zou het eind van dit jaar niet beleven.' 

'Dat zijn woorden om kinderen mee aan het schrikken te maken,' zei Chen. 'Toch is uw dood niet het enige antwoord dat ons zal bevredigen.' 

Hij hief zijn slanke hand op tot alleen zijn beide vingers nog op de papieren voor hem rustten. 'Vertelt u mij eens/ zei hij, 'zal uw werk zich beperken tot het samenstellen van de Encyclopedie waarover u sprak?'

'Inderdaad.' 

'En kan dat alleen op Trantor gebeuren?' 

'Trantor, Heer, bezit een Keizerlijke Bibliotheek en beschikt bovendien over alle verzamelde kennis van de Universiteit van Trantor.' 

'Laten we aannemen dat u zich ergens anders zou bevinden; laten we zeggen op een planeet waar de gehaastheid en de afleidingen van een metropolis uw geleerde overwegingen niet zouden kunnen storen; waar uw mensen zich geheel aan hun taak zouden kunnen wijden; zou dat zijn voordelen niet hebben?'

'Enkele misschien.' 

'We hebben een dergelijke planeet voor u uitgekozen. U zult er in alle rust met uw honderdduizend medewerkers kunnen werken. De Galaxis zal weten dat u werkt aan het voorkomen van de Ondergang!' Chen glimlachte. 'Daar ik een aantal dingen niet geloof - waaronder de vernietiging van Trantor - zal ik de mensen de waarheid vertellen. Intussen zult u ons op Trantor geen last bezorgen en de vrede van het Rijk kunnen verstoren, doctor.' 

'Het alternatief betekent uw eigen dood en die van degenen die u zullen willen volgen. Uw eerder geuite bedreigingen leg ik naast mij neer. U krijgt vijf minuten om te kiezen tussen terechtstelling en verbanning.' 

'Welke planeet hebt u gekozen, Heer?' vroeg Seldon. 

'Ik geloof dat men hem Terminus heeft genoemd,' antwoordde Chen. Achteloos draaide hij de vellen papier om die voor hem lagen. 'Het is een onbewoonde planeet, maar de situatie is er leefbaar, behalve misschien dat het er een beetje afgelegen is ...' 

'Terminus ligt aan de rand van de Galaxis, Heer,' viel Seldon hem in de rede. 

'Inderdaad, ietwat afgelegen, zoals ik al zei,' vervolgde Chen. 'Kom, u hebt nog maar twee minuten om te beslissen.' 

'We zullen tijd nodig hebben om een dergelijke tocht voor te bereiden. Het gaat om twintigduizend families,' zei Seldon. 

'Daar krijgt u de tijd voor.' Seldon dacht even na. De laatste minuut was aangebroken. 'Ik kies verbanning,' zei hij tenslotte. 

Gaal's hart begon sneller te kloppen. In de eerste plaats onderging hij een gevoel van overweldigende vreugde. Wie zou dat niet hebben die juist aan de dood was ontsnapt. Toch speet het hem ook een beetje dat Seldon had moeten capituleren.