8 

Terwijl de taxi honderden mijlen via wormachtige tunnels in de richting van de universiteit bewoog, bleven ze een hele tijd zwijgend naast elkaar zitten. Tenslotte zei Gaal:

'Was het waar wat u de Hoge Commissaris vertelde? Zou uw executie werkelijk de Ondergang hebben verhaast?' 

'Ik vertel altijd de waarheid over de resultaten van mijn psychohistorische onderzoekingen. Trouwens, liegen zou mij onder de omstandigheden toch niet geholpen hebben. Chen wist dat ik de waarheid vertelde. Hij is een handig politicus en goede politici moeten een instinctieve waardering bezitten voor de ontdekkingen van de psychohistorie.' 

'Maar was het dan nodig dat u de verbanning koos?' vroeg Gaal, maar Seldon gaf geen antwoord. Toen ze eindelijk op het terrein van de universiteit waren, namen Gaal's spieren het initiatief: of liever gezegd, ze zagen er verder vanaf. Hij moest dan ook bijna uit de taxi gedragen worden. 

De Universiteit was een en al licht. Gaal was bijna vergeten dat er een zon bestond. Overigens bevond de Universiteit zich niet in de open lucht. De gebouwen waren overdekt door een enorme transparante koepel die gepolariseerd was zodat Gaal de fel stralende ster recht boven hem goed kon zien. Zover als het oog reikte weerkaatste het licht op de gebouwen. 

Het universiteitscomplex was anders van kleur dan de staalgrijze rest van Trantor. Het had iets zilverachtigs en het metaal had bijna de glans van ivoor. 

'Er zijn soldaten, geloof ik,' zei dr. Seldon. 

'Wat?' Gaal wendde zijn blik af van het zonlicht en keek om zich heen. Voor hen stond een schildwacht. 

Ze bleven voor hem staan. In de deuropening verscheen een kapitein. 

'Dr. Seldon?' 

'Ja.' 

'We hebben op u gewacht. U en uw mannen staan van nu af aan onder de krijgstucht. Ik heb bevel u te zeggen dat u zes maanden de tijd hebt om uw vertrek naar Terminus voor te bereiden.' 

'Zes maanden!' begon Gaal, maar Seldon kneep in zijn arm. 

'Dit zijn mijn orders,' zei de kapitein. 

Toen hij verdwenen was, richtte Gaal zich tot Seldon. 'Zes maanden? Wat kunnen we in zes maanden doen? Dit is alleen maar uitstel van executie.' 

'Rustig. Rustig. Laten we eerst naar mijn bureau gaan.'

Het was geen groot bureau, maar het was onbereikbaar voor spionnen. De draadloze ontvangers die erop gericht waren werden noch met een verdachte stilte noch met een nog meer verdacht schild van statische elektriciteit geconfronteerd. Wat men opving was een conversatie die was samengesteld uit duistere gespreksflarden van verschillende mensen. 

'Zes maanden is ruim voldoende,' zei Seldon. 

'Dat begrijp ik niet.' 

'Omdat, beste jongen, bij een plan als het onze, de handelingen van anderen ondergeschikt werden gemaakt aan onze eisen. Ik zei toch al dat Chen's emotionele make-up nauwlettender was bestudeerd dan welke andere figuur in de geschiedenis ook. Bovendien zorgden wij ervoor dat het proces niet eerder tegen ons werd aangespannen dan gunstig was voor onze doelstellingen.' 

'Maar had u dan niet kunnen zorgen ...' 

'Dat we niet naar Terminus zouden worden verbannen? Waarom zou ik?' Hij drukte met zijn vingers op een bepaalde plaats van zijn schrijftafel en achter hem schoof er een luik open. Het mechanisme was ingesteld op zijn persoonlijke vingerafdrukken. 

'Je zult daar verscheidene microfilms vinden,' zei Seldon. 'Zoek die uit die met de letter T is gemerkt.' 

Gaal deed wat hem gevraagd was en wachtte tot Seldon de film in de projector had gestopt en hem een bril overhandigde. Gaal stelde de bril op de juiste manier in en keek toe terwijl de film zich voor zijn ogen ontrolde. 'Ja maar dan ...' begon hij. 

'Waar ben je verbaasd over?' 

'U bent al twee jaar bezig met de voorbereidingen om te vertrekken ...?' 

'Twee en een half jaar. Natuurlijk wisten we niet met zekerheid dat het Terminus zou worden, maar we hoopten dat het die planeet zou zijn en handelden dienovereenkomstig.' 

'Maar waarom, dr. Seldon? Waarom hebt u zich voorbereid op een verbanning? Zouden we de zaken hier op Trantor niet veel beter in de hand hebben?' 

'Om allerlei redenen. Door ons werk op Terminus te doen, krijgen we de medewerking van de Imperiale Regering zonder dat ze bang zijn dat we de Veiligheid van de Staat in gevaar zullen brengen.'

'Het lijkt wel of u ze gedwongen hebt om ons te verbannen. Ik begrijp het nog steeds niet.' 

'Misschien deed ik dat omdat twintigduizend mensen niet uit vrije wil naar de uiterste rand van de Galaxis zouden verhuizen.' 

'Maar waarom zouden ze ertoe gedwongen worden?' vroeg Gaal. 'Mag ik dat niet weten?' 

'Nog niet,' antwoordde Seldon. 'Voorlopig is het voldoende dat er op Terminus een wetenschappelijke schuilplaats zal worden ingericht. Een tweede dergelijke schuilplaats zal aan het andere eind van de Galaxis worden ingericht. Laten we zeggen, bij "Sterrengrens",' voegde hij er glimlachend aan toe. 'Ik zelf zal binnenkort overlijden. Jij zult meer zien dan ik ... Nee, nee, je hoeft mij niet te beklagen. Mijn dokters hebben mij verteld dat ik nog maar een jaar of twee te leven heb, maar tegen die tijd zal ik bereikt hebben wat ik van plan was en gezien de omstandigheden kan ik dan beter sterven.' 

'En wat gebeurt er na uw dood, sir?' 

'O, dan zal ik opvolgers hebben - misschien word jij er éen van. Die opvolgers zullen in staat zijn de laatste hand te leggen aan het project en er zorg voor dragen dat er op het juiste tijdstip een revolte uitbreekt op Anacreon. Daarna zullen de gebeurtenissen zich zonder inmenging van buiten voltrekken.' 

'Ik begrijp niet wat...' 

'Dat komt nog.' 

Er verscheen een vredige maar vermoeide uitdrukking op Seldon's gezicht. 'De meesten zullen naar Terminus vertrekken, maar er zullen er een paar achterblijven. Dat zal gemakkelijk te organiseren zijn ... Maar wat mijzelf betreft...' Zijn stem werd tot een gefluister dat Gaal nauwelijks kon verstaan ... 'met mij is het gedaan.'