7

Het Gewelf bevatte een groot aantal stoelen; het was alsof men een veel groter gezelschap verwacht had, constateerde Hardin toen hij, zover mogelijk verwijderd van de anderen, met een zucht in een hoek ging zitten. De leden van De Raad schenen daar geen bezwaar tegen te hebben. Jord Fara bleek de enige te zijn die redelijk kalm was. Hij haalde een horloge te voorschijn waar hij somber naar bleef staren. 

Hardin wierp een blik op zijn eigen horloge en keek toen naar de glazen kubus die zowat de helft van het vertrek in beslag nam en volkomen leeg was. In feite was de kubus het enige opmerkelijke in het Gewelf. Niets wees er op dat er zich ergens een stukje radium bevond dat langzaam werd afgebroken tot op het precieze ogenblik dat er contact zou worden gemaakt en ... 

Plotseling begon het licht te doven! 

De lampen gingen niet uit, maar werden zo snel geel dat Hardin's hart sneller begon te kloppen. Hij keek verbaasd omhoog en toen hij weer omlaag keek, was de glazen kubus niet leeg meer. 

Er werd een menselijke gestalte zichtbaar; een menselijke gestalte gezeten in een rolstoel! 

De gestalte zweeg enkele minuten, maar legde toen glimlachend het boek dat hij gelezen had op zijn schoot. Het gezicht scheen plotseling tot leven gekomen te zijn. 

'Ik ben Hari Seldon.' De stem klonk oud en zwak. Hardin was bijna opgestaan, maar wist zichzelf bijtijds te bedwingen. 'Zoals u ziet ben ik gebonden aan deze stoel. Ik kan dus niet opstaan om u te begroeten,' vervolgde de stem. 'Enkele maanden geleden vertrokken uw grootouders naar Terminus en sindsdien lijd ik aan een nogal hinderlijke verlamming. Bovendien weet ik niet met z'n hoevelen u bent. Mocht u staan, dan verzoek ik u te gaan zitten. Mocht u willen roken dan heb ik daar geen bezwaar tegen.' Er klonk gegniffel. 'Waarom zou ik ook? Tenslotte ben ik er helemaal niet.' 

Hardin tastte automatisch naar een sigaar, maar bedacht zich. Hari Seldon legde het boek opzij alsof hij het op een tafeltje naast zich neerlegde. Toen zijn vingers het loslieten, verdween het. 

'Het is nu vijftig jaar geleden dat deze Foundation werd opgericht - vijftig jaar gedurende welke de leden onwetend waren wat betreft het doel waarnaar werd gestreefd. Dit was noodzakelijk, maar deze noodzaak bestaat thans niet meer. 

Om te beginnen: de Encyclopedie Foundation is niet meer dan bedrog. Hij is dat altijd geweest!' 

Hardin hoorde achter zich een paar gesmoorde opmerkingen en enig rumoer, maar hij keek niet om. 

Hari Seldon liet zich daardoor natuurlijk niet van de wijs brengen. 'Bedrog in de zin dat het noch mij, noch mijn collega's iets kan schelen of er ooit een deel van de Encyclopedie wordt uitgegeven. Het heeft zijn taak verricht door er voor te zorgen dat wij een verdrag met de Keizer konden sluiten en de honderdduizenden mensen aan te trekken die voor ons doel noodzakelijk zijn. De Encyclopedie zorgde er bovendien voor dat deze mensen iets te doen hadden terwijl de gebeurtenissen hun loop namen.

Gedurende de vijftig jaar dat u aan dit schijnproject hebt gewerkt - het heeft geen enkele zin er doekjes om te winden - is u de terugtocht afgesneden. U rest dus geen andere keus dan om door te gaan met een oneindig belangrijker project dat altijd ons eigenlijke doel geweest is. 

Dat project was de reden waarom wij u vijftig jaar geleden naar de desbetreffende planeet hebben gestuurd tot het moment zou komen waarop u iedere vrijheid tot handelen ontnomen zou worden. Vanaf dit ogenblik zal eeuwenlang het pad dat u en uw nakomelingen zullen volgen onvermijdelijk zijn. U zult tegenover een aantal crises komen te staan. Dit is de eerste. Iedere keer zullen de te nemen handelingen nauwkeurig worden omschreven. Iedere keer zult u worden gedwongen éen enkele weg te volgen - een weg die wij hebben berekend en wel met een bepaald doel. 

Reeds eeuwenlang is de Galaxis ten prooi aan verstarring en degeneratie, hoewel slechts enkelen zich daar van bewust zijn geweest of zijn. En nu, eindelijk, maakt de Periferie zich los van de rest en is de politieke eenheid van het Imperium verbroken. Ergens in de afgelopen vijftig jaar, zullen historici van de toekomst een streep zetten en zeggen: "Hier begon de ondergang van het Galactisch Imperium". 

En ze zullen gelijk hebben hoewel het nog eeuwen zal duren voordat iemand dat zal inzien. Na de Ondergang zullen de onvermijdelijke eeuwen van Barbarendom volgen, een periode die onder normale omstandigheden dertigduizend jaar zal duren. De Ondergang zelf kunnen wij niet voorkomen; dat willen wij ook niet want het Imperium heeft iedere viriliteit en waarde die het eens bezat, verloren. Maar wat wij wel kunnen is het verkorten van de periode van Barbarendom tot niet meer dan duizend jaar.

Details hieromtrent kunnen wij u niet mededelen en wel om dezelfde redenen waarom wij u vijftig jaar geleden de waarheid omtrent de Foundation niet konden vertellen. Als wij dat zouden hebben gedaan zou u het bedrog van de Foundation eerder hebben doorzien en dan zouden onze plannen zijn mislukt. Bovendien zou vrijheid van handeling uwerzijds het aantal variabelen zodanig doen toenemen dat onze psychologische methode machteloos tegenover het verloop van de geschiedenis zou komen te staan. 

Dit laatste zal evenwel niet gebeuren, want er bestaan geen psychologen op Terminus. Alurin was de enige en hij was éen van ons. 

Maar dit kan ik u wel zeggen: Terminus en een soortgelijke Foundation aan de andere kant van het Galactisch Stelsel zijn de zaden van de Wedergeboorte en de toekomstige grondvesters van het Tweede Galactische Rijk. De huidige crisis beweegt Terminus in de richting van deze climax. 

Vergeleken bij de crises die in het verschiet liggen, is de huidige betrekkelijk eenvoudig te noemen. Teruggebracht tot zijn meest elementaire bestanddelen komt het op het volgende neer: U bent een planeet die zich onverwacht ziet afgesneden van de nog steeds beschaafde centra van het Galactisch Stelsel. U bent een kleine wereld van geleerden, omringd door uitgebreide en zich snel uitbreidende barbaarse regionen. U vormt een eiland van kernenergie te midden van een oceaan van meer primitieve vormen van energie, maar desondanks hulpeloos vanwege het gebrek aan metalen. U wordt dus geconfronteerd met barre noodzakelijkheden en gedwongen tot actie. De aard van deze actie, de oplossing van het dilemma waarvoor u zich geplaatst ziet, ligt voor de hand!' 

Het beeld van Hari Seldon greep in de lege ruimte en even later hield hij opnieuw het boek in zijn hand. Hij sloeg het open en zei: 

'Welke afwijkende koers uw toekomstige geschiedenis ook moge volgen, prent uw nazaten altijd in dat de ware koers is uitgezet en dat het doel een nieuw grootser Imperium is!' 

Seldon boog zich over het boek en verdween in het niets. 

De lichten gingen weer aan. Hardin keek naar Pirenne die tegenover hem zat. Zijn lippen beefden en in zijn ogen lag een tragische uitdrukking. 

De stem van de voorzitter klonk ferm maar toonloos. 'U schijnt gelijk gehad te hebben. Als u zo goed wilt zijn u vanavond om zes uur bij ons te voegen, zullen wij met u overleggen welke stappen wij kunnen ondernemen.' 

Zij drukten elkaar de hand en vertrokken. Hardin glimlachte. Wat dat betreft waren ze in wezen betrouwbaar. Tenslotte waren ze wetenschappelijk genoeg ingesteld om toe te geven dat ze het bij het verkeerde eind hadden gehad, maar voor hen was het te laat.

Hij keek op zijn horloge. Het moest nu allemaal achter de rug zijn. Lee was nu aan de macht en de Raad deelde niet langer de lakens uit. Morgen zouden de Anacreonen met hun eerste ruimteschepen landen. Over zes maanden zouden ook zij niet langer de lakens uitdelen. Zoals Hari Seldon had gezegd en zoals Salvor Hardin had vermoed vanaf het ogenblik dat Anselm haut Rodric hun had verteld dat Anacreon niet over kernenergie beschikte, lag de oplossing van de huidige crisis voor de hand.