Cora Kelly’s mening

Oh my god! Niet dat ik Clem leuk vond of zo. Als Rosie dat zegt, liegt ze! Ik kan niet geloven dat mensen zoiets zouden denken. Wat ’n giller! We praatten over hem:

A. Omdat ie nieuw was op school.

B. Omdat we voortdurend over kerels praatten.

Alle meisjes doen dat. Je moest es weten wat ze over ons zeggen. Iemand had rondgestrooid dat ik een kereltje uit de derde gesnokt zou hebben tijdens een derdejaarsfeestje… Snokken… Rukken. Je weet wel, aftrekken. En als ik langsliep, hoorde ik al die derdejaars tegen elkaar fluisteren. Dus ben ik naar die grote bek gegaan en heb hem gezegd dat ik zijn neus door z’n oor zou schoppen als ie niet zou zeggen dat het bullshit was. Laten we zeggen dat ie zijn woorden snel terugnam. Ik bedoel maar, waarom zou ik in godsnaam naar een derdejaarsfeestje gaan? Ik ga The Jonas Brothers niet aftrekken hoor, bedankt! Wa’k bedoel is dat je niet alles moet geloven wat ze hier zeggen. Eén sms’je en je bent de grootste slet van de hele school. Soms wilde ik da ’k terug kon naar de gouden tijd dat er nog geen mobieltjes waren. M’n moeder heeft het er steeds over. Kun je je dat voorstellen? Je zou Jan Zonder Vrienden zijn.

Rosie wist trouwens da ’k Conor Duffy leuk vond. Ook al was hij zo’n echte voetbalfanaat. Hij was alleen maar bezig met stomme mannenzaken. Totaal niet cool. Maar toch vond ik hem leuk. Zonder zijn maten was hij best oké. Van die voetbalkreten als ‘hail hail hail the Celts are here’ kon ik nog net hebben, maar met dat Amerikaans getto-gangsta-gelul hoefde hij niet aan te komen. We zijn hier in Glasgow! Je zou moeten horen hoe die kerels praten, alsof ze uit de ergste achterbuurt komen. Met hun gemaakte Glasgowse accent. Zo fake! ’k Heb sommigen tegen hun moeder horen praten en dat staat echt mijlenver af van wat er op school uit hun bek komt. Al die hiphopliedjes en -termen, dat kán echt niet! Ik bedoel maar, heb je 50 Cent en JayZ al eens gehoord in een Schots accent? Dat klinkt als een idioot met een spraakgebrek. Maar toch vond ik hem leuk.

Dat is zo’n guilty dinges… ja, pleasure, guilty pleasure. Rosie zei dat hij een loser was, dus ik probeerde hem niet al te leuk te vinden. Nee, ik doe niet altijd wat Rosie zegt dat ik moet doen. Maar je luistert toch naar je vrienden? Ik heb niks te verbergen.

Clem?

Clem was oké, op een saaie boekenwurmmanier. Hij had een grappige naam en een grappig accent. Sommige meiden vonden dat aantrekkelijk. Ze vonden allemaal dat ie leek op zo’n kerel uit The O.C., maar ik kijk niet naar The O.C., dus dat weet ik niet. Hij had wel zo’n tandpastaglimlach, vond ik. En dat taaltje. Het was alsof ik luisterde naar iemand in Eastenders of Hollyoaks. Erotischer wordt het niet. Nee, ik bedoel… anders… exotisch. Exotischer wordt het niet. Erotisch, exotisch, whatever.

Hij was nog geen week op school en iedereen at al uit zijn hand. Ik noemde dat het Robbie Williamseffect. Je weet wel, alle kerels willen… Hoe weet u dat? Anyway, er waren heel wat meisjes, vooral in de klas onder ons, die bijna flauwvielen als hij in de gang langsliep. Alsof hij van One Direction was of zo. Zielig! Maar geloof het of niet, mevrouw Croal was de ergste.

Ze stond gewoon te kwijlen als hij haar klas binnenkwam. Ik schaamde me in haar plaats. Nee, ik heb haar er nooit mee gepest. Nou ja, misschien af en toe een opmerkingetje. Maar niks gemeens.

Soms moeten nieuwe leerkrachten gewoon op hun plaats worden gezet. Ze hebben het allemaal. Allemaal vol vernieuwingsdrang. Da’s zo vervelend. Ik bedoel, geef ons gewoon een boek en laat het ons lezen. Of we doen alsof we het lezen. We hoeven toch niet te weten wat elk stom woord betekent? Ik wilde niet eens Engels gaan studeren, ik wil daar echt niet mijn carrière van maken of zo. Da’s oersaai. Nog erger dan naar de mis gaan. Tijdens de Engelse les zoek ik scheldwoorden op in het woordenboek om het een beetje interessant te maken, zo erg is het. Waarom moet iedereen dat vak volgen? Totale onzin. Ik zou zeggen: laat de nerds die lessen volgen als ze dat willen en geef ons extra les in de vakken die we wél leuk vinden. Ik wou dierenarts worden of zo, maar ik suck in biologie en ik kan niet tegen bloed. Maar ik hou wel van dieren. Wie weet, misschien ga ik wel naar de theaterschool of zo. Ik weet het nog niet. De leerlingenbegeleider stelde voor om schoonheidsverzorging te doen. Ik had iets van: what the hell, zó stom ben ik niet!

’t Was eigenlijk verontrustend dat Clem bij ons op school kwam, want ik was bang dat zowel Rosie als ik hem leuk zouden vinden en dat er daardoor spanning tussen ons zou komen. Dus probeerde ik keihard om hem niet leuk te vinden. Maar toen ik hem tijdens de Engelse les zo hoorde zwetsen, wist ik wel dat ik nooit op hem zou vallen. Niet m’n type, weet je. ’k Denk dat ie een Weegschaal of zo was, want Boogschutters en Weegschalen kunnen elkaar niet uitstaan. Of is het Leeuwen? Wat ie ook was, ik wist zeker dat we niet op één lijn zaten. Maar ’k zag wel dat Rosie hem leuk vond. Ze was echt totaal gek op hem, ze staarde steeds naar hem als hij niet keek en ze werd rood en verlegen als hij in de buurt was. Een tijdje dacht ik dat ze zo’n rare stalkster zou worden. Rosie kon elke kerel op school krijgen. Alle vijfde- en zesdejaars vonden haar een hete griet. Ze plamuurde zich niet dicht met make-up zoals de meeste sloeries uit de vijfde en zesde, die dachten dat ze een natuurwonder waren. Zo is het met Rosie, ze wist niet eens hoe knap ze eigenlijk was.

Ik was niet jaloers. Waarom zou ’k jaloers zijn? Er waren massa’s kerels die achter me aan liepen. Zelfs kerels met een auto en kerels met een echte baan. Ik moest niet onderdoen. Ik wilde geen BF, geen boyfriend, geen vriendje. Ik had geen reet zin in die kalverliefde-onzin. Niet da ’k een slet was of zo, ik wilde gewoon geen vast vriendje. No way! Echt niet! De helft van de meisjes uit de derde is waarschijnlijk aan de pil. Verbaast me niks. Als je de verhalen zou geloven die hier de ronde doen, dan is de helft van de meiden in ons jaar al eens bij de abortuskliniek geweest en slikt de andere helft morning-afterpillen alsof het Tic Tacjes zijn. Ik was altijd voorzichtig. We leven niet meer in de jaren tachtig. Anyway, Rosie en ik waren totaal verschillend, niet alleen qua uiterlijk. Om te beginnen hield zij van die ‘oh ik ben zo depri ik ga mijn polsen doorsnijden’-muziek. Ze heeft eindeloos geprobeerd om mij daarin mee te slepen, maar van die muziek zou ik mezelf gewoon gaan snijden, zo depri. Ik wil beats en ritme. Zelfs als ik zou willen, zou ik nooit op Clem kunnen vallen. Ik heb nooit iets gedaan wat Rosie pijn zou kunnen doen. Ze is m’n beste vriendin.

Natuurlijk ben ik gechoqueerd.

Of ik verdrietig bent? Da’s iets anders, toch?