Tijd

Liggend in de tandartsstoel had ik perfect zicht op een eenvoudige, oranje klok van de Blokker en dat bracht mij bij de 5,1 minuten die de Nederlandse man gemiddeld per keer in zijn vrouw doorbrengt, gerekend vanaf het moment van penetratie tot het moment van ejaculatie, nare woorden, inderdaad.

Daarna kan je als man natuurlijk nog een beetje uithijgen en wachten tot je eruit floept of een duw krijgt, maar die tijd telt niet mee in de wereld van de Utrechtse professor Waldinger, de man die dit cijfer onlangs openbaar heeft gemaakt.

5 komma 1.

Erg slecht scoort de Nederlandse man daar niet mee, trouwens: een Spanjaard houdt het maar 5,8 minuten vol, en een Turkse man is na 3,7 minuten al uitgeput. Het best scoort de Brit: die timmert 7,6 minuten aan de weg alvorens de kleine dood te sterven. Amerikanen doen er 7 minuten over.

5 komma 1.

Op het eerste gezicht is het kort, dat valt niet te ontkennen, maar op het tweede gezicht is het een eeuwigheid, daar kwam ik al kijkend naar die oranje Blokkerklok achter, terwijl de tandarts een kies vulde. Vanaf het moment dat de boor begon te gieren tot het moment dat de assistente de infraroodlamp waarmee het materiaal van de vulling gehard wordt in mijn mond hing, passeerden tien minuten, misschien een paar tellen meer.

De eerste 5 komma 1 minuten van die hellegang probeerde ik aan mijn vrouw te denken, maar als we die tijd daadwerkelijk samen in vleselijke vereniging door hadden moeten brengen, al dan niet in een tandartsstoel, had ik de tweede helft van de tien minuten niet eens gehaald – zo vreselijk lang duurde het voor de grote wijzer van vijf over halftien naar tien over halftien was gekropen.

5 komma 1.

Aanvankelijk was ik geschrokken van het getal, misschien wel in mijn mannelijke wiek geschoten. Zouden we werkelijk maar zo kort van het ware werk genieten? Maar nu wist ik dus beter.

In 5 komma 1 minuten kan de wereld vergaan. In 5 komma 1 minuten kan je hele levens navertellen en op twee rondjes na de vijf kilometer schaatsen. Voor de aardigheid zou u eens 5 komma 1 minuten aan God moeten denken – dan begrijpt u wat ik bedoel.

Aan de andere kant, zo overwoog ik gedurende de tweede helft van de behandeling, is er het fenomeen van de voortrazende tijd: iets wat voorbij is voor je er erg in hebt.

Een film van anderhalf uur die maar 5 komma 1 minuten lijkt te duren, een avond met vrienden die zo snel gaat dat er geen tijd is voor goede gesprekken, een vakantie die om is voor je het weet. Hoe verhield dit tijdsbesef zich tot het eerste, of was alles een kwestie van insteek, excusez le mot, van humeur, lust en plezier?

5 komma 1.

De tandarts liet de stoel omhoogkomen, altijd een fijn gevoel. Ze was klaar, ik mocht mijn mond spoelen, het slabbetje ging af. Een spiegel werd aangereikt, zodat ik de gevulde kiezen kon bewonderen, want in plaats van één had ze er twee gedaan, zo bleek.

Op de klok zag ik dat er drie kwartier waren verstreken, bijna negen keer de liefde, volgens professor Waldinger. Ik schrok ervan: met de tijd viel duidelijk niet te spotten. Een hard gelag, de minuten die verstrijken.