Hey Leontien,

Waar ben je toch mee bezig? Je hebt een goede band met je ouders en je broer en zussen. Dolverliefd ben je op je vriend Michael. En daarbovenop ben je ook nog eens wereldkampioen wielrennen. De wereld lijkt volmaakt, maar niet voor jou. Door je eetstoornis raak je alles en iedereen kwijt.

Je wist eigenlijk zelf al dat het mis was toen je vader je ophaalde van Schiphol en in tranen uitbarstte. Hij schrok van zijn eigen dochter en jij schrok van zijn reactie. Uit een soort van schuldgevoel at je die avond met je ouders een patatje. Om een dag later weer dubbel zo hard te trainen.

Het dringt pas echt tot je door dat je te ver bent gegaan wanneer Michael het met je uitmaakt. Hij durft je een spiegel voor te houden en de waarheid te vertellen, dat hij er niet meer tegen kan om je zo weg te zien glijden. Een eetprobleem maakt niet alleen jezelf kapot, maar je hele omgeving.

De ziekte begint om zoiets onnozels. Je bent niet zo goed op school, maar wel in wielrennen. Het is je lust en je leven. Wanneer je voor het eerst meedoet aan de Tour de France valt je iets op. Jij bent steviger dan de meeste van je petieterige Franse concurrenten. Daar moet verandering in komen en je besluit jezelf aan een streng dieet te onderwerpen. Had je toen maar ingezien dat je gewoon een gezonde Brabantse meid was.

Het dieet pakt voor je gevoel goed uit. In tegenstelling tot je schoolresultaten heb je de kilo’s wel onder controle. Trots op jezelf ga je door met aftrainen tot het ongezond wordt. Je traint niet meer om beter te worden, maar om mager te worden.

Een gemiddelde dag tijdens het hoogtepunt van mijn anorexia:

Ochtend

1,5 uur trainen op een nuchtere maag

3 rijstwafels met kwark

Middag

4 à 5 uur fietsen (elk uur een kwart stukje appel)

1 bakje yoghurt met 10 cornflakes

Avond

Groenten. Het liefst uien (werken laxerend), champignons (houden water vast) en sperziebonen (hebben weinig calorieën).

Niemand grijpt in, hoewel je zienderogen magerder wordt. Maar je mag het niemand kwalijk nemen. Voor een buitenstaander is het lastig om te zeggen dat het niet goed met je gaat wanneer je ondertussen het ene na het andere kampioenschap wint.

Artsen zullen het nooit kunnen verklaren hoe je op zo’n dieet wereldkampioen werd, maar ik begrijp het wel. Je had een ongelooflijk sterke wil. Je besloot jezelf dit onmenselijke dieet op te leggen en dwong jezelf vervolgens hier aan vast te houden. Jouw karakter en je enorme discipline zorgde ervoor dat je kampioen werd onder deze omstandigheden, maar ook dat je van jezelf eiste niet te eten. Je raakt meer kwijt dan wat gewicht. Je verliest je familie, je liefde en je wielercarrière. Alles is even verzuurd als de spieren in je lichaam.

Ik wil dat je jezelf aankijkt en afvraagt wat belangrijker is: een getal op de weegschaal of je liefde? Een getal op de weegschaal of je familie? Een getal op de weegschaal of je passie voor het fietsen? Een getal op de weegschaal of de kracht om te leven en daarvan te genieten? Het antwoord op die vragen weet je donders goed!

Alleen mensen met een sterk karakter kunnen anorexia ontwikkelen en volhouden. Dus als je sterk genoeg bent om jezelf kapot te maken, dan heb je ook het karakter om weer terug te vechten. Het wordt de zwaarste strijd uit je leven. Het is moeilijker dan olympisch goud winnen of wereldkampioen worden. Maar bedenk dat er echt iets heel positiefs achter zit, namelijk een uitweg.

Als ik je eens goed in de ogen kon aankijken, voordat je in deze ellende belandde, zou ik je zo graag wat vertrouwen willen inspreken. Je beseft namelijk niet half hoe gelukkig je bent met zo’n geweldige familie, vrienden en sportcarrière. Allemaal mensen die je liefhebben en met wie je kunt praten over je onzekerheden. Ook over onderwerpen, zoals dat je moeite hebt met school en met meisjes die tengerder zijn dan jij.

Je sterke karakter is een positief wapen waarmee je juist boven jezelf uit kunt groeien. Zo zul je sommige wedstrijden in je sportcarrière op karakter winnen. Met hetzelfde karakter had je ook meer uit je schooltijd kunnen halen. Want al leer je dan misschien minder makkelijk, een diploma is ook voor sporters ontzettend waardevol.

Dus gebruik je sterke karakter niet om een verkeerd zelfbeeld te versterken en je leven, en dat van de mensen die van je houden, te verwoesten. Gebruik je karakter om jezelf positief te ontwikkelen!

Liefs,

Leontien