Lieve Claire,

Daar zit je dan, als ingenieur met je mooie marketingfunctie bij dat wereldberoemde bedrijf. Flink statusverhogend natuurlijk – en prima passend bij jouw streven om de ‘perfecte manager’ te worden. Daar zuig je alles op wat de anderen zeggen over wat er goed en belangrijk is in een jong werkend leven.

Maar wat kost het enorm veel energie om continu bezig te zijn met ‘goed’ gevonden te worden. Om vervolgens telkens weer bij evaluaties te worden gewezen op je ‘ontwikkelpunten’, en dat je datgene waarin je extreem goed bent (en dus buiten de norm gaat) minder goed moet doen. Als je maar binnen het standaard managementprofiel past. 

Gek eigenlijk, dat iedereen in de grote bedrijven waar je tot nu toe in hebt geopereerd alleen maar bezig is met het verkrijgen van een hogere managementfunctie – het enige dat echt ‘status’ geeft. En aangezien iedereen dat doet, weet je niet beter en doe je vrolijk mee. Je doet het wel op je geheel eigen wijze, en kan het niet laten soms een beetje tegen de schenen te schoppen van degenen die uit alle macht proberen de structuren in stand te houden, omdat het nou eenmaal zo werkt.

Telkens weer word je erop gewezen dat je met je passie en energie zo ‘jong’ overkomt. Dat je je wat ‘steviger’ en ‘professioneler’ zou moeten gedragen. Zeker niet buiten de gebaande paden gaan en je moet het je al helemaal niet in je hoofd halen je lijnmanagers te passeren en direct naar hun meerderen of andere ‘hooggeplaatsten’ te gaan bij het voorleggen van je ideeën. Toen het je directe manager te veel werd en ze geen idee meer had wat ze met je aan moest, ben je ook nog eens door haar tot de grond toe afgebrand. En toch blijf je overeind staan!

Lieve Claire, hier is je oudere ik. In de komende zes jaar, tot je vijfendertigste, zul je zo vreselijk veel leren en zulke bijzondere dingen meemaken. Je zult nog vaak terugdenken aan de periode waarin je nu verkeert – waarin je je door je werk én je knappe doch bijzonder lastige vriend onder heel erg veel druk hebt gezet en laten zetten. Laat ik je stiekem een kijkje geven in de glazen bol die jouw toekomst heet. Je zult verrast zijn!

In de komende jaren zul je steeds meer leren om je maar mee te laten drijven of mee te varen op de grote golfbewegingen die het leven brengt. ‘Leren surfen’, zul je het straks noemen – ga maar op je surfplank staan en laat je meevoeren door de ups en downs van het leven, in plaats van krampachtig te proberen alles naar je hand te zetten. Hoe meer je die golfbewegingen leert aanvoelen, en hoe meer je een beroep doet op je gevoel en je intuïtie – hoe effectiever je wordt!

Je komt hierna in een bedrijf terecht waar iedereen ‘CEO of something’ is – en waar nogal extreme persoonlijkheden in een team bij elkaar zijn gezet. Iedereen is aangenomen om waar hij of zij uniek in is, zowel wat persoonlijkheid als wat kennis en vaardigheden betreft. Als jij op een dag schuine grappen gaat maken omdat de rest dat nu eenmaal ook doet, wijst de baas je er met een quasiboze blik op dat jij het ‘nette meisje’ bent en je je dus niet anders moet voordoen dan je bent. En steeds meer realiseer je je dat je in een dergelijke omgeving oneindig veel meer tot je recht komt. Niet alleen jij, maar het hele team! Wat een weelde. En wat krijgen jullie veel van de grond!

Tot ieders stomme verbazing wordt uit dit geweldig leuke bedrijf de stekker getrokken. Het blijft jammer, maar hierdoor is ineens de weg vrijgemaakt om zelf de touwtjes in handen te nemen – en voor jezelf te beginnen!

Vanaf nu zal je leven in een stroomversnelling komen – je ontmoet de mensen waarmee je veel grotere bewegingen in gang zult zetten. Van de man van je dromen met wie je later zult trouwen en kinderen zult krijgen, tot de medeoprichters van de initiatieven en bedrijven waarmee jullie de wereld versteld doen staan. 

En dat allemaal omdat je in je dromen bent blijven geloven, je steeds beter weet dat je gevoel klopt, je in tegenslagen vooral kansen ziet, en je diep vanuit je tenen de wereld een beetje beter wilt maken. Op welke manier dan ook. 

Lieve nog ongeboren dochter,

In de zeven maanden dat je nu in mijn buik zit, heb je al heel wat beleefd. Samen hebben we kennisgemaakt met mensen als Bill Gates en Bill Clinton, op het podium gestaan met onze minister-president, advies gegeven aan Neelie Kroes en aan de wereldleiders op het World Economic Forum in Davos. Ik kwam ineens op allerlei lijstjes te staan als ‘One of the Most Influential Women in Technology’, werd ‘Online Media Vrouw van het jaar’ en finalist bij de verkiezing van de ‘Onderneemster van het jaar’, prijkte op de cover van managementbladen en verscheen, in hip jurkje en mét zwangere buik, in glossy modemagazines, moest zelfs continu ‘nee’ zeggen op interviewverzoeken omdat het gewoon te veel werd. 

En dit voornamelijk omdat ik iets meemaak dat in de tijd dat jij ‘groot’ bent niet meer zal bestaan: ik ben één van de weinige vrouwen met een topfunctie in een technische wereld.

Tegelijkertijd is de hele wereld momenteel in een transitie die ervoor zorgt dat alles, in een steeds hoger tempo, verandert. Dankzij moderne technologie en nieuwe media voltrekken zich revoluties waardoor mensen – gewone burgers! – zich ineens kunnen bevrijden van censuur, dictaturen en andere krachten die proberen hen te controleren. De gewone mensen weten het al langer, nu de grijze oude mannen in dito pakken die de wereld leiden nog: er is een andere vorm van leiderschap nodig: minder hang naar macht, ego, hiërarchie en controle, meer vrijheid en eigen verantwoordelijkheid, meer ‘inclusiveness’ en creativiteit. Kortom: een betere balans tussen mannelijk en vrouwelijk leiderschap.

Lieve dochter, momenteel is er heel veel te doen over ‘weinig vrouwen aan de top’. Talloze initiatieven worden ontplooid om dit te veranderen. Maar tegen de tijd dat jij groot bent, zal het de normaalste zaak van de wereld zijn dat er vrouwen aan de top staan van bedrijven – en is het allang duidelijk dat mannen succesvoller zijn als ze hun ‘zachte’ kanten meer naar voren laten komen. Op allerlei momenten het afgelopen jaar werd me al helder dat het niet meer een kwestie is van ‘of’ dit gaat gebeuren, maar ‘hoe snel’. 

Ik kreeg, toen jij net in aantocht was, te horen dat ik in transitie ben van ‘op een mannelijke manier als vrouw in een mannenwereld opereren’ naar ‘op een vrouwelijke manier als vrouw in een mannenwereld opereren’. Jij zal me daar ongetwijfeld mee helpen want ik vind het groeipad naar deze voor mij ‘nieuwe’ manier van zijn en handelen ongelofelijk spannend. Jij weet straks niet anders dan dat je helemaal als jezelf in je kracht staat. Ook je twee jaar oudere broer en je lieve papa zullen mij er, zonder dat je er bewust van bent, mee helpen. En met z’n allen zullen we, allemaal op onze eigen manier, de wereld een beetje beter maken.