Kareltje,

Nou, fijn hoor. De prijs van een skivakantie kan hoog zijn. Een gebroken enkel, die maar niet wil helen omdat de thuiszorg er wel is maar niet op de spitsuren met de kinderen. De echtgenoot is druk, druk, druk, dus de zorg voor de kinderen komt op jou neer. Zo was het al toen hij nog voer als koopvaardij-officier. Je geniet van de capriolen van je dochter en zoon, maar verveelt je ook mateloos. Aan het huishouden heb je een bloedhekel en door die enkel is even vluchten naar Amsterdam er voorlopig niet bij. Je man houdt niet van werkende vrouwen.

Het stilzitten geeft je veel tijd om na te denken over hoe het verder moet met je leven. Je denkt na over je studententijd. Na het gymnasium heb je een jaar lang Nederlandse Taal- en Letterkunde ‘gestudeerd’ in Nijmegen. Je houdt van die taal. Van studeren komt weinig terecht, omdat het jaar vooral opgaat aan van alles behalve studeren. Het is een heerlijke tijd, maar aan het eind van dat jaar trouw je en is het voorbij. Je vader vindt simpelweg dat studeren en getrouwd zijn niet samengaan. Punt. En graag het collegegeld terugbetalen.

Je leven verandert dan wel ingrijpend, maar echt gelukkig ben je er niet mee, je wordt er vooral onrustig van. Van jongs af aan verslind je al het ene boek na het andere. Je hebt bij wijze van spreken nog nooit een aardappel geschild. Geen wonder dat je in dat huishouden ongelukkig wordt. Je loopt over van ambities, zonder dat je daarmee de loyaliteit en zorg voor je gezin wilt opgeven. Wat jammer dat je je niet kunt spiegelen aan iemand, een voorbeeldvrouw. In je omgeving wordt het je niet gemakkelijker gemaakt. Je hoort bij de kinderen en anders ben je een ontaarde moeder.

Na een jaar bankzitten vind je de oplossing. Je bedenkt dat studeren niet hetzelfde is als werken en begint aan een universitaire studie Sociologie. Je bent tweeëndertig jaar en vastbesloten, hebt twee kinderen en gaat terug de collegebanken in. De combinatie van studeren en een gezin kost heel veel energie, maar je aanvaardt blijmoedig de consequenties van je besluit: er gebeurt weer wat met je! Je volgt trouw colleges en als je iedereen naar bed gebonjourd hebt, begin je als een idioot te studeren. Maar zoals ieder normaal mens krijg je op den duur toch slaap. Ook daar heb je wat op verzonnen. Als je slaap krijgt neem je een grote sleutelbos in je hand, als je dan in slaap valt klettert de bos sleutels op de stenen vloer en ben je weer klaarwakker. Dat gaat heel goed en je haalt je propedeuse met lof. Het bezwaart je dat de studie best duur is in jullie jonge huishouden. Daarom ga je in opdracht van een bureau diepte-interviews afnemen. Wat geweldig is het dan om thuis te komen in een huis dat door Doortje was gepoetst, zij blij, jij blij. Mede door de studie ga je je voor politiek interesseren; op het moment dat de drie partijen zich bundelen tot het CDA stap je in.

Hoewel de zorg voor je kinderen, je studie en je werkzaamheden bij het CDA allemaal voorvarend verlopen, zijn er ook tegenslagen. Zo sluit net voor je laatste tentamen de faculteit Sociologie van Arbeid en Bedrijf van de VU in Amsterdam de deuren. Je moet je scriptie nog schrijven, dus je bent niet echt blij. Je besluit je oude alma mater in Nijmegen te vragen of je daar kunt afstuderen in de economische en organisatiesociologie: met liefde, is het antwoord.

Je huwelijk loopt op de klippen en de kinderen hebben het er heel moeilijk mee. Ook al blijf je on speaking terms met je eerste man, alles bij elkaar is dit een behoorlijk roerige periode in je leven.

Voor het besluit om te gaan studeren en je leven in eigen hand te nemen, word je later beloond. Je begint iets te begrijpen van waar anderen je op gewezen hebben. ‘Je kunt zoveel voor mensen betekenen,’ zeiden de nonnen altijd. Jij vroeg je intussen af: ‘ja, maar wat dan’? Door aan te pakken en te doen kreeg je zicht op je eigen kwaliteiten. Zo ben jij als geen ander in staat tot relativeren, zowel van autoriteiten als van jezelf. En het scheelt dat stress zelden vat op je krijgt. Maar dat zijn ongetwijfeld ei­gen­schap­pen waarmee je bent geboren.

Wat jij echt hebt geleerd, is dat je aan het roer staat van je eigen leven. Wanneer dat leven afkoerst op iets waar je ongelukkig van wordt, dan moet je zelf het roer omgooien. Wees niet bang voor wat de toekomst brengt, zeg niet dat je iets niet kan en trek je niets aan van wat anderen zeggen. Het is immers jouw leven en jij moet gelukkig zijn. Mensen die het roer omgooien vallen vaak terug in oude patronen. Ze geven te snel op. Zet door en kijk kritisch naar jezelf. Kijk waar je drive ligt. Vraag jezelf af hoe je in je leven en in de maatschappij staat en op welke manier je een bijdrage kunt leveren, een spoor kunt achterlaten.

En als het niet gaat zoals je wilt, dan put je troost uit het nummer ‘Zeur niet’ van Conny Stuart. Leef met de consequenties van je eigen gedrag en zeur niet!!

Het leven is zó mooi!

Karla