Arme Joline. De middelbareschooltijd is voor velen de leukste tijd van hun leven. Daar zit jij dan, in de klas. Je probeert je klein te maken en niet op te vallen. Dat lukt natuurlijk niet, met je rood geverfde haar, strak in een boblijn geknipt. Ook je kleding en schoenen zijn bepaald niet onopvallend te noemen op deze school in Apeldoorn.

Er woedt een opmerkelijke strijd in je. Enerzijds ben je expressief, anderzijds zou je je onzichtbaar willen maken. Het klamme zweet breekt je van tijd tot tijd uit tussen je medeleerlingen. Je bent je enorm bewust van jezelf. Je denkt dat je de enige bent die zich zo voelt. Je schaamt je daarvoor. Dat helpt je niet. Je voelt je nog ellendiger. Vanwaar die angst en onzekerheid?

Kijk eens goed naar jezelf. Nee, kijk nu eens echt heel erg goed. Niet naar de buitenkant, niet naar elk klein plekje, pukkeltje, kruintje, scheef tandje of wat dan ook, maar kijk naar waar het echt om gaat. Kijk eens hoe mooi je bent van binnen. Zie je wel hoeveel je hebt te geven?

Je bent een gevoelsmens, altijd al geweest. Je hebt altijd al kunnen aanvoelen wat er gaat komen. Diep van binnen weet je dat je daarop kunt vertrouwen. Je bent hier om te creëren, daarvan was je je heel jong bewust. Maar zie je niet dat je niet alleen op creatief vlak voelt wat er gaat komen, maar ook mensen goed kan aanvoelen? Je weet als geen ander mensen te verbinden en, in het bijzonder, vrouwen tot hulp te zijn. Je bent een communicator. Je hebt niet alleen talent om dit gevoel visueel over te brengen, maar ook verbaal en wacht maar, later zelfs op een heel ander niveau, waar je nu nog geen weet van hebt: digitaal.

Verheug je erop! Maak je geen zorgen! Niet alles wat je niet kent is eng. Je denkt misschien dat je iets te vrezen hebt van het onbekende, maar je zult zien, je staat stevig genoeg in je schoenen om flexibel mee te deinen op de golven die je ergens zullen brengen waar het goed is. Heb vertrouwen.

Je zult het niet geloven, maar er komt een moment dat je met gemak en routine een modeshow organiseert met fijne mensen om je heen die je helpen en bijstaan. Zij vinden het prettig om met jou mee te werken aan het neerzetten van een mooi beeld. Een show met kleding die jij hebt ontworpen, voor inkopers die oprecht geïnspireerd zijn door jouw ideeën en zorgen dat jouw mode bij de vrouw voor wie het bedoeld is terechtkomt. Natuurlijk zal er wel eens iets gebeuren tijdens een show: een vlek in een jurk tijdens de hectiek van het omkleden achter de schermen, een model dat niet in de schoenen past of muziek die niet op tijd af is. Dat zul je allemaal meemaken, maar ik beloof je dat je er later om zult leren lachen.

Vertrouw op je intuïtie. Voel aan wat goed is voor jezelf en voor anderen. Dat weet je best. Bij twijfel mag je gerust nee zeggen. Je weet het best.

Je hebt heel veel liefde te geven. Geef het! Vooral in je werk zul je gaan merken hoeveel mooie vrouwen er zijn, die jouw liefde goed kunnen gebruiken. In woorden, in gebaren, in kledingstukken waarin jouw liefde, jouw eigen ‘zijn’ en jouw inspiratie zit. Geef iedereen een stukje van jouw liefde mee: er zijn zoveel mooie vrouwen die niet zien hoe mooi ze zijn. Zoveel stoere, hardwerkende, liefdevolle, zorgende, creërende, boeiende, sterke vrouwen in alle soorten, kleuren en maten. Net als jij hebben ze nog niet ontdekt hoe bijzonder ze zijn en hoeveel ze voor elkaar kunnen betekenen. Steun ze. Maak ze mooi. Luister naar ze. Respecteer ze. Realiseer je dat jij er ook een bent.

Als je dit toch eens allemaal zou weten. Als onzekere jonge vrouw. In de klas. Als je eens zou weten hoeveel hoogtepunten het leven voor je in het verschiet heeft: reizen naar Parijs, New York, Kopenhagen en Florence, grote, spectaculaire en kleine, intieme modeshows, bijzondere ontmoetingen met inspirerende vrouwen, jouw collecties in de mooiste winkels van het land, succes met een eigen webshop en waardering voor je werk in de pers.

Laat je dus niet van de wijs brengen. Niet door anderen, maar vooral niet door dat stemmetje in je binnenste. Die onzekere stem zal steeds minder vaak opduiken naarmate de tijd verstrijkt, echt, geloof me! Geef hem gewoon geen kans. Wees jezelf.

Liefs,

Joline