Ik ben iemand zonder diploma’s. Alles wat ik geleerd heb is via de praktijk. Toen ik op twaalfjarige leeftijd mijn vader verloor, is mijn opvoeding door Ajax bepaald. Eerst door mijn tweede vader, die terreinknecht bij de club was, later door mijn trainers Jany van der Veen en Rinus Michels. Dankzij Ajax leerde ik niet alleen hoe ik beter kon voetballen, maar ook hoe ik me moest gedragen.
Door mijn schoonvader heb ik financiële ervaring opgedaan. Van marketing had nog geen voetballer gehoord en omgaan met commercie was iets totaal nieuws. Juist op dat moment kwam er iemand in mijn leven die me daarmee zou helpen en opvoeden. Hoe belangrijk dat was, zou later blijken. Want toen ik even dacht dat ik het wel alleen kon, ging het ook meteen fout.
Dat geeft niks. Het hoort bij het leven. Het gaat er uiteindelijk om of je ervan geleerd hebt.
Ik wil ermee aangeven hoe belangrijk mijn familie is. Niet alleen mijn ouders, schoonouders, vrouw, kinderen en kleinkinderen, maar ook al die mensen die me bij Ajax bij de hand hebben genomen in een fase van mijn leven dat ik heel kwetsbaar was. Daarom is ook Ajax voor mij familie.
De familie is dan ook bepalend geweest voor wie ik nu ben. Iemand die als voetballer één tekortkoming heeft. Ik kan alleen als top denken. Als speler of coach ben ik niet in staat om iets op een laag niveau te doen. Ik kan alleen die ene kant op denken. Richting de top. Op de best mogelijke manier.
Daarom moest ik uiteindelijk stoppen als voetballer. Ik was fysiek niet langer in staat om te doen wat aan de top nodig was. Dan heb ik in het veld niets meer te zoeken. Maar omdat het in mijn hoofd wel goed zat, ben ik coach geworden.
Ik wil er vooral mee zeggen dat mijn leven altijd in het teken heeft gestaan van beter maken en beter worden. Dat heb ik vertaald naar alles wat ik gedaan heb.
Johan Cruijff