9

Anne werd wakker van het geluid van een ladder die tegen de muur werd gezet. Het weergalmde door haar hoofd en bracht haar terug uit dromenland toen ze het geluid van voeten op de metalen sporten hoorde. Een glimlach kwam op haar gezicht toen de warmte die ze gisteren had ervaren weer bezit van haar nam.

Ze dacht dat ze zich misschien belachelijk zou voelen en oud als ze wakker werd, maar dat was niet zo: de weer tot leven gebrachte emoties waren toch niet verdwenen. Ze waren niet verdwenen met het telefoontje en het werk en het verstrijken van de nacht, ze waren in rust en nu geeuwden ze en rekten ze zich uit toen zij geeuwde en zich uitrekte en uit bed kwam. Terwijl ze haar ochtendjas om haar schouders sloeg, liep ze naar de badkamer. Een gordijn en mat glas ontbraken daar zodat ze de sporten van de ladder, die Jamie onder de dakgoot had gezet, kon zien. Hij bevond zich boven haar. Ze hoorde hem neuriën en de groene bladeren van de bomen achter hem leken met zijn stem mee te bewegen.

Ze maakte haar gezicht nat en het water droop langs haar hals.

Ze maakte opnieuw een kommetje van haar handen.

Het water vormde straaltjes op haar huid.

Het sijpelde in de holten boven haar sleutelbeenderen.

Ze liet haar ochtendjas aan haar voeten vallen.

Weer was ze naakt en dat was ze gisteravond ook geweest en Jamie stond buiten op de ladder nieuwe boeiborden onder de goot te bevestigen. Het water liep over haar borsten en de tepelhoven spanden zich, haar tepels werden hard toen ze het gewicht van zijn voeten op de sporten hoorde. Een tinteling van hoop trok door haar heen toen Jamie in het zicht kwam.

Zijn blik richtte zich door het glas op haar.

Even voelde ze paniek, het heerlijke gevoel in haar buik stak fel af tegen de plotselinge angst om te worden afgewezen. Ze stond nu in het kille daglicht en niet in een vaag verlichte keuken, er was ook geen sprake van enige passie. Ze was bleek en vijftig en haar huid zat losser dan ze had gewild.

Jamie stond op de ladder en hij hield zich zo stevig vast dat zijn knokkels wit werden. De wind waaide door zijn haar en het lied stierf weg op zijn lippen. Hij keek haar recht in de ogen. Vervolgens liet hij langzaam en opzettelijk zijn blik dwalen.

Anne bleef waar ze was, met rechte rug, haar voeten iets uit elkaar en haar kin in de lucht. Ze was zich ervan bewust dat haar lichaam zich spande op de plaatsen waar hij zijn blik liet rusten.

Kalm dwaalde zijn blik, zijn donkere ogen daalden van haar gezicht af naar haar armen, haar borsten. Hij zwierf van haar buik naar de bovenkant van haar dijen met een blik die even zacht als zijn hand was. Anne draaide zich langzaam op een voet rond zodat hij elke centimeter van haar kon bekijken. Ze was zich bewust van de grondigheid waarmee hij haar onderzocht, als vlammen die naar haar likten. In de uitdrukking op zijn gezicht zag ze begeerte, geen glimlach, zijn ogen vertoonden geen ondeugende grijns, maar slechts de ongebreidelde lust van een wolf.

Hij klom naar beneden en bleef haar aankijken tot ze uit het zicht was verdwenen. Ze hoorde het metaal tegen de stenen en voor het raam waren nu alleen nog maar de grijze aluminium sporten te zien en de toppen van bomen in de verte. Hij liep knerpend over het grind en toen was hij aan de voorkant en ze wist dat de deur open was.

Nog steeds stond ze in de badkamer en staarde naar glas dat in haar gedachten ondoorzichtig werd. Al haar aandacht was geconcentreerd op het geschraap van zijn laarzen op de tegels en het gekraak op de houten trap. Ze voelde de vloerplanken bewegen en de deur achter zich opengaan. Ze kon zijn aanwezigheid voelen en de warmte spreidde zich uit van haar buik naar haar dijen.

Ze voelde hoe hij zijn T-shirt uittrok, hoorde het rekken van materiaal toen hij de knoop van zijn broek losmaakte. Toen lag een koude hand op haar schouder en de andere omvatte haar borst. Ze smolt in hem weg, een kreun op haar tong, haar ogen gesloten, een hand over de hand die haar borst omvatte, de andere naar hem tastend.