7

Anne legde het eten dat ze hadden gekocht op het aanrecht in de keuken, terwijl Jamie naar het houthok ging. Het huis had ongezellig aangevoeld toen ze binnenkwamen en hij had voorgesteld de open haard aan te steken.

Ze was zich intens bewust van zijn aanwezigheid, er hing een geladen sfeer die bijna lichamelijk aanvoelde. Ze keek hoe hij de houtblokken in de haard legde, hoe zorgvuldig hij de kranten oprolde en ze vervolgens in elkaar draaide en op het haardrooster legde. Hij gebruikte aanmaakblokjes en zette eerst drie kleinere houtblokken als een piramide tegen elkaar voordat hij er een lucifer bij hield. Toen het begon te vonken ging hij op zijn hurken zitten. Vanaf de stoel achter hem keek Anne toe en bijna onbewust stak ze haar hand uit en aaide zachtjes over zijn haar.

Jamie liet zich tegen haar aan zakken en een poosje bleven ze zo in stilte zitten toekijken hoe de houtblokken vlam vatten, en het huis zich rond hen leek te acclimatiseren.

In de keuken sneed Anne het vet van het vlees en zette de oven aan om het brood warm te maken. Ze sneed de champignons in plakjes en vroeg Jamie een fles wijn open te trekken. Hij haalde de kurk van de fles, liep achter haar langs om hem op het aanrecht te zetten. Even raakte zijn lichaam het hare en ze ademde diep in. Ze hield het mes nog stevig vast en haar pols lag tegen de snijplank zodat de zenuw beklemd zat en haar hand begon te trillen. Het was een vluchtig moment, maar de manier waarop hij zich had bewogen, had iets bedachtzaams, waardoor er een adrenalinestoot naar haar vingers was gegaan. Ze besefte dat geen enkele man haar in al die 25 jaar, zelfs niet toevallig, op die manier had aangeraakt behalve haar echtgenoot.

Jamie ademde de geur van haar haren in en liep toen naar de andere kant van het aanrechtblad. Hij schonk twee glazen wijn in en gaf er een aan haar.

'Op uw tuin,' zei hij.

Ze namen een slok en Jamie zette zijn glas weer neer. Hij keek haar recht in de ogen en ze kon niet anders dan zijn blik beantwoorden. Alle mogelijke gedachten kwamen bij haar op, onregelmatig en ongestructureerd als ruw getrokken lijntjes op een vel papier. Ze zag haar man, maar zijn gezicht was vaag, ze zag haar twee zoons en hun trekken waren fijn en duidelijk. Herinneringen aan ieder van hen, kleine fragmenten uit hun jeugd, kwamen voorbij. Ze dacht aan de verstikte brief van de verstikte vrouw wier man haar vrouwzijn onderwierp door zijn afwezigheid.

Jamie leunde met zijn ellebogen op het blad en keek van haar naar de snijplank waar de champignons half gesneden lagen en de twee doorregen biefstukjes waaruit hier en daar een dun straaltje bloed sijpelde.

Opnieuw liep hij achter haar langs. Toen nam hij haar in zijn armen zodat haar rug tegen zijn borst rustte. Zachtjes streelde hij haar haren, alsof hij zich bewust was van de jaren van verwarring, de zelfverachting die was voortgekomen uit haar onvermogen haar man het hoofd te bieden. Anne sloot haar ogen, zich ervan bewust hoezeer ze beefde en ze wist niet of dat nu kwam door angst of door wat komen zou. Jamie kuste haar en nu reageerde ze wel. Ze draaide zich om zodat ze hem aankeek, met een hand op zijn arm, de andere om zijn middel.

Hij legde zijn hoofd in het warme plekje in haar hals zoals haar man vroeger ook deed.

Ze voelde hem, het lichaam van een andere man tegen haar aan, de begeerte van een andere man.

In haar werkkamer rinkelde de telefoon.

Maar het klonk alsof het ergens anders vandaan kwam en niets met haar of met dit huis en dit moment met Jamie te maken had.

Zorgvuldig kleedde hij haar uit.

Ze stond in de schemering, naakt.

Hij bedreef de liefde met haar in de keuken.

En ze wist weer wat leven was: hij bracht haar terug in de wereld van waaruit ze was weg gedwaald, een plek waar alleen verlangen was en de schaduwen vaag en de zon helemaal vergeten. Hij voerde haar weg van een plaats waar plicht en routine heersten en het leven gekunsteld was en waar iedere voetstap moeizaam ging alsof ze zich door de modder moest slepen.

Hij verbrak de oude betovering, verbrijzelde de oude wereld zodat ineens talloze scherven van haar leven overal verspreid lagen.

Anne hield hem vast. Ze hield hem vast met een passie die ze verloren dacht te hebben omdat ze een passieloze vrouw van vijftig was, gevangen in een passieloos huwelijk waar haar gedachten voornamelijk beheerst werden door twee zoons en de parfum van andere vrouwen.

Ze liepen naar de haard en gingen samen op de bank liggen. Anne sloeg de plaid om hen heen. De vlammen waren oranje en goud waar ze rond de droogste houtblokken kringelden, het hout siste en knapte zodat de vonken door de haard vlogen en roestvlekken maakten op de stenen rand.

Een straaljager van de plaatselijke luchtmachtbasis vloog zo laag over en maakte zo veel lawaai dat het huis schudde en het glas in de sponningen trilde. Anne schoof nog dichter naar Jamie toe en hij pakte de wijnfles en bracht die naar haar lippen. Ze dronk uit de fles en veegde haar mond af met de rug van haar hand.

Jamie zakte onderuit en ze smolt weg, bewust van zijn aanraking, het zweet in zijn haar en de gloed in haar eigen buik.

Geen van beiden zei iets.

Er hoefde ook niets gezegd te worden.

Ontspannen keken ze samen toe hoe de dunne vuurtongen langs gespleten houtblokken streelden terwijl de wereld, donker geworden door de winter, aan de andere kant van het raam op de loer lag.