19

Chantal las de krant zonder dat het tot haar doordrong wat er precies in stond. Routinematig sloeg ze de pagina’s om. Een dubbele moord in Assen, de zoveelste fraudezaak bij een Amerikaans bedrijf, een exclusief interview met de nieuwe vriend van Gerard Joling. De schreeuwende koppen drongen grotendeels tot haar door, de kleine regeltjes waren grijze strepen die als nietszeggende vulling fungeerden.

‘Kopje thee, Tal?’ hoorde ze Denise vragen. Hoewel haar zus in de keuken stond, leken de woorden vanuit de tuin te komen. Slechts de uitlopers ervan bereikten haar geest.

‘Ja, lekker,’ antwoordde ze. Haar afwezige blik bleef hierbij gericht op de wirwar van grijze lettertjes.

Geheel tegen haar verwachting in had ze die nacht redelijk tot goed geslapen. Dit kwam waarschijnlijk omdat ze de uren ervoor haar longen stuk had gehuild. De opgebouwde houding naar de buitenwereld toe was bij thuiskomst niets meer dan een harnas van papier-maché gebleken. Denise had haar opgevangen en laten janken als een klein kind in wiens ogen er een onherstelbaar onrecht had plaatsgevonden.

Toen ze eenmaal tot bedaren was gekomen, volgde de stortvloed aan woorden. Zinnen vol onbegrip en verwijt vulden de kamer. Denise luisterde en knikte. Gedurende de tirade die uitmondde in een ordinaire scheldpartij aan het adres van Dorien onderbrak zij haar niet eenmaal. Dit was de juiste strategie. Toen de golven van woede, frustratie en onmacht waren opgedroogd, bleek een simpele arm om haar schouder wonderen te verrichten.

De hele avond hadden ze gesproken. Ditmaal op een normale conversatietoon waarin de eerder geuite verwijten wederom ter sprake kwamen. Opmerkelijk hierbij was de stellingname van Denise. In plaats van de zaken vanuit haar perspectief te zien, belichtte haar zus voornamelijk ‘de andere kant van het gelijk’, zoals zij het gekscherend noemde. Oftewel de manier waarop Dorien tegen de situatie aan keek.

Omdat Chantal nu niet bepaald openstond voor een andere visie, liep het gesprek aanvankelijk stroef. Gaandeweg werd het haar echter duidelijk wat Denise precies bedoelde. Door in de geest van Dorien te kruipen, hoe moeilijk dit ook was, ging zij de zaken van een andere kant bekijken. Zij transformeerde van echtgenote tot de moeder die alle trucs uit het boek tevoorschijn haalde om haar enige zoon nog meer dan voorheen aan zich te binden. Een bijna ziekelijke manier van denken waarmee ze zichzelf automatisch een vrijbrief tot handelen gaf. Na de instorting van Jeroen had zich een plan in Doriens hoofd genesteld. Ze zou alles op alles zetten om dit hersenspinsel ten uitvoer te brengen. Dat Jeroen al jarenlang gelukkig getrouwd was deed niet ter zake. Hij had zijn kinderen verloren en kon enkel door zijn eigen moeder worden opgevangen en vertroeteld. Oude tijden zouden weer herleven. Met mama die voor haar kind zorgde. Mama als onvervangbare spil in het kleine gezin.

Ergens tussen middernacht en halfeen sloeg de vermoeidheid toe. Met name de geestelijke inspanningen van de dag ervoor eisten opeens hun tol. Vlak voordat ze naar bed gingen drukte Denise haar nogmaals op het hart om in sommige gevallen de gedachtegang van Dorien als leidraad te gebruiken. Dan was ze enigszins voorbereid op datgene wat er eventueel ging komen. Het verrassingselement verloor hierdoor aan kracht, zodat zij zelf sterker in haar schoenen stond.

‘Zit jij soms je zonden te overdenken?’ grapte Denise terwijl ze een kopje thee voor haar neerzette. Omdat ze met haar gedachten nog bij de nacht ervoor zat, verwonderde Chantal zich over de luchtige toon in de stem van haar zus. Dit contrasteerde volledig met de vrouw die haar op gedecideerde toon uitleg had gegeven over een nieuw te volgen tactiek. Toch was het een en dezelfde persoon. De zus die enorm veel van haar hield.

‘Nee, joh. Beetje de krant lezen,’ antwoordde ze vaag. Om haar woorden kracht bij te zetten, sloeg ze slagvaardig een pagina om en ging ze zogenaamd geïnteresseerd lezen.

‘Jij neemt dus gewoon je zus in de maling,’ zei Denise grinnikend. Hierna draaide ze zich om en liep weer naar de keuken.

Chantal keek nu voor het eerst echt naar de pagina’s voor haar. Op de rechterpagina stond het financiële nieuws. De aex, Euro Stoxx 50, olieprijs in US dollars per vat en de Dow-Jonesindex. Zaken die haar in het geheel niet konden boeien. Om verdere informatie over aandelen en obligaties te ontwijken, gleed haar blik over de linkerpagina. Een wirwar van kleine advertenties diende zich aan. Haast onleesbare mededelingen waren geselecteerd op categorie en gepropt in een smalle kolom. Man zoekt vrouw, De paranormale wereld, Winkelpersoneel gevraagd, Oproepen... Haar blik werd getrokken door een vetgedrukte advertentie in deze laatste categorie.

wilt u een all-inclusive vakantie gaan boeken? kijk dan eerst op www.zowelbedorvenvleesalsverrottevis.nl.

Ze moest de zin drie keer lezen voor ze daadwerkelijk begreep wat er stond: zowel bedorven vlees als verrotte vis. Verbouwereerd en geïntrigeerd door deze merkwaardige advertentie voegde ze er ‘punt nl’ aan toe.

‘Zei je wat, Tal?’ riep haar zus vanuit de keuken.

Ze maakte zich er met een kwinkslag van af. ‘Niks bijzonders. Zat een beetje in mezelf te praten. Krijg jij later ook.’

Terwijl ze haar zus hoorde lachen, scheurde ze de advertentie uit de krant.