Dankwoord

Ik wil graag bedanken: Barry Cunningham, uitgever en redacteur van de Tunnels-serie, zonder wie er geen begin en geen eind zouden zijn geweest. Hij heeft een engelengeduld (dat had hij met mij ook wel nodig) en een fantasie, empathie en luchtige aanpak die me bij alle boeken hebben geholpen en aangemoedigd. Dus dank je wel voor alles, Barry. Het is ons eindelijk gelukt. We hebben het gered. Waar blijft nu die film die je me had beloofd?

Ik wil ook graag bedanken: jullie. Als mijn lezers er niet waren geweest die mijn serie door de jaren heen hebben gesteund, zou ik op dit moment deze woorden niet schrijven. Dus dank jullie wel. En ja, ik vind wat jullie denken belangrijk en ik lees jullie recensies!

The Chicken House: Rachel, Nicki, Steve en Esther, en alle anderen van het team die de boeken hebben gemaakt tot wat ze zijn.

Karen Everitt, die een grote rol heeft gespeeld door me bij elk deel op de goede weg te houden en die alle dingen heeft opgemerkt die ik zelf over het hoofd had gezien. En dat waren er nogal wat!

En verder alle andere mensen op de wereld die me hebben geholpen met de serie en op hun eigen manier belangrijk voor me zijn geweest. Ik weet dat ik nu mensen boos zal maken of beledig door niet alle namen op te noemen, maar ik wil de volgende mensen graag een speciale vermelding geven: Sirius Holmes, Kirill Barybin, Mathew Horsman, Joel Guelzo, Simon Wilkie, Craig Turner en Julian Power.

En dan natuurlijk mijn zwaarbelaste gezin, Sophie, George en Frankie, die nu weer in mijn werkkamer mogen komen. Ik heb ontdekt dat ik alleen maar boeken kan schrijven, omdat ik de bijna religieuze overtuiging heb dat mijn keuze de juiste is en ik weet dat het niet altijd even gemakkelijk is voor de mensen om me heen.

Ten slotte wil ik graag mijn goede vriend Will gedag zeggen. Will, ik zal je missen.

Roderick Gordon