23.

De eerder in dit boek al van een virtueel standbeeld voorziene (ex-)dj Leo van der Goot was inmiddels een erg hoge boom geworden. Programmadirecteur bij RTL Nederland. Ik had zo nu en dan ook wel eens intermenselijk contact met deze force of nature. Hij bleek niet alleen een uiterst getalenteerd gozertje te zijn, maar ook in zijn vrije tijd een aardige en inspirerende man.
Zij hadden bij RTL het radiostation Yorin FM in hun pakket. Het had een klein bereik, maar met name door Leo had het een grote aantrekkingskracht op mij. Van der Goot beantwoordde de liefde gedeeltelijk, maar zei wel dat ik gewoon lekker bij 3FM moest blijven zitten totdat ze bij de aanstaande veiling een grotere zender zouden krijgen.
Er waren voor mij een paar redenen om een overstap te overwegen. Ten eerste de naweeën van het zenderredactie-incident met dito ontloyalisering tot gevolg. Paul van der Lugt was zendercoördinator af en vervangen door Florent Luyckx. Die had helemaal geen behoefte aan de vazallen van Paul. In zijn eerste gesprek met mij was hij direct heel duidelijk geweest. Hij wilde alle dj’s met onmiddellijke ingang uit de muziekredactie verwijderen. Dat klusje hield dus voor Patrick Kicken, Corné Klijn en mijzelf op te bestaan.
Verder had hij geen hulp nodig bij de formulering van een nieuw beleid, dus daar ging de invloed op de koers van 3FM. De zender moest de komende jaren erg verjongen, dus ik snapte toch wel dat mijn specialistische liefhebbersprogramma in de nacht de Freakolympics niet de eeuwigheid had op een popzender voor de jeugd?
En daar was het duveltje uit het doosje weer: Ruud de Wild moest van Florent snel naar de ochtend. Ik was net van de vorige ronde bijgekomen en het begon allemaal weer opnieuw.
Florent was als zendercoördinator een idee geweest van BNN, dus ik kon alleen maar in politiek denken: ze proberen het via de nieuwe voordeur gewoon nog een keer. Natuurlijk was er ‘voor een talent als ik altijd wel een plaatsje’, want hij had veel respect voor mijn vakmanschap. Dat is nog eens iemand het graf in prijzen.
Op de weg terug naar huis merkte ik dat mijn incasseringsvermogen danig op de proef was gesteld. Ik belde Fred na dat gesprek met Luyckx en die was weer zijn eigen nuchtere zelf: ‘Het zal allemaal wel, denk aan het eiland, Bob.’
Het ergste was dat ik een hele hoop dingen snapte. Ik liep tegen de veertig, had een verleden bij de vorige baas van de zender en als nieuweling wil je natuurlijk van die erfenis af en je eigen koers varen. Ik was nogal dominant geweest bij het ‘oude’ 3FM. Ruud de Wild was ook mijn eigen eerste keus toen Evers wegging, dus waarom zou ik in de weg blijven zitten? Op die laatste vraag wist ik een antwoord: we hadden héél, héél hard moeten werken voor het succes dat Stenders Vroeg geworden was. Dat liet ik me niet zomaar afnemen. Het maakte me strijdbaar om Stenders Vroeg te vervolgen, maar moest dat per se op 3FM?
Toen Yorin FM inderdaad vanwege de door de overheid uitgeschreven veiling een betere etherfrequentie kreeg toegewezen, was het tijd om te handelen. Ik sprak met Leo van der Goot en die arrangeerde een afspraak met de programmaleider van Yorin, Mark Berendsen. Die droomde hardop. Hij wilde Ruud de Wild én Rob Stenders inlijven. Ik in de ochtend en Ruud in de middag. Ik kon mijn lachen bijna niet houden. Hij ontvouwde de plannen en sprak opgetogen over alle mogelijkheden van de zender.
Na deze wederzijdse verkenning kwam het gesprek op gang met de echte grote jongens. Ik mocht zowaar thuis op audiëntie komen bij de grote RTL-baas Fons van Westerloo. Zenuwachtig toog ik met mijn autootje richting de landelijke omgeving waar dit soort tycoons nou eenmaal zetelt. Ik maakte mij een voorstelling van zijn huis. Zou het een verbouwde boerderij zijn of een patserige villa? Zou hij moderne kunst aan de muur hebben of is the Fonz meer het type dat achteloos een paar oude meestertjes in zijn salon heeft hangen? Ik was ook zeer benieuwd naar hem als mens. Het beeld dat ik via de pers van hem had gekregen, intrigeerde mij enorm. Een ambachtelijk journalist die de grootste camping van Nederland had opgericht, SBS 6. Hij die alle vuurhaarden van de wereld verslagen had, kocht bij de Esso voor 4,95 een leuke Tiroler film die dan ’s avonds laat door zijn zender werd uitgezonden.
Fons leek hem eigenhandig in de VHS gestopt te hebben. Vervolgens belt de grootste concurrent aan en na een krokodilletje of wat weggepinkt te hebben is hij daar de baas en spreekt binnen een dag accentloos ‘Luxemburgs’. Het leek me in elk geval de juiste man om over een transfer te spreken.
De ontvangst was allerhartelijkst. Ik voelde me wat ongemakkelijk ook omdat ik met mezelf zo lekker over hem had zitten roddelen. Hij stelde me snel op mijn gemak en de aanwezigheid van Leo van der Goot was een zeer prettige bijkomstigheid. Het huis was meer boerderij dan villa en het interieur was een prettig allegaartje. Smaakvol, niet al te poenerig.
Ik was snel verkocht vanwege zijn prachtige verhalen over de tijd dat hij als correspondent werkzaam was in oorlogsgebieden. Mijn interessevelden naast muziek, radio en voetbal zijn media, recente geschiedenis en politiek. Fons van Westerloo heeft precies daarin altijd zijn werkterrein gehad. Ik zou zonder enige moeite dagen naar zijn verhandelingen hebben kunnen luisteren. Ook later als ik weer eens op visite kwam in zijn kantoor of bij hoge uitzondering een keer met hem mocht lunchen, probeerde ik altijd aan te sturen op zijn grote verhalen. Deze middag stond mijn aanstaande overgang van de publieke omroep naar RTL op het programma. Je zag hem wel denken ‘goddomme, wat zijn dit voor tijden dat je met een gast die wat plaatjes opzet ook nog persoonlijk moet lullen en dat je er nog belachelijke bedragen voor moet neertellen ook’, maar hij bleef voorkomend. Ik was te geïntimideerd door alles om überhaupt partij te bieden. We waren er dus vrij snel uit. Ik zou naar Yorin komen, in volle vrijheid mijn programma in de ochtend gaan maken en een leuke rekening mogen sturen voor al mijn prestaties. De details moest ik verder maar bespreken met de nieuwe radiodirecteur Arthur Weijers.
Ik ging gedrogeerd naar buiten vanwege alle verhalen, duizelingwekkende bedragen en mijn aanstaande overgang naar de commercie. Fons sms’te me op vrijdagavond nog net voor de Freakolympics dat hij naar de samenwerking uitkeek en dat ik de prijs niet meer moest opdrijven. Nou had ik die behoefte niet, want ik was al bijna een jaar in onderhandeling met de Vara en ondanks het feit dat ik de laatste weken wat aandrong op snel handelen kreeg ik geen antwoord. Het was altijd over twee weken. Maar na twee weken was het weer over twee weken, ze zouden het antwoord eeuwig schuldig blijven, ik nam de beslissing zelf wel.
De ironie van het verhaal wil dat de Vara als mijn thuishonk voelde en dat de omroep, op de handelingssnelheid na, totaal geen blaam trof. Zij hadden me altijd gesteund in mijn strijd om de ochtend, maar ik was klaar met dat gedoe bij 3FM, de zender waar ik in principe zo goed paste.
Omdat het weekend was, wilde ik de huur nog niet opzeggen bij 3FM, en dat was maar goed ook. Maandag stond directeur Arthur Weijers, die ik nog niet persoonlijk ontmoet had, op mijn voicemail met de ijskoude mededeling dat de deal off was. Zonder opgaaf van reden. Er was van mijn kant helemaal niets voorgevallen noch enige actie ondernomen. Ik snapte er echt helemaal niks van. Ik wist dat de deal met Ruud de Wild ook niet zou doorgaan, want die had inmiddels nee gezegd tegen de aanbieding omdat, bleek later, hij met Radio 538 aan het onderhandelen was. Zou dat er dan iets mee te maken hebben? Geen Ruud dan ook geen Rob?
Mijn telefoontje naar Leo van der Goot maakte me ook niks wijzer. Naar de betekenis van zijn minuscule verklaring kon ik ook alleen maar gissen: ‘Ego, Rob, het gaat allemaal om ego, jij kunt hier helemaal niks aan doen. Meer kan ik en wil ik er niet over kwijt.’ Dat was het dan. Ik had slechts een dagje in Fantasialand mogen doorbrengen. Een maand later hoorde ik dat ze nu met mijn vriend en collega Giel Beelen bezig waren. Voor de ochtendshow. Ik voelde me wel een beetje gepasseerd en vond het ook wel een naaistreek dat Beelen daar niets over gezegd had tegen mij. Weer wat later nam hij me apart en tot mijn opluchting vertelde hij me dat Yorin met hem bezig was voor de ochtend. Hij vond het rot voor mij dat het niks geworden was, maar hij wilde echt serieus nadenken over het bod.
Ik ging weer aan het werk alsof er niets aan de hand was tot de belangstelling van Erik de Zwart daar was, ongeveer een maandje of twee later. Eigenlijk voelde ik vrij weinig bij Noordzee, leek me ook een merk dat mijlenver van me verwijderd was maar de aanwezigheid van radio-icoon Erik de Zwart compenseerde die twijfel. Ik beloofde een programmavoorstel te maken en dezelfde week nog te reageren op zijn voorstel. Werkelijk één dag later kreeg ik een uiterst merkwaardig telefoontje van Robert Jensen.
‘Hé Stenders, ik ga naar Yorin, word daar creative director en ik wil dat jij de ochtend komt doen.’
De net gelijmde klomp brak weer resoluut.
‘Robert, ik heb lang zitten onderhandelen, was er helemaal uit met Yorin en ineens hoefde het allemaal niet meer. Nou bel jij weer doodleuk met de vraag of ik wil komen. Wat moet ik daar in godsnaam mee?’
Zijn antwoord was gedecideerd en paste bij het profiel Jensen: ‘Als ik zeg dat jij komt, gaat het ook gebeuren, no doubt about it, waarom het de vorige keer fout is gegaan, weet ik niet en boeit me ook niet. Laten we snel lullen.’
We spraken af in mijn eeuwige vreetschuurtje de Gooische herberg waar Robert natuurlijk direct een paar vileine tikjes over uitdeelde.
‘Je eet hier zeker vanwege dat karige hongerloontje van je bij die socialistische slavendrijvers van de Vara?’
Ik kon, in tegenstelling tot velen in onze branche, Jensen heel goed hebben. Edwin Evers schijnt zelfs ooit een contract getekend te hebben met de clausule dat, als Robert Jensen daar ook kwam werken (538), hij direct ‘transfervrij’ mocht vertrekken. Ook Jeroen van Inkel was helemaal klaar met hem. Ik had nog nooit voor Robert gewerkt, maar wist uit eigen ervaring wel dat hij keihard maar ook straight was. Uiterst intelligent en zeer talentvol waren andere kernwaarden van hem. In het verleden hadden we regelmatig zeer intense gesprekken gevoerd die vele malen dieper gingen dan het laatste lekkere wijf in het Veronica-pand. Hij heeft me altijd recht in het gezicht uitgelachen om mijn muzikale bevlogenheid. Daar snapte hij niks van. ‘Wat kan het jou nou schelen wat voor kutplaat je instart?’
Niet voor niks sprak Erik de Zwart ooit rake woorden over Robert die hem zeer typeerde als radioman: ‘Ik ken veel dj’s die muziek niet zo boeiend vinden, ik ken er maar één die een uitgesproken hekel aan muziek heeft en dat is Robert Jensen.’
Ik vond het ook totaal niet erg dat hij een paar trekjes van me hardop en met veel spot in twijfel trok. Het was allemaal out in the open en ik vermoedde ondanks het verbale geweld een wederzijds respect. Zijn belangstelling voor mij was daarvan het bewijs.
‘Yorin gaat een totaal nieuwe koers varen, 3FM gaat onder leiding van Florent steeds meer urban draaien en ik denk dat wij in het gat moeten springen dat 3FM daarmee achterlaat,’ sprak het orakel. Ik kreeg wederom dezelfde rekenmodules voorgeschoteld als bij De Zwart en Mark Berendsen over mijn enorme score bij de boodschappers van 20 tot 35. ‘Jouw marktaandelen blijven maar stijgen en je doet het al bijna drie jaar geweldig op die best lastige zender. Eigenlijk word je heel erg onderschat in de radio-industrie, dat komt ook vanwege die verdomde gespeelde valse bescheidenheid van je,’ kietelde hij verder in mijn gevoelige middenrif. ‘Het is nu voor jou tijd om eens flink te cashen en te profiteren van dat succes!’
Ik stond er allemaal erg voor open. Toen hij daarna de toverwoorden sprak dat we radio opnieuw zouden definiëren, had hij helemaal mijn interesse gewekt. Elke radiowet zouden we tegen het licht houden en er was niets meer vanzelfsprekend. De boef wist natuurlijk dat ik daar extreem gevoelig voor zou zijn, maar ik vertrouwde het niet helemaal. Mijn kritische verweer luidde: ‘Vroeger wilde je alleen maar een strak format, twaalf keer per dag dezelfde platen en allemaal gladde hitradio dj’s, op jezelf na natuurlijk?! What happened?’
Robert zou Robert niet zijn als hij me niet van geweldig repliek diende: ‘Als ik het eerste commerciële station van Nederland zou mogen oprichten, zou ik het weer op die manier doen. Maar omdat er al zoveel van die zenders zijn, lijkt dit me het grootste gat in de markt en dat bewijs jij met dat 3FM-programma van je.’
En hoe zit het dan met Beelen, wilde ik nog weten. ‘Die doet te lang over zijn beslissing, daar gaan we een deadline op zetten. Als hij niet wil, kom jij. En het ziet ernaar uit dat ie niet wil. Ga nou niet tegen hem roepen dat we jou achter de hand hebben, dat zou zijn beslissing kunnen beïnvloeden. Hou je bek dus.’ Dat was voor mij een enorm heikele kwestie waarin ik een onvergefelijke fout heb gemaakt. Giel en ik hadden namelijk een heel goede band met elkaar.