NOG EEN VERDWIJNING

'Hoe weet je zo zeker dat die man op de film Vilnoff niet is?' vroeg meneer Hardy. 'Hij lijkt er toch wel erg veel op. '
'Toen we op een avond bij Vilnoff thuis waren, viel het me op dat hij een soort tic had, ' zei Frank. 'Die middag bij de voetbalwedstrijd had ik het ook al gezien. Iedere keer als hij wat zei, knipperde hij steeds maar met zijn ogen. En hij had ook de gewoonte, zijn rechterhand naar boven te houden en die zenuwachtig open en dicht te doen. Die man op de film doet dat helemaal niet. '
'Ja, maar hij draagt een tas, ' wierp Joe tegen, 'dus hoe kan hij dan zijn hand naar boven doen?'
'Die tas draagt hij in zijn linkerhand. Zijn rechterarm heeft hij vrij. Je hebt gezien, dat hij iets zei tegen de cameraman of tegen iemand die er vlakbij stond en hij heeft zijn arm niet eens bewogen terwijl hij sprak. '
Fenton Hardy had vol belangstelling geluisterd. '
'We zullen de film nog eens afdraaien, ' zei hij. 'Je kon wel eens gelijkhebben, Frank. '
Weer trilde de film over het scherm en weer liep de man, die zoveel op Vilnoff leek, met zijn tas de loopplank op.
'Je hebt gelijk, ' gaf Joe toe. 'Hij draagt de tas in zijn linkerhand. ' Ze zagen hoe de man de cameraman ontdekte, sprak, zich omdraaide en het schip op rende. Zijn rechterhand had zich niet bewogen en hij had ook niet met zijn ogen geknipperd.
'Heel goed opgemerkt, Frank, ' zei meneer Hardy goedkeurend. 'Ik geloof werkelijk dat Vilnoff een dubbelganger heeft. '
'De man die aan boord van de Atlantis is gegaan, is natuurlijk degene die diezelfde ochtend met het vliegtuig uit Bayport is vertrokken. Daarom heeft hij ons niet herkend toen hij ons op de baai passeerde. '
'Kunt u geen telegram sturen naar het schip, zodat ze die kerel vasthouden als de Atlantis een haven aandoet?' vroeg Joe. Zijn vader schudde het hoofd.

'We hebben geen bewijs. We zouden eerst de echte Vilnoff moeten vinden, voor we kunnen bewijzen dat die andere man zijn dubbelganger is. En hier is nu jullie taak: eerst de echte Vilnoff vinden. ' Fenton Hardy moest die morgen in een rechtszaak getuigen, dus dejongens moesten alleen verder werken. Ze vertelden hun vader het een en ander over de zaak-Topnotch, maar meneer Hardy zei dat hij het zo druk had, dat hij zich niet kon bemoeien met het vermiste renpaard.
Hij gaf zijn jongens de raad met hun eigen onderzoek door te gaan. 'Als ik meneer Prescott te pakken kan krijgen, ' zei hij, 'dan leg ik hem de situatie wel uit en dan zal ik hem aanraden, jullie voorlopig je gang te laten gaan. Het schijnt dat jullie zonder mijn hulp goed werk hebben gedaan. Intussen zou ik het wel prettig vinden als jullie konden uitzoeken waar Vilnoff zit. '
'Wilt u ons nog steeds niet vertellen waarvoor u hem nodig hebt?' vroeg Frank. De detective glimlachte.
'Beroepsgeheim, mijn jongen. Maar die man moet gevonden worden. ' Toen Fenton Hardy op weg was naar het gerechtsgebouw, keken de jongens de krant eens door. Op een van de sportpagina's vonden zij een artikel dat hun interesseerde. De kop luidde:Jockey Iwan berijdt paard Prescottstallen In het artikel stond verder, dat de stallen in het geheim een van hun beste paarden hadden verzonden naar de stad, waar de volgende week een race gehouden zou worden.
'Meneer Prescott wilde geen risico lopen, nog een waardevol paard te verliezen. Vandaar de geheimhouding bij de verzending van het paard, ' vervolgde het artikel. 'Er is nog geen spoor gevonden van Topnotch, het beste paard van de Prescottstallen, dat tijdens het transport naar de renbaan van Spurtown is verdwenen. Jockey Iwan, die daar de afgelopen week gebleven is, vertrekt vanavond en heeft goede hoop dat hij de inschrijving van de Prescottstallen de volgende week naar de overwinning zal rijden. '
Dit bericht maakte de jongens nieuwsgierig. Als ze nog iets van Iwan wilden horen, dan moesten ze hem te spreken zien te krijgen voor hij vertrok.
'We moesten maar eens naar Spurtown rijden en hem opzoeken, ' zei Frank.
De jongens stapten in hun auto. Op de renbaan vroegen ze naar Iwan, maar ze kregen te horen dat ze hem die ochtend nog niet bij de stallen hadden gezien. Een vriendelijke trainer gaf hun echter het adres van de jockey, een pension dat vlakbij lag.
De pensionhoudster, een oudere, schrandere dame, keek de Hardy's onderzoekend aan.
'Ik zal eens kijken, of hij thuis is, ' zei ze en puffend en blazend ging ze de trap op. Even later riep ze:'Kom maar boven. Hij wil jullie wel spreken, zegt ie. ' Iwan was net bezig zijn koffer te pakken.
'Hallo, jongens!' zei hij opgewekt. 'Blij jullie te zien. Ik ben net van plan te vertrekken. '
'In de krant stond dat je vanavond pas weggaat, ' zei Frank. 'Ik ben van gedachten veranderd. Ik neem een vroegere trein. Nou, is er nog nieuws? Hebben jullie nog wat gehoord over Topnotch?' Frank haalde zijn schouders op.
'We zijn niet veel verder gekomen, ' moest hij bekennen. 'We komen eigenlijk hier om je wat te vragen. '
'Ga je gang maar, ' zei de jockey. 'Ik wil jullie natuurlijk zoveel mogelijk helpen. '
'Laatst stond je op de renbaan met iemand te praten die Vilnoff heet. Dat was op die middag, dat die auto er vandoor ging. ' Iwans gezicht scheen te betrekken, toen Frank de naam Vilnoff noemde.
'Ja, en?'
'Is dat een vriend van je? Wat weet je van hem?'
Iwan scheen er niet veel zin in te hebben, over Vilnoff te praten en hij gaf een ontwijkend antwoord.
Inmiddels was Frank wantrouwig geworden. Als Vilnoff dat renpaard had gestolen, dan had Iwan er misschien ook wel iets mee te maken, Hij en Vilnoff kenden elkaar immers.
'Ik ken hem wel, ja. Maar ik kan niet veel over hem vertellen. Hij woont, geloof ik, in Bayport, ' zei Iwan. Dat was alles wat ze uit hem konden krijgen.
'Wat zou je ervan zeggen, als ik je eens vertelde dat hij Topnotch gestolen heeft?' vroeg Joe plotseling.
De jockey keek hem verbaasd aan. Toen kreeg hij een kleur.
'Dan zou ik zeggen dat het een leugen was, ' zei hij vlug. Hij scheenhier vast van overtuigd te zijn.
Voor de jongens hem verder nog iets konden vragen, rinkelde dedeurbel. De pensionhoudster kwam hijgend de trap op.
'Er zijn hier een paar heren, die u naar het station willen brengen, meneer Iwan, ' zei ze, terwijl ze zichzelf met haar schort koelte toe wuifde. 'Ze zijn van de Renpaardenbond, zeggen ze. Ze wachten buiten in een prachtige auto. '
'Van de Renpaardenbond!' riep Iwan uit. 'Dat is mooi, zeg. Ik ben zo beneden, mevrouw Clancy. '
'Mijn arme man, hij ruste in vrede, ' zei de vrouw, 'was de beste jockey, die ooit een paard heeft bereden, maar hij heeft toch nog nooit meegemaakt dat er mensen van de Renpaardenbond kwamen om een ritje met hem te maken. U bent een gelukkige jongen, meneer Iwan, dat die fijne meneren zoveel belang in u stellen. ' Zich nog steeds koelte toe wuivend, ging ze de kamer uit. Iwan deed zijn koffer dicht en sloot hem af. Hij schudde de jongens de hand en zei:'Het is jammer dat ik zo snel weg moet, maar misschien zien we elkaar nog wel eens. '
'Misschien, ' antwoordde Frank.
Ze liepen met de jockey naar beneden. Iwan nam afscheid van zijn hospita. Toen gingen ze naar buiten.
Een grote, gesloten wagen stond op de hoek te wachten. Terwijl Iwan instapte, zagen Frank en Joe in een flits een man ineengedoken op de achterbank zitten. Hij trok hun aandacht, omdat hij een zwart lapje voor zijn ogen had.
De jongens hadden geen gelegenheid, de andere inzittenden te zien, want zodra het portier achter Iwan was dichtgetrokken, reed de auto weg en verdween snel uit het gezicht.
'Frank!' riep Joe opgewonden. 'Heb je die man met dat lapje voor zijnoog goed gezien?'
'Nee, ' zei Frank.
'Maar ik wel. Het was Vilnoff!'
Frank schrok.
'Weet je het zeker?'
'Absoluut. '
'Laten we direct naar het station gaan. '
De Hardy's sprongen in hun auto en reden naar de hoek. De andere . wagen was niet meer te zien en dus vroegen ze de weg naar het station. Ze waren er in een paar minuten, sprongen uit de auto en renden het perron over.
Ze konden echter geen spoor ontdekken van Iwan en Vilnoff. De auto, die de jockey bij zijn pension was komen afhalen, was nergens te zien.
De jongens begrepen er helemaal niets meer van, toen de trein tien minuten later binnenreed en Iwan nog steeds niet verschenen was. Hun navragen bleef zonder resultaat.
'Zijn hospita zei toch duidelijk, dat die mannen van de Renpaarden-bond hem naar het station zouden brengen!' zei Joe. 'Ik ben er gewoon zeker van dat die Vilnoff helemaal niet aangesloten is bij de Renpaardenbond!' zei Frank. 'Er is iets geks aan die hele zaak. Ik hoop niet dat er iets met Iwan gebeurd is. Het is een verdraaid aardige vent. '
'Ja, ' vond zijn broer. 'Maar toch scheen hij meer van Vilnoff af te weten dan hij wilde vertellen!'
De Hardy's ondervroegen die middag nog diverse mensen in Spurtown en ze gingen zelfs terug naar het pension van de jockey. De hospita zei dat ze sinds hij weg was niets meer van hem had gehoord of gezien.
Ten slotte belden zij interlokaal naar de renstallen, waar Iwan die middag naartoe moest. De antwoorden, die ze op hun vragen kregen, maakten de zaak nog geheimzinniger.
'Jockey Iwan?' zei de beambte, die aan de telefoon kwam. 'Nee, die is hier niet. We hebben bericht gekregen, dat hij van gedachten veranderd is en helemaal niet komt'. 'Heeft Iwan u dat zelf gezegd?'
'Nee, iemand anders heeft ons dat telefonisch meegedeeld. ' Frank wist nu helemaal niet meer wat hij ervan moest denken. Zelfs al was Vilnoff in een paar duistere zaken verwikkeld, dan had de jockey hieraan, naar Franks overtuiging, part noch deel. Maar het begon er nu toch wel naar uit te zien, dat het tweetal iets te maken had met de verdwijning van Topnotch.
'Voor ik het vergeet, ' vroeg hij aan de hospita, 'hoe heet Iwan eigenlijk van zijn achternaam?'
'Evans, ' antwoordde ze prompt. 'Maar ik noem hem altijd gewoon meneer Iwan. '
De jongens reden terug naar Bayport. Onderweg bespraken ze de gebeurtenissen van die dag.
'Iwan is een buitenlandse naam, ' zei Frank. 'Denk je, dat Evans maar een aangenomen naam is?'
'Geen flauw idee, ' antwoordde Joe. 'Wat ik wel weet is, dat ik die knaap wel mag en Vilnoff niet. En dus... '
'Ja?'
'Ik geloof, dat Iwan eerlijk is. En ik heb zo'n idee, dat ze hem ontvoerd hebben!'
'Ik ben bang dat je gelijk hebt, Joe. En wij moeten hem redden!'