dinsdag 10 november

Oskar ging die dinsdag niet naar school. Hij lag in bed naar de geluiden achter de muur te luisteren en vroeg zich af of ze iets zouden vinden wat hen naar hem zou kunnen leiden. ’s Middags werd het stil en ze waren nog steeds niet gekomen.

   Toen stond hij op, kleedde zich aan en ging naar Eli’s portiek. De deur naar het appartement was verzegeld. Je mocht er niet in. Terwijl hij daar stond te kijken, kwam er een agent het trappenhuis in. Maar hij was immers gewoon een nieuwsgierig buurjongetje.

   Toen het buiten schemerig werd, bracht hij de dozen naar de kelder en legde er een oud kleed overheen. Hij moest later maar beslissen wat hij ermee zou doen. Een dief die in hun kelderberging inbrak, zou er mooi blij mee zijn.

   Hij bleef een hele poos in het donker van de kelder zitten, dacht aan Eli, aan Tommy en aan die man. Eli had alles verteld; dat het niet zijn bedoeling was geweest dat het zo zou gaan.

   Maar Tommy leefde nog. Hij kwam er weer bovenop. Dat had zijn moeder aan Oskars moeder verteld. Hij mocht morgen naar huis.

   Morgen.

   Morgen moest Oskar weer naar school.

   Naar Jonny en Tomas, naar …

   We zullen hem opnieuw moeten gaan trainen.

   Jonny’s koude, harde vingers om zijn wangen. Duwen het zachte vlees tegen zijn kaken, totdat hij zijn mond wel open moet doen.

   Gil als een varken.

   Oskar vouwde zijn handen, leunde er met zijn hoofd op, keek naar het heuveltje dat werd gevormd door het kleed over de dozen heen. Hij stond op, trok het kleed weg en maakte de doos met geld open.

   Briefjes van duizend, van honderd, door elkaar heen, een paar bundeltjes. Hij woelde met zijn hand door het geld totdat hij die ene plastic fles vond. Daarna ging hij thuis lucifers halen.

   Een eenzame schijnwerper wierp een koud, wit schijnsel over het schoolplein. Buiten de lichtkring daarvan waren de contouren van vaste speeltoestellen te zien. De pingpongtafels, die zo vol scheuren zaten dat je er alleen met een tennisbal op kon spelen, waren met sneeuwbrij bedekt.

   Een paar rijen ramen in het schoolgebouw waren verlicht. Avondcursussen. Daarom stond ook een van de zijdeuren van de school open.

   Hij zocht zich een weg door de onverlichte gangen naar zijn lokaal. Hij bleef even naar de banken staan kijken. Het lokaal zag er onwerkelijk uit zo ’s avonds; alsof de spoken het geluidloos fluisterend voor hún onderwijs gebruikten, welke vorm dat ook aannam.

   Hij liep naar Jonny’s bank, deed de klep open en sprenkelde er een paar deciliter spiritus in. Tomas’ bank: hetzelfde. Hij bleef even stilstaan voor Mickes bank. Besloot het niet te doen. Toen ging hij in zijn eigen bank zitten. Liet het intrekken. Zoals je doet bij houtskool voor de barbecue.

   Ik ben een spook. Boeoe … boeoe …

   Hij deed de klep van zijn bank omhoog, haalde Ogen van vuur eruit, glimlachte om de titel en stopte het boek in zijn tas. Zijn taalschrift waarin hij een verhaal had geschreven dat hij goed vond. Zijn lievelingspen. In de tas. Toen stond hij op, liep een rondje door het lokaal en genoot er gewoon van daar te zijn. In alle rust.

   Er hing een chemisch luchtje om Jonny’s bank toen hij de klep weer optilde en de lucifers tevoorschijn haalde.

   Nee, wacht …

   Hij ging twee grote dikke houten linialen halen van de plank achter in het lokaal. Hij zette de klep van Jonny’s bank open met de ene en die van Tomas met de andere. Anders stopte het met branden zodra hij de klep losliet.

   Twee hongerige beesten uit de oertijd, met hun bek open voor voedsel. Draken.

   Hij streek een lucifer aan, hield die in zijn hand tot de vlam groot en helder was en liet hem toen los.

   Hij viel, een gele druppel uit zijn hand en …

   HOEMM.

   Verd…

   Zijn ogen brandden toen een kleine kometenstaart uit de bank omhoogschoot en over zijn gezicht likte. Hij deinsde achteruit; hij had gedacht dat het zou branden als … houtskoolbriketten, maar de bank vloog in een keer in brand, werd één grote vlam die tot het plafond reikte.

   Het brandde te hard.

   Het licht danste, fladderde over de muren van het lokaal en een slinger met grote papieren letters, die boven Jonny’s bank hing, liet los en viel met een brandende P en Q op de grond. De andere helft van de slinger zwaaide in een grote boog weg en er vielen vlammen op Tomas’ bank, die onmiddellijk in brand vloog met dezelfde HOEMMM zuigende klap terwijl Oskar het lokaal uit rende, zijn schooltas bonkend op zijn heup.

   Stel je voor dat de hele school …

   Toen hij aan het eind van de gang was, begon de bel te luiden. Een metalen gerinkel vulde het gebouw en pas toen hij al een eindje de trap af was, begreep hij dat het het brandalarm was.

   Buiten op het plein gaf de grote bel nijdig rinkelend aan dat de afwezige leerlingen naar binnen moesten, hij verzamelde de spoken van de school en volgde Oskar tot halverwege zijn huis.

   Pas toen hij bij de oude Konsum-winkel kwam en hij de bel niet meer kon horen, ontspande hij. Hij liep rustig verder naar huis.

   In de spiegel van de badkamer zag hij dat de toppen van zijn wimpers opgekruld waren, verbrand. Toen hij er met zijn vinger overheen streek, vielen ze eraf.