1951
De burgemeester van Haifa maakte bekend dat de Exodus een drijvend museum zou worden, als symbool van de strijd van het Joodse volk om een eigen thuisland. Het plan werd uitgesteld en kwam niet meer ter sprake.
1952
Op 26 augustus brak er aan boord van de afgemeerde Exodus brand uit. De blusboten van de haven konden niet verhinderen dat het schip tot aan de waterlijn afbrandde. De oorzaak van de brand is nooit ontdekt. Het schip werd naar het Shemen-strand van Haifa versleept. Het zonk binnen de kortste keren naar de zanderige bodem, zodat alleen nog het bovendek te zien was.
1954
Een Italiaans bergingsbedrijf probeerde de Exodus te lichten om er schroot van te maken. Om er zeker van te zijn dat het schip zou gaan drijven, werd het in tweeën gesneden. Toen de boeg boven water kwam, zonk het schip plotseling en werd niet meer teruggezien. Er werd geen nieuwe bergingspoging ondernomen. Ike was het enige bemanningslid dat getuige was van het einde van de Exodus.