Eens zal de zon je verraden

Op een dag sloeg een kleermaker een jood dood om hem te beroven. Voordat hij stierf zei de jood nog tegen de kleermaker: 'Eens zal de zon je verraden!' En dat waren zijn laatste woorden.

Vele jaren gingen voorbij en geen mens dacht meer aan de vermoorde jood. De kleermaker trad in het huwelijk, was gelukkig en in goede doen en werd door zijn medeburgers geacht. Op een zondagmorgen lag hij nog in bed, toen de zon al helder door het raam scheen en de zonnestralen tot aan zijn bed reikten. Plotseling begon hij hard te lachen. Zijn vrouw begreep totaal niet wat er aan de hand was en waarom haar man zo moest lachen. En zij rustte niet voordat hij haar alles verteld had. 'Ik heb', zo begon hij, Vele jaren geleden eens een jood doodgeslagen en die heeft voordat hij zijn laatste adem uitblies gezegd dat de zon mij nog eens zou verraden. Omdat zij nu net op het bed schijnt, schiet mij het verhaal weer te binnen. En ik moest lachen omdat ik dacht dat de zon misschien wel graag zou willen praten, maar zonder tong lukt dat niet zo goed!'

De vrouw vond de gedachte dat haar man een moordenaar was verschrikkelijk en zij kon vanaf dat moment niet meer van hem houden. Het duurde niet lang of zij kregen ruzie met elkaar en omdat zij het niet langer bij hem kon uithouden en hem verafschuwde, stapte zij met het hele verhaal naar de rechter. De kleermaker kon weinig anders doen dan bekennen en werd terechtgesteld. Zijn laatste woorden voordat zijn hoofd met een zwaard werd afgeslagen, waren: 'De zon heeft mij toch nog verraden!'