HOOFDSTUK 18

Het enige dat Molly met haar weglopen bereikte was, dat ze rustig in haar kamertje op bed kon liggen zonder gestoord te worden. Verder was het haar onmogelijk in de Cibeque te blijven. Er was in het openbaar voor haar gevochten, op een haast koninklijke manier, die alle kletsmajoors de mond voorgoed snoerde. Jim Traft had haar broer in het openbaar half dood geslagen en tevens in het openbaar zijn liefde voor haar bekend gemaakt. Hij had zelfs het ongelooflijke feit rondgebazuind dat zij hem tot tweemaal toe had afgewezen en hij had Slinger Dunn de grofste beledigingen naar het hoofd geslingerd om hem tot vechten te dwingen. En als klap op de vuurpijl had hij openlijk bekend gemaakt dat Slinger een baantje bij de Diamond kon krijgen.

De thuiskomst van haar moeder maakte dat Molly een zwaar half uurtje voorzag en ze zette zich bij voorbaat schrap.

'Molly, ben je boven?'' klonk een snijdende stem.

'Ja, ma.'

'Kom direct beneden.'

Haar moeder stond met de handen in de zijden en keek haar aan met een geheel nieuwe en verraste blik.

'Waarom ben je zo naar huis gehold?'' vroeg ze.

'Er werd gevochten en daar schrok ik van.'

'Dat was overbodig... omdat het om jouw eer ging... Molly Dunn, heb je gehoord wat Jim Traft de hele bende vertelde?'

'Ja, ik stond er bij.'

'En is het waar?' Hééft hij je gevraagd?''

Molly knikte somber. Ze zou natuurlijk een verschrikkelijke preek te horen krijgen, maar ze kon niet meer verdragen.

'Het gaat het hele dorp rond en is al op weg naar de stad! Op alle hoeken staan de mensen erover te kletsen. Het is mij zeker door een dozijn mensen verteld. Maar ik kon het niet geloven. Weet je zeker dat het geen streek van hem is? Ik heb je overal lopen te zoeken.'

'Moeder, het is de bittere waarheid,' verzekerde Molly.

'Bitter?' Ben je gek, meisje?'... Het lijkt mij iets heerlijks... Heb je , nee * gezegd tegen de jonge Traft?''

'Natuurlijk deed ik dat!'

'Maar je bent verliefd op hem! Dat is het wat je dwars zit sinds je naar Flag geweest bent. Iedereen kon zien dat je ziek was van liefde. Ik het niet zo?''

'Ma, ik ben zeker ergens ziek van,' antwoordde Molly.

'In 's hemelsnaam, waarom heb je hem dan niet genomen?''

'Omdat ik Molly Dunn van de Cibeque ben.'

Op die woorden brak inderdaad de verwachte storm los, hoewel die heel anders werd dan het meisje verwacht had. Tot haar verbazing kreeg Molly een lesje in familietrots ; moeder somde alle mogelijke deftige namen op van familieleden van haar kant. Juist omdat zij van zulke deftige komaf was had moeder haar altijd gewaarschuwd voor die minderwaardige luizen uit de Cibeque en West Fork ; haar familie had zelfs nog blauwer bloed dan de Trafts ooit gekend hadden. Molly was altijd een veel deftiger meisje geweest dan al die knullen hier uit de buurt. Maar nu had een echte fijne jongen haar gevraagd en ze kon niets beters doen dan hard naar hem toelopen en ja zeggen. Vooral omdat die fijne jongen in het Westen best zou slagen, als hij eenmaal erfgenaam van zijn rijke oom de oude Jim Traft, zou zijn. In dat huwelijk school de redding voor Molly Dunn.

Molly stond gelaten te luisteren en was alleen verbaasd dat moeder niet in scheldpartijen uitbrak. Moeder hield pas haar mond dicht toen enkele mannen Slinger Dunn thuisbrachten. Slinger was de moeite van het aankijken waard. Hij kon nog lopen, maar dat was dan ook zowat alles. En hij dankte zijn helpers door tegen ze te brullen bij elke aanraking die hem pijn deed... en dat was iedere aanraking. Molly en haar moeder trokken zich haast bang terug. Slinger sleepte zichzelf naar zijn bed en viel erin neer.

'Arch, kan ik iets voor je doen?'' vroeg Molly, hem achternagaand.

'Ik denk van wel, daar ik mezelf niet kan helpen,' was het verrassende antwoord.

Molly haastte zich een ketel water warm te maken, zeep, handdoek en zalf te halen en hem te verzorgen zo goed ze maar kon. Ze besefte dat ze door deze hele gebeurtenis een broer zou winnen of verliezen. Als de ontmoeting met Jim Traft nu maar op hem dezelfde invloed zou hebben die ze op haar gehad had, dan kon alles nog in orde komen.

'Wel bedankt, Molly,' zei hij toen hij gewassen en verbonden neerlag. 'Was je in het dorp toen de cycloon toesloeg?''

'Ja, Arch, ik heb alles gezien,' antwoordde ze, opgewonden doordat hij er zó over sprak. Ze bad in stilte dat deze gebeurtenis haar broer mocht redden.

'Zag je hoe hij me erop gaf?'' Ze mompelde een bevestiging.

'Mijn God, wie zou dat ooit verwacht hebben?' Zo'n tenderfoot uit Missouri! Ik heb in geen een gevecht er van langs gekregen. Hij moet wel duizend keer op mijn neus getimmerd hebben. Ik had wel dood kunnen zijn!'

'Arch, je moet hem ook flink zijn portie gegeven hebben,' fluisterde Molly. 'Hij zat ook aardig onder het bloed.'

'Ik geloof het ook. Ik had hem in stukjes kunnen snijden. Ik was er woest genoeg voor... Molly, ik verloor mijn verstand. En vooral doordat hij me met zijn scherpe tong nog het meeste wondde.'

'Het zou nog niet zo erg geweest zijn als je niet getracht had hem met je sporen te verwonden.'

'Wel, in dit soort gevechten is alles toegestaan. Het is niet gemener dan dat hij me neersloeg. Maar ik geloof dat er nog wel een andere weg is.'

'Arch, je wilt Jim opzoeken... en hem dwingen te trekken?'

'Dat zou het natuurlijkste zijn, niet waar?''

'Vanuit het standpunt van de Cibeque wel. Maar je moet het anders bekijken. Als je hem dwong te trekken zou je hem doden.'

'Hm, dat weet ik nog niet zo verdomd zeker. Mister Jim Traft is een verbijsterende hombre.'

'Arch, ik zal je niets meer vragen,' zei Molly waardig. 'Maar ik zal bidden.'

'Bidden?' Waarvoor?'' 'Dat je helder mag leren zien.'

'Hoe zou ik helder kunnen zien met twee dichtgeslagen ogen?'' 'Broer, ik bedoel zien met je geest.'

'Oei, je praat als die predikant die een tijd geleden hier neergeschoten werd... Molly, wilde die Traft je werkelijk trouwen?' Molly knikte plechtig.

'Ik kan nog niet goed zien. Praat. Eerlijk, heeft hij het gedaan?''

'Ja, Arch, en dat rechtvaardigde mijn geloof in hem.'

'Ik geloof dat een kerel inderdaad niet meer kan doen... En jij wilde hem niet, omdat je de zuster van Slinger Dunn bent?''

'Dat was één reden,' erkende Molly.

'Wat bedoel je?''

'Wel, je hebt een reputatie waarvan alle fatsoenlijke mensen schrikken.'

'Molly, ik durf te wedden dat er ergere mannen zijn dan ik. Het is niets misdadigs je revolver te pakken als je in de knel zit... En die dag in de canyon. Ik gaf de jonge Traft alle tijd om te schieten en hij had een geweer in zijn handen.'

'Dat is nu juist wat jou mankeert, Arch. In de eerste plaats wilde hij je niet doden en ten tweede vergat hij helemaal dat hij dat geweer bij zich had. Van angst, misschien.'

'Angst?' Die hombre?' Hij was vandaag ook wel erg bang voor me. Noppes, het is alleen dat hij niet grootgebracht is te midden van revolverhelden.'

'Het zou volkomen moord zijn.'

'Nu, ik zal hem met rust laten, vooropgesteld dat je hem wilt trouwen.'

'Arch!' fluisterde Molly verrast en getroffen.

'De enige voorwaarde waarop ik inga, en dan kun je er nog donder op zeggen dat het hard te verduren is voor me!'

Molly kende Arch voldoende om te weten hoe beslist hij dit meende. 'Ik... ik zal... je zin doen,' zei ze met verstikte stem, 'als hij... als hij me weer vraagt.'

'Maak je daar maar niet benauwd over, meisje,' zei hij. 'Die hombre zal vandaag nog hier zijn. En je kunt er zelf voor zorgen dat hij je weer vraagt. Maar ik verwacht dat het wel pas na donker zal zijn dat hij komt. Hij zal niet willen dat je ziet hoe hij toegetakeld is. Ik heb er nogal behoorlijk op getimmerd.'

Molly beefde en voelde zich naar het randje van een afgrond gedreven. Ze durfde er niet in kijken. Ze moest er blindelings in springen.

Eindelijk verliet ze Arch. Ze was blij dat ze hem de belofte had afgedwongen om Jim niet te doden, al was het dan ook tegen die prijs! Maar Molly had desnoods voor Jim willen sterven - en hem trouwen was toch heel wat minder erg.

Toen de schemering inviel, ging ze, als door een onzichtbare macht gedreven, wat rond het huis wandelen. Een fluitje scheen haar ineens te elektriseren. Ze zag een gedaante over het hek bij de stallen hangen en rende erheen. Ja, het was Jim! Zonder het zelf te beseffen zat ze enkele tellen later naast hem op het hek. En toen schoof hij, nog steeds zwijgend, iets aan haar vinger. Een ring!

En toen raspte er een ruwe stem achter hen : 'Handen omhoog, Traft!'

Uit de struiken doken enkele donkere gestalten op. Een man duwde een revolver tegen Jims rug. Seth Haverly! Jims handen gingen omhoog. Molly herkende ook Seths broer Sam. Er kwam een derde man naar voren, die een sterke hand op haar mond lei.

'Als je gilt, doden we hem direct.'

Molly zou flauwgevallen zijn als de man haar niet had vastgehouden.

'Wat betekent dit?' Een ontvoering?'' vroeg Jim schor.

'Hou je kop of het zal nog iets ergers worden,' siste Haverly.

'Lui, ik neem het meisje wel mee,' kondigde Jocelyn aan.

Haverly maakte een kwade beweging met zijn revolver. 'Om de donder niet. Ik zeg je nog eens, Jocelyn, dat ik de baas van deze groep ben. Blijf hier en hou haar kalm totdat wij er met de paarden vandoor zijn.'

'Maar Seth, ik wil dat meisje hebben,' antwoordde Jocelyn koppig. 'Je krijgt er de helft van de opbrengst van Traft voor.' 'Verdomd jij, Jocelyn!' brieste Haverly, 'we zullen zonder dat al gedonder genoeg hebben. Wou je Slinger Dunn zo graag aan je staart hebben?'... Blijf hier en hou het meisje kalm.'

Toen dwongen ze Jim Traft voor hen uit en verdwenen in de duisternis. Molly hoorde in de verte een paard hinniken. Ze leek verlamd. Hack Jocelyn bukte zich over haar.

'Molly, ik ga je meenemen, vrijwillig of met geweld,' fluisterde hij. 'En vergeet niet, als je ook maar piept zullen ze Traft vermoorden.'

'Waar gaan ze heen?'' vroeg Molly.

'Naar boven op de Diamond. Dat was mijn plan niet. Ze kennen Curly Prentiss niet. Ze willen Jim Traft verborgen houden en losgeld voor hem vragen. Maar als ze dat hebben, hangen ze hem toch op aan zijn eigen afrastering. Dat is het plan. En de enige kans om zijn leven te redden ligt hierin, dat je met me meegaat.'

'Hoe wil je Jim redden?''

'Ik zal het doen, maak je maar niet bezorgd. Desnoods zal ik ze dwingen.'

'Zweer het bij God!' vroeg Molly hartstochtelijk.

'Zeker. Ik zweer het bij God.'

'Slinger zal je doden. Daar kan ik niets aan doen. Het zal niet lang duren of hij zit achter je aan. Ik waarschuw je, Hack Jocelyn.'

'Ik versta je wel,' zei hij grimmig. 'Ik geloof dat Slinger een stumper is. Hij is lam geslagen door Jim Traft. Ik zal mijn deel van de buit krijgen en dan rijden we het land uit.'

'Jij en ik?'' vroeg ze, verwonderd over de dwaasheid en het egoïsme van de man.

'Jij en ik, Molly Dunn. Dat is al zo lang mijn plan geweest... Nu, moet ik je binden?''

'Ik zal wel meegaan. Maar laat me dan los.'

Hij voerde haar door de donkere laan in het bos.