HOOFDSTUK 16

Jim zag slechts een zwakke glimp van Slinger Dunn, die over hem gebogen stond, met de revolver in zijn hand. Toen had Molly zich met een luide gil over Jim heen geworpen als dekking.

'Dus je bent hier, jij bosluis,' knarste Slinger.

'Arch, ik vond hem... op het pad... bijna doodbloedend,' kreet Molly.

'Wanneer?' En wat doe je hier?''

'Ik... ik was een ritje gaan maken, Arch. Gisteren. Ik hoorde een schot. Toen kwam jij voorbij als een dolleman. En ik vond hem.'

'Je zou hem hier ontmoeten.'

'Nee!' Nee!' Eerlijk, bij God, dat was het niet.'

'Molly Dunn, ik heb de laatste tijd aan je getwijfeld en nu heb ik zekerheid.'

Jim worstelde om onder Molly's bescherming uit te komen. Hij hoefde slechts een blik op Slingers gezicht te slaan om haar angst te begrijpen.

'Dunn, zij liegt niet,' zei hij snel. 'Ze kon onmogelijk weten dat ik op dat pad was. Ik zat achter de man aan die de afrastering doorsneed.'

'O ja, zij zou liegen en jij zou er nog een eed op doen,' siste hij. Zijn doordringende blik bleef op Jim rusten. 'Hoe ben je verduiveld nog toe, nog levend?''

'Je kogel ketste op mijn horloge af.'

'Nu, ik heb er hier nog een,' sprak Slinger kwaadaardig, zijn revolver opheffend. Maar Molly was alweer bovenop Jim gesprongen.

'In 's hemelsnaam, Slinger, dood hem niet,' smeekte zij.

'Dat zal ik wel,' snauwde hij, 'en jou erbij als het nodig is. Sta op.'

'Laat me, Molly,' beval Jim. 'Als hij zo'n skunk is, een liggend man te doden, zal hij het jou ook doen. Je zult hem niet kunnen tegenhouden.'

'Verstandig gezegd, mister Traft,' antwoordde Slinger schor. Molly weigerde niet alleen op te staan, ze sloeg zelfs haar armen om Jim heen en klemde zich aan hem vast, zijn vitale lichaamsdelen met haar sidderende lichaam bedekkend.

'Arch, je kunt hem niet doodschieten... als hij gewond is en machteloos ligt,' barstte zij hartstochtelijk uit. 'Dat zou niet meer menselijk zijn. Dat zou niets voor Slinger Dunn zijn... En als het om mij is, vergis je je helemaal. Hij heeft me nooit kwaad willen doen.'

'Molly, ik vind dat hij je al kwaad gedaan heeft. En je liegt alleen terwille van hem, je verraadt jezelf ook.'

'Jij duivel met je koude hart,' brieste ze. 'Hoe zou jij ooit een fatsoenlijke gedachte kunnen hebben... Dood mij ook maar.'

'Ahum. Jij kleine slet... Maar zelfs als je dood was, zou dat je schande niet verbergen, Molly Dunn.'

'O, Arch, er is geen schande... Er zijn niet anders gewisseld dan woorden en gedachten en die hebben me veranderd... Ik hou van hem. Kun je het dan niet zien?' Ik hou van hem.'

'Wel, ik ben niet blind.' Arch bukte zich, pakte het meisje bij haar schouder en trachtte haar omhoog te trekken. Maar ze klemde zich vast als een bloedzuiger. Vloekend pakte hij haar toen bij de haren. Zelfs daardoor liet zij Jim nog niet los ; hij moest Jim op zijn schouder trappen om te beletten dat ze hem mee omhoogtrok. Als een wilde kat viel Molly toen op haar broer aan en de leeuwinnenmoed van het meisje gaf Jim zijn kans: hij schopte Slingers revolver uit diens hand.

Er kraakte iets tussen de bomen. 'Handen omhoog!' zei een stem die Jims hart deed opspringen. Dunn kon niets anders doen dan heel vlug gehoorzamen. Curly Prentiss kwam te voorschijn met zijn wapen in aanslag. 'Kom maar, Bud,' riep hij en Bud kwam te voorschijn, een gericht geweer in zijn handen. Beide cowboys keken fel en scherp. Jim duwde snel Dunns revolver onder zijn deken.

'Draai je om,' zei Curly en toen Dunn gehoorzaamde, keek hij pas verder rond. 'Hemel nog toe!' riep hij toen. 'Bud, zie je dat? De boss... en Molly Dunn.'

'Hallo jongens,' viel Jim snel in. 'Dus je hebt me gevonden... eindelijk. Steek je wapens maar weer weg.'

'Wat is hier aan de hand?'' vroeg Curly scherp.

'Niets meer, Curly, nu jullie er zijn.' Hij praatte snel door om de aandacht van zijn jongens vast te houden. 'Curly, gisteren zag ik dat er bij Tobe's Canyon een stuk van de afrastering was weggeknipt. Ik volgde het spoor van de dader... Iemand vuurde op me en ik viel van mijn paard. Molly Dunn kwam tot mijn geluk toevallig er langs en hielp me... Ze was op weg naar ons kamp om me te waarschuwen voor de Cibeque-troep die me wilde kidnappen... Vanmorgen kwam Molly terug om voor me te zorgen. Daarover kregen we wat ruzie.'

'Slinger Dunn als de ridder,' lachte Curly sarcastisch. 'Je handen laten zakken, Slinger. En stop dit eerst in je pijp en rook het: mijn boss zou met geen enkel meisje eerloze bedoelingen hebben, en zeker niet met zo'n lief ding als die jongedame die je zuster is.'

'Slinger,' vulde Bud aan, nog kwader dan Curly, 'iemand moest het licht eens uit je ogen slaan. En ik hoop dat de boss dat vandaag of morgen doet... Ik en Curly hebben het alletwee bij het meisje geprobeerd, maar we waren niet goed genoeg. Misschien is Jim wel goed genoeg. Maar je moet donders goed onthouden dat zij beiden ver boven jouw gemene gedachten verheven zijn. En zorg voortaan dat je aan je eigen kant van de omheining blijft.'

Slinger keek naar de twee jongens toen zij hun speech afstaken, daarna keek hij met eigenaardige blik op Molly neer en tenslotte op Jim Traft. Toen liep hij weg naar zijn paard.

De situatie verloor zijn spanning.

'Jij verdoemde ouwe tenderfoot,' zei Curly, terwijl hij naast Jim op de grond ging zitten. 'Laat zich neerschieten voor de Diamond!' Ik hoop dat het niet al te erg is.'

Bud hurkte naast Molly neer. 'Boss, wat ben ik blij dat je het er zo afgebracht hebt. Is de kogel diep ingedrongen?''

'Niet zo erg. Ik heb nogal gebloed. Ik denk, dat ik met jullie hulp wel op mijn paard kan komen en naar het kamp rijden.'

'En die kleine Molly vond je!' riep Curly, zijn hoed in de lucht gooiend. 'Mijn God, sommige kerels hebben toch ook steeds geluk.' Hij keek het meisje aan. 'Hoe maakt je het, miss Molly?''

'Niet zo erg best op dit ogenblik, Mr. Prentiss,' zei het meisje met een droevig glimlachje. 'Maar ik ben reuzeblij dat alles zo gelopen is.'

'Hallo, Molly,' teemde Bud. 'Je ziet er toch juist nu verdraaid knap uit met je rode gezichtje! Dus je redde de boss?' Wel, ik denk dat van nu af de hele Diamond van jou is.'

'Jongens,' onderbrak Jim met blijde stem, 'ik ken een diamant die van Molly zal zijn - als ze hem wil aannemen - samen met de boss van de Diamond.'

De jongens keken verbijsterd en blij, terwijl Molly bloosde.

'Jullie verdwijnen nu tien minuten in het bos,' beval Jim. Curly stond op en wist nog een speech af te steken. 'Miss Molly, die Jim hier heeft eerst de Diamond veroverd. En als hij nu, zoals hij beweert, jou heeft veroverd, geloof ik dat hij de gelukkigste vent op Gods hele aarde is.' Bud was korter: 'Molly, vaarwel. Ik geloof dat je het beste deel veroverd hebt.' Ze verdwenen.

'O, wat zijn ze verschrikkelijk... en lief,' barstte Molly uit. 'Maar Jim, dit kan toch allemaal niet waar zijn!'

'Vergeet al je zorgen nu maar, Molly-lief,' antwoordde Jim. 'Je moet nu vlug naar huis terug. Ik vind wel een weg om je iets te laten weten. Een brief... of ik kom naar West Fork.'

'Dat mag je niet doen!' Dat zal veel te gevaarlijk zijn.'

'Ik geloof dat we voor Slinger niet meer hoeven te vrezen,' zei Jim. 'Lieveling, weet je dat je hem vertelde dat je van me houdt?''

'Wat kon ik anders doen?'' klaagde Molly.

'Zeg me niet dat je loog,' zei Jim.

Ze keek hem recht aan. 'Nee, Jim.'

'Je houdt echt van me?'' vroeg hij, haar naar zich toe trekkend.

'Jim, het mooiste ogenblik van mijn leven was toen je loog om Arch te sparen. Die Curly Prentiss zou hem hebben neergeknald zonder met zijn ogen te knipperen... Jim, als ik daarvóór al niet van je gehouden had, zou het toen gekomen zijn. Maar vraag me niet om je vrouw te worden. Je hebt me toch al zo veel veranderd. Misschien zal Slinger ook nog eens anders worden.'

'Dat heb ik ook al gedacht, Molly,' sprak Jim ernstig. 'Op een goede dag zal ik weieens met hem praten... Maar nu moet je gaan, Molly.'

Hij liet haar met moeite los. Toen verraste zij hem door plotseling haar armen om zijn nek te slaan en hem stevig te kussen. 'O, Jim... Jim!' snikte zij. Daarna stond ze op en verdween tussen de sparren. Jim lag enkele ogenblikken doodsblij voordat de jongens terugkeerden en Curly zijn verwonding ging onderzoeken.

'Nee maar, Bud,' sprak hij schijnheilig. 'Hij heeft maar een klein schrammetje. Ik denk dat het dat meisje was dat alle bloed uit hem gezogen heeft.'

'Uhuh! Je kon zien dat hij helemaal licht van hoofd was,' antwoordde Bud klagelijk. 'Is het niet vreemd, wat een lief meisje allemaal kan uitvoeren met een man. Als ik Jim was...'

'Idioten!' barstte Jim los. 'Hou je koppen dicht en breng me naar het kamp.'

'Ex-cu-seer, boss,' zei Curly met grote deftigheid. 'Maar we zagen dat meisje...'

'Hou je verklaringen maar voor je, jullie tweekoppige hellemonsters. Zoek mijn paard op dat hier ergens moet staan.'

'Wel, boss, we zijn niet doof en je hoeft niet zo hard te praten. Dat vermoeit je te veel,' teemde Curly. Haast stikkend van de binnenpret gingen de twee jongens op zoek naar het paard. Jim was dolgelukkig dat die twee zijn keus toejuichten. Maar wat zou oom Jim zeggen?' Jim besloot listig te zorgen dat zijn vrijgezellen-oom het meisje voor de eerste keer pas te zien zou krijgen als ze haar witte jurk aan had, dan kon geen man haar meer weerstaan.

Zijn jongens keerden terug met het paard en het zadel. 'Sta op, jij boss van de Diamond,' zei Bud, zonder een poging te doen om hem te helpen. Jim steunde zich tegen een boom en hees zich moeizaam omhoog. Even voelde hij zich duizelig worden, maar dat was snel voorbij.

'Neem die medicijn en de dekens,' beval hij.