HOOFDSTUK 12

Toen ze op een morgen naar beneden kwam, zag Molly dat Arch zijn paard gezadeld had en iets had ingepakt.

'Waar ga je heen, Arch?'' vroeg ze tijdens het ontbijt.

'Naar de Diamond. En ik denk dat jij beter in huis kunt blijven,' zei hij ruw.

'En wat ga je er doen?'' waagde ze te vragen.

'Wel, eerst zien of ze tegen me gelogen hebben. Seth en zijn nieuwe vriend hebben me bezworen dat zij een waarschuwingsbrief hebben aangeplakt voor Traft. Zodra die met de omheining verder zou gaan dan de Diamond-hoogte, zouden ze de wet te hulp roepen. En beginnen met zelf het ding neer te halen.'

'En wat is het tweede?'' vroeg Molly angstig.

'Ik denk dat je dat zelf wel weet,' zei hij duister.

'Arch, als je werkelijk van me houdt, zul je niet...'

Hij keek haar verrast aan. 'Wie heeft er gesproken over van je houden?''

'Niemand. Maar je doet het, niet? Je moet... ik zou niet kunnen leven zonder dat iemand van me hield,' smeekte zij.

'Je schijnt het anders nogal goed gekund te hebben tot vandaag,' ontweek hij de vraag.

'Ik heb alleen jou om me te helpen, Arch,' ging ze snel verder. 'Ik doe mijn uiterste best om niet waar te maken wat men van Molly Dunn verwacht. Maar ik kan te ver gedreven worden. Ik zou het verschrikkelijk vinden als je... als je...'

Hij was al verdwenen. Bij de deur zei hij: 'Je bent al een echte Dunn, geloof ik.'

Drie dagen later, toen Molly met haar moeder in het dorp was, hoorde ze dat Arch er ook was, en wel dronken en ruziezoekend. In de winkel van Enoch Summers ontmoette ze Andy Stoneham die daar als bediende werkzaam was. Terwijl hij haar bediende, fluisterde hij haar toe: 'Er is veel gaande in het dorp. Ik kom vanavond even naar je toe.' Ze knikte en het hart zonk haar in de schoenen.

Enoch Summers was erg praatziek en vertelde dat er in het dorp groter drukte heerste dan voor de tijd van het jaar normaal was. Er reden allerlei ruiters rond, er werd vee opgedreven - alles tengevolge van die vervloekte afrastering.

Ook vertelde hij dat Jim Traft aankondigingen had bevestigd aan verschillende bomen en palen, waarin hij bekend maakte geen vee op te eisen dat reeds ten zuiden van de Sycamore Canyon was weggezworven. Daardoor had Seth Haverly en zijn bende kans gezien een paar honderd stuks vee te verkopen die al in de canyon zwierven. Maar tot ieders verbazing zou Arch Dunn daar niet van meedelen. Hij scheen met Seth en zijn troep gebroken te hebben.

Na het avondeten ging Molly naar buiten om Andy Stoneham op te wachten, die met de deur in huis viel en vertelde dat hij doodsbang was voor gekke streken van Hack Jocelyn.

'Gisterenavond,' vertelde hij, 'ging ik na werktijd naar de beek om wat forellen te vangen. Toen ik langs de beek terug liep, zag ik Seth Haverly met een paar ruiters. Ik verborg me in een struikenbosje en hoopte dat ze wel zouden doorrijden. Maar verdikkeme nog toe, ze bleven nog geen veertig pas van me af halt houden en wachten. Behalve Seth waren er zijn broer Sam en Hack Jocelyn. De Haverly's bleven te paard zitten, maar Hack steeg af en liep heen en weer. Ze wachtten kennelijk op iemand.'

'Ik wil wedden dat ze op Slinger wachtten,' viel Molly hem in de rede.

'Die weddenschap win je,' vertelde Andy verder. 'Eerst mopperde Hack dat Slinger wel niet zou komen, maar Seth hield vol van wel, al duurde het nog zo lang. In die tussentijd kon ik alles horen wat ze bespraken. Hack is nu helemaal bij de Cibeque-troep gekomen en ze zijn van plan om Slinger te bedriegen. Ze willen de afrastering hier en daar stuk maken en de schuld dan op Slinger werpen. Ze willen Jim Traft ontvoeren en van zijn oom een hoge losprijs eisen en daar zal Hack het meeste van krijgen. Maar ik begreep ook, wat Seth niet zag, dat Hack een veel dieper spelletje speelt dan ze vermoeden. Misschien heeft Slinger het wel door en wil hij daarom niet dat Hack bij de troep kwam.'

'En kwam mijn broer helemaal niet?'' vroeg het meisje, tussen angst en hoop heen en weer geslingerd.

'Jawel, vlak voor het donker werd. Hart Merriwell en Boyd Flick waren bij hem. Slinger vertelde Seth dat hij met de Cibeque-troep brak. Misschien was Hack een veel betere man voor Seth. En toen gaf hij het geld terug dat Seth hem gestuurd had als aandeel in de laatste koeienverkoop. Seth wilde hem bepraten om in elk geval nog mee te doen met de ontvoering van Jim Traft, waarvan ze zeker honderdduizend dollars verwachtten te krijgen. Slinger zei dat hij er niet aan kon mee doen, omdat hij van plan was Jim Traft neer te schieten zodra hij de kans kreeg. Seth vroeg of hij dat niet kon uitstellen tot ze de losprijs binnen hadden, maar daar wilde Slinger niet van horen. Hij dreigde nog, als hij iemand van de Cibeque-troep bij de Diamond zou treffen, hem speciaal onder handen te zullen nemen.'

'En hoorde je dat gisterenavond?'' vroeg Molly. 'Wij hoorden vandaag dat Slinger toen zo dronken was als maar kon.'

'Dat is gelogen. Hij was zo nuchter en koel als wat. Seth en zijn mannen waren wat bang voor hem. Sindsdien heb ik Slinger niet meer gezien. Toen Slinger weg was, staken ze hun hoofden weer bij elkaar. Ze vonden het best dat Slinger de jonge Traft wilde neerschieten, maar hij mocht hun spel niet bederven. Toen kreeg Hack een ander idee : als Slinger werkelijk de jonge Traft doodde, hadden zij de kans, een groot aantal koeien te gappen en de schuld daarvan op Slinger te schuiven.'

'O, Andy, wat is dat allemaal erg! Wat kan ik doen voor Slinger en Jim Traft?''

'Doen?' Meisje je kunt niets doen... Misschien toch wel,' verbeterde hij zichzelf. 'Je zou tegen Slinger kunnen doen alsof je zelf alles gehoord hebt, alsof je daar in die struiken gezeten had. Slinger zou je vast wel geloven.'

'Ja,' zei Molly nadenkend. 'Ja, dat is misschien de beste weg. Dank je, Andy, je hebt me geweldig geholpen... Ik moet nu gaan, anders loop ik hem misschien mis. Dank je nogmaals, je bent zowat mijn enige vriend hier in het dal. Ik wou dat ik meer voor je kon zijn, maar... ik kan niet.'

Arch zat in het donker op de veranda toen ze thuis kwam en ze vroeg verlangend :

'Blijf je nu een poos thuis, Arch?''

Hij beantwoordde haar vraag niet rechtstreeks. 'Ik heb een tijd zitten denken, en nu eens niet alleen over mezelf, maar over pa en ma en jou. Vooral over jou. Pa zal het niet lang meer maken. Ik zal vandaag of morgen gedood worden of moeten vluchten. Wat blijft er dan voor jou te doen?' Met ma mee teruggaan naar Illinois?''

Molly dacht er lang over na. 'Als het niet beslist moet, liever niet. Ik zou hier niet voorgoed weg willen gaan. Ik kan in Flag wel werk vinden.'

'Natuurlijk. En dat is niet eens een gek idee. Maar haal je geen maneschijn fantasieën in je hoofd.'

'Wat bedoel je, Arch?''

'Over Jim Traft. Want dan zul je nog meer verdriet krijgen dan je al gehad hebt.'

Ze vond het ogenblik gunstig om haar verhaaltje over gisterenavond te vertellen, doende alsof zij in de struiken gezeten had. Ze waarschuwde hem voor de verraderlijke afspraken die Seth en zijn makkers gemaakt hadden toen Arch er niet bij was geweest.

'Verdoemd!' vloekte Arch die het verhaal slikte. 'Ik had er al half en half een vermoeden van. Ik heb Jocelyn nooit vertrouwd. Maar dat Seth zo laaghartig kan zijn!'

'Arch, het kon niet erger,' zei Molly. 'Ze willen de schuld van alles wat zij gaan doen op jou schuiven. Laat het idee om Jim Traft te doden en ga een tijd ver weg.'

'En het hen zodoende nog gemakkelijker maken?'' Hij ziedde. 'Ik weet nu wat ze van plan zijn... en zal met ze afrekenen.' Hij verdween in het donker eer zij nog iets kon zeggen.

De volgende morgen zag ze hem al vroeg wegrijden. Ze zat geruime tijd na te denken wat haar nu te doen stond. Er zat niets anders op dan hem een voorsprong te geven en hem dan na te rijden.

Nog voor haar moeder wakker was, pakte ze een deken en bond die over de rug van haar paard. In de verte zag ze de Diamond oprijzen alsof die haar wenkte.

Direct na het ontbijt besteeg ze haar paard en reed weg. Haar paard was onbeslagen zodat zijn hoeven praktisch geen lawaai maakten. Dat van Arch was we! beslagen. Ze kon zijn spoor duidelijk volgen. Tot haar verbazing ging het, midden in het bos, ineens van de grote weg af. Kende Arch een binnenpad naar de top van de Diamond, vroeg het meisje zich af.

Ze steeg af om de sporen wat nauwkeuriger te bekijken. Ze durfde niet te dicht bij Arch komen ; als hij haar zag, zou hij kwaad worden en haar terugsturen.

Plotseling klonk een eindje verder een geweerschot. Het werd gevolgd door een wilde kreet. Molly stond doodstil. Toen kwam het kletteren van snelle hoefslagen nader. Ze dreef haar paard achter een bosje pijnbomen.