9.

Valérie

Als ik bij de concerthal aankom, laat Steve me naar binnen. Hij bekijkt me aandachtig van top tot teen en ik bloos. Ik ben er zeker van dat op mijn gezicht te lezen staat wat ik zonet met Max gedaan heb. Om nog maar te zwijgen over het feit dat ik momenteel geen slipje draag. Gelukkig komt mijn kokerrok tot over de knie, maar ik zal me er vandaag de hele dag bewust van zijn dat ik geen slipje aanheb, en ik ben er maar wat zeker van dat dat exact Max’ bedoeling was.

Ik denk niet dat ik ooit eerder al een hele dag zonder slipje heb rondgelopen. Het is een automatisme om er elke dag eentje aan te trekken en ik heb nog nooit eerder een vriendje gehad dat me vroeg om er geeneen te dragen. En toch moet ik toegeven dat ik het opwindend vind als Max zo met me omgaat. Het liefste zou ik nu naar het hotel teruggaan en al mijn wilde fantasieën van de afgelopen nacht op hem botvieren. Maar ik mag niet vergeten dat ik hier ben om te werken; niet om me te laten afleiden door Max.

Ik loop door de smalle gang naar de gezamenlijke ruimte en slaak een zucht van opluchting als ik zie dat Jonathan er nog niet is. Dat geeft me toch even de tijd om tot mezelf te komen en alles klaar te zetten. Ik ben net bezig mijn laptop klaar te zetten als Jonathan naar binnen komt. Hij heeft een grimmige uitdrukking op zijn gezicht. Het is duidelijk dat hij liever ergens anders is, en dat maakt dat ik me afvraag hoe zijn ervaring met andere journalisten is.

‘Waar wil je me hebben?’

Ik trek mijn ene wenkbrauw naar hem op en hij schiet meteen in de lach. Hij strijkt door zijn haar.

‘Fuck, dat kwam verkeerd over. Ik bedoel gewoon waar je wilt dat ik ga zitten.’

‘Je mag zitten waar jij je het comfortabelste voelt. De bank, de stoel...’

‘Dan kies ik voor de bank.’

‘Maak het jezelf makkelijk. Ik moet alleen nog het juiste programma openen en mijn vragen erbij halen en dan ben ik er klaar voor. Vind je het erg als ik ons gesprek opneem? Dat is makkelijker voor mij om later het artikel te schrijven.’

‘Oké, geen probleem.’

Ik wacht tot hij zit, zet het opnameapparaat op de tafel en kijk Jonathan aan.

‘Klaar?’

Hij krabt nog eens door zijn haar en kijkt me onzeker aan. ‘Laat maar komen, des te sneller is het voorbij.’

‘Laat me eerst even duidelijk maken dat je niet hoeft te antwoorden als je dat niet wilt, Jonathan. Ik heb de top drie vragen van onze lezers verzameld, zullen we daar mee beginnen?’

‘Oké.’

Ik ga iets rechterop zitten en pak het blad met de vragen erbij.

Daar gaan we dan.

Na het interview met Jonathan ga ik terug naar het hotel. Ik heb dringend behoefte aan een middagdutje. Na die korte nachtrust ga ik anders nooit het einde van deze avond halen. Zodra ik de lobby binnenwandel, voel ik zijn blik op me. Ik hoef zelfs niet rond te kijken om te weten dat hij hier ergens staat. Dat is het effect dat hij op me heeft. Ik kijk om me heen en zie hem staan naast de lift. Hij leunt tegen de muur, met zijn ene voet op de grond en de andere tegen de muur. Hij heeft een pet op en een zonnebril, waarschijnlijk om niet in het oog te springen.

Even sta ik stil en kijk hem aan. Ook al is zijn zonnebril zo donker dat ik zijn ogen niet kan zien, ik weet zeker dat zijn blik op mij gericht is. Het verlangen van eerder deze ochtend borrelt op in mijn buik en ik voel het verlangen sidderen door mijn aderen. De rust waar ik zo naar uitkeek, ben ik op slag vergeten. Al sinds de eerste dag dat ik hem terugzag, borrelen die gevoelens steeds in me op als ik hem zie. Hoe hard ik ook probeer hem niet meer toe te laten, verlangen dat zo intens is, kun je niet ontkennen.

Er is maar één vraag: durf ik mijn hart weer voor hem open te stellen? Max blijft heel geduldig staan, alsof hij aanvoelt dat dit een keuze is die ik zelf moet maken. Het voelt alsof wij de enige twee mensen zijn in de lobby en ik vergeet alles en iedereen om me heen. Zonder dat ik erbij nadenk, komen mijn voeten weer in beweging en loop ik richting de lift. Ik duw op de knop en wacht geduldig tot de liftdeuren opengaan. Al die tijd voel ik zijn blik nog steeds op me. Als de lift uiteindelijk aankomt, stap ik in en duw op de knop voor de bovenste verdieping. Er stappen nog een paar mensen in en ik schuif naar achter om ruimte te maken. Net wanneer ik denk dat Max niet meegaat, zie ik zijn hand verschijnen om de deur die al dichtging weer open te doen. Hij heeft tot de laatste seconde gewacht, maar stapt toch nog in.

In deze kleine ruimte voelt het nog intenser nu ik weet dat hij maar een paar meter van me verwijderd is. Mijn hele lichaam verlangt naar hem. Met elke meter die we verder naar boven glijden met de lift, bouwt de spanning zich verder op. Ik moet mijn benen kruisen en herinner me meteen weer dat ik geen slipje aanheb. Als ik Max hoor grinniken, weet ik dat het hem ook niet ontgaan is.

Bij elke stop stappen er mensen uit, tot alleen ik en Max nog in de lift zijn. Ik had verwacht dat hij op me af zou komen zodra we alleen waren, maar hij blijft gewoon aan zijn kant van de lift staan. Als de deuren opengaan, aarzel ik even omdat ik niet goed weet wat hij van me verwacht. Ik verlaat de lift en vis mijn keycard uit mijn handtas. Als ik naar binnen stap, wil ik me omdraaien om de deur weer te sluiten, maar Max komt ook binnen en dwingt me achteruit. Hij sluit de deur met zijn voet en komt steeds dichterbij. Bij elke stap die hij vooruitzet, zet ik er eentje achteruit. Max doet zijn pet en zijn zonnebril af en gooit die op de grond. Hij grijnst naar me, bukt zich en gooit me over zijn schouder.

Ik slaak een gil en laat mijn handtas op de grond vallen. Hij slaat met zijn vrije hand op mijn kont.

‘Ssst. Je wilt toch niet dat iemand anders van de bandleden je kan horen?’

Grrrr, zelfs nu kan hij me irriteren. Ik weet wat hij probeert te doen. Hij probeert me zover te krijgen dat ik hem tegenhoud. We weten allebei dat dit geen goed idee is. Maar als Max zo dicht bij me is, kan ik me niet meer herinneren waarom we een slecht idee zijn. Hier kan niets goed uit voort komen. Alleen spijt en verdriet. Maar waarom wil ik dit dan toch? Mijn hoofd weet dat het een slecht idee is, maar mijn hart bonst zo hard dat ik vrees dat het zal ontploffen als hij me niet snel aanraakt.

Alsof ik een lichtgewicht ben, gooit hij me op het bed en komt meteen bovenop me liggen. Zijn mond komt op de mijne en we verslinden elkaar. Het is een woeste, hevige kus. Mond, tong, lippen, alles raakt elkaar en ik verlies me in hem. Voor een keer wil ik niet denken aan de gevolgen, niet denken aan wat dit kan doen met mijn baan als dit uitkomt. Ik wil gewoon één ondoordachte nacht, alleen hij en ik. Zonder gevolgen, zonder nadenken.

Ik duw mijn handen in zijn haar en trek hem nog dichter tegen me aan. Mijn hele lijf staat in brand en ik weet dat Max de enige is die dat voor me kan oplossen. Maar ik weet ook dat ik hier niet te veel over mag nadenken, want dan gaat mijn verstand het winnen van mijn hart.

Ik trek zijn T-shirt over zijn hoofd en kreun als hij zijn erectie tegen mij aanduwt. Bij het verbreken van onze kus trekt hij het T-shirt verder over zijn hoofd en gooit het achteloos op de grond. Mijn rok duwt hij omhoog tot rond mijn heupen en met zijn beide handen trekt hij mijn bloes open. De knopen vliegen in het rond. Ik zou er kwaad om moeten zijn, een snedige opmerking over moeten maken, maar dat lukt me niet. Want het windt me op dat hij zo ruw is; dat hij gewoon neemt wat hij wil, zonder zichzelf ook maar af te vragen of ik dit wel wil.

Hij grijnst naar me en het voelt alsof hij mijn gedachten kan lezen. Om te voorkomen dat hij iets zegt, trek ik hem weer naar me toe en kus hem opnieuw. Ik probeer met mijn lichaam te laten zien wat ik met woorden niet kan vertellen. Mijn hele lijf staat op springen en mijn tepels hebben zich tot strakke knopjes gevormd, smekend naar zijn aanraking.

Het is Max die de kus verbreekt. Hij leunt op zijn ene arm en met zijn vrije hand trekt hij de cups van mijn beha naar beneden. Mijn beide tepels zijn nu vrij en staan trots vooruit.

‘Wat ben je toch een geile meid.’ Hij brengt zijn mond naar de eerste tepel en likt erover. ‘Je houdt ervan dat ik zo ruw ben, hè?’

Ik weiger te antwoorden en knijp mijn lippen stijf op elkaar. Hij lacht en geeft mijn andere tepel dezelfde behandeling als de eerste. Als ik blijf zwijgen, gaat hij over tot meer drastische middelen. Hij doet de rits van zijn broek open en trekt he ze samen met zijn boxershort net genoeg naar beneden, zodat zijn erectie vrij springt. Met zijn wijsvinger doet hij mijn slipje opzij en duwt zijn eikel tegen mijn opening.

‘Je bent nat voor me, Valérie. Ik wil dat je me zegt dat je dit lekker vindt, en dan geef ik je wat je wilt.’

Ik kijk hem kwaad aan. ‘Je kunt er maar beter voor zorgen dat het de moeite waard is.’

Nu lacht hij nog harder. ‘Ik wist dat je daar nog ergens was. De Valérie die ik vroeger kende, was niet bang om voor haar mening uit te komen. Ze zei me altijd wat ze vond. En weet je wat, schoonheid?’ Hij wacht even, alsof ik weet wat ik moet antwoorden, maar maakt dan toch zelf zijn zin af. ‘Dat is waar ik het meeste van hield.’

Zijn woorden raken me diep. Hij hield van me. Dat is letterlijk wat hij zegt. Mijn hart maakt een duizelingwekkend sprongetje. Veel tijd om na te denken heb ik gelukkig niet. Max neemt zichzelf in de hand, brengt zijn eikel tot bij mijn opening en duwt zichzelf in één stoot naar binnen. We kreunen het beiden uit en even blijft hij gewoon zo zitten. Hij beweegt niet en ik voel hoe strak ik om hem heen zit.

‘Dit is nog zoveel beter dan mijn wildste dromen,’ hijgt hij.

Ik wiebel met mijn kont om hem zover te krijgen dat hij begint te bewegen. Mijn hele lijf staat nog steeds op springen en ik wil dat hij zijn belofte waar maakt. Opnieuw lacht hij, maar hij beweegt nog steeds niet. Hij brengt zijn mond naar mijn oor, maar beweegt verder voor geen millimeter.

‘Zeg het, Valérie,’ eist hij. ‘Zeg me wat ik wil horen.’

Koppig als ik ben blijf ik zwijgen. Denkt hij nu echt dat ik ga toegeven? Blijkbaar is hij dan toch vergeten hoe koppig ik kan zijn als ik het echt wil. Hij blijft bewegingloos in me zitten, maar brengt zijn mond naar mijn rechtertepel. Hij blaast er zacht op, waardoor mijn kont losschiet van het matras. Hoewel ik dacht dat het onmogelijk was, dringt hij nog dieper bij me naar binnen en ik kreun hard.

‘Ik wil, Max... Je moet...’

Ik krijg de woorden niet over mijn lippen, maar ik weet dat hij me niet gaat geven wat ik wil zolang ik hem niet zíjn zin geef. Hij brengt zijn hoofd opnieuw naar mijn oor. ‘Zeg het, Valérie.’

Hij doet zijn hoofd omhoog en kijkt me recht in de ogen. Hij weet dat hij me heeft waar hij wil: op de rand van een allesverblindend orgasme. Hij is de meester en ik ben zijn marionet. Op dit moment kan hij alles met me doen, wat hij maar wil, want ik moet gewoon klaarkomen. Ik duw alle andere bezwaren opzij en geef me over aan het gevoel dat ik nu heb. Morgen kan ik hier spijt van hebben, maar nu is dit wat ik wil.

‘Ik wil dat je me neukt, Max. Ik wil dat je me laat klaarkomen tot ik sterretjes zie fonkelen achter mijn ogen. Ik wil dat je me neukt zoals nog nooit eerder een andere man dat gedaan heeft.’

Hij grijnst en duwt zijn mond op de mijne. Hij verbreekt de kus en kijkt me aan.

‘Dat was toch niet zo moeilijk?’