4.

Max

Valérie hier zien en voorstellen aan de hele band voelt raar; onwerkelijk zelfs. Ik kan eigenlijk nog steeds niet geloven dat ze hier is. Zodra ze daarnet uit de rode cabrio-kever stapte, wist ik het weer. Mijn hart bonsde als een razende in mijn borstkas, het zweet brak me uit en mijn maag maakte een salto. Zij is wat ik al die tijd al miste, en nu ik haar hier gekregen heb, ben ik niet van plan haar ooit nog te laten gaan. Op de een of andere manier wil ik dat iedereen van de groep haar aanvaardt. Aangezien de band mijn familie is, wil ik dat ze haar accepteren als een deel van onze familie.

Toen ze daarnet binnenkwam, overviel dat gevoel me opnieuw. Ik weet het gewoon zeker; ze hoort bij mij en ik zal alles doen wat in mijn macht ligt om haar hier te houden. Ook al voel ik dat dat niet makkelijk zal worden. Maar hé, de belangrijkste dingen in het leven gaan nu eenmaal niet makkelijk, dus ik ben bereid om voor Valérie te vechten.

Bij het omdoen van haar backstagepas was ik dicht genoeg bij haar om die vertrouwde geur van haar te ruiken. Een soort vanillegeur vermengd met haar unieke Valérie-geur. Mijn vingers streelden over de zachte, gevoelige huid van haar hals en ik kon niet wachten om te ontdekken of die huid nog steeds even zoet smaakt als ik me kan herinneren.

Toen Tim daarnet haar hand vastpakte en zoende, werd het rood voor mijn ogen. Ik weet dat hij het alleen deed om me te plagen, maar toch kon ik me niet beheersen. En aan Valéries reactie te zien was ze er allesbehalve blij mee. Nadat ik Tim duidelijk heb gemaakt dat ik het niet grappig vond, hol ik achter haar aan.

Als ik in de gang kom en die leeg is, gaat mijn hart sneller slaan. Ze kan toch onmogelijk in die korte tijd al verdwenen zijn? Zo snel als ik kan ren ik naar de uitgang en zie dat ze al bijna terug bij de auto is. Net voor ze aan de klink kan rommelen, leg ik mijn arm rond haar middel en trek haar tegen me aan.

Als een bezetene begint ze te slaan en te schoppen om los te raken uit mijn grip. Maar er is geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om haar los te laten; niet nu ik haar eindelijk hier bij mij heb.

‘Stop met tegenstribbelen, Valérie.’

‘Laat me los, Max. Ik heb het je al eerder gezegd, ik bén niet van jou. Maar aangezien je dat blijkbaar niet snapt, heb ik geen andere keus. Ik ga met Ines terug naar huis en zal ervoor zorgen dat Stars Magazine iemand anders stuurt.’

Ik zet haar met haar voeten terug op de grond, draai haar om tot ze met haar rug tegen de auto staat en zet een stap dichter naar haar toe, zodat ze nergens heen kan. Haar borstkas gaat fors op en neer en haar ogen spuwen bijna vuur naar me. Ze wil net iets terugzeggen, maar ik geef haar de kans niet. Ik druk mijn lippen op de hare. Eerst duwt ze tegen mijn borstkas om me weg te duwen, maar als ik met mijn tong over haar lippen streel, grijpt ze met haar handen mijn T-shirt vast en trekt me dichter tegen zich aan. Als ze haar mond gewillig voor me opent, twijfel ik geen seconde en laat mijn tong bij haar naar binnen glijden.

Haar zoete smaak overvalt me. Het mag dan al jaren geleden zijn, mijn lichaam herinnert zich haar duidelijk nog, want elk zenuweinde in mijn hele lijf komt tot leven. Met mijn hand grijp ik in haar haren en til haar hoofd iets naar achteren, zodat ik makkelijker toegang krijg. Blijkbaar komt ze hierdoor uit haar roes en bijt op mijn lip.

Ik trek me meteen terug en kijk haar vanuit samengeknepen ogen aan. ‘Daar ga je nog spijt van krijgen.’

Ze duwt nog eens tegen mijn borstkas en ik doe voorzichtig een stap naar achteren. ‘Doe dat nooit meer,’ sist ze. Ik kijk naar haar. Haar ademhaling gaat nog steeds gejaagd en haar lippen rood en gezwollen door onze woeste kus. Ze mag zeggen wat ze wil, ik ben er zeker van dat ze dit ook voelt. Er is alleen een reden waarom ze het niet wil toelaten.

‘Ik ben er anders zeker van dat je hiervan geniet, Valérie. Volgens mij ben je opgewonden.’

Haar mond gaat geschokt open. ‘Natuurlijk niet.’

Ik zet nog een stap dichter naar haar toe en zie hoe ze zich probeert vast te klampen aan de auto voor houvast. Ze slikt bij elke stap die ik dichter naar haar toe zet. Als ik vlak bij haar sta, leun ik naar voren en grinnik als ze haar ogen sluit. Ik breng mijn mond naar haar oor. ‘Dus als ik nu met mijn hand in je slipje glijd, dan is dat niet drijfnat. Drijfnat van opwinding, voor mij.’

We schrikken beiden op als Ines haar keel schraapt. ‘Ik denk dat het tijd is voor mij om naar huis te gaan.’

Ik doe een stap opzij. Holy shit! Dit is wat ze met me doet. Ik was compleet vergeten dat Ines hier ook nog was.

Ik gun Valérie de tijd om afscheid te nemen van haar vriendin. Het is duidelijk dat Ines wat overtuigingskracht nodig heeft om ervoor te zorgen dat Valérie hier blijft. Terwijl Valérie haar koffers uit de wagen haalt, komt Ines op me af. Ze werpt nog een blik over haar schouder om er zeker van te zijn dat Valérie niet hoort wat ze tegen me zegt.

‘Ik weet dat je het goed met haar voorhebt, anders zou ik haar nooit bij jou achterlaten. Maar Valérie heeft veel meegemaakt, dus loop niet te hard van stapel. Diep in haar hart houdt ze nog steeds van jou, dus geef haar even de tijd.’

Ik ben verbaasd door haar opmerking. Het maakt me wel duidelijk dat Valérie haar over mij verteld heeft. Maar over een ding hoeft ze zich echt geen zorgen te maken. Ik zal heel goed voor Valérie zorgen; niets of niemand zal haar kwaad doen zolang ze bij mij in de buurt is. ‘Ik zal heel goed voor haar zorgen,’ beloof ik.

Ines lacht stralend naar me. ‘Oh, daar ben ik zeker van. Want als je dat niet doet, dan kom ik persoonlijk hierheen om je ballen eraf te snijden.’

Met die laatste opmerking draait ze zich om en rent naar Valérie. Die meid is echt knettergek! Als ik me omdraai om Valéries koffers alvast in mijn auto te zetten, zie ik dat Steve haar ook nakijkt.

Valérie en Ines knuffelen elkaar nog even, waarna Ines in de auto stapt en er vandoor gaat. Ik ben net klaar met Valéries koffers inladen in mijn auto als ze naast me in beeld verschijnt.

‘Wat staat er nu op de planning?’

Ik doe mijn zonnebril af en kijk haar recht aan. Ze friemelt aan haar bloes en ontwijkt mijn blik. Ze staart naar een stukje kauwgom op de grond dat er voor haar plots heel interessant uitziet. Ik wacht net zo lang met antwoorden tot ze naar me opkijkt.

‘Ik breng je nu naar het hotel; daar is een suite voor je klaargemaakt en heb je even de tijd om je koffers uit te laden en je klaar te maken voor het avondeten.’

‘Eten we in het hotel?’

‘Nee, ik heb gereserveerd bij een restaurant een stukje verderop. We kunnen er wel te voet naartoe.’ Mijn blik dwaalt over haar benen naar de torenhoge hakken die ze draagt. ‘Dus misschien kun je het beste makkelijke schoenen aandoen.’

Ze slaat haar armen over elkaar en tikt met de bewuste hakken tegen het asfalt. ‘Je hoeft me niet te zeggen wat ik wel of niet mag dragen, dat kan ik perfect zelf bepalen, Max. Het mag je misschien ontgaan zijn, maar ik ben een volwassen vrouw.’

Ik grijns naar haar. ‘Dat is me zeker niet ontgaan; ik kan zien dat je een volwassen vrouw geworden bent.’

Ik kan bijna letterlijk de stoom uit haar oren zien komen en het maakt me alleen maar harder aan het lachen. Al stampend met haar voeten en een paar verwensingen mompelend loopt ze om me heen en stapt in de auto. Ze gooit het portier zo hard dicht dat het een wonder is dat de ruit er nog inzit. Ik zet mijn zonnebril weer op en loop al lachend naar de bestuurderskant. Meer dan ooit weet ik zeker dat dit de rit van mijn leven zal worden.

Bij de receptie lag alles klaar zoals ik had aangegeven. De mensen die al een tijdje in mijn entourage werken, weten ondertussen dat dat ook de manier is waarop ik alles wil. Exact zoals ik het wil. Valérie krijgt de sleutel van haar suite en er loopt een loopjongen met ons mee die zorgt voor haar bagage. Ik ben blij dat hij met de koffers moet sleuren in plaats van ik. Het is ongelooflijk hoeveel koffers ze bij zich heeft, maar ik besluit er maar niets over te zeggen. Tijdens de hele rit heeft ze geen woord gezegd, en ook nu hier in de lift doet ze er nog steeds het zwijgen toe.

Als we op de bovenste verdieping van het hotel aankomen, volgen we de loopjongen naar de deur van haar suite. De hele verdieping is afgehuurd voor de band. Maar Valéries kamer ligt niet bij toeval net naast de mijne. Dat heb ik zo geregeld. Tim was niet blij toen hij van kamer moest veranderen om het mogelijk te maken, maar daar komt hij wel overheen. Ik ben er zeker van dat zijn handkus daarnet een soort wraakactie was voor de kamerwissel. Alleen al aan die kus denken zorgt ervoor dat ik opnieuw kwaad word en ik maak een aantekening dat ik hem ooit terug zal pakken als híj eens iemand meebrengt naar de band.

Maar momenteel heb ik andere dingen aan mijn hoofd. Ik wil Valérie te allen tijde zo dicht mogelijk bij me hebben, en uiteindelijk wil ik dat ze in mijn kamer verblijft. Maar alles op zijn tijd; ik zal haar eerst opnieuw moeten veroveren, en daar heb ik een heus plan voor bedacht.

De loopjongen opent de kamer en ik gebaar naar Valérie dat zij als eerste naar binnen mag. Ik loop achter haar aan en geniet van het uitzicht van haar verrukkelijke kont. Ze hapt naar adem als ze binnenstapt en rent meteen naar het raam om naar buiten te kijken. Ik geef de loopjongen een fooi en wacht tot hij buiten is voor ik me weer naar Valérie draai. Ze staat inmiddels naar mij te kijken. ‘Het is nu vijf uur; ik heb in het restaurant gereserveerd om zeven uur.’ Ik kijk rond naar al haar koffers. ‘Zal het lukken om je in iets minder dan twee uur klaar te maken?’

Ze geeft me een nijdige blik. ‘Maak je daar maar geen zorgen over. Bedankt voor je hulp, maar ik kan het nu wel alleen aan.’

Dit is blijkbaar mijn teken om te vertrekken. ‘Ik kom je oppikken om kwart voor zeven.’

Ze rolt haar ogen naar me, maar is gelukkig verstandig genoeg er niet tegenin te gaan. Of ze het nu wil of niet, ik kom haar straks oppikken. Ik draai me om en stap naar buiten. Voor ik naar mijn eigen kamer ga, loop ik eerst nog langs bij John. Ik klop aan en een paar tellen later zwaait de deur open. John grijnst en bekijkt me van kop tot teen.

‘Blij te zien dat je nog heel bent. Pittige dame, die Valérie. Je weet ze uit te kiezen.’

Als ik binnenstap in zijn kamer, geef ik hem een schouderklopje. ‘Alsof jij het zo makkelijk hebt met mijn kleine zusje.’

‘Daar heb je een punt,’ lacht hij. ‘Vertel eens wat ik voor je kan doen, maar hou het kort. Je zus staat nog onder de douche en ik ben van plan die tijd aangenaam te benutten.’

Ik trek mijn neus op. ‘Echt iets wat ik niet hoef te weten over mijn zus, kerel.’

‘Hou het dus maar kort, zou ik zeggen. Wat kan ik voor je doen?’

‘Ik heb geen idee waar ik mee bezig ben, John. Enerzijds wil ik haar tijd geven, het rustig aan doen. Maar het andere deel van mij wil haar meesleuren naar mijn kamer en haar exact laten zien hoe ik me voel, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Ik zucht. Toen ik dat hele plan bedacht om Valérie hierheen te krijgen, had ik nooit verwacht dat het zo moeilijk zou zijn. Ik dacht juist dat het heel simpel zou worden. Zorg dat ze hier is en de rest gaat vanzelf. Nou, dat was buiten Valérie gerekend.

‘Ik snap hoe je je voelt, Max. Maar als er iets is wat ik geleerd heb van mijn tijd met Jolien, dan is het om dingen niet te forceren. Geef haar de ruimte en als het voorbestemd is, dan komt ze daar zelf wel achter.’

‘Bedankt, John. Nou, dan ga ik maar voor ik nog meer van je liefdestijd inpik.’

Als ik opsta, komt John achter me aan om de deur te sluiten. Zodra ik in de gang sta, hoor ik het slot achter me klikken en ik probeer me niet voor te stellen wat hij allemaal van plan is met mijn kleine zusje. Mijn ogen dwalen naar de deur van Valéries suite en ik stel me voor hoe ze nu waarschijnlijk naakt onder de douche staat. Het zou heel makkelijk zijn om er nu naartoe te gaan en haar fysiek duidelijk te maken dat ze mij ook gemist heeft, maar als ik haar voor me wil terugwinnen, zal ik het anders moeten aanpakken.

Dat is ook de reden dat ik me omdraai, voor de verleiding te groot wordt. Ik doe de deur van mijn suite open en stap richting de kledingkast. Ik haal er een van de maatpakken uit die ik heb meegebracht en kies een donkerblauwe das uit. Ik leg de kleren klaar op mijn bed en ga eerst naar de badkamer voor een douche. Als ik er straks mijn hoofd bij wil houden, zal een koude douche me helpen het hoofd koel te houden.

Ik stap onder de douchestraal en streel met mijn beide handen door mijn haar. Ik hoop maar dat mijn plan werkt, want ik heb me nog niet bedacht hoe ik ga reageren als ze na de interviews voor haar artikel gewoon terug naar huis gaat. De spanning keert terug in mijn lijf en ik probeer mijn gedachten te verzetten. Ik duw mijn hoofd dieper onder de douchestraal en laat de douchekop de gespannen spieren in mijn nek masseren. Ik sluit mijn ogen en stel me voor hoe Valérie eruit zou zien, als ze hier bij mij in de douche zou staan.

Haar huid glimmend nat door het water, haar tepels fier vooruit door de kou en het verlangen. Mijn handen die haar zachte huid zouden kneden en strelen tot ze amper op haar voeten kon staan. Het erotische beeld doet me huiveren en ik kan niet anders dan mezelf even in de hand nemen. Met korte maar krachtige strelingen gaat mijn hand op en neer over mijn schacht. Ik voel me net weer een ondeugende tiener die over zijn vriendinnetje fantaseert. Terwijl ik masturbeer, fantaseer ik over hoe het zou zijn om voor haar neer te hurken en haar been over mijn schouder te leggen. Zo zou ik vrije toegang hebben tot haar poesje en zou ik het naar hartelust kunnen plagen, strelen en likken met mijn tong tot ze gillend klaarkwam.

Met een luide kreun spuit ik mijn lading tegen de douchewand. Het is al jaren geleden dat ik mezelf heb afgetrokken; meestal vind ik wel één of andere gewillige fan die met mij het bed wil delen, maar dat wil ik nu niet meer. Ik wil maar één iemand en dat is Valérie.

Ik draai de douchekraan dicht en droog me af. De kleren die ik heb klaargelegd, doe ik snel aan. Ik strijk mijn haren weer in de plooi en doe nog een beetje aftershave op. Met een zelfverzekerde blik kijk ik nog één keer in de spiegel. Naar mij staart een man terug die zeker van zijn zaak is en vastberaden is om Valérie voor zich te winnen, en ik kan het alleen maar met hem eens zijn.