Sluipen

Heel zachtjes sloop ik door de gang naar onze
slaapkamer waar Beer gitaar zat te oefenen.
Alleen Stille Muis kan zo goed sluipen. Geen tak-
je kraakte onder mijn voeten.

Beer speelt heel mooi gitaar, zo met tokkeltjes
als ze in Spanje doen. Ik denk dat hij daarom zo
makkelijk verkering kreeg. Ik weet trouwens ook
met wie. Moniek heet ze, echt zo’n giechelnaam
vind ik, maar ja. Hij heeft het me zelf een keer
verteld, toen we samen naar de film waren ge-
weest.

„Vond je er wat aan?” vroeg ik toen we eruit
kwamen. Het was iets om te lachen, maar ik ge-
loof niet dat ik echt alles snapte. Hij gaf helemaal
geen antwoord en keek alsof het de eerste dag
van de zomervakantie was of zo.

„Wat is er?” vroeg ik, terwijl ik mijn best moest
doen om hem bij te houden.

„He?”

„Vond je de film wat aan?”

„De film?”

„Ja, hèhè. Wat heb je eigenlijk zitten doen?”

„Naar Moniek gekeken,” zei hij, weer met dat
stralende gezicht erbij.

„Wie is dat nou weer?”

„Ze zat voor ons, met dat zwarte haar.”

„Nou en?” vroeg ik.

Ik begreep er steeds minder van, toen dan na-
tuurlijk. Nu snap ik het wel. Hij was ook ver-
liefd.

Ik liep zo zachtjes door de gang dat ik zelf nau-
welijks in de gaten had dat ik me bewoog. De
deur van onze slaapkamer stond een stukje open.
Snel ging ik in de bespiedershouding op de
grond liggen en tuurde door de kier naar Beer.

Goed kijken en onthouden.

Beer zette zijn vingers stevig op de snaren en
met zijn andere hand maakte hij de tokkelgelui-
den. Eerst op een lage toon die ik in mijn buik
voelde trillen en daarna op een stel hoge. Heel
snel, zodat ze klonken alsof er sneeuw dwarrel-
de. Wat niet kan, want dat hoor je niet, maar
zoiets.

Beer keek ondertussen naar de deur maar hij
zag niets. Bij gitaarspelen kijkt hij net als bij het
vliegen vangen. Dan weet je ook dat het niet uit-
maakt wat je zegt of wat je doet, hij merkt het
toch niet. Hij is dan gewoon zelf een beetje brom-
vlieg geworden lijkt het wel, of gitaar dan.

Ik bleef net zolang liggen tot ik pijn aan mijn el-
lebogen kreeg. In de gang hebben we van die
stomme harde vloerbedekking met richels erin.