Menselijke gelijkenis

Het is in de science-fiction niet ongewoon dat een robot gebouwd is met op z'n minst een buitenkant van synthetische huid, en met een uiterlijk dat in de beste gevallen niet van dat van een mens te onderscheiden is. Soms worden op mensen gelijkende robots 'androïden' genoemd (naar een Grieks woord dat 'mensachtig' betekent) en verschillende schrijvers maken daar een heel precies verschil tussen. Ik niet. Voor mij is een robot een robot.

Maar ook Karei Čapeks stuk R.U.R., dat in 1920 de term 'robot' in de wereld bracht, ging niet over robots in de strikte zin van het woord. De door Rossum's Universal Robots (de R.U.R. uit de titel) gefabriceerde robots waren androïden.

Eén van de drie verhalen in dit deel, 'Als we bij elkaar komen . . .', is het enige verhaal in dit boek waarin robots niet daadwerkelijk optreden; en 'Spiegelbeeld' is een soort vervolg op mijn robotromans 'De stalen holen' en 'De blote zon'.