6

Suzanne trok haar broekje uit. Haar glanzend donkerkrullend schaamhaar stak fel af tegen de lichte zitting van de stoel. Duidelijk was haar zachtroze sleuf te zien. Ze trok een been op en duidelijk bleef een natte plek op de stoelzitting achter terwijl iedereen, zijn verloofde incluis, als gefascineerd naar Suzanne staarden die daar open en bloot zat.

'Hoe durf jij dat.. hoorde hij zijn verloofde van heel ver zeggen.

'Zo'n ding heb jij toch ook!' flapte Suzanne er uit. 'Alleen zal de jouwe heel wat interessanter zijn, groter en dikker want jij bent tenslotte veel ouder dan ik!' Ineens wees Suzanne naar Jan Hen. 'Kijk daar eens wat een pijp!' Ze keken en hij zag een blik van ontzag in zijn verloofdes ogen komen. Jan Hen zat ontspannen met uitgestrekte benen en zijn kommandant stak trillend als een raket die elk ogenblik gelanceerd kon worden in de lucht.

'Bevalt hij je?' vroeg Jan Hen aan zijn verloofde.

Vertwijfeld keek ze hem aan.

'Nou?' drong Suzanne aan.

Verlegen knikte zijn verloofde van ja.

De laatste ronde van het kaartspel brak aan. En toen moest het slipje van zijn verloofde uit.

'Dat doe ik! riep Jan Hen vrolijk uit.

'Oh nee!' Zijn verloofde verkeerde in paniek.

'Wat nee!' riep Suzanne. 'Wel kijken naar onze zaakjes maar zelf...'

'Mag ik mijn broekje niet aanhouden?' vroeg zijn verloofde kleintjes.

'Nee!' riep Suzanne hard. 'Kom jongens! Haar broekje moet uit!' en ze sprong op. 'Iedereen meedoen... Jij ook!' Ze trok hem op uit zijn stoel en zijn halferekte zwaaide zachtjes vooruit.

'Kijk maar! De zijne is ook al stijf!' wees Suzanne zijn verloofde. En toen stortte Jan Hen zich op zijn verloofde. Deze bood krachtig weerstand. Ze drukte haar magere gespierde dijen tegen elkaar en pakte Jan Hens handen die deze al in het slipje had geschoven. Maar nu kwam Suzanne erbij en haar remedie was even eenvoudig als geniaal. Ze ging naast zijn verloofde zitten, pakte diens borsten, begon deze te masseren en drukte toen haar lippen op de andere vrouwenmond. Zijn verloofde kon de handen van Jan Hen niet loslaten anders was ze in een minimum van tijd haar laatste barrière kwijt geweest. Ze wrong met haar hoofd maar Suzanne kreeg haar klem. Hij bukte zich en zag dat Suzanne de lippen van zijn aanstaande vrouw met haar lippen had opengekregen. Zijn verloofde spartelde met alle macht tegen maar de overmacht was te groot. Ineens liet Jan Hen zijn plan varen en zijn vingers verdwenen in het broekje van zijn verloofde. Hij zag ze daar bewegen. Zijn verloofde drukte met kracht haar dijen tegen elkaar maar doordat deze niet gevuld waren kon Jan hen er gemakkelijk tussen. En toen begon Jan Hen haar te vingeren. Hij zag het duidelijk onder de dunne stof gebeuren. Hij stond daar en had nu een volledige erektie. Hij was heet als een luciferskop.

Enige minuten verstreken. De tegenstand van zijn verloofde werd onmerkbaar minder. Suzanne had haar borsten tegen die van zijn verloofde gedrukt en hij zag de vier tieten met hun felle tepels tegen elkaar pletten. Hij begon nu ook zuchtjes te horen. Eerst Suzanne, die zachtjes begon te kreunen. Toen Jan Hen, wat geen wonder was, want hij zag dat Suzanne naar zijn piemel had getast en deze nu stevig vasthield. En eindelijk en tot zijn schrik zijn verloofde. Ze drukte haar dijen niet meer tegen elkaar maar opende en sloot deze zachtjes. En terwijl Suzanne haar kus voortzette en Jan Hen haar bleef vingeren trok de laatste ineens haar broekje naar beneden. Daar zat zijn nu volledig ontkleedde verloofde. Hij zag dat de hand van Jan Hen twee vingers miste. Terecht want die zaten ergens anders. Hij bekeek voor het eerst zijn verloofdes beurs. Een forse, goed ontwikkelde. Ineens zag hij ook Suzannes hand naar beneden tasten. Jan Hen liet zijn verloofde met rust maar voelde vanachter in Suzannes poes terwijl Suzannes hand de taak van Jan Hen over nam. Zou zijn verloofde het niet in de gaten hebben? Verdomme, die drie daar in die grote stoel werden heet! En hij stond erbuiten! 'Suzanne toch!' zei hij vertwijfeld maar niemand luisterde. Ineens begon Suzanne de dijen van zijn verloofde op de tast uit elkaar te drukken terwijl ze op de strelingen van Jan Hen begon te rijden. Meteen had deze het in de gaten en ging op zijn knieën voor de wijd uitgespreide benen van zijn verloofde zitten. Hij zag dat de pik van de vreemde vriend geen centimeter meer van de liefdesgrot van zijn toekomstige vrouw verwijderd was. Hij voelde zijn lippen droog worden en opende de mond.

'Afblijven!' had hij willen schreeuwen maar er kwam geen geluid uit zijn keel. Langzaam drukte Jan Hen zijn zwaar geërekteerde vooruit en ineens was het kontakt er. Waarschijnlijk dacht zijn verloofde dat het nog steeds de vingers waren die haar daar beroerden maar Jan Hen drukte door. Hij zag de voorhuid zich terugtrekken. Het was alsof hij het zelf was die daar op het punt stond voor het eerst die zachte verleidelijkheid te betreden. Langzaam kwam hij nader. Heel voorzichtig ging Jan Hen verder. Nu was zijn grote eikel al halverwege tussen de lippen die zachtjes en vol vertrouwen openden omdat ze nog steeds in de veronderstelling was dat het hier een vinger betrof die zulke heerlijke gevoelens veroorzaakte. Wat hem ook opviel was dat de kus van Suzanne nu niets krampachtigs meer had. Beide vrouwen waren met eikaars tong aan het spelen terwijl ze hun borsten heel delikaat tegen elkaar wreven en op de tast probeerden hun tepels met elkaar in kontakt te brengen. De handen van zijn verloofde lagen op de slanke rug van Suzanne terwijl een hand van Jan Hen tussen haar dijen was verdwenen. Zelfs in zijn stoutste dromen had hij zich nooit zo'n ontuchtig schouwspel voor de geest kunnen toveren. Hij stond nu pal voor de kroelende mensen en pas nu hoorde hij ze steunen en zuchten. Ook zijn verloofde. Langzaam drong Jan Hen door, steeds dieper. Hij deed het heel subtiel wat moeilijk was want zijn verloofde begon onmiskenbaar te stoten.

Jan Hen keek naar hem op. 'Ik ben er voor een derde in! zei hij bemoedigend. 'Ik doe het heel voorzichtig, dus wees maar niet bezorgd!'

'Hoe voelt het?' kon hij niet nalaten te zeggen. Het was er uit voor hij het zich realiseerde.

'Heerlijk... heb jij dan nog nooit...'

Hij schudde treurig het hoofd.

'Nou, ik zal het heel voorzichtig bij haar doen!' stelde Jan Hen hem met een vriendelijke en geruststellende toon hem op zijn gemak.

Hij wist niet of hij er blij om moest zijn.

Jan Hen gaf hem een teken. Het liefst was hij de deur uitgerend. En toen begreep hij het. Even nog schuchter reikte hij tussen de dijen van Suzanne en Jan Hen trok zijn hand terug. Hij voelde het hete van het ontuchtige meisje en zocht de kittelaar. Meteen reageerde Suzanne door met haar kont te wippen. Ondertussen keek hij neer op Jan Hen. Hij drukte de heupen van zijn verloofde krachtig tegen de stoelzitting want ze ging nu bizonder hard te keer. Waarom hij niet? Hij boog zich iets en gleed langs de delikate bilspleet van het schoolkind, naar beneden en kwam tussen de dijen. Hij richtte en stuurde zo goed mogelijk en ineens gleed hij langs de gladde natte liefdesmond. Met zijn hand rukte hij zijn trots naar boven zoals hij die avond tevoren nog bij zijn verloofde had gedaan. Maar dat was hem niet genoeg. Hij paste en mat als een ervaren timmerman die een deur komt plaatsen. Suzanne had hem voelen komen en was op haar knieën gaan leunen. Nu kon hij er gemakkelijk bij. En toen zag hij wat bloed. Zijn verloofde was ontmaagd! Ze had geen noemenswaardige pijn gehad. Nu liet Jan Hen de heupen van zijn verloofde los en deze stootte haar buik naar boven en de pik van de vreemde drong tot aan de wortel bij haar binnen.

Suzanne trok zachtjes haar mond weg. Hij zag dat ze neerkeek op het gezicht van zijn verloofde die daar met gesloten ogen lag en helemaal niet meer in bedwang gehouden behoefde te worden. Dat gezicht dat vertrok in de grote vlagen wellust die door haar lichaam huiverde. Hij zag de platte buik zwoegen en zwoegen.

Suzanne keek achterom. 'Zie je wel!' zei ze zachtjes. 'Daar gaat de eer van je keurige verloofde. Ze is precies als alle andere vrouwen. Ze doen o zo gereserveerd en kuis maar wanneer iemand maar de kans krijgt om door hun eerste verdediging heen te breken dan kan het ze niet langer schelen door wie ze een punt gezet worden!

Hij knikte woordeloos en voelde de hand van Suzanne aan zijn paal. Die hand verplaatste zijn roede en na enig geschuifel verdween ook hij tot aan de wortel in de strakke lustmond van het zondige schoolmeisje dat al zo rijp voor haar jaren was.

Hun gesmoord gekreun en geschreeuw van genot vermengde zich als een engelenkoor en het bereikte een klimax zo hevig dat de kamerlindes die overal in het vertrek waren opgesteld, zacht wuifden.

Ze stortten met z'n allen ineen en lagen uit te hijgen.

'Waar ben ik?' hoorde hij zijn verloofde zachtjes vragen. Suzanne boog zich over haar heen. 'Dit was het prettigste dat je tot nu toe hebt beleefd, hè schat?'

Zijn verloofde knikte woordeloos. 'Het was heerlijk!'

'Dat dacht ik ook!'

Zachtjes probeerde hij zijn lid uit Suzanne terug te trekken maar deze protesteerde. 'Even laten zitten!

En toen keek zijn verloofde. Ze opende de ogen en nam het schouwspel in ogenschouw. Een schreeuw van verbazing verliet haar. Ze zag hem vastzitten in Suzanne en Jan Hen tussen haar dijen nog in haar. 'O nee!' riep ze uit. 'Ik dacht... O nee!'

'O jawel! Je bent genaaid door een ander dan die je dacht!' riep Suzanne uit die heel goed begreep wat haar zo had doen schrikken. 'Kijk maar! Je vrijer zit nog in mij!'

Ineens begon zijn verloofde te huilen. Ze snikte het uit. 'O wat vreselijk! riep ze. 'Wat verschrikkelijk!'

Jan Hen en Suzanne barstten in lachen uit.

Langzaam draaide hij zich om en voelde iets plechtigs in zich opkomen.

'Ik zie je blote billen!' schreeuwde Suzanne van Troye.

Ze probeerden hem belachelijk te maken! Wel, men zou zien. Hij liep naar zijn kleren die verfrommeld naast een stoel lagen.

'Ho! Ho!' Suzanne pakte hem vanachteren vast.

'Wat moet je duivelin?'

'Kom, kom! Malle vent!' lachte Suzanne en hij voelde haar spitste tepels tegen zijn rug. 'Je mag je vrouw niet zo laten. Vooruit, geef haar nu een beurt!'

'Ga weg!' kon hij er met moeite uitbrengen.

Suzanne wreef haar borsten tegen zijn rug en streelde zijn balzak. Hij voelde deze onder haar aanhaling rimpelen.

'Ik vind net zo fijn als je het doet,' bedelde Suzanne. 'Je hebt mij nog aan je piel en ik wil zo graag dat je dat bij je aanstaande naar binnen brengt.'

'Ik kan niet,' wist hij eruit te brengen.

Meteen begon Suzanne zijn kleine boon te strelen. Ze streek en liefkoosde hem en verdomd! Hij kreeg weer een erektie. Hij begreep er niets van, zo vlak na elkaar.

'Laat hem met rust! Je ziet toch dat hij niet wil!' riep ineens zijn verloofde. Zo, dat was steun van onverwachte zijde.

Maar nu gooide Suzanne er zich pas goed tegenaan. Ze kronkelde zich tegen zijn rug en vatte met beide handen zijn roede.

'Hij wordt alweer stijf! * riep ze. 'Ja hoor! Er komt weer leven in!'

Woedend draaide hij zich om. Zijn verloofde en hij waren nu genoeg beledigd. En Suzanne behoefde hem nu ook niet meer te chanteren. Maar dat was toch een verteerde manoeuvre want Suzanne tilde even een been een iets opzij en zij had hem weer tussen haar dijen.

'Gevangen!' brulde Jan Hen en wierp zich meteen op zijn verloofde.

'Niet doen, viezerik! Laat me met rust!' riep deze en sloeg naar Jan Hen.

'Ach kom, lieverdje!' Jan Hen greep haar polsen en ze was machteloos. Ze had die vreemde Jan nog steeds geknield tussen haar benen en kon deze dan ook niet sluiten. Meteen stootte Jan Hen toe.

'Jan! Help me toch!' hoorde hij zijn verloofde smeken voordat ze, opnieuw door lust werd bevangen.

Hij pakte zijn FN en richtte het pistool. Vol verbazing keek Suzanne naar hem. 'Jan!' riep ze.

'Ja,' riep Jan Hen. 'Wat is er?'

'Hij heeft een pistool!'

'Daar durft hij toch niet mee te schieten!'

'Oh nee!' zei hij. 'Laat mijn verloofde los!'

Als antwoord begon Jan Hen nog heftiger te stoten. 'Even wachten. We zijn allebei zo klaar!'

'Ik wil dat niet!' zei hij.

'Laat dat nou maar Jan!' hoorde hij zijn verloofde zeggen tussen het gehijg en gesteun door. 'Het is nu eenmaal al een keer gebeurd... Het is nu... zo lekker!'

'Zo is het,' vulde Jan Hen aan. 'Je wilt je aanstaande dit plezier toch niet misgunnen?'

Suzanne drong zich tegen hem op. Haar slanke lijf was overal.

'Ik wil dat je ophoudt!' zei hij kalm en richtte.

Suzanne begon tegen hem aan te rijden. Ze stootte en kronkelde. Ze scheen helemaal buiten zinnen.

'Schiet hem dood terwijl je me neukt!' hijgde ze zachtjes in zijn oor. Hij zag dat haar gezicht geheel verwrongen was. 'Wil je hem dood?'

'Ja! Oh ja! Heerlijk is dat... Oh... ik...'

Van de weeromstuit begon hij ook te schokken. Opnieuw kwam het gezelschap tot gehijg en gesteun.

Toen schoot hij. De kogel drong door de rug van Jan Hen heen. De man keek verbaasd om en krabde zich op het hoofd. 'Wat doe je nou?' vroeg Jan Hen en viel toen voorover op zijn verloofde die begon te gillen.

'Dank je wel! Precies toen ik kwam!' Suzanne kuste hem en hij voelde er dankbaarheid en eerbied in. 'Dat je dit voor me over had! Heel hartelijk bedankt meneer Worm!'

Hij liep naar zijn verloofde toe en sloeg met de kolf op haar mond. Het geschreeuw hield abrupt op. Alleen het tikken van de uitgeslagen tanden op de parketvloer klonk nog even na.

'En nu jij,' zei hij. Hij zag dat de prachtige ogen van Suzanne zich opensperden en de bons van haar vallend lichaam overstemde geruime tijd het schot. Daarna draaide hij zich naar zijn verloofde om. Nu hij toch eenmaal bezig was... Drie bullets sloegen in haar lijf. Zorgvuldig kleedde hij zich weer aan. Hij nam de das van Jan Hen en deed deze om. Hij had het direkt een prachtige das gevonden.

Daarna verliet hij fluitend het pand en begaf zich op weg. Waarheen?

Zijn schoonvader deed open.

'Dag, schoonpapa,' zei hij.

'Waar is...'

'Komt eraan!' Hij liep de huiskamer binnen en trok het magazijn uit de kolf, telde onder grote verbazing van zijn schoonouders de kogels en vulde het magazijn toen bij met de reservepatronen die hij los in zijn zak droeg. Daarna schoot hij opnieuw. Vlammend sloegen de patronen uit de loop in de mensenlijven terwijl de losspringende hulzen met een vrolijk geluid op de grond vielen, evenals de stoffelijke overschotten van beide oudjes.

Opnieuw liep hij de natte nacht in. Hij slenterde voort zonder gedachten. Zo nu en dan kwam hij in de late nacht nog iemand tegen. De derde schoot hij neer. Het schot echode door de lege straten en binnen een minimum van tijd hoorde hij een politiesirene. Zeker een agent die zijn brood thuis vergeten was...