1

Hij keek vanaf de achterste bank over de hoofden van de medeleerlingen heen. Dat kon ie gemakkelijk. Drie keer doebleren en je stak met kop en schouders boven je klasgenoten uit. Peinzend volgde hij een vlieg in zijn vlucht. Een grote strontvlieg, fraai van kleur, die rondbromde en tenslotte tegen een een van de grote vensters ging zitten. Hij verbeeldde zich dat hij die vlieg was. Nu was hij vrij. Geen gezeur meer aan zijn kop en als het hem in het schoolgebouw niet beviel, nou dan vloog-ie gewoon het raam uit. Hij zag zich al zitten met zijn zes poten, tegen het venster aan. Geen kip die je pikt en geen haan die je naait. Zo was het.

De vlieg wandelde zijn kant uit. Prachtig beest. Wel honderd kleuren had-ie. En ogen die alle kanten konden uitkijken. Zo'n vlieg was een prachtig stukje schepping. Voorzichtig haalde hij zijn zakdoek tevoorschijn en met een bliksemsnelle beweging gooide hij deze over de vlieg heen. Toen drukte hij. Hij voelde het dier onder zijn duim uit elkaar spatten. Snel lichtte hij de zakdoek weer op. Alsjeblieft!. Wat een troep! Alleen pulp, grijze brij was er van dat prachtige beestje over.

Tevreden over het resultaat stopte hij zijn zakdoek weer weg.

Het was warm in het lokaal. De Franse leraar had weliswaar de zonnewering laten zakken en alle ramen opengezet maar het hielp niet noemenswaard. Hij hoorde de pennen over het papier krassen en het opdreunen van uit het hoofd geleerde lessen. Hij zat bij deze leraar safe. Zijn antwoorden waren zo ongemeen stom dat hij nooit meer een beurt kreeg. Hij zou wel weer opnieuw blijven zitten. Dan ging ie tenminste van school af. Maar hij had nog minstens een jaar voor de boeg. Nou, dat zat ie nog wel uit. Konden ze allemaal de pleuris krijgen.

Hij had koppijn. Het liefst had hij nu buiten gelopen en naar de rivier gekeken waar de schepen voorbij voeren. Nog een half jaar. Dan was het zover. Werken hoefde ie niet. Zijn ouders waren rijk genoeg. Dan bleef-ie voortaan tot elf uur in zijn bed en dan zag-ie wel hoe ie de dag doorkwam.

Nog tien minuten. Dan kwam de lerares Duits. Wist-ie ook de ballen van maar ze was tenminste een vrouw, al was het geen mooie. Maar beter iets dan niets. Van de gewone meisjes uit zijn klas hield hij niet. Kon-ie niet mee opschieten. Te lacherig. Vrienden had-ie ook niet. Hij sloeg en schopte iedereen voor z'n sodemieter. De tiefus konden ze krijgen, allemaal, met hun kinderachtige spelletjes. Nu keek iedereen nog op hem neer, de stomste leerling van de school. Maar straks, als zij moesten gaan werken, dan sprak ie ze nog wel eens. Konden ze het geleerde in de praktijk brengen in de werkplaats of op kantoor terwijl hij, in een duur restaurant, hen uitlachte wanneer ze tussen de middag een half uurtje in de zon mochten rondlopen. In één ding was-ie goed. Judo en karate. Niet dat ie sterk was maar hij was verdomd slim en minstens drie keer zo snel. Vier keer per week ging ie naar de sportschool. In het begin hadden ze 'm daar uitgelachen. Huilend was ie thuis gekomen en z'n vader had ogenblikkelijk het gehele pand waarin de sportschool was gehuisvest opgekocht. Nou, toen lachten ze niet meer. Anders hadden ze zo, met hun halters, matten en doormidden geslagen dakpannen op straat gestaan. Daarna was hij gaan oefenen en oefenen. En tenslotte had hij bereikt wat ie wou. Niemand zag het aan hem maar hij was drie volwassenen te sterk af. Helaas waren er nooit eens drie volwassenen te vinden om hem te pakken. Ook kon ie met de hiel van zijn voet een plank van acht centimeter dikte doormidden trappen. Hij was zo bedreven in karate dat hij met de zijkant van zijn blote hand een spijker in de muur joeg. Jawel, hij was niet gek!

Diny van der Schoot was allesbehalve mooi. Ze had een vlekkerige huid die in de zon hoogstens rood werd, een breed gezicht waarin een knobbelige neus, peenkleurig haar en te ver uit elkaar staande ogen. Alleen een opmerkzaam toeschouwer zag nog wat anders. Haar volle, dikke lippen bijvoorbeeld die een zinnelijke aard verraadden en de lange, volmaakte benen. Diny was groot, minstens één meter tachtig. Als om haar lengte te verdoezelen liep ze altijd enigszins voorover gebogen, al had ze een kaarsrechte rug waar alleen haar harde, stevige en volle billen trots achteruit staken.

Ook haar borsten mochten er zijn, groot en stevig en zeer peervormig. Maar omdat ze altijd maar platte hakken droeg en wat voorover liep, zag niemand dat ze eigenlijk voortreffelijk gebouwd was en een lijf bezat om man én vrouw heet te maken.

Zag niemand dat nou niet? Neen. Men zag de lerares Duits helemaal niet. Ze deed haar werk goed, sprak Duits als geen tweede op school en in de verre omtrek en de Schoolinspekteur had haar tenslotte voor vast laten benoemen. De lerares Duits had geen vrienden of vriendinnen onder haar kollega's. Ook buiten school had ze niemand. Haar ouders, broers, zusters en verdere familie waren allen bij de treinramp te Harmeien omgekomen en ze leefde teruggetrokken op haar kamer bij de invalide weduwe Besser die om de haverklap van de trap viel en dan weer opgenomen moest worden in het hospitaal van de Zustertjes der Goede Zielen. Deze weduwe moest eens weten dat haar huurster elke avond gespannen wachtte op de fatale bons en het daarop volgende geratel, dat onnavolgbare geluid van een met grote snelheid van de trap donderend persoon. Ze ging dan niet eens meer kijken doch belde direct de ambulance. En nog vóór weduwe Besser weer in het keurig opgemaakte ziekenhuisbed lag zat Diny van der Schoot al in de voorkamer in de ontzettend gemakkelijke stoel van de weduwe de krant te lezen. Pas als er niemand meer in huis was voelde Diny zich echt vrij en op haar gemak. Zelfs de poes werd door haar listig met een schoteltje melk de tuin ingelokt waarna ze bliksemsnel de deur sloot.

Waarom wilde Diny zo graag alleen zijn? Ach, ze had het geloof in de toekomst een beetje opgegeven. Wanneer je nooit eens gezien wordt en niemand acht op je verschijning geeft, dan ga je het op de duur wel geloven. Het liefst zou ze trouwen maar het ongeluk wilde dat ze alleen een goede partij wenste. En die mannen konden genoeg beauty's krijgen. Ze wist trouwens niet hoe je in kontakt met mannen moest komen. Of beter gezegd, ze wist het wel want ze had een meer dan levendige fantasie, maar haar schuchter gemoed weerhield haar ervan die plaatsen te zoeken waar velen bij elkaar komen. Diny van der Schoot, lerares Duits aan het Leopoldinstituut, trok zich uiteindelijk in haar -eigen fantasiewereld terug. En die wereld draaide op volle toeren wanneer ze alleen in huis was en de gordijnen waren gesloten. Want het dient maar eens gezegd te worden: Diny van der Schoot was een heet en hitsig mens. Ze was gewoon vreselijk geil en probeerde van alles om die hitte in haar onderbuik op te wekken en weer te blussen. Geregeld drongen haar vingers in haar vagina binnen, zochten de klitoris en deden deze groeien. Ze masseerde haar tepels tot deze als spijkers zo hard overeind stonden. Ze drukte haar volle billen tegen de grote spiegel in de hal van het huis van de Weduwe Besser en bekeek zich dan vanachter terwijl haar heupen schokten door de strelende hand tussen haar volle dijen. De lerares Duits, Diny van der Schoot, was een ideale minnares maar niemand die het zag. Ze was agressief in de liefde en haar fantasie en geile ideeën zouden een man vuur kunnen doen. spuwen. Maar ze was alleen, al had ze zo zoetjesaan een plannetje bedacht om aan die eenzaamheid een einde te maken en er tevens maatschappelijk nog vooruit op te gaan ook! Maar of het zou slagen? Zij, die, in het openbaar zo schuchter en truttig deed?

Wat ie wilde was niet gewoon. Ze had in het diepste geheim niets meer of minder het plan opgevat een van haar leerlingen te verleiden. Een jongen, even eenzaam als zij. De slechtste leerling van de school. De lelijkste ook maar die straks schatrijk zou zijn door alle erfenissen die hem te wachten stonden. Deze jongen van wie ze vermoedde dat hij een hevige onanist was, deze jongen wilde ze krijgen en aan haar wil onderwerpen door zijn driften op te wekken en op te zwepen tot hij volledig aan haar verslaafd zou zijn. Tot hij niet meer kon zonder haar. Dan zou zij zich door hem zwanger laten maken en zijn ouders dwingen hem met haar te laten trouwen. Zo sneed het mes aan twee kanten. Geld en aanzien aan de ene en een jongen om mee te spelen aan de andere kant. Ze moest, zonder dat wie dan ook het merkte, zijn aandacht vangen en dan zijn fantasie op gang brengen. Was hij eenmaal in zijn fantasie met haar bezig, dan was de rest een koud kunstje.

Ze legde haar hand op de klink en opende de deur van het klasselokaal.

De Franse leraar nam met een Toedeloe Joechei' afscheid van de klas die vrolijk applaudisseerde voor het voortreffelijk lesuur waarin ze weer veel hadden mogen leren.

De lerares Duits trad binnen en een onderdrukt gegiechel klonk op. Streng tikte ze met de kaartenstok op haar tafel en het werd doodstil. De leerlingen waren bang voor haar omdat ze streng en bizonder onrechtvaardig strafte. Nou, voor hem kon ze de pot op. Hij wierp zijn dicteeschrift op tafel. Ze mocht hem de oren van het hoofd vragen. Hij had er toch niets aan gedaan. Nog een half jaar. Dan zat het er op.

Het overhoren begon. Hij keek naar haar, zoals ze daar zat. Onappetijtelijk was ze maar toch beter als een leraar. Jammer dat ze zulke lange rokken droeg. Zo kreeg ie nooit de kans d'r dijen eens te zien. Hij liet sloom zijn hoofd hangen maar hield haar ondertussen scherp in de gaten. Ze mocht lelijk zijn maar een lekker figuur had ze! Stommerds dat niemand dat zag! Verbeeldde hij het zich of keek ze zo nu en dan zijn kant uit? Hij moest zich maar kalm houden anders gaf ze hem nog een beurt! Nou, hij wilde haar wel eens een beurt geven! Met zo'n vrouw leek het hem wel wat. Hoe ouder hoe meer ervaring. Waar dacht-ie aan Hij had helemaal geen ervaring. Natuurlijk, hij wist precies hoe neuken in zijn werk ging maar had het nog nooit gedaan. Wanneer hij eindelijk eens met een meisje alleen was dan begon hij te stotteren. Alleen, op zijn kamer wist hij echter precies hoe hij het eens zou doen. Dan lag hij op zijn bed een beetje te fantaseren en dan kwam het vanzelf. Het werd duister daar, tussen zijn benen. Er groeide iets en zijn jon-gens lul werd dik, zwaar en langer en langer. Dan ritste hij zijn gulp open en trok 'm uit zijn broek. Hij pakte hem dan bij de wortel en liet hem heen en weer zwiepen tot zijn ding langer was als zijn hand en kloppend stijf ,stond. Als hij hem zo'n tien minuten heen en weer had laten zwiepen dan waren drie vier rukken voldoende om de vlokken eruit te laten springen. Elke dag lag hij zo op zijn bed en voor het slapen gaan deed hij het opnieuw. Wel was hij bang dat, door zich vaak af te trekken, op de duur zijn schedel zo zacht als boter zou worden en in zou zakken of dat zijn ruggegraat zou verweken. Maar hij kon het niet laten. Zelfs, zo nu en dan, trok hij zich ook op de w.c. in school af, staande waarbij zijn benen knikten. Verdomd! Opnieuw keek die Duitse taart zijn kant uit. Ze was toch niet van plan hem voor de klas te roepen? Gelukkig. Ze kregen dictee. Nu kon hij lekker over zijn diktaat hangen en rustig verder suffen.

De pennen begonnen over het papier te krassen. Het was loeiwarm in het lokaal. Hij keek voorzichtig onderuit. Verdomd, ze kwam langzaam zijn kant uit! Gehaast begon hij te schrijven. Kon niet verdommen wat. Als ze maar zag dat-ie bezig- was. 'Geen bezwaar dat ik hier in de vensterbank kom zitten?' hoorde hij zachtjes naast zich.

Nou nog mooier! Moest hij soms nee zeggen? Ze ging in de vensterbank zitten, precies op de plek waar hij die vlieg had doodgedrukt. Lekker, ze zat met d'r rok in de blubber, Even later zette ze haar voet voor hem tegen zijn bank. Nou keek ze hem precies op de poten. Naarstig schreef hij pure onzin in zijn kahier, pakte, toen het Duitse themaboek, sloeg het open en onder het mom dat hij iets zocht keek hij in haar richting. Ze zat een Duitse krant te lezen die ze opengeslagen voor zich hield. Vooreerst was hij dus voor haar aan het gezicht onttrokken.

Zijn bank stond helemaal achteraan naast het raam. Op zijn rij zaten verder geen leerlingen meer. Zo zat hij dus geheel geïsoleerd. Het was de plaats der schande maar hij had er geen bezwaar tegen gehad. Nu zat hij hier met de lerares en niemand kon hen zien zonder dat deze, door zijn hoofd om te draaien, blijk gaf van een vervelende, laakbare en dus te straffen nieuwsgierigheid.

Zijn blik zakte van de krant naar beneden en toen was het net of hij een klap in zijn maag kreeg. Hij voelde hoe hij rood werd in het gezicht en zijn door het vele aftrekken overgevoelige ding reageerde meteen en werd warm. Verdomd! Haar ene been hing naar beneden en het andere been, gesteund door de op zijn bank geplaatste voet, was opgetrokken, daarmee de wijde rok omhoog trekkend. Daardoor kon hij onder die rok kijken en de ronde knie zien, de binnenkant van een dij, de boord van de kous die om het veerkrachtige vlees spande en de jarretelles, zwarte, die zich langs het blanke vlees spanden. Sjonge, wat een poten had die vrouw! Iets begon zich te verheffen. Heerlijk moest het zijn om je hand over die dij te laten glijden of je lul er eens langsheen te strijken. Voorzichtig zakte hij wat onderuit. Ook haar hand zakte naar beneden en onmiddellijk was hij waakzaam. Maar het was loos alarm. Ze voelde terwijl ze las of haar kous goed zat. Ze wist natuurlijk niet dat ze bespioneerd werd!

Hij zag haar hand over de knie strijken en onder de rokslippen via de binnenkant der dij. Verdomd, het werd spannend! Haar rok schoof iets naar achter en zoekend bleven de vingers steken daar waar het warme blote vlees begon. Rukkend kwam zijn pik recht en drukte sterk tegen de gulp van zijn broek. Hij liet zich nog meer zakken en zag in de schemer onder de rok de twee dikke dijen bij elkaar komen. Zijn ogen puilden bijna uit de kassen. Voor het eerst aanschouwde hij dit bij een volwassen vrouw. Wanneer ze nu de krant had laten vallen dan zou hij niet meer in staat geweest zijn om snel te reageren. Maar ze las rustig door gelukkig. Hij staarde maar onder de rok en even verschoof ze, ging wat verzitten op de smalle vensterbank waardoor haar benen wat uit elkaar weken. Nog meer schoof hij onderuit en opnieuw leunden haar benen wat uit elkaar. En daar zag hij het! Iets wits. Haar broekje! Een klein wit driehoekje. Hij hield het haast niet langer uit en stil duwde hij zijn hand onder de bank en pakte zijn pik. Langzaam begon hij die door zijn broek heen te masseren terwijl hij bleef kijken naar die dijen en dat kleine stukje wit. Nu bewoog ook haar hand zich weer, zoekend. Wat deed ze daar toch? De vingers van de lerares Duits gleden nu verder, aarzelend en tastend. Nee, hij vergiste zich niet. Ze gleden naar boven naar dat kleine witte driehoekje. Hij zag hoe het daar in de liezen sneed. Wanneer d'r dijen nog wat meer uit elkaar gingen dan zag hij misschien wat van haar schaamhaar!

En ja hoor. Opnieuw schoven die heerlijke benen wat uiteen maar het was daar wel erg donker. Wat een gek mens. Ze zat nu met haar vingers bijna bovenaan. Zou ze het misschien ook bij haarzelf doen? Konden vrouwen dat? Een waanzinnig geluk overviel hem. Stel je eens voor dat zo'n volwassen vrouw ook met zichzelf speelde!

Het was niet te geloven. De vingers van de lerares waren het witte driehoekje genaderd en nee, hij vergiste zich niet! Langzaam, maar steeds weer drukte ze tegen haar broekje, daar waar haar ding moest zitten, helemaal onderaan. De middenvinger gleed tussen de dijen door. Ze betastte zichzelf! Nu weken haar benen nog meer uiteen en haar hele Hand maakte langzame, strelende en glijdende bewegingen, Hij zag hoe ze nu ook even haar beenspieren bewoog. Dat moest hij ook altijd als hij zich afrukte. Daar kon je niets aan doen. Ook nu niet terwijl hij zijn lid steeds steviger bekneep en masseerde.

Het was verrukkelijk. Daar zaten ze samen zich nota bene in de klas op te geilen!

Het was alsof hij, voor het eerst van zijn leven, een kameraad had gevonden. Iemand die een geheim met hem deelde! Eigenlijk zou de lerares Duits ook van hem moeten weten dat hij heerlijk met zichzelf kon spelen. Hij verlangde ernaar dat ze op de hoogte van zijn geheim zou zijn. Steeds krachtiger werd zijn greep om zijn bonzende kegel. Ook de hand van de lerares bewoog nu sneller. Iemand die haar zo gezien zou hebben zou gedacht hebben dat ze zich even krabde daar. Het was niet helemaal netjes dat in het openbaar te doen maar alla, ze had er geen erg in dat ze werd bespied. Maar hij wist wel beter! De leden van de klub der zelfbevredigers wisten alles van elkaar, ook al hadden ze het nooit van iemand van hetzelfde geslacht zien doen, laat staan van het andere. Ze herkenden het van elkaar omdat ze uit eigen rijke ervaring wisten welke spieren zich gingen spannen en hoe de heupen schokten bij hun eenzaam maar verrukkelijk avontuur.

Langzaam zag hij de vrouw heet worden. De krant in haar ene hand trilde terwijl ze zo nu en dan haar heupen bewoog. Zijn pik gloeide en zijn hand ging onder de bank steeds sneller heen en weer over de bubbel. Hij hield het niet meer en ineens schokte hij klaar terwijl hij zijn blik gevestigd hield op die hand daar, ver tussen dikke warme vrouwendijen waaromheen de kousen spanden. Een hete golf gleed langs zijn bovenbenen. Voorzichtig keek hij naar beneden. Zijn broek was doorweekt! Als hij nou maar niet voor de klas geroepen werd door haar, straks. Iedereen zou die natte plek zien. Hij voelde zijn belangstelling wegebben en beneden zijn middenrif was het moe en voldaan. Ineens liet de lerares de krant zakken en bliksemsnel wendde hij zich tot het schrift voor hem. Ze haalde haar voet van de bank weg en stond van de vensterbank op. Even bleef ze uit het raam kijken en ineens boog ze zich over hem heen en keek in zijn schrift. Vlug wilde hij het met een hand bedekken en de andere in zijn schoot drukken maar ze was hem voor en pakte zijn arm. Ze keek wat hij geschreven had. Het was pure onzin wat er stond zoals je moet je sokken uittrekken voor je naar bed gaat en nog meer van die flauwekul. Ze las het.

'Erg goed!' zei ze zachtjes en hij hoorde haar even lachen. En toen kreeg hij opnieuw de schrik van zijn leven toen ze zei: 'Ik begrijp je, Simon, en ik vind je spelletje erg leuk.

'Wat bedoelt u?' wist hij nog zachtjes terug te zeggen. Hij durfde haar zelfs aan te kijken. Keihard was ie als het moest. Maar zijn flinkheid brokkelde af toen ze terugkeek en toen, met haar hand onder de bank gleed en deze op de natte plek op zijn broek legde! Hij kreeg bijkans een hartverlamming maar ze stond al weer en liep langzaam naar voren.

Diny van der Schoot verliet voor het eerst in opgewekte stemming de school. Ze betrapte zichzelf erop dat ze een beetje neuriede. Het begin van haar plan was werkelijk meer dan prima geslaagd. Ze had een jongen zó weten op te winden dat deze zich in de klas had afgetrokken. De puissantrijke Simon den Del zou als een rijpe vrucht in haar handen vallen. En daarbij, ze voelde zich nu al een stuk minder alleen. Het was wel een gevaarlijke toer geweest maar ze had juist geschoten. Deze lelijke, eenzame jongen die bezig was man te worden, leefde zijn driften op precies dezelfde wijze uit als zij. En nu wist zij van zijn geheim en hij van het hare. Ze zag weer de van schrik en angst weggetrokken ogen van Simon toen ze haar hand, heel zacht en teder, op die natte plek gelegd had waaronder ze ook weer even zijn alweer zachte, maagdelijke roede had gevoeld. Een echte jongenssnik nog, hoewel, ze geloofde dat Simon wel een bizonder grote had. Groter nu al dan een volwassen man. En hij was nog in de groei! Amper zestien was hij. Ze liep snel over de straat en voelde hoe ze nat werd. Haar dijen gleden op den duur smakkend langs elkaar terwijl ze zixh aan hete fantasieën overgaf. Hoe ze met die jongen zou spelen. Hoe ze zijn vertrouwen zou winnen en hem tenslotte zover zou krijgen_: dat hij met zijn hete hengel smekend voor haar zou staan. Hoe ze hem zou trouwen. Natuurlijk onder huwelijksvoorwaarden. Die ouders waren niet gek. Maar dan zou het pas beginnen. Ze zou hem de hele dag ophitsen maar steeds zorgen dat hij net niet klaar kwam totdat hij heet en druipend alles wel wilde geven om er maar even bij haar in te mogen. En terwijl hij er dan inschoot, tot diep in haar beurs - ze voelde het al! - zou ze hem de cheques van de bank laten tekenen. Geld dat ze ogenblikkelijk op haar eigen bankrekening zou zetten. En als die jongen dan getekend had dan zou ze dubbel klaarkomen!

Door een gaatje in de krant had ze wel gekeken wat hij had gedaan! Ze ging niet over één nacht ijs en dan moesten er nog balken onder liggen! Ze zag hem weer loeren naar haar hand. Ze zag opnieuw hoe zijn arm onder de bank verdween. Ze had tenslotte de bank onder haar voeten voelen schokken en al was het in het begin komedie geweest, die hand in haar kruis, uiteindelijk was ook zij - eerlijk is eerlijk - warm geworden en hadden haar vingers werkelijk even haar schede gevoeld.

Wat zou Simon nu doen? Waarschijnlijk lag hij in zijn prachtig ingerichte kamer weer met zijn ding te spelen terwijl hij weer aan haar terug dacht. Zo moest het ook.

Ze rende haar huis binnen en nam niet eens de tijd haar jas uit te trekken doch liet zich meteen op haar bed vallen. Haar schoenen vlogen in het rond toen ze haar broekje met kracht uittrok en meteen betastte ze haar gezwollen kittelaar en begon haar intimiteit te masseren terwijl haar benen recht omhoog in de lucht staken. Het genot kwam en spoelde aan met golven.

Héhéhéhéhé! kreunde ze. Ach! Ach! Ach! De matras veerde op onder haar hevig schokkende kont. God, zo lekker had ze het in tijden niet gehad. En straks zou een forse dikke jongenslul naar binnen glijden en ze zou geld op de koop toe krijgen. Hoefde ze niet meer naar die rotschool.

Hoehoehoe...!!! schreeuwde ze en toen ze zich klaarvingerde kreunde ze nog eenmaal een naam. Simon!

En Simon. Hij lag op zijn bed en probeerde voor de derde keer zijn ding omhoog te krijgen. Met de keer op school mee was dat al de vierde keer. Het ging haast niet meer maar de herinnering aan de lerares Duits gaf hem reuzenkracht. Het gif van haar verleiding werkte al. Het werkte hard en snel. Hoe zou een scholier, een onervaren jongen zich daaruit kunnen bevrijden?