5

Een bescheiden belletje. Daar was zijn door iedereen lang verbeide verloofde.

'Daar is ze,' zei Suzanne. 'Ga haar maar opendoen,' zei Suzanne. 'Je zal wel blij zijn dat ze er is. Is het een leuk type? Ik bedoel, kan ze er mee door?'

Hij, Jan Worm, verwaardigde die twee die nu keurig op een bank zaten een blik en liep de trap af en deed de deur open. 'Dag!' zei z'n verloofde. Ze zag er verhit uit door al dat gehaast. Wat een mooi huis, zeg!'

'Ja,' zei hij. 'Kijk, ik ontmoette een oude vriend en nu blijkt dat zijn vriendin een leerlinge van mij is...'

'Hoe oud is die vriend dan?' vroeg zijn verloofde verbaasd. Of die leerlinge?'

Ja, ach, je moet het niet letterlijk nemen maar eh... Ach zie je, het zijn best aardige mensen maar ze hebben een bepaald soort... hoe zal ik het zeggen... Een merkwaardig soort humor... Het...'

Ik zal het wel zien hoor, lieverd sprak de verloofde Geef me eerst even een kus voordat iemand ons ziet!'

Hij sloeg zijn armen om haar heen en voelde zich ineens gelukkig met deze vrouw. De ervaring van gisterenavond had haar goed gedaan. Haar jas was open en ze drukte haar heupen tegen de zijne. Hij voelde haar warme, wat bolle buik en zijn handen gleden naar haar billen, vatten ze en tilden ze op.

Ondeugdje!' kirde ze maar sinds ze van de verboden appel had geproefd was ze niet meer te houden. Op haar beurt liet ze haar handen over zijn kont glijden en reikte ze vanachter tussen zijn benen.

Ik hou van je... Altijd! Zal je dat nooit vergeten?' kreunde Jan Worm.

'Afgesproken!' antwoordde zijn verloofde. 0 Jan... Ondeugd!'

Wat is er?' vroeg hij.

'Ik voel wat!' Ze duwde haar bekken vooruit. Daar!'

Hij glimlachte en ze kusten elkaar vol tederheid en hartstocht.

Laten we nu naar ze toe gaan,' zei z'n verloofde na haar jas opgehangen te hebben. Ik heb best zin in een vrolijk bijeen zijn.'

Hij ging haar voor en zag de geamuseerde en kritische blikken van Suzanne en Jan Hen. Hij stelde zijn verloofde voor. Ze was onmiskenbaar in fysiek opzicht de mindere van Suzanne. Zijn verloofde was mager. Ze had lange maar nogal magere benen. Ze deed schonkig aan. Misschien daarom dat haar appelvormige borsten zo geprononceerd aandeden.

Ze gingen zitten en Suzanne begon te tappen. Zijn verloofde zei herhaaldelijk 'Nee! Nee!' maar ze kreeg een bierglas likeur. Jan Hen ging gezellig bij zijn verloofde zitten en proostte met haar. Toen zijn verloofde zachtjes protesteerde nam hij haar glas uit de hand en dwong haar toen te drinken. Jan Worm had het gevoel dat er een gevaar dreigde. Er hing een onheilspellende sfeer van perversiteit. Zijn arme verloofde was zo groen als gras of beter nog, als boerekool en die had niets in de gaten. Maar wat waren de anderen van plan te doen?

Hij hoorde zijn verloofde lachen. Ze zaten nogal ver van elkaar af door de grootte van het vertrek. Precies kon hij het gesprek niet volgen tussen zijn verloofde en Jan Hen. Om beter te zeggen, hij verstond er geen moer van.

Oh Jan!... Die meneer vertelt zo'n ondeugende mop!'

'O ja, lieve?' Hij lachte naar haar maar zijn verloofde keek al weer op naar Jan Hen die nu op de leuning van haar stoel zat.

Ineens voelde hij iets naast zich. Suzanne was op haar beurt op de leuning van zijn stoel komen zitten. 'Valt toch best mee of had je gedacht dat wij meteen je verloofde in zouden lichten?' zei ze zachtjes.

'Suzanne!' sprak hij ernstig. 'Binnenkort ga ik met haar trouwen. Zou je echt mijn huwelijk stuk willen maken?'

'Ach,' zei Suzanne. 'Je vriend en ik hebben met elkaar gesproken toen jij de deur ging openen voor je verloofde.'

'En?' vroeg hij gretig.

'Wacht maar af!' zei Suzanne geheimzinnig.

Hij keek weer naar zijn verloofde. Jan Hen had haar glas weer voor de helft met likeur volgestort en ze proestte het uit toén Jan Hen haar opnieuw dwong te drinken.

'Suzanne,' zei hij dringend. 'Mijn verloofde kan écht niet tegen drank. En Jan zit maar te tappen en te tappen dat de stukken er afvliegen

'Je verloofde is geen kind zei Suzanne naast hem. 'Ze kan best op zichzelf passen!' Ze sloeg een arm om zijn schouders.

'Niet doen!' kreunde hij. 'Mijn verloofde zou er iets van kunnen denken!' Suzanne stond op en schakelde muziek in. Het geluid was mooi en kwam van alle kanten maar het maakte het hem nu echt helemaal onmogelijk Jan Hen te verstaan.

'Ik geloof dat ze het best met elkaar kunnen vinden!' sprak Suzanne die weer op zijn stoel kwam zitten. Hij keek even opzij en zag een ontbloot been dat door de slippen van haar kamerjas kwam kijken. Toen beschouwde hij het stel bij het haardvuur. Jan Hen gaf zijn verloofde vuur voor haar sigaret terwijl hij met zijn andere hand haar schouder vast hield. Toen hij de sigarettenaansteker weg deed bleef hij zo zitten terwijl zijn verloofde maar tegen die man opkeek.

'Kijk!' fluisterde Suzanne. 'Je kan het duidelijk zien!'

'Wat?' wilde hij weten.

'Je vriend streelt je aanstaande vrouw...'

'Ach kom...' Hij keek nauwlettend toe.

'Let op zijn hand!' ging Suzanne verder. 'Het lijkt of er niets aan de hand is maar O moeder!'

Hij keek scherper toe en zag de hand van Jan Hen om de schouder van zijn verloofde. Waarom was deze ook zo onnozel! Ze had absoluut geen mensenkennis en was dom geboren bovendien. Maar ja, wat wilde men ook, altijd maar bij moeder en vader thuis. En toen zag hij het ook! De hand van Jan Hen schoof voortdurend over haar schouder. En even later daalde die hand en wreef over zijn verloofdes rug, kwam terug, schoof onder haar arm en toen zag hij duidelijk dat de hand op weg was naar een van haar borsten in de dunne jurk.

'Dat neemt ze niet!' fluisterde hij Suzanne toe. Maar zijn verloofde scheen het wel te nemen. In het begin botsten de vingers van Jan Hen opzij tegen haar borst. Aan haar bewegingen te oordelen trok ze zich dan terug terwijl ze bleef lachen en Jan Hen lachte mee als was het een goede mop. Maar na zo'n zes keer proberen kreeg Jan Hen sukses. Iedere keer wanneer diens vingers zijn verloofdes tiet waren genaderd en er zachtjes van opzij tegen aantrommelden, trok ze zich terug na een blik in zijn richting. Maar omdat hij pal achter een kamerlinde zat, was het voor haar alsof hij haar niet kon zien. Tenslotte berustte ze maar in Jan Hens pogingen. De drank was daar niet vreemd aan.

'Kijk! Nu heeft hij zijn volle hand over haar borst!' siste Suzanne ineens. 'En ze laat hem rustig zijn gang gaan. Ze heeft hem tien keer lachend en plagend gewaarschuwd maar dat heeft niet geholpen.'

En waarachtig! Hij zag de vreemde mannenhand om de borst van zijn verloofde terwijl die twee onderwijl rustig doorpraatten en kennelijk veel plezier hadden om de moppen van Jan Hen. En die hand lag eerst rustig maar al spoedig zag hij dat de borst van zijn verloofde eerst voorzichtig, maar al spoedig vakkundig werd gekneed. Het hoofd van Jan Hen was nu vlak bij dat van zijn verloofde en ineens drukte deze speels een kusje in haar hals. Opnieuw volgden lachende protesten maar tenslotte liet zijn verloofde ook dat toe.

'Ik sla hem op zijn flikker!' zei hij.

'Oh nee, dat doe je niet!' siste Suzanne. 'Anders vertel ik alles ineens aan je verloofde. Je moet het durven aanzien. Als ze echt van je houdt zal Jan Hen niet verder kunnen zonder ruzie met haar te krijgen.'

'Maar ze heeft nogal wat gedronken!'

'Zelfs dan!'

'Maar ze is nog zo groen als gras!' Hij kon Suzanne toch moeilijk vertellen dat hij eigenlijk pas gisteravond goed met haar gevrijd had.

Hij voelde een verlammende angst. Jan Hen pakte zijn verloofde letterlijk in. Hij kuste haar nu geregeld in haar nek, daarna op de wang terwijl hij nu met beide handen de stevige tieten van zijn verloofde streelde. En ineens kuste hij haar zelfs op de mond. Opnieuw protesten van zijn verloofde maar de flair van Jan Hen en ongetwijfeld de drank plus de prikkeling van haar zinnen maakte zijn verloofde week en zacht.

'Nou nou! Die gaan ook tekeer!' lachte Suzanne.

Opnieuw tapte Jan Hen, nu voor hen allen. Zijn verloofde zwaaide met een hoogrode kleur van de alkohol en van nog wel wat anders naar hem. 'Reuze leuke vriend!' riep ze naar hem en hij zwaaide terug met de dood in het hart. Toen Jan Hen ging zitten pakte hij meteen weer haar borsten en kuste haar vol op de mond. Woedend stond hij op en ging naar het toilet. In de koele betegelde ruimte kwam hij weer wat bij. Hij trok zijn lid tevoorschijn en bemerkte tot zijn verbazing dat zijn piel in een onmiskenbare gezwollen toestand verkeerde. Niet dat hij een erektie had maar wel een beginnende. Dat voortdurende afloeren had of hij nu wilde of niet toch uitwerking op hem.

Bij de deur wachtte hij even. Wat zou daar op dit moment zich afspelen? Ach wat! Onzin natuurlijk!

Hij opende de deur en meteen hoorde hij iets, geritsel van kleren, mensen die haastig opstonden en zich weer aanpasten. Hij kon het niet zien want de grote kamerlindes die overal in koperen potten op hoge tafeltjes stonden, verhinderden de blik. Toen hij Jan Hen en zijn verloofde weer zag begon de laatste vrolijk naar hem te wuiven. Iedereen in het vertrek keek naar hem. Hij had het gevoel een spelbreker te zijn. Alsof hij iets verstoord had. Hij ging weer zitten en Suzanne kwam weer naast hem zitten. Het eerste wat hem opviel was dat ze haar peignoir open had. Deze was voor hij wegging nog gesloten geweest. Ze ging naast hem zitten en hij rook de zoete geur van een vrijwel naakt meisjeslichaam.

'Nou zeg! Amper was je weg of die twee gaven hem even zijn vet!' zei Suzanne.

'Wat bedoel je?'

'Nou, je vriend heeft onder de rok van je verloofde gezeten. Je kan er zeker van zijn dat Jan Hen gezegd heeft tegen haar dat je even de kamer uit was. En ze liet het toe. Ze zoende hem zelfs uit haar eigen!'

Ach. kom!'

'Kijk, nou doen ze het weer!' fluisterde Suzanne, om het hoekje van de grote plant spiedend. 'Nounou!'

Hij keek ook. Zijn verloofde hing languit in haar stoel, haar armen om Jan Hen zijn nek en deze had een hand onder haar rok!

Hij wilde opspringen maar ineens liet Suzanne zich op zijn schoot vallen.

Pas op, mannetje! Dit is een test of je verloofde echt van je houdt. Als Jan Hen haar versiert kan je haar wel op je buik schrijven!'

'Ik vind het oneerlijk! Ze is nog zo'n schaap,' bracht hij er moeizaam uit en wilde opstaan maar het gladde meisjeslichaam drukte zich tegen hem aan.

'Moeten we soms even met je verloofde babbelen?'

Suzanne ging weer, als vanouds, schrijlings op zijn schoot zitten. 'Zal ik eens proberen of ik hem stijf kan krijgen zei ze lief en begon zachtjes heen en weer te rijden. Ze zat ongelukkigerwijs precies goed. Zijn peppel zat precies met zijn kop in haar kruis.

'Zullen we nog even kijken?'

Ze keken. Zijn verloofde had haar over elkaar geslagen benen nu naast elkaar gezet.

'Hij zit in haar broek!' fluisterde Suzanne opgewonden.

'Wat een heerlijk gezicht om een man een vrouw te zien verleiden, vind je niet?'

'Niks aan!' bromde hij. 'Het is mijn verloofde!'

'Nou, je pijp begint anders wel te groeien!' zei Suzanne. 'Ik voel hem nu duidelijk!' meteen greep ze in zijn kruis. 'Alsjeblieft! Jij moet nog eens wat zeggen!'

Suzanne had gelijk. Hoewel hij het liefst zijn verloofde had bevrijd kon hij er toch niet onderuit dat hij behoorlijk opgewonden was geraakt.

'Het doet je best wat!' ging Suzanne verder. 'Weet je wat! Ik heb een idee!' Meteen sprong ze van zijn schoot af.

'Zeg lui!' riep ze tegen iedereen en niemand in het bijzonder. 'We gaan kaarten. Pokeren! Strippoker!'

Er volgde een geharrewar van belang. Eerst wilde zijn verloofde er niets van weten omdat ze geen kaartspel kende. Toen werd het haar door Suzanne geleerd die heel aardig tegen haar deed terwijl Jan Hen de glazen nog eens bijvulde. Tenslotte was iedereen gereed.

'Om die lage tafel daar!' wees Suzanne en ze gingen in de lage gemakkelijke stoelen rond de lage tafel zitten. Suzanne was niet gek! ging het door Jan Worm heen. Zo kon iedereen elkaar volledig zien. Door alle voorbereidingen waren zijn spanning en hete gevoelens ietwat verdwenen. Hij wist dat hij nu moest ingrijpen anders konden er wel eens onvergeeflijke dingen gebeuren. Zijn verloofde was als was in de handen van Jan Hen en Suzanne die haar voortdurend komplimentjes maakte over haar uiterlijk. Hij probeerde de aandacht van haar te trekken maar ze had het te druk met Jan Hen en wuifde alleen maar naar hem. Hij zag dat ze in hoge mate opgewonden was. Dit was ook allemaal nieuw voor haar. En dan die drank! O mensen wat een ellende!

Tenslotte was iedereen gereed en werden de kaarten door Jan Hen uitgeschud. Het spel begon en Jan Hen verloor. Hij trok onder hilariteit een schoen uit waarbij de dames spelenderwijze hun neus dicht knepen.

Daarna volgde hij met het losmaken van zijn das. Iedereen kreeg een beurt. Suzanne maakte korte metten en trok haar peignoir uit. Tot verbazing van zijn verloofde die duidelijk 'Ohhh!' liet horen.

'Mens, we zijn allemaal eender en de heren mogen best iets hebben om naar te kijken!' zei Suzanne en maakte grapjes. Door het voorbeeld van Suzanne en zeker met de gedachte in het achterhoofd dat dit alles doodnormaal was offerde ook zijn verloofde. Ze verloor en moest een nylon uittrekken. Onder zijn ogen hielp Jan Hen haar maar bleef met zijn handen verdacht lang tussen de dijen van zijn verloofde toeven. Ze keek hem daarbij verlegen aan maar toen hij haar geruststellend toeknikte dacht ze ook dat het allemaal mocht. 'Het is toch maar een spel!' riep Suzanne uit en offerde op haar beurt een kous. Op Suzannes bevel moest hij hem uittrekken. Hij zag hoe zijn verloofde toe zat te kijken. Hoe moest hij het doen? Als hij het snel en kwiek deed kon dat voor zijn aanstaande een waarschuwing zijn. Maar tevens zou hij daarmee zijn vrouw een kat geven en haar duidelijk maken dat ze al te ver gegaan was in die stoel. Maar het sluipende gif van de sex had zijn werk al gedaan. Eigenlijk wilde hij dat hij opnieuw Jan Hen tussen de benen van zijn vrouw bezig kon zien.

'Langzaam!' siste Suzanne hem in het oor. Het krengetje had door waarom het ging. Langzaam pakte hij de nylon en begon deze naar beneden te schuiven.

'Haar dijen voelen!' riep Jan Hen. 'Niet kinderachtig wezen! Ik mocht het bij je verloofde ook!'

Hij zag haar hevig kleuren en wilde haar niet teleurstellen. Hij greep met volle hand Suzannes slanke meisjesdij vanonderen.

'Je mag nog best wat naar boven komen!' zei Suzanne. Zijn verloofde proestte het uit.

Opnieuw greep hij Suzannes dij maar nu van binnen en zijn knokkels voelden in het slipje.

En zo ging het door. Hij moest zijn kolbert uittrekken en nog een schoen. Jan Hen volgde. Maar de echte spanning was gekomen. Opnieuw lieten de dames een kous terwijl Jan Hen zorgde voor gevulde drankglazen. Hij voelde dat zijn trommelaar voortdurend in een toestand van halve erektie was gekomen. Op het laatst zaten de heren in hun hemd en broek. Suzanne zat tegenover hem en zijn verloofde tegenover Jan Hen. In de herenbroekjes was duidelijk een opvallende vorm afgetekend en ineens betrapte hij zijn verloofde erop dat ze snel maar onmiskenbaar naar Jan Hen zijn schoot keek waar diens penis zich opbolde onder het witte flanel.

Maar echt spannend werd het toen ook de dames alleen maar broekje en hemdje nog aan hadden. Voordien was er nog wel enige overreding nodig geweest om zijn verloofde uit het slop van haar schaamtegevoel te halen. Maar alles scheen anders geworden te zijn.

Suzanne verloor en ineens zweeg iedereen. Hij zag Suzanne naar achteren tasten om de sluiting van haar bustehouder los te maken en ineens sprongen de harde meisjesborstjes te voorschijn, de tepels, zachtroze van kleur agressief vooruit springend.

'Dat moois mag ik even vast houden!' riep Jan Hen en sprong op. Meteen was hij bij Suzanne en vatte krachtig de harde tieten. Suzanne rolde krols met haar schouders en haar lippen zogen zich op die van Jan Hen vast. Hij keek vanuit zijn ooghoeken toe maar voelde zijn verloofde naar hem staren. Hij stak onverschillig een sigaret op en presenteerde er haar een. 'Leuk?'

'Vind jij?'

Hij knikte en blies een rookwolk uit.

'Dan vind ik het ook!' besliste zijn verloofde zacht.

'En nu weer verder!' riep Jan Hen vrolijk en het spel ging voort. Suzanne zat er met trillende borsten bij. En toen kwam het moment dat hij het meest gevreesd had. Hij verloor! Langzaam trok hij zijn onderbroek uit. Zijn lid hing zwaar naar voren en verraadde voldoende zijn gevoelens. Hij sloeg zijn benen over elkaar om zijn piel zo aan het oog te onttrekken.

'Nou, die mag er zijn!' riep Suzanne. 'Daar krijg jij nog je buik van vol!' richtte ze zich tot zijn verloofde die ineens verlegen knikte.

'Laten zien wat je hebt!' schreeuwde Jan Hen ineens. 'Niet zo preuts!' En ineens voelde hij de vreemde mannenhand die zijn benen van elkaar duwde en zijn lust greep. 'Nou dames!' ging Jan Hen verder. 'Deze knots mag er wezen!' Hij liet het lid van de onderwijzer dansen. 'U ziet! Er komt al beweging in!'

Suzanne gierde van het lachen en hij lachte schaapachtig mee. Ook zijn verloofde glimlachte zachtjes.

Nu raakte ook zijn aanstaande vrouw haar bustehouder kwijt. Haar borsten waren groter en zwaarder en hingen wat maar ook die tepels mochten er zijn al waren ze donkerder dan die van Suzanne. Opnieuw sprong Jan Hen op en vatte ze. 'Nou, dat is niet niks wat je hebt, kind!'

Zijn verloofde legde haar handen op de armen van Jan Hen maar ze duwde hem niet van zich weg en Jan Hen liet de borsten van zijn verloofde dansen en springen. Ineens zag hij dat Suzanne met een van spanning vertrokken gezicht toekeek terwijl ze haar eigen borsten had gevat en de tepels hard tussen duim en wijsvinger betastte.

'Oh Jan!' hoorde hij zijn verloofde kreunen en hij zag dat zijn zogenaamde vriend zijn lippen in een heftige kus op de lippen van zijn verloofde had gedrukt. Hij wist dat zij hem riep. Maar ze riep maar eenmaal en ineens strekte ze haar benen vooruit en sloeg de armen om Jan Hen heen.

'Vind je het lekker?' hoorde hij Suzanne zachtjes vragen. Tas maar op! Je onderbroek scheurt nog!'