4

Dit kon niet langer! Ze sloeg de dekens weg en keek op de klok. Drie uur in de nacht en Hubert was nog niet thuis. Ongerust dacht ze na. De laatste twee jaar kwam hij geregeld midden in de nacht thuis. Hij belde van zijn werk op en vertelde haar dan dat hij moest overwerken. En dan was het afwachten geblazen. Het kwelde haar. Dat hij zijn werk boven het huiselijk leven verkoos!

Er moet wat gebeuren, dacht ze en ging bij zichzelf te rade. Ze hadden een leuk huis en een goede naam bij de Credietbank. Geen noemenswaardige zorgen. Zelfs geen kinderen. Eigenlijk van buitenaf gezien was hun huwelijk één glanzende zon van volmaaktheid. Maar was het dat echt! Helemaal! Nee, dat was het niet. Weliswaar hadden ze bijvoorbeeld nooit ruzie maar dat kon als ongeïnteresseerdheid in elkaar gelden. Ze gingen best wel eens samen uit. Dineren. Dansen. En ze hadden het ook heel gezellig Samen. Alleen seksueel was het opgehouden. De eerste twee jaar hadden ze nog wel eens wat samen ondernomen maar dat was allengs minder geworden om tenslotte geheel op te houden. Wanneer was het de laatste keer geweest dat ze samen echt fijn geneukt hadden. Minstens twee jaar geleden. En waarom? Ze waren allebei normale mensen. Zij zag er best leuk uit met haar springerige kastanjebruine krullen en slanke gestalte. En haar man was eveneens goed van uitzicht. Dat merkte ze wel aan haar vriendinnen die haar knap en interessant vonden. Ze moesten eens weten! Hij keek gewoon niet meer naar haar. Zelfs als ze zich uitkleedde gleden zijn blikken nooit van de krant naar haar borstjes. Nee, het kon hem wat dat betreft niets meer schelen.

Maar dat was niet normaal. Zijzelf had soms best de behoefte om hem te voelen maar Kees dacht er niet aan. Wanneer ze in bed lagen sliep hij kwiek in. Zonder stoornissen of brekerijen. Ze drukte zich wel eens tegen hem aan. Dan voelde ze zijn kleine maar stevige gestalte. Hij was veel kleiner dan zij. Ze scheelden minstens tien centimeter. Maar in bed zag je dat niet. En zijn pieterman was bizonder ontwikkeld. Dat wist ze wel want ze had voor haar huwelijk natuurlijk wel eens vriendjes gehad en in het portiek van haar ouderlijke woning had menigeen zich tegen haar aangedrukt waardoor ze goed op de hoogte was gekomen van de mannelijke anatomie. Menige knuppel had zich tussen haar dijen gedrukt. Ze had daar heel wat afmetingen en vormen gevoeld. Natuurlijk altijd bedekt door kledij maar toch... Ze had er wel eens over gepraat. Met haar groenteboer, een oudere man en vader van vele kinderen. Wanneer hij aan de deur van haar flat kwam besprak ze deze dingen met hem. Hij had altijd aandachtig geluisterd-en tenslotte gekonkludeerd dat haar man zich bij haar verveelde. Hij was aan haar gewend geraakt en nu moest er iets nieuws komen. Nieuwe impulsen. Nieuwe ideeën.

Ze had zich suf gepeinsd. Wat kon ze doen. Voorzichtig was ze erover begonnen. Om een idee te krijgen wat hij nu buitensporig leuk vond.

'Vind je het leuker als ik een broek draag of mini?'

Hij had niet eens geantwoord, alleen zijn schouders opgehaald en de radio en de televisie tegelijkertijd aangezet. De rest van haar geplande konversatie was door donderend geluid overstemd geworden.

Wat moest ze doen om Kees zijn belangstelling gaande te maken?

'Kees,' zei ze en prakte een aardappel in de overvette jus. 'Wat is dat toch met ons?'

Hoe bedoel je?' Hij stak een hap eten in de mond en keek haar toen al kauwend peinzend aan.

'Nou... We... Nou ja, we hebben nooit meer seksueel kontakt met elkaar.'

'Heb je daar zorgen over?'

'Ja. Ik vind het maar gek. Twee gezonde jonge mensen...'

'Ach mens, wat kan het je schelen!'

'Dat kan het me wel. Het gaat om het geluk van twee mensenkinderen!

'Misschien komt het omdat ik er niets meer aan vind

'Vind je het niet lekker meer?' Ze voelde zich koud en klam worden van schrik.

'Komt het... komt het door mij?'

'Nee, tenminste, dat denk ik niet. Maar als ik met je vrij verveel ik me gewoon.'

'Er is geen avontuur meer?'

'Ja. Het is overbekend. De spanning ontbreekt

'Wat kunnen we eraan doen, Kees.'

In gedachten prikte hij met zijn vork door het damasten tafellaken. Ze liet het maar zo omdat ze hem niet in zijn overpeinzingen wilde storen.

'Misschien...' zei hij.

'Ja wat?' vroeg ze gretig.

'Misschien... Weet je. Er zijn meer huwelijken die tobben met de sleur.'

'Denk je?'

'Nou, goddomme, dat weet ik wel zeker,' zei Kees resoluut.

'Hoe weet je dat dan?'

'Nou, je moet die advertenties maar eens lezen.'

'Wat voor advertenties?'

'Nou, mensen die andere echtparen vragen om op vriendschappelijk-intieme basis met elkaar op te trekken.'

Ze moest het even verwerken en begon Kees allerlei details te vragen waarop deze natuurlijk in der eeuwigheid amen niet kon antwoorden want hij had geen ervaring natuurlijk anders zou zij die ook hebben gehad.

De volgende dag spookte het idee nog steeds rond in haar hoofd. Wanneer ze nu eens een fijn stel mensen vonden. Wanneer je met elkaar was en je zag het elkaar doen dan was dat misschien erg inspirerend al geloofde ze wel dat het eerst behoorlijk wennen voor haar werd.

'Kees,' zei ze die avond. 'Als jij het wil, vind ik het goed dat jij op zo'n advertentie schrijft.'

Alsof hij op haar toestemming al maanden had zitten wachten zo veerde Kees op van zijn stoel, ging naar zijn kamer en kwam terug met een enorm pak tijdschriftjes vol afbeeldingen met ongeklede vrouwen en honderd avertenties.

'Nou, je hebt niet stilgezeten!' lachte ze maar ergerde zich in stilte blauw. Haar Kees had duidelijk al lang met het idee gespeeld zonder het haar te melden. Daar moest hij geen gewoonte van maken. De rest van de avond verdiepten ze zich in de advertenties. Eerst maakten ze een schifting wat leeftijd betrof. Ze wilden niet te oud en niet te jong. Daarna haalden ze de vrije koppels eruit. Ze wilden met echt getrouwde mensen te maken hebben en niet met in zonde levende stelletjes.

Toen kwam de haarkleur, lichaamsbouw, interesses. En tenslotte wat er beloofd werd. Ze werkten ruim vijfhonderd advertenties door en hielden er uiteindelijk één over. En de mensen waren bereid naar hen toe te komen. Ze hadden een auto.

De volgende avond begon Kees te schrijven. Toen zij de brief las nadat deze klaar was ging er een schok door haar heen. Het was één litanie van verveling. Snel schreef ze zelf ook even een briefje en liet zich van haar beste kanten zien. Koket schreef ze haar maten erbij: 48—93—48.

'Zou je dat nu wel doen?' vond Kees. 'Misschien vinden ze dat...'

'Die man wil natuurlijk best weten hoe ik er uit zie!' kaatste ze terug en zag tot haar genoegen mocht ze wel zeggen Kees in totale jaloezie vervallen. Dat beloofde wat!

Er scheen geen einde aan het wachten te komen maar eindelijk kwam toch antwoord. Na acht weken. Het echtpaar schreef dat ze kennis hadden genomen van hun schrijven maar dat ze de voorkeur er aanhadden gegeven eerst met anderen kennis te maken. Toen daar echt niets bijzat schreven ze toen maar naar hen.

'Komplimenteus is anders meende ze.

'Mens, wees blij dat ze geschreven hebben!' riep Kees en ze deed er het zwijgen aan toe.

De luitjes kwamen. Kees ontving hen terwijl ze een beetje zenuwachtig in de kamer de gebeurtenissen afwachtten. De ontmoeting viel ontzettend mee en al spoedig zaten allen in geanimeerd gesprek gewikkeld.

Jan was een stuk langer dan Kees en erg charmant. Terwijl Kees zich met Corrie, de vrouw van Jan onderhield, een charmant Frans type, inklusief de nogal korte kromme beentjes, kwam Jan naast haar zitten en begon over zijn beroep te praten.

Ik ben tandarts,' zei hij trots en keek haar toen doordringend aan. 'Nu we kennis met elkaar gemaakt hebben reken ik er op dat jullie je voortaan door mij laten behandelen Daar hij hierbij de vuisten balde knikte ze haastig van ja. Ze wilde Jan echt in alles naar de zin maken. En daarbij, ze vond die blonde Jan best aardig. Ze betrapte zich erop dat ze zo nu en dan steels naar de gulp van die vreemde vent keek. Ze zag dat ding als het ware zitten, bezweet opgevouwen in een witte onderbroek met pijpen. Ze lachte en voelde zich fijn. Eigenlijk was ze wel nieuwsgierig wat er deze avond uit de bus zou komen. Tenslotte was ze gewoon zó al heet na al die jaren onthouding.

'Luister eens mensen,' zei Corrie op een bepaald ogenblik. 'Het is hier reuze gezellig en zo, de zaak zit ook knap in de verf en het meubilair maar daar gaat het niet om. We zijn tenslotte bij elkaar gekomen om elkaar te berijden. Nu hebben wij honderd procent meer ervaring dan jullie, dus zal mijn Jan nu als ceremoniemeester optreden. Wijs hem de drankkast!'

Kees veerde op en al spoedig zat iedereen achter het glas te pimpen en te wimpelen. De drank verbroedert en helpt de mens over zijn laatste remmingen heen naar God toe.

'Hebben jullie een kaartspel?' vroeg Jan en reeds had hij het al. Hij begon een heel simpel spelletje uit te leggen wat iedereen binnen enkele sekonden onder de knie had. Het kwam er op neer dat iedereen op zijn beurt een kaart op die van de voorgaande zou leggen terwijl Corrie en Jan dan wel zouden uitmaken wie gewonnen of verloren had. De anderen waren daar allang tevreden mee, blij niet te hoeven na te denken of zich in te spannen. Wie verloren had moest een kledingstuk in de pot doen na het uitgetrokken of afgedaan te hebben.

'Als we het maar weer terugkrijgen.'

'Natuurlijk!' hield Corrie haar voor. Allen gingen nu om de lage ronde salontafel zitten en lieten zich in hun gemakkelijke stoelen achterover glijden, de kaarten in de hand. Dit alleraardigste spel werd door Jan en Corrie Strippoker genoemd waarbij Kees, zoals hij vertelde, moest denken aan Kuifje en Lucky Luke.

Drank kwam en ging en ons echtpaar zat spoedig letterlijk en figuurlijk in zak en as want ze verloren met de regelmaat van de klok en moesten dan iets uittrekken. Zij had tenslotte alleen nog haar bustehouder aan die van doorzichtige stof was vervaardigd en haar blauwe nylon slip die ook al ietwat doorzichtig was. Ze zag Jan kijken en voelde of ze wilde of niet haar tepels hard worden en haar schaamspleet vochtig. In paniek keek ze rond en keek naar Corrie die net Kees zat op te nemen in zijn onderbroek. Enkele spelletjes later had Corrie ook al niet veel meer om het lijf. Ze had zwaardere borsten dan zij maar minder veerkrachtig. Ze hingen dodelijk vermoeid in de omvangrijke cups van haar bustehouder. Toch scheen het haar Kees wel iets te doen. 'Dansen jongens!' riep Jan en al spoedig voerde Jan haar mee over het parket terwijl Corrie zich in de armen van Kees wierp.

In het begin hield ze die twee scherp in het oog want alles was best leuk maar ze voelde er toch niet voor dat Kees onder haar ogen het een beetje aanlegde met een vreemde vrouw. Maar al spoedig had ze de handen vol aan Jan. Deze had zo weten te manoeuvreren dat ze ineens zijn vandaal naakt tussen haar dijen kreeg. Geschrokken en vol schaamte drukte ze haar dijen tegen elkaar om te voorkomen dat

Kees het zag, maar daardoor werd Jans piel hevig gemasseerd en al spoedig hoorde ze zijn ademhaling overgaan in gesnuif terwijl hij haar tegen zich aandrukte. En zelf liet het haar ook niet onberoerd want die fikse lat drukte regelrecht tegen haar spleet en was maar door vliesdun nylon van haar bonnet verwijderd. Ze voelde zich warm en tenslotte heet worden terwijl Jan nu haar billen vanachter had gepakt en deze krachtig kneedde. Corrie gaf haar een knipoog toen ze passeerde en toen ze keek kreeg ze een verlammend gevoel. Ook haar Kees had zijn naakte lat tussen de dijen van Corrie gewrongen. Ze wilde iets zeggen. Kees aandacht afleiden maar kreeg geen kans. Jan had zijn krokus onder het kruis van haar broekje weten te steken en nu voelde ze zijn ruige heet en naakt tegen haar poes drukken .Ze schaamde zich maar werd meteen drijfnat. Daardoor gleed Jans pik als vanzelf in de juiste stand. Ze was na al die tijd onthouding verloren en bleef trillend staan. Jan bukte zich iets en zijn lat schoot er tot de wortel in! Meteen begon hij te rammen. Ze stootte terug en begon te hijgen. Ineens voelde ze Kees kijken en snel keek ze terug. De twee stonden ook al te minnekozen! De grammofoonplaat liep krassend uit de groef maar niemand die het kon opbrengen het ding uit te zetten. Het was Corrie die zich het eerst kreunend op de grond neerliet. Een aangeschoten vliegtuig gelijk. Kees viel plat over haar heen en bleef de liefde bedrijven.

Ook zij werd door Jan achterover gedrukt.

'Lekker?' vroeg Jan.

'Heerlijk!' bekende ze. 'Ohhh... wat naai je flink... Je bent een echte vent!'

'En jij een best vrouwtje beloonde Jan haar kompliment met een weder kompliment.

'Hoe vind je mijn echtegenote?' schreeuwde Kees naar Jan, terwijl hij Corrie met de daad komplimenteerde. Jan kon niet antwoorden want hij kwam klaar met een geweld dat haar bijna het leven benam.