3

Simon draaide de Lotus de grote weg op. De zon stond al laag en over de Kempen lag een gouden gloed. Stapelwolken deden vermoeden dat het mooie weer met een verschrikkelijke onweersbui zou eindigen en Jan en Alleman, de boeren niet in de laatste plaats, snakte ernaar dat het fraaie weer een einde zou nemen. Regen, dat was wat er nodig was. De Lotus draaide lekker. Laag op de weg, de zware banden om de grote wielen denderden over de kasseien, reed hij zomaar wat rond. Hij hield de toerenteller in het oog, schakelde rond de drieduizend slagen en liet de zware berghoorn zo nu en dan loeien.

Er was vrijwel geen verkeer. Kalm als een brok staal donderde de Lotus over de straatweg met honderddertig, en flitste minachtend langs de waarschuwingsborden die maksimumsnelheden aangaven van 30 en 60 km/u.

Dat was het voordeel van macht, een belangrijk en bovendien schatrijke vader die aan vele duizenden arbeiders en hun gezinnen werk gaf. Vele tientallen processen-verbaal waren al door de gouverneur in de kachel gegooid. Men dacht er eenvoudig niet aan de zoon van zo'n machtige vader een haarbreed in de weg te leggen.

Simon had een grote minachting voor het 'volk' zoals hij het noemde. Hij lachte om de arbeiders die in het zweet huns aanschijns moeizaam de kost verdienden. Wanneer hij het eenmaal voor het vertellen had was het mooi afgelopen. Hij zou ze in de pers leggen. Bij hem zouden ze niet moeten aankomen voor betere lonen en omstandigheden. Hij was daarin een typische kapitalist en wist dat de honger er altijd eerder was dan het bankroet van hem en de zijnen. Het kapitaal kon het langer uitzingen dan alle stakers bij elkaar. Als tweede generatie van een machtig koncern ging het hem er al niet meer om het bedrijf uit te breiden door investeringen maar alleen om er zoveel mogelijk uit te persen. Zijn kleine, onaantrekkelijke jongenskop grijnsde toen hij in één ruk enkele kippen verpletterde. Waarschijnlijk van een arme dagloner wiens dochter in een klein hutje op het erf door tuberculose langzaam wegteerde en wier enig geluk er nog in bestond iedere ochtend een vers eitje uit te slurpen. Het kon hem momenteel allemaal niks verdommen. Hij had immers een groot probleem!

Woedend trapte hij het gaspedaal in en de wagen sprong vooruit. Wat moest hij aan met die lerares? Het had een droom geleken maar dat was het niet. Hij voelde zich gelukkig en verward tegelijkertijd. Het benauwde hem ook een beetje. Hij draaide de Lotus en reed terug. De onweerswolken bedekten nu de hele kim en kwamen snel naderbij. .Vlak voor de gehele hemel dichtsloeg was hij weer terug in de stad. Het was halfvier die middag.

Inmiddels was hij erachter gekomen in welke straat ze woonde. Zonder er bij na te denken reed hij er naar toe. De straat lag in een nogal gewone buurt en was lang, zeer lang. Aan beide zijden reeg de saaie huizenbouw zich aaneen. En ineens verlangde hij er verschrikkelijk naar. Naar haar, haar handen en de dikke vochtige lippen vlak bij zijn oor die gewone en toch zo opwindende dingen zeiden. Langzaam reed hij door de straat en hield de ramen in het oog. Aan het einde keerde hij terug en begon opnieuw door die stenen sleuf te rijden.

Ze haastte zich. De onweersbui kon elk ogenblik losbarsten. Het was drukkend en heet en uit haar zwaar behaarde oksels druppelden zweetdruppeltjes langs haar flanken. De school had een week vakantie maar veranderde er iets? Welnee, ze ging haar gewone weg. Alles verveelde haar. De dierentuin, het park, de film. Nee, het leven was voor een eenzame vrouw stomvervelend. En als er nu nog maar eens een man naar haar keek! Alleen de straatwerkers op het plein die tot hun schouders in de bouwput stonden hadden gefloten. Maar die zagen dan ook haar slanke enkels. Haar mollige knieën en een gedeelte van haar zware dijen onder de vrij korte rok. Ze zagen ze natuurlijk trillen onder het wandelen en hoorden haar kousen wellicht langs elkaar schuiven. Maar een stratenmaker? Nee, dat verdomde ze eeuwig. Ze wilde vooruit in het leven, een bestaan vol grandeur ambieerde ze.

Eigenlijk begreep ze het niet. Goed, haar gezicht was allesbehalve mooi maar ze had toch leuk haar en een wellustige mond die ze met haar tong voortdurend vochtig hield! Ja, ze was lang voor een vrouw. Langer dan de meeste mannen die dat waarschijnlijk beangstigend vonden. Maar verdorie, ze had echt geweldige busten en haar heupen, haar billen en vlakke maar grote onderbuik was al met al toch een geweldig liefdeskussen!

En dan. Ze wilde. O ja, ze wilde dolgraag. Ze was heet als peper en bereid alle aktiviteiten van een minnaar over te nemen, hem fijn te verwennen. Zag men dat dan niet? Wat had een man aan een mooie vrouw wanneer ze koel of passief bleef? Wat hielp schoonheid dan nog? Geen mieter!

Ze dacht weer aan die leerling in haar klas. Simon. Stom van haar dat ze hem niet uitgenodigd had. Nu moest ze weer een week wachten voordat ze hem onder handen kon nemen. En wie weet, misschien had hij dan te veel tijd gehad om na te denken. Het gevaar bestond dat Simon het dan belachelijk zou gaan vinden wat was geschied en zijn mond niet zou kunnen houden. Hoewel, als hij het verhaal zou vertellen dan moest hij ook toegeven dat hij zichzelf aftrok en dat was iets waar geen mens over sprak al deden de meesten het.

Toch maakte ze zich een beetje bezorgd. Zou ze hem opbellen? Ook gevaarlijk. De vader van Simon was niet gek.

Haar hoge hakken klikklakten over de tegels. Ze voelde in de benauwde hitte haar borsten, gevangen in de warme bustehouder. Thuis meteen uittrekken. Haar slip was ook drijfnat en zat tussen haar billen, schuurde zelfs langs haar onderste lippen die door de natuur wel bizonder ontwikkeld waren. Weer zo iets waarom ze bijvoorbeeld nooit een zwempak kon dragen. Haar vagina was te groot en te omvangrijk, een hele bubbel tussen haar benen. Wanneer ze een zwempak droeg leek het wel of ze daar een fallus had. Te gek.

De eerste, grote, lauwe regendruppels pletsten neer. Het was heerlijk. Lekker verkoelend. Misschien dat ze straks in haar zwempak naar het dak ging..Niemand die haar daar kon zien. Zich lekker laten natregenen...

En ineens stond daar de eenzaamheid weer. De middag, de avond. Alleen de nachten om te slapen en te vergeten. Haar kamer, leeg en eenzaam.

Ze wilde oversteken en keek links en rechts want de voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast. En toen! En toen! Langzaam reed een auto voorbij van een heel merkwaardig, haast duivelachtig model. Toevalligerwijs zag ze het merk achterop de koffer. LOTUS. Ze had de leerlingen wel eens horen vertellen dat Simon een bizondere wagen had. Een Lotus en daar was er een! De wagen reed langzaam verder. De bestuurder keek gespannen naar opzij.

Het was Simon! Ze had willen roepen, de wagen achterna rennen maar dat kon eenvoudig niet. Doch het gif van de seks had inmiddels dus wel degelijk gewerkt! Als ze nu zou wenken zou in één klap haar betovering op deze leerling verbroken zijn. En dan? O, ze hoopte dat hij nog eenmaal door de straat zou rijden, op zoek naar een glimp van haar, zijn meesteres!

Wat te doen? Koortsachtig dacht ze na. Wanneer hij opnieuw langs zou rijden zou hij naar de andere kant, de kant waar zij nu stond, kijken. Ze moest dus hier blijven staan. Net doen alsof ze bezig was over te steken. Ze moest dan ook spelen of ze hem direkt herkende en hem dwingen te stoppen. Anders reed hij in zijn verlegenheid toch nog door. Ze keek de lange straat af. Er was miniem verkeer maar een grote kamion verhinderde haar toch het uitzicht. Ze draaide zich om en liep naar een etalage waarvoor ze zogenaamd ging staan kijken. Ze zag echter niets van het tentoongestelde keukengerei maar speurde in de spiegeling de straat af. Nog steeds vielen grote druppels traag naar beneden. De bui wilde niet écht losbarsten. De hitte werd zo langzamerhand ondragelijk. En daar was de wagen weer! Hij reed opnieuw langzaam. Snel draaide ze zich om en liep naar de stoep. Goed, als alles ging zoals het tot nu toe gegaan was dan reed ze binnen niet al te lange tijd zélf in zo'n automobiel.

Ze zag Simon haar kant uitturen en daar had hij haar in de gaten. Meteen stak ze haar hand op en wenkte toen streng met een vinger. De jongen parkeerde de wagen aan de overkant en voor hij er uit was stond ze al naast het portier.

'Zo Simon,' zei ze streng maar niet onaardig. 'Wat doe jij hier in de buurt?'

Slungelig stond hij. voor haar. Ze keek op hem neer, was bijna een hoofd groter, en zag dat hij vroeg kaal zou worden.

'Oh, niets juffrouw,' zei hij haast onhoorbaar.

'Dat is toch onzin,' hield ze hem voor. 'Je doet toch niet zomaar wat?' Ze bracht haar hand onder zijn kin en dwong hem haar aan te kijken. 'Kom jongen, vertel maar op. Het is wel gek hé dat jij juist in de straat waar ik woon rondhangt!'

De jongen probeerde de ogen neer te slaan onder haar blik maar met de wijsvinger van de hand waarmee ze nog steeds zijn kin vasthield hield ze ook het ooglid van zijn linkeroog omhoog en koncentreerde zich daarop volledig. Ze zag de waterigblauwe oogappel krimpen en rimpelen onder haar blik. Hij zou elk ogenblik in huilen kunnen uitbarsten. Meteen werd ze vriendelijk, daarmee de verwarring bij haar leerling nog vergrotend wat ook de bedoeling was. Heb je lang gereden in dit weer? Moet je zien hoe bezweet je bent. Je oksels zijn drijfnat. Geeft niet hoor. Kijk maar.' Ze richtte haar andere arm op en dwong hem er naar te kijken. De zware pluk rossig haar, kleverig van het vocht. Lauwe druppels vielen op hen. Ze kwamen steeds sneller naar beneden.

'Was jij soms een beetje op zoek naar mij? Kon je je lerares die je zo geholpen, heeft maar niet vergeten?' hielp ze hem en werd zelf heet onder haar woorden en de bedoeling die erachter school. Simon probeerde te knikken. Snel liet ze zijn kin los om zijn knikken te vergemakkelijken.

'Nou, ik weet het goed gemaakt,' zei ze, kirrend lachend omdat ze wist dat dat een stimulerende uitwerking op Simon had. 'Het wordt straks hondeweer. Kom dan maar even met mij mee. Dan krijg je een glas bier en als de bui voorbij is kan je weer naar huis, hé?'

'Goed, juffrouw,' zei Simon bijna onhoorbaar.

'Maar niet blijven plakken, Simon!' zei ze nog om het goed te laten uitkomen dat het een gunst betrof en zij nog Steeds de baas was en dat hij, Simon, zoon van een schatrijk en belangrijk man, zich tenminste bij haar niets hoefde te verbeelden. Ze zei dat niet zomaar. Nee, maar ze wilde door persoonlijk overwicht zorgen dat deze jongen, die de grootste weelde gewend was, niet bij het zien van haar armelijke kamer minachting zóu gaan voelen.

Ze ging hem voor en opende de deur. 'Ga maar voor, Simon,' zei ze. 'We moeten een trap op en je lijkt me een jochie dat graag probeert onder de rok van een dame te kijken.'

Ze genoot van zijn verwarring. Het was heerlijk zo'n groentje op stang te jagen, te kwetsen en te beledigen en net op het moment dat hij woedend zou worden of verslagen weglopen, met woord en gebaar zijn sex te bespelen.

'Nog een trap,' moedigde ze Simon aan. Ze stegen omhoog tot aan de bovenste verdieping.

'We zijn er.' Ze liep haar kamer in waar het schemerdonker was door de bui die op losbreken stond. 'Ga daar maar zitten,' deed ze uitnodigend en wees hem een diepe stoel. Aan zijn gekwelde uiterlijk zag ze hoe moeilijk hij het maar vond.

'Even iets klaarmaken.' Ze verdween in het keukentje. Dan had meneer de onanist even tijd om te bekomen en wat aan de nieuwe omgeving te wennen.

Ze haalde wat bier uit het ijskastje, pakte de glazen en trad weer binnen. Maar bij de deur van de kamer bleef ze staan en loerde door de kier naar binnen. Ze zag Simon zitten. Waar keek hij zo nadrukkelijk naar? O hemel. Daar lag haar jarretelgordeltje en een paar kousen. Nu, die jongen was ook snel geprikkeld. Hij kon zijn blik er niet vanaf houden. Goed, weer een zwakke plek. Ze zou er rekening mee houden.

Met enig lawaai stootte ze de deur open en Simon sprong bereidwillig op om haar te helpen.

Tegenover elkaar gezeten dronken ze het ijskoude bier.

'Heerlijk, juffrouw,' zei hij en ze glimlachte, rekte zich uit waardoor haar borsten naar voren sprongen. 'Even bijkomen,' zei ze en liet haar hoofd achterover hangen. Ze schoof haar knieën langs elkaar wat een zacht sissend geluid veroorzaakte en toen trok ze haar benen op en plaatste haar hielen op de zitting. Ze wist dat Simon nu volledig de onderkant van haar dijen kon bewonderen tot en met het witte slipje. Was die aanval niet te direkt? Volgens haar moest Simon nu ook behoorlijk wat schaamhaar zien. Een vrouwelijk geslachtsapparaat, het zou de eerste keer zijn dat hij het zag. En meteen al zo'n forse spleet! Trouwens, een ervarener iémand zou in deze houding meteen haar verlangens herkend hebben. Begrepen hebben dat ze snakte naar een stevige beurt. Maar zo'n jongen? Die beschouwde alles nog als toeval. Kon niet begrijpen dat een vrouw als het de liefde betrof in agressiviteit niet voor de man onder deed. De vrouw was minstens zoveel jager als de man. Dat was een wetenschappelijk al lang bewezen feit. O ja!

Ze staarde omhoog naar het plafond en zou dolgraag het gezicht van Simon hebben willen zien. 'Simon zei ze nog steeds omhoog kijkend.

'Ja, juffrouw?' klonk het.

'Ik zit er toch niet al te onfatsoenlijk bij?' ging ze verder. 'Jij kan dat nu beter bekijken dan ik.' Er heerste een bodemloze stilte. Ze hoorde de jongen in zijn stoel bewegen.

'Nou?' vroeg ze. 'Mijn rok zit toch wel korrekt? Je kan toch hopelijk niets intiems van me zien?' Nog steeds werd er nadrukkelijk gezwegen. Ze had eerst met iets uit elkaar gezette voeten gezeten zodat haar knieën tegen elkaar waren gedrukt. Nu sloot ze haar hielen die ze op de zitting had geplaatst, aaneen en duwde haar knieën voorzover haar krappe korte rok het toeliet naar buiten. Nu belemmerden haar hielen het gezicht op haar geprononceerde kut maar moest Simon haar overvloedige haarbos wel voor een gedeelte zien. Haar venusheuvel was daar de Biesbosch gelijk.

'Simon begon ze weer. _;'Ja, juffrouw,' klonk het haast onhoorbaar.

'Simon. Ik wilde dat je eens wat eerlijk tegen me was. Je weet dat ik erg op je gesteld ben. Zo erg dat ik gezwegen heb over jouw zonde.., Je begrijpt wat ik bedoel?'

'Ik geloof het wel, juffrouw klonk het bedeesd.

'We. zijn kameraden, Simon ging ze onverdroten verder. 'Ik begrijp best dat je graag met je, nou, hoe noemen jullie.dat nou?'

'Nou... eh...'

'Kom!' moedigde ze hem aan. 'Zeg het maar. Ik weet toch alles van je...' 'Pik.'

'Pik,' herhaalde ze. 'Juist ja. Pik. De pik van Simon waar hij zo graag mee speelt. Nietwaar, Simon?'

'Jawel, juffrouw.'

Ze hoorde dat hij zijn verlegenheid langzaam aan het verliezen was. 'Zeg het me eens na,' moedigde ze aan. 'Ik, Simon, speel graag met mijn pik.'

'Ik, Simon, speel graag met mijn pik.'

Ze glimlachte. Het ging voortreffelijk. Ze voelde dat het bloed naar haar vagijn stroomde en deze vulde tot de lippen hard stonden. Ze moest wel zorgen dat haar slipje niet in een onbewaakt ogenblik in haar spleet schoot, zoals het nu al tussen haar billen zat. Ze wist uit ervaring dat de stof dan ook haar kittelaar, die bizonder fors was, zou raken en als ze dan maar even bewoog en de stof langs haar kittelaar zou schuren, zou ze alle zelfbeheersing verliezen.

'Zeg, Simon,' zei ze. 'Lekker koud bier?'

'Heerlijk, juffrouw.'

'Weet je wat ik geloof, Simon?' ging ze verder terwijl ze haar hoofd nog steeds achterover tegen de stoelleuning hield. 'Ik geloof dat je precies in mijn kruis kan kijken. Is dat zo?'

'Oh... juffrouw!' De ontsteltenis van Simon was volledig. Hij had inderdaad geen oog af kunnen houden van villa schoonzicht, daar voor hem. Hij kon dat rustig doen omdat ze toch naar het plafond staarde. Als ze nu haar mond had dichtgehouden. Ongelooflijk. Nog nooit had hij vrouwendijen zó kunnen bespieden. En een haar! Niet voor te stellen. Daar moest dus haar spleet zitten. Achter dat smalle, dunne broekje. Maar ze stoorde hem voortdurend in zijn koncentratie. Toch was ze ontzettend lekker. Voor het eerst verlangde hij haar aan te raken, zijn hand tussen de dijen te schuiven.

Ze richtte zich op en zag het wat rood aangelopen gezicht van de jongen. Toen voelde ze en deed of ze schrok. 'Gemenerd!' riep ze. 'Je had best wel kunnen zeggen dat mijn rokje niet goed zat. Oh! Heb je mijn beurs gezien?'

'Oh nee, absoluut niet!' schrok Simon.

'Wat is dat dan, mijn beurs?' zei ze en boog zich naar de jongen over, keek hem vrolijk aan, vatte zijn knie.

'Nou... Ik weet het niet,' deed Simon benauwd.

'Hoe noemen jullie dan een vrouwelijk geslachtsdeel?'

'Ik... ik... heus, juffrouw!' kermde Simon haast.

'Je weet toch wel hoe dat heet?' deed ze verwonderd. 'Kom, zeg op!'

'Kut...' fluisterde Simon haast onhoorbaar.

'Zo mag ik het horen!' deed ze opgelucht. 'Een kut van een volwassen vrouw zoals ik, daar heb je belangstelling voor, nietwaar, Simon?'

'Ja, juffrouw,' zei hij, voor het eerst op gewone toon en ze begreep dat ze door zijn verlegenheid was heengebroken.

'Nog een glaasje bier?'

Ze liep de keuken in terwijl ze overdreven met haar heupen, wiegde. Ze voelde de blikken van de jongen haast door haaf rokje heenbranden. Mooi zo.

Opnieuw dronken ze. 'Zeg, Simon,' zei ze. 'Ik voel me zo kleverig. Je vindt het toch niet erg als ik even iets luchtigers aantrek?'

'Oh nee,' zei de jongen; 'Ga uw gang!'

'Maar niet hier!' deed ze kwasi verschrikt. 'Ik zie het al! Dan raak je veel te opgewonden.' Ze keek naar zijn broek en wist dat hij wist dat ze keek. En inderdaad, links naast zijn gulp was onmiskenbaar een lichte verheffing. Oké. Het joch woelde al. De rest was kinderspel. Ze liep opnieuw naar het keukentje en trok bloes en rok uit. Nu stond ze in haar witte slip en bustehouder. Ze liet het water over haar handen lopen en trok een schoon broekje aan, een lichtblauw. Het was haar eigenlijk te klein. Het was ook wat te doorschijnend. Toen riep ze: 'Simon, in de kast in de hoek hangt een wit jurkje. Wil je het me even geven?'

Ze hoorde de kastdeur opengaan en even later stapte de jongen het keukentje binnen. Hij verstarde, staande op de drempel. Zijn mond viel open.

'Kom, kom,' riep ze vrolijk. 'Doe niet zo schijnheilig. Zoeven heb je nog in mijn intimiteit zitten loeren. Vertel me wat. Hoe noemen jullie dat ook weer? Kut?'

Ze pakte de japon en duwde de jongen het keukentje weer uit. Ook dit jurkje was veel te krap. Het behoorde aan een kollegaatje die eens een weekeind bij haar was komen logeren en het had vergeten. Toen had ze het eens voor de grap aangepast. De knoopjes konden niet dicht en het rokje bedekte amper d'r billen. Ze schoot uit haar bustehouder en trok het jurkje over haar hoofd. In de spiegel, terwijl ze haar haar kamde, bekeek ze het resultaat. Het was belachelijk en opwindend tegelijkertijd. Haar forse tepels leken door de stof te prikken en vanaf haar navel liep de sluiting als een V-hals in het lijfje omhoog. Je behoefde niet eens meer naar binnen te gluren. Wanneer Simon zijn hoofd iets opzij hield als ze tegenover hem zat dan kon hij haar borsten tot de donkere tepelhof beloeren. En haar benen! Ohlala! Ongelooflijk gewoon. Als ze zich maar iets bukte dan kwam haar slip en een groot gedeelte van haar billen al bloot. Zo, nu zou ze definitief het kereltje bewerken en de toekomst lag open. Alleen maakte ze zich om één ding bezorgd. Dat ze niet voldoende zelfbeheersing zou kunnen opbrengen en té vlug haar benen om de jongen heen zou slaan om dat hete, hongerige gevoel daar beneden maar te kunnen stillen.

Ze trad binnen in haar kamer waar het nu bizonder donker geworden was en ging weer tegenover Simon zitten. De honger die uit zijn blikken sprak deed haar pijn. Ze kende immers dat krankzinnige verlangen naar de ander dat vooral zo sterk was bij mensen die zo eenzaam waren als zij en Simon. Hij tastte, gedekt als hij meende te zijn door de donkerte, haar gestalte af terwijl hij deed alsof hij zijn bier dronk. Keer op keer zette hij zijn glas neer en pakte het weer op, bekeek haar benen, de zware dijen, extra dik omdat ze op de stoelleuning werden geperst en de gapende opening tussen haar borsten. Ze zweeg expres en keek naar het plafond, dit om Simon alle gelegenheid te geven.

Een bliksemstraal schoot door het zwerk en de klap van de donder volgde zwaar en dreunend over stad en land. Meteen zette de regen definitief in en suisde omlaag.

Wat een noodweer!' riep ze zachtjes. 'Heb ik jou daar! Ongelooflijk gewoon. Wat zal de riolering weer te lijden hebben.'

Ze hoorde Simon lachen en verzocht hem nieuwe flesjes bier uit het ijskastje te halen. Ze dronken zwijgend, glas na glas. 'Even een plas,' zei ze ondeugend. 'Al dat bier zit me tot hier!' Ze lachte en spartelde met haar benen in de lucht. Simon zuchtte. Hij meende zo nu en dan een glimp op te vangen van een roze, gezwollen geheimenis, zwaar behaard, en zijn paal was nu in een voortdurende erektie en stond trillend in zijn broek. Zijn zak, voelde hij, stond eveneens bol. Het was om gek van te worden.

De juffrouw liep de kamer uit naar de w.c. en toen ze hem voorbij liep bleef ze even voor hem staan, zijn knieën tussen haar benen. Vlakbij stond ze en streek 'm een paar keer vriendelijk door het haar. De voluptueuze dijen waren een kort ogenblik nog geen twintig centimeter van zijn gezicht vandaan en hij rook een vreemde, opwindende geur die ónder het rokje vandaan scheen te komen en wat hem helemaal ophitste. Hij dacht dat hij ging springen en hij had gemeend dat hij zich niet langer meer zou kunnen beheersen en met een hand tussen die heerlijke benen zou toetasten en voelen. Maar ze was al weer weg en sidderend bleef hij in zijn stoel achter. Voorzichtig schoof hij zijn lat recht, bang dat ze het zou merken. Voor geen geld zou hij willen dat ze zijn opwinding ontdekte.

Hij koncentreerde zich op de drie ramen, twee brede en een smalle. Het weerlichtte opnieuw. De donder kwam uit de verte aan.

Geruisloos was ze binnengekomen want ineens voelde hij haar hand in zijn nek.

'Zit je te suffen?' vroeg ze, een beetje spottend en opnieuw stond ze voor hem en keek op hem neer, de handen in de zij, haar bekken vooruit, naar hem toe gebogen.

'Vind je dat ook zo lekker, plassen?' vroeg ze en opnieuw wist hij niet wat te zeggen en knikte maar, woordeloos, terwijl hij naar haar opkeek en opnieuw die opwindende geur rook. Zijn handen waren klam toen hij zijn blik afwendde en opnieuw naar die dijen keek. Het kon hem ineens niet meer schelen dat ze het zag waarnaar hij keek. Hij voelde hoe het zweet 'm in de handen stond.

'Heb je het warm?' deed ze belangstellend. 'Je trilt ook helemaal. Ben je ziek?' Ze was opnieuw voor Simon blijven staan, alleen maar om er zelf gek van te worden. Heel duidelijk zag ze het enorme geval van de jongen in zijn dunne zomerpantalon afgedrukt. En nu durfde hij al, terwijl hij wist dat ze naar hem keek, naar haar dijen staren. Goed zo. Hij was rijp en zij ook want haar vagina schreeuwde er gewoon naar om gevuld te worden. Niet dat ze van plan was dat vandaag nog te laten gebeuren want dan was de betovering verbroken, maar ze was wel heel wat van plan.

Ze draaide zich om en keek ook uit het raam naar de regen. Ze wist dat hij nu haar billen kon zien, de malse bollen, geschapen om ze te vatten en te koesteren. Minutenlang bleef ze zwijgend op deze plaats naar buiten staren en slokjes bier uit haar glas nemen.

'Wat een noodweer, Simon,' zei ze. De jongen antwoordde niet. Ze wist van zichzelf de verlammende invloed van de lust die op den duur alles deed vergeten tot de geringste beleefdheid toe. Alleen een hunkering, één zindering was de mens nog wanneer hij zijn lust eenmaal op een persoon had gericht en deze niets anders deed dan uitdagen.

Langzaam, overdreven heupwiegend, liep ze naar de ramen en nam daar een vedette houding aan. Niet dat ze daar iets van kon, een ander zou zich rotgelachen hebben maar hier en nu kon de uitwerking niet missen. Ze strekte de armen tot ver boven het hoofd als in een balletpas en wist dat het jurkje daardoor mee omhoog getrokken werd waardoor het rokje nog slechts tot aan haar heupbeen reikte. Ze hoorde de jongen zachtjes kreunen maar ze bleef naar buiten kijken.

'Haal nog eens wat bier, Simon,' zei ze en meteen schoot hij de keuken in. Kijk, hij was al haar knechtje. Ze behoefde maar iets te zeggen en hij deed het. Om je gek te lachen. Hoe moest ze het verder spelen?

Simon schonk de bierglazen weer vol en ze proostten en toen draaide ze zich om naar het raam. Een goed plan was in haar opgekomen. Ze zou toelaten dat hij haar mocht aanraken. Maar zodra hij een naaibeweging maakte zou ze hem weer van zich afstoten. En dan, wanneer hij zich bezeerd afwendde, opnieuw hem uitlokken totdat hij spontaan een zaadlozing kreeg. Eenmaal zover kon ze hem dan kleineren en dan kon hij de volgende dagen bewijzen dat hij toch wel degelijk een man was.

Ze opende het smalste venster en leunde over de vensterbank naar buiten. Nu was nog slechts de helft van haar billen door het rokje aan het gezicht onttrokken.

Boven haar raam stak de dakgoot uit, dus nat werd ze niet. Vlak voor haar gezicht stortte de regen naar beneden. De straatverlichting hadden ze zelfs ontstoken maar alleen een eenzame auto trotseerde het weer.

'Heerlijk is het hier!' riep ze de kamer in. 'Kom ook hier, Simon!'

Ze hoorde gerucht achter zich en Simon stond naast haar,' Oh jongen, leg toch even je hand op mijn billen! Voel de veerkracht, mijn nog stevige vlees van mijn dijen! dacht ze. Hier! Mijn borsten staan klaar om gevat te worden! Maar Simon bleef maar lullig naast haar staan.

'Als je uit het raam hangt is het pas helemaal heerlijk,' nodigde ze uit.

Simon probeerde het raam naast het hare open te krijgen.:

'Nee, die niet!' deed ze geschrokken. 'Die ramen zijn stuk. Kunnen niet open!... Wacht, leun maar over mij heen!'

Voorzichtig, zonder haar ook maar aan te raken, leunde Simon over haar heen. Ze werd er kriebelig van.

'Zet je handen naast mijn schouder op het kozijn,' adviseerde ze en Simon deed wat ze gezegd had. Maar nu drukten alleen maar de armen van de jongen tegen haar schouders. Terwijl ze voortbabbelde over hoe heerlijk ze de regen wel vond, schoof ze millimeter voor millimeter achteruit. Toen voelde ze dat haar billen zijn heupen van voren raakten. Nog voorzichtiger schoof ze achteruit, maakte bewegingen met haar handen alsof ze naar de regen greep en het allemaal per ongeluk leek. Er was inderdaad geen misverstand meer mogelijk. Ze stonden goed! Ze voelde zijn stijve penis tussen haar billen. Langzaam wrikte ze met de heupen. De jongenspik schoof steeds dieper in haar bilnaad. Wrikte ze haar heupen eerst heen en weer, toen die grote zwans zo diep zat dat ze, door haar bilspieren te spannen deze kon vatten, begon ze langzaam op en neer te bewegen. En ja, nu drukte Simon terug. Ze zwegen allebei en Simon hijgde, zachtjes maar onmiskenbaar. Het kon niet uitblijven of haar leerling begon tenslotte tegen haar aan te rijen. Het maakte haar witheet. Ze drukte hard terug en probeerde zijn ritme op te vangen. Oh! Wat zou ze er niet voor geven nu een greep naar achteren te doen, de rits open te trekken en die hete paal in haar te drukken. Maar het kon niet. Nog niet!

'Wat sta je tegen me aan te duwen?' zei ze ineens. Simon schrok. Hij stond te trillen op zijn benen. Hij zei niets terug maar drukte zijn op barsten staande boom tegen die heerlijke rondingen en precies ertussen in. Hij wist dat zijn bewegingen steeds harder werden, vlugger, wilder maar het kon hem niet meer schelen. Natuurlijk had ze het gemerkt maar hij moest klaarkomen. Hij hengste nu zo hevig tegen haar kont dat ze keer na keer vooruit schoot. Maar ze kwam telkens weer terug en hij voelde dat de spieren van die heerlijke billen dan zijn knuppel omklemden. Hij lag nu helemaal over haar en ineens, waar haalde hij de moed vandaan, greep hij haar van voren bij de borsten. Oh... Wat een heerlijke dingen waren dat! De borsten schoten vanachter de stof van de jurk vandaan en hij voelde de dikke spitse knoppen. Zonder dat iemand het hem óóit gezegd had, begreep hij hen en begon die stijve punten tussen zijn vingers rond te draaien. Uit de verte hoorde hij haar roepen. 'Simon! Simon toch!' Hij liet een borst los en greep naar zijn broek, rukte de ritssluiting open en zijn paal schoot meteen naar buiten. Hij moest haar voelen aan zijn zwans, deze langs haar vlees laten glijden. Zijn nu wel twintig centimeter lange pik zocht en vond vanzelf de weg. Nu zat hij niet meer tussen haar billen maar tussen haar dijen! Voor het eerst voelde hij het hete veerkrachtige vlees naakt aan zijn eikel, aan de paarse kop van zijn pik en het was onvoorstelbaar heerlijk!

Ineens draaide ze zich om, stond groot voor hem maar hij sloeg zijn armen om haar middel en zijn mond was al op haar naakte borsten, zijn lippen zochten en vonden de stijfgespannen tepel.

Ze wilde hem van zich afduwen maar ze was te heet. Golven spoelden op haar aan. Omdat Simon kleiner was werd het helemaal gevaarlijk. Zijn trillende knots wees naar boven en de kop kwam tegen haar broekje. Ze wilde haar dijen sluiten maar ze had de macht niet meer over haar spieren. Haar broekje zat gedraaid en ineens schoot die heerlijke jongenslul langsheen haar broekje dat was afgezakt en om haar heupen lubberde en veerde krachtig tegen dé gezwollen lippen van haar vagina. Ze probeerde Simon aan zijn schouders weg te drukken maar hij stootte er op los en ineens was hij tussen, haast in haar spleet en botste de gezwollen eikel tegen haar kittelaar. De wellustscheut was zo hevig dat ze door haar knieën zakte waardoor die heerlijke peen zelfs iets naar binnen schoot wat gemakkelijk kon want ze was ruim geschapen en nu zeer vochtig en glad daar, "om niet te zeggen, nat! Ze voelde Simon rammen.

Zijn pik gleed tussen en een klein stukje in haar vagina en er weer uit. Simon liet haar met een arm los en probeerde zijn knots te besturen, recht omhoog haar flamoes binnen. Ze liet toe dat hij tot zijn sluitspier in haar kwam. Een waas kwam voor haar ogen. Toen voelde ze dat hij spoot. Ruk na ruk schoot hij zich tegen haar dijen leeg. Het leek of daar een emmer werd omgekieperd. Hij trilde en beefde als een blad aan de boom. Kreunend schokte hij nog een keer naar omhoog, naar die warme grot waar hij aan de ingang van had mogen snuffelen. Ze voelde zijn geil langs haar dijen naar beneden stromen. Te laat! Ze was niet klaargekomen. Een vreselijke spanning die haar bijna deed ineenkrimpen trok door haar platte buik naar haar venusheuvel. Het leek of haar haren recht overeind stonden. Toen gooide ze Simon van zich af. Verbitterd omdat haar hoogtepunt nog niet was gevolgd en bang dat ze zich zo had laten gaan. Maar ze zag het al. Het zat nog steeds goed. Bliksemsnel stopte Simon zijn nog druipende jongeheer weg en viel neer in een stoel, zijn hoofd in zijn armen verborgen.