7

Giechelend liepen ze elkaar tegemoet. Het regende wat maar verder was het best fijn weer zoals Wim mededeelde.

'Ghó jongen!'

'Nou, opwaarts maar,' zei Wim. 'Hier is het adres. Hij liet haar de brief nog eens lezen onder het licht van een straatlantaarn. Het was het antwoord op hun schrijven op een advertentie waar een echtpaar van rond de dertig een jonger stel vroeg om gezellig de bek eens open te breken en een goeie mop te vertellen.

'Goeie mop!' smaalde Wim. 'Het eerste wat ze vroegen was de maat van mijn pedante Ferdinandusse!'

'En de lengte van mijn snede!' zei ze. 'Kom, laten we maar gaan.'

Ze namen een taxi en de berijder keek vreemd op toen hij de beide jonge mensen, ouder dan zestien waren ze zeker niet, in de wagen laadde en de deur woedend achter een elegant schoentje dichtknalde.

'Heb je geld?' vroeg de chauffeur.

'Hoe bedoel je, goede man?' zei Wim. Hij was van rijke komaf, barstte in de poen en was op zijn jonge jaren al doorleerd en doorkneed in alles maar dan ook alles wat de wereld te bieden heeft.

'Neemt u me niet kwalijk jongeheer. Ik dacht...' stamelde de oude taxichauffeur.

'Denken aan anderen overlaten en rij ons nu naar de Keizerlei!'

De wagen zoefde over de kinderhoofdjes.

'Wanneer leren we eens een goeie weg aan te leggen,' filosofeerde Wim.

'Als er minder zwendel en omkoping onder het ambtenarenkorps heersen,' riep ze gevat. Ze had al heel wat kennis over de gang van zaken opgestoken van haar vader die een zeer, ja zeer invloedrijke positie had en ook aanwezig mocht zijn op intieme feestjes waarbij hij altijd onder gelach gedwongen werd de onderbroek van de eerste minister als een hoed over zijn hoofd te trekken. Nou, dan hadden die hoge lui een schik!

Ze stapten uit en Wim de Beukelaire betaalde de man grof maar wierp het geld wel in de goot.

'Bel jij aan?'

'Doe jij het maar!'

Wim drukte op de bel. Het was wel een bizondere bel, gevormd door twee parende honden in brons. De deur werd opengedaan en ze stapten naar binnen. 'Hallo! Hallo! Hallo!' schalde het door de beeldig ingerichte hal en ze stonden tegenover het echtpaar.

Nou, de leeftijd klopte al in het geheel niet. Ze waren beiden al minstens vijftig.

Hun verschijnen had echter minstens zoveel verbijstering en beroering veroorzaakt.

'Zijn jullie...' vroeg de oude man aarzelend.

'Het echtpaar dat ons met een bezoek komt vereren?' ging de ouwe vrouw verder.

'Dat benne we!' lachte Wim en pakte haar hand. Anders was ze zo weer weggerend. Het was uiteindelijk Wim zijn plan geweest om de eentonigheid van schoolgaan en pret-maken eens te doorbreken. 'Nou, kom daar dan maar verder,' meende de oude man. 'Ik heet overigens De Geus, en dit is Miep de Geus, mijn wettige echtgenote.' Hij wees op zijn vrouw. 'Zijn jullie echt getrouwd?'

'Al weer drie jaar!' zei Wim en drukte haar arm. 'Nietwaar, schat!'

Ze voelde dat ze de slappe lach dreigde te krijgen en was blij dat ze naar de grote forse huiskamer liepen die zeer kneuterig en ouderwets was ingericht. Ze namen plaats in piepende fauteuils waar het stof uit opwolkte. Eenieder werd godlof aan het gezicht onttrokken totdat de ouwe man met een waaier het blikverduisterende stof verjoeg. 'Een kopje thee, kinders,' zei 't ouwe wijf vriendelijk. 'Doe geen moeite alsjeblieft,' zei ze.

'Heb je niet geleerd met twee woorden te spreken?' vroeg het wijfje vriendelijk.

'Ik zei er al anders vier!' hield ze haar voor.

'Ik bedoel...'

'Jaja, we weten wat je bedoelt. Ga nou maar!' maakte Wim het gesprek af.

'De jeugd is tegenwoordig heel anders als vroeger,' begon de oude man.

'Ja, en de zomers zijn ook niet meer wat het geweest is,' riep Wim. 'En er is geen eerbied meer voor het gezag en de ouderdom. Nou, man. Laat ik je één ding zeggen. Iemand heeft alleen recht op eerbied wanneer hij zich als mens onderscheidt en niet omdat hij toevallig een bepaalde leeftijd heeft bereikt.'

'Nou, moet je niet zeggen.'

'Ik zeg het toevallig wel.'

'Je bent een opvliegend kereltje,' lachte de oude man.

'En jij een ouwe vieze vent. Lazer op met je poten van mijn pik!'

'Gunst,' zei de man. 'Mag dat tegenwoordig ook al niet? Wacht, ik geef je er duizend frank voor wanneer ik er even mee mag spelen.'

'Speel maar met je eigen ding!' hielp ze Wim en tegen het oude vrouwtje dat juist met thee binnen kwam: 'Die ouwe van je wil met een jongenspik spelen.'

'Oo,' riep het vrouwtje. 'Ik heb De Geus al zo vaak

gezegd niet aan die neiging toe te geven. Maar hij is eigenwijs hoor. Vraag het dan niet, maar doe het meteen! heb ik hem geadviseerd. Wat denken jullie ervan?'

'Ik denk dat je uit je mond ruft!' zei Wim snaaks.

'Je kan het beter met het meisje proberen, De Geus,' ried het vrouwtje aan.

'Maar wie zegt me dat zij er van gediend is?' vroeg De Geus.

'Nou,' Wim keek haar aan.

'Als jij het leuk vindt.'

'Ik wel!' beaamde Wim. 'Ik wil het wel eens zien!'

'Hoe wou u het gehad willen hebben?' vroeg ze.

'Nou,' zei De Geus en trok aan zijn neus. 'Als ik het voor het zeggen heb, wel, asjemenou, kijk, doe je broek maar uit!'

Ze sloeg haar minirokje op en trok het schattige lila slipje langs haar slanke benen omlaag. Ze zag De Geus kijken en zich de lippen aflikken. Hoewel ze nog zo jong was was ze daar zeer behaard. Een dikke vacht blond haar bedekte haar venusheuvel, reikte tot voorbij haar navel en ging aan de andere zijde tot bijna de helft van haar dijen. Haar bloedrode schaamspleet stak koket af tegen al dat krullend geweld.

'Wat een weelde!' erkende De Geus. 'Nou, nou, tjonge tjonge, wat een poes!'

'Ja,' beaamde Wim. 'En tot deze heerlijke vrucht heb ik immer toegang.'

'Je moet maar boffen!' De Geus sloop nader en bekeek haar van kop tot voet. 'Hou je rokje eens omhoog?'

Ze deed wat gevraagd werd. Ze wist dat ieder nu geboeid naar haar onbedekte heupen keek, haar stevige, harde billen en dat idee wond haar verschrikkelijk op. Alleen dat kijken van anderen al, de wetenschap dat ze opgewonden raakten van haar vormen en intimiteiten waren haar al als een verschrikkelijke verrukking. De gewone prikkeling van jongenshanden op haar borsten of zoentjes in het portiek zeiden haar niets meer. Ze was op haar zestiende al een rijpe vrouw die sterke tot zeer sterke prikkelingen verlangde. En het kon haar niets meer schelen wie die opwindingen veroorzaakte. Al was het haar eigen vader. Als ze maar plaats vonden.

'Geen enkel schaamtegevoel meer merkte het oude wijfje op.

'Wat lul je nou!' riep Wim. 'Het gaat toch om de pret! De ontspanning! We benne toch geen moraaltheologen!'

'Ach zei het vrouwtje. 'Jij bent me te knap. Ik ga maar naar bed

'Alleen?' grapte Wim.

'Jonge, wat denk je wel van me. Ik ben een ouwe vrouw. Voor mij hoeft het niet

Wim viel op zijn knieën en omarmde de benen van vrouwe De Geus. Hij snikte het uit maar zorgde dat zijn tranen niet zijn overhemd konden bevlekken.

'Nou, vooruit dan maar!' gaf de oude vrouw tenslotte toe. 'Omdat jij het bent. Hoe wil je het gehad hebben?'

Wim lachte alweer. 'Zoals zij doet!¹

De ouwe vrouw stond op uit haar stoeltje. 'Zal ik mijn rok optrekken?'

'En de broek uit!' riep Wim.

De ouwe vrouw sjorde haar rok op. Haar magere, met spataderen versierde benen kwamen bloot. Ze begon haar broek naar beneden te sjorren. Een grote gele broek met pijpen en een gulp. Ook haar korset deed ze uit. 'Die zijn voor de rheumatiek verklaarde ze ongevraagd. En daar stond ze ook. Haar slappe vlees hing als gordijnen van haar billen en buik naar beneden. De vergelijking tussen die twee vrouwen was frappant. Inmiddels had De Geus zijn hand tussen de benen van het jonge ding gewrongen en vond haar tedere foudraal al wat vochtig van de opgewekte verlangens.

'Wat een pracht!' mompelde De Geus en begon aan zijn gulp te wriemelen. Even later haalde hij zijn oude, moegestreden en dus nog slappe kokadorus tevoorschijn. Ze was teleurgesteld. Omdat ze nog een meisje was, was ze

krap. Alleen een ijzersterke, jonge ram kon er binnendringen. Ze spreidde staande haar benen zo veel mogelijk en hield met twee vingers haar spleet uit elkaar. De Geus drukte maar kon er eenvoudigweg niet inkomen. Ze was nu drijfnat. Alles was gereed om een man te ontvangen maar de pogingen van De Geus mislukten. Wel streek hij vaak langs haar kittelaar en dat maakte het jonge ding wild. Ze schokte haar stevige heupen voor en achteruit maar ze schokte in het luchtledige.

O toe!' kreunde ze. 'Maak hem dan stijf!'

Ik probeer van alles!' antwoordde De Geus naar waarheid. 'Maar ja, het is natuurlijk niet meer zoals vroeger.'

'Wim!' riep ze. 'Oh Wim, toe kom even bij me. Eventjes maar!'

Maar Wim was bezig met de oude vrouw. Hij drukte zijn vingers in de uitgeloogde vagina. Het was een bodemloze greppel, begroeid met bramenstruiken en distels. Hij zocht de knoestige kittelaar en masseerde die. Hij kreeg kramp in de spieren van zijn duim maar ging door. De ouwe vrouw rookte onderwijl onverschillig een sigaretje of drie, vier.

'Het lukt niet, hè?' was haar kommentaar.

Wim trok zijn jonge slanke stijve te voorschijn en ging weer verder met vingeren. Toch bleven zijn pogingen tenslotte niet zonder sukses. De ouwe vrouw doofde haar peuk en zuchtte eens diep. Daarna liet ze een boer en een wind en viel toen zijdelings om op de zitbank. Ze bleef inmiddels Wims jongeheer terdege in de gaten houden en toen voelde Wim iets vochtigs.

'Ik geloof warempel dat daar iets komt!' riep hij overgelukkig uit.

'Ach jongen, ik plas een beetje!' hield de ouwe vrouw zich groot, maar ze jokte want even later maakte ze een beweging met haar heupen, schonkig als een karrepaard. Haar nutteloze vleesflappen zwiepten en zoefden heen en weer. En opnieuw deed ze iets.

'Wat een prachtige!' liet ze zich ontvallen en greep Wims barstensvolle granaat. Meteen liet Wim zich weer op zijn knieën vallen en schutterde met zijn wapen rond. De oude vrouw bracht zijn genotsknots in haar spleet en Wim begon. Hij stootte maar de oude vrouw was verbazingwekkend wijd. Hij voelde letterlijk niets en ook hij stootte in een luchtledig, evenals zijn vriendinnetje.

De Geus stond ook nog steeds te knoeien.

'Het wil niet erg lukken?' zei ze.

Nog een ogenblikje geduld, jongedame antwoordde De Geus. 'Waar een wil is, is een weg zoals men zegt en dat is waar want wat waar is is waar en als ik klaar kom kom ik klaar!' De Geus trok de voorhuid geheel achteruit en zijn fallus had nu veel weg van een sojaboontje. Het meisje schoot even in een lach terwijl haar hand op haar kruis lag en een vinger daar verdacht bezig was.

De Geus schoof zijn voorhuid nu regelmatig maar hevig heen en weer terwijl hij maar naar het meisje bleef kijken en de bezigheid van haar hand. Terwijl bleef wat was, kwam hij toch in opwinding. 'Oh!' riep hij ineens. 'Ik kom!'

'Hoe kan dat nou meende het meisje. 'Je ding is nog niet eens overeind gekomen en dat moet toch..

Uit de Geus zijn inspekteur kwamen twee, drie minus-kule druppeltjes.

'Hij lekt riep het meisje. 'Nu krijg je hem wel gauw stijf!'

Maar De Geus was al klaar gekomen. De opwinding en de inspanning waren echter te veel voor hem geweest en hij viel op de grond en gaf de geest.

'Ik geloof dat je man er is geweest deelde Wim lako-niek aan de ouwe vrouw mede.

'Dan moet de pastoor gehaald meende deze maar bleef liggen terwijl Wim voortging.

'En jij?' vroeg Wim aan het meisje dat beteuterd naar de dode De Geus keek.

'Nou, ik heb er niks aan gehad zei ze. 'Wat een sof! Wat een ongeluk! Wat een misère en teleurstelling op de vroege avond.'

'Kom hier dan bij!' riep Wim. 'Terwijl ik die ouwe pak kan ik jou wel vingeren. Zo gezegd zo gedaan. Het meisje kwam in haar blote kont naast de ouwe vrouw zitten. Haar prachtige stevige vlees in schrille tegenstelling tot het ouwelijke vlees maakte Wim haast razend van begeerte. Hij klauwde in het gat van het meisje terwijl deze zich voorover boog, Wims vandaal greep en deze terwijl Wim bleef doorstoten tegen de bovenkant van de kut van de ouwe vrouw duwde en trok.

Er kwam leven in de zaak. Al spoedig lagen ze alle drie te rijden dat het een lieve lust was.

'Moeder! Moedertjelief! Wat bent u een schat,' kreunde Wim en de ouwe vrouw riep:

'Zoon! Zoon van me! Ohhh.... Ehhhh... Ahhh!'

Ook het meisje blies belletjes van tussen haar lippen en joelde en gilde van de opwinding.

Het kon op deze manier niet lang duren. Het zou goed zijn wanneer meer mensen hun arme, wat oude landgenoten bij hun seksspelletjes niet zouden vergeten. Want het is zoals we hier hebben kunnen lezen onzin te menen dat oude mensen geen sexuele behoeften meer hebben. Integendeel. En daarbij, laten we nooit vergeten dat we het op een ouwe fiets het beste leren. De harten klopten sneller en gedrieën leefden ze nog lang en gelukkig. Leve de sex! Leve de annonces!