14

‘Wat ga je nu doen?’ vroeg ik zacht.

‘Ik weet het niet,’ zei hij peinzend. ‘Ze is ervan overtuigd dat ik de vader ben.’

Hij zag er vreselijk uit. Het deed me pijn om hem zo aangeslagen te zien. Beschermend sloeg hij zijn arm om me heen.

‘Gaat het wel met je?’ vroeg hij bezorgd.

‘Met mij?’ vroeg ik verbaasd. ‘Gaat het wel met jou?’

Jack begon zachtjes te lachen. ‘Kijk ons nu zitten, broer en zus, de één is er nog erger aan toe dan de ander.’

Ik lachte door mijn tranen heen. ‘Ik vind het echt zo rot voor je,’ zei ik fluisterend. ‘Ik ben zo blij dat zij het je zelf heeft verteld. Ik had echt niet geweten hoe ik je zoiets had moeten zeggen.’

‘Maud had het er ook heel moeilijk mee,’ antwoordde hij op zachte toon. ‘Ze was er vreselijk aan toe, compleet overstuur.’

‘En terecht,’ zei ik boos.

‘Het was een vergissing, een enorme vergissing.’

‘Een vergissing? Ze heeft je bedrogen en daarna keer op keer keihard tegen je gelogen en dat wilde ze de rest van haar miserabele leventje volhouden, als ik haar niet had tegengehouden. Dat kun je moeilijk een vergissing noemen,’ zei ik verbitterd.

‘Wat had Julius voor excuus?’ vroeg hij voorzichtig.

‘Geen, hij beweert stellig dat ze nooit met elkaar naar bed zijn gegaan.’

Er viel een ongelukkige stilte. ‘Je verdient beter,’ zei Jack na een tijdje op bezorgde toon.

‘Jij ook, veel beter.’

‘Heb je mama al gesproken?’

‘Nee, nee,’ antwoordde ik zacht.

‘Zeg nog maar niets, oké?’ vroeg hij fluisterend.

Mijn mobiel ging voor de derde keer af.

‘Neem je niet op?’

‘We zijn uitgepraat,’ zei ik op ijzige toon, terwijl ik de tranen in mijn ogen voelde prikken. ‘Verdomme, hou op met huilen, jankebal,’ riep ik boos uit tegen mezelf. ‘Ik moet hier weg, ik word echt gillend gek hier.’

Onrustig stond ik op en liep naar mijn laptop.

‘Wat ga je doen?’ vroeg Jack ongerust.

‘Ik ga hier weg.’

‘Cabin crew, prepare for landing. Ladies and gentlemen, we have just been cleared to land at London Heathrow Airport. Please make sure one last time your seat belt is securely fastened.’

Schiphol is veel mooier, dacht ik chauvinistisch en ik baande me een weg door voornamelijk gestresst ogende gezinnetjes. Met vermoeide benen sjokte ik de aankomsthal in.

‘June, schatje,’ klonk het opgewonden. ‘Kom hier, lieveling, laat me je bekijken. Och meid, die zonnebril kan écht niet meer, zo’n pilotenbril is echt so last year. En je haar, naar welke kapper ben je gegaan, vast niet naar Alain! Hoe vaak heb ik niet gezegd dat je naar Alain moet gaan? Doe die bril maar even af lieverd, zo. Oh my God, je ogen, June. Wat heb je in hemelsnaam met je ogen gedaan? Zet maar weer op die bril, lieverd, zet maar weer op. Waar is je koffer, schat?’

‘Ik heb geen koffer, Maik, heb alles in mijn handbagage gepropt. Ik blijf ook maar twee daagjes, toch.’

‘Je hebt alles in je handbagage gepropt? Hoe verzin je het? Never mind, darling, we gaan zo heerlijk shoppen samen. Die schoenen die je aan hebt zijn ook echt weerzinwekkend. Wat heb je met die schattige Jimmy Choos gedaan die ik je heb opgestuurd?’

‘Dat zijn muiltjes met open tenen, het is ijskoud buiten. En hou alsjeblieft op over mijn uiterlijk, we hebben veel leukere dingen om over te praten. Ik heb je echt zo gemist,’ zei ik opgewekt.

‘Och lieveling, ik heb jou ook echt zo gemist. Geef die monsterlijke trolley maar aan Maik,’ zei Maik vrolijk. ‘Grijszwart is trouwens ook echt zo geweest, schattebout. Aubergine, that’s the colour, dear.’

‘Wauw, de zaken gaan zeker goed?’ riep ik uit en ik keek vol bewondering om me heen.

‘Leuk penthousje, hè? En Bond Street zit hier echt om de hoek,’ zei hij glunderend.

‘Echt waar?’ krijste ik enthousiast, terwijl ik werkelijk geen flauw idee had wat er zo bijzonder was aan Bond Street.

‘Ik laat je zo alles zien, popje. Kom trek je jas uit en ga lekker zitten, Maik zal even een heerlijk kopje Raspberry Chilly voor je zetten, je weet niet wat je meemaakt.’

Met een tevreden gevoel plofte ik neer op de bank. Het was heerlijk om weg te zijn uit Nederland, even alles te vergeten en me volledig over te geven aan de grillen van Maik.

‘Sinds wanneer draag jij een bril?’ vroeg ik verbaasd, terwijl Maik uit de keuken kwam zetten met een enorme bril op zijn hoofd.

‘Niet,’ giechelde Maik, ‘maar vind je hem niet enig?’ Hij plofte naast me neer op de bank.

Maik zag er werkelijk uit als een Hollywoodster met zijn chique, zwartkleurige Prada-pak, zijn glanzende, zwart-witte Gucci-schoenen en zijn hagelwitte Armani-overhemd, dat uiteraard iets te ver openstond, met een kraag waar geen einde aan leek te komen.

‘Nou vertel druifje, wat zit je allemaal dwars?’

‘Niets hoor, het gaat prima,’ zei ik zo opgewekt mogelijk. ‘Ik had gewoon zin om je weer eens te zien.’

‘Hoe heet hij en wat heeft hij je geflikt?’ zei Maik. Hij rolde zijn ogen omhoog en ging met zijn benen over elkaar zitten.

‘Nou, vertel op,’ zei hij terwijl hij zogenaamd ongeduldig met zijn vingers op zijn dijbeen tikte.

Zuchtend nam ik een slok van mijn thee en begon te vertellen over Julius.

Maik zette zijn bril af en keek me met knipperende ogen stomverbaasd aan.

‘Hebben we het nu over dezelfde Julius waar jij het al over had toen je vijftien was?’

Ik knikte gelaten.

‘O meid, wat enig, dus je hebt hem eindelijk weten te strikken. Die Jimmy Choos, die hebben het hem geflikt,’ zei hij met een zelfvoldaan lachje.

‘Nou ja, en alles was perfect,’ ging ik verder met mijn relaas, ‘echt perfect, totdat ik van Mira hoorde dat ze Julius had zien lunchen met Maud.’

‘Ga weg!’ riep Maik uit. ‘En toen?’

‘Nou toen heb ik dus stiekem in zijn telefoon gekeken en zag haar nummer staan.’

‘Het is niet waar!’ krijste Maik, terwijl hij duidelijk verlangend wachtte op het vervolg.

Met een intens rotgevoel stond ik op en begon al pratend heen en weer te lopen in de immens grote living.

Aangevuld met hoge gilletjes en kreetjes van verbazing van Maik, deed ik het hele verhaal uit de doeken.

Maik staarde me na afloop met open mond aan.

‘En je moeder weet nog van niets?’ bracht hij uit.

‘Nee, nee, Jack heeft gevraagd of ik het nog voor me wil houden.’

‘O mijn god, dat mensje blijft erin hangen!’ riep hij uit.

‘Het lijkt wel een beetje op zo’n verhaallijn in ATWT,’ zei hij na een paar minuten met een bedenkelijke blik in zijn ogen.

‘ATWT?’ vroeg ik verbaasd.

‘As The World Turns, liefje, ’s werelds langstlopende soap. Er speelt zo’n lekker ding in tegenwoordig, Brad Snyder, echt een snoepje. Maar wat ik niet begrijp, hè liefje, als Julius de mogelijke vader is, waarom ontkent hij dat dan?’

‘Geen idee. Gewoon lafheid.’

‘Ja, maar ook heel, heel, heel dom. Wat als jij hem nu wel had geloofd en je vergeeft z’n arme ziel en dan blijkt over een paar maanden dat hij wel de vader is. Wat dan? Het klinkt mij als een onnozele zet in de oren.’

‘Nou, dan is hij niet alleen laf, maar ook nog eens onnozel.’

‘Misschien poekie, misschien. Een andere mogelijkheid is dat hij de waarheid vertelt,’ zei Maik peinzend. ‘Die Maud klinkt me nu niet echt als een betrouwbaar typetje in de oren.’

‘Ze is ook allesbehalve betrouwbaar,’ zei ik grimmig. ‘Maar ik heb dat mailtje gelezen, weet je nog? Ze moet dus wel seks hebben gehad met een ander, anders zou ze niet twijfelen over wie de vader is.’

‘Seks met een ander, ja,’ zei Maik met een bedenkelijke blik, ‘maar niet per se seks met Julius.’

‘Hoe bedoel je?’ vroeg ik traag.

‘Nou, precies zoals ik het zeg, liefje. Wie zegt dat er niet nog een derde man in het spel is?’

‘Een derde man?’

‘Ja, een derde man, het een sluit het ander toch niet uit? Ze heeft een nacht liggen vozen met Julius en een paar maanden erna met een ander. Dirty little girl,’ zei hij hoofdschuddend.

‘Volgens mij kijk jij iets te veel soaps, Maik,’ zei ik met een glimlach. ‘Nog een minnaar, dat lijkt me wel heel vergezocht.’

‘Pumpkin, je wilt niet weten wat ik hier allemaal meegemaakt heb. Laatst nog, hè, toen had ik iets met John, echt een animal trouwens, bleek hij nog wat te hebben met Tony, die bij Boudi werkt. Maar Tony ging dus al maanden in het geheim met Adam, die hier trouwens stomtoevallig aan de overkant woont. Maar Adam, die overigens niets afwist van Tony en John, die kwam ik dus weer tegen op een feestje bij Brett. We raakten aan de praat, van het een kwam het ander. Wat denk je? Bleek Adam opeens nog getrouwd te zijn. Ach hou op, schei uit, meid, wat ik hier allemaal wel niet meemaak, echt unbelievable.’

‘Als je maar voorzichtig doet, lieverd,’ grinnikte ik.

‘Nee, maar even serieus, cookie, het zou toch kunnen dat er nog een ander in het spel is?’

‘Tja, ik weet het niet, zou het kunnen dat Maud over zoiets zou liegen?’ vroeg ik, eigenlijk meer aan mezelf dan aan Maik.

‘Natuurlijk zou dat kunnen, liefje, ze is een vrouw. En ze heeft trouwens al bewezen dat ze in staat is om glashard te liegen, nietwaar, darling,’ merkte Maik fijntjes op.

‘Ja, maar Julius net zo goed,’ antwoordde ik koeltjes.

‘Sweety, liegen over wat gezoen en geflikflooi dat zich afspeelde voor jullie wat hadden, is wel even wat anders dan liegen over een maandenlange affaire en mogelijk vaderschap.’

Met een grote glimlach stond hij op. ‘Nou kom, genoeg gekletst, wij gaan misdadig veel geld uitgeven.’

‘Soph,’ riep ik blij verrast uit, ‘wat lief dat je me komt ophalen! Dat had toch niet gehoeven.’

‘Wat heb jij nou voor onwijs gave laarsjes aan, zijn dat, zijn dat…?’

‘Jimmy Choos!’ gilden we allebei tegelijk hysterisch uit.

‘Vind je ze niet super?’ zei ik trots, terwijl ik mijn broekspijp omhoog trok om ze te showen.

‘Dit zijn echt de mooiste enkellaarsjes die ik ooit gezien heb,’ zei Sophie bewonderend.

‘Moet je kijken wat ik nog meer heb: die roze Ricky-tas van Ralph Lauren!’ gilde ik.

‘No way,’ krijste Sophie, terwijl ze de tas met een koortsachtige blik uit mijn handen trok. ‘Ik moet ook echt een homo als girlfriend,’ verzuchtte ze. ‘Heeft hij niet nog een of andere lover die geld te veel heeft en mij wil adopteren? Ik kan best lief zijn, hoor.’

Lachend liepen we naar de parkeergarage. Sophie werd met de minuut onrustiger. Opeens rende ze met een grote grijns op een blinkende auto af.

‘Weet je wat ik dus heb gekocht? Tadaa.’

‘Is die van jou? Dat meen je niet! Wat een gave bak. Hoe kom je daar in vredesnaam aan?’ gilde ik stomverbaasd, terwijl ik razend enthousiast om haar gloednieuwe, roodkleurige Fiat 500 heen liep.

‘Tja, een beetje van mezelf en een beetje van mijn papa,’ zei ze grinnikend. ‘Je bent een verwend nest of je bent het niet. Kom, stap in, cruisen we even lekker naar Scheveningen.’

‘Ik heb trouwens ook mijn rijbewijs gehaald,’ zei ik wat ongemakkelijk, terwijl Sophie met honderdzestig kilometer per uur over de snelweg racete.

‘Dat meen je niet, wanneer?’

‘Vier maanden geleden ongeveer.’

‘Vier maanden geleden? Waarom vertel je dat dan nu pas?’ riep Sophie stomverbaasd uit.

‘Alleen mijn moeder weet het en eigenlijk heb ik ook helemaal niet meer gereden,’ zei ik zacht. ‘Toen ik voor het eerst helemaal zelf wilde wegrijden, lukte echt opeens helemaal niets meer. De motor sloeg wel vijf keer af toen ik op wilde trekken en…’

Sophie barstte in lachen uit. ‘O, maar dat had ik ook, hoor. Dat is gewoon een kwestie van wennen.’

‘Nou, maar echt bij elk stoplicht gebeurde het, hij sprong op groen, ik probeerde weg te rijden, de motor sloeg af, ik probeerde opnieuw te starten, de motor sloeg weer af, het stoplicht sprong op rood. Iedereen was keihard naar me aan het toeteren, ik schoot echt zwaar in de stress.’

‘Lekker laten toeteren, daar trek jij je toch zeker geen hol van aan.’

‘En toen heb ik ook nog een scootertje aangereden,’ zei ik en ik kon mijn lach eigenlijk niet goed inhouden.

‘Heb je een scooter aangereden? Dat meen je niet? Ernstig?’ vroeg Sophie.

‘Nee, nee, alleen zijn scooter was kapot en het was eigenlijk ook wel een beetje zijn schuld, hij was aan het spookrijden op het fietspad. Ik schrok me echt dood, dacht echt dat hij minstens met een traumahelikopter afgevoerd moest worden, maar gelukkig viel het allemaal mee.’

‘In je moeders auto?’ grinnikte Sophie.

‘Yep,’ antwoordde ik grijnzend, ‘de allereerste keer in haar auto, meteen een zware deuk.’

‘Sindsdien heb je niet meer gereden?’

‘Eigenlijk niet,’ zei ik zacht.

‘O muts, je had echt meteen de auto weer in moeten stappen.’

‘Ja, misschien wel ja,’ zei ik twijfelend, terwijl ik bij het idee alleen al in mijn broek scheet van angst.

*

‘Eet je dat nog?’ vroeg Sophie en ze staarde verlekkerd naar mijn laatste twee kibbelingetjes.

‘Nee, neem maar,’ zei ik grinnikend.

De lentezon verwarmde onze bleke snoetjes, terwijl we heerlijk op een overvol terrasje aan de vis en rosé zaten.

‘Is Mira werken?’

‘Nee. Damiën kwam langs, die had ze al een week niet gezien, en ze moest ook nog leren voor haar tentamens.’

‘Ik heb ook echt nog geen bladzijde ingekeken van dat statistiekboek,’ zuchtte ik. ‘Ik ga het echt zwaar verpesten maandag.’

‘Zal heus wel meevallen. Anders kijken we er van het weekend samen even naar. Je hebt tenslotte ook wel wat anders aan je hoofd gehad.’

Zwijgend staarde ze naar haar glas wijn.

‘Heb je hem nog gesproken?’ vroeg ze voorzichtig.

‘Nee, nee,’ zei ik en ik voelde me op slag intens verdrietig. ‘Hij heeft me wel echt twintig keer gebeld en minstens tien keer wat ingesproken.’

‘Hij heeft mij ook gebeld.’

‘Echt waar?’

‘Ja. Hij klonk echt vreselijk, helemaal toen ik vertelde dat je in Londen zat. Hij wil je echt heel graag spreken.’

Met een rotgevoel staarde ik voor me uit.

‘Weet je wat Maik als mogelijkheid noemde,’ zei ik aarzelend. ‘Hij vroeg zich af of Julius niet gewoon de waarheid heeft verteld. Dat ze alleen gezoend en geflikflooid hebben, maar dat Maud ook nog met een ander gesekst heeft.’

‘Met nog een ander?’ riep Sophie verbaasd uit. ‘Nou ja, waarom ook niet, ik zie die sloerie er wel voor aan,’ vervolgde ze vinnig.

Met een peinzend gezicht stak ze een sigaret op.

‘Maik heeft gelijk,’ zei ze na een tijdje met een vastberaden stem. ‘Maud probeert je gewoon een loer te draaien. Wat ongelooflijk stom dat we daar niet eerder aan gedacht hebben. Natuurlijk is er nog een ander in het spel. Waarom zou Julius erover blijven liegen, dat is toch volkomen zinloos. Stel dat hij liegt en hij is wel de vader, dan kom je daar toch wel over een paar maanden achter als het kind geboren is. Kan hij net zo goed nu toegeven dat hij mogelijk de vader is.’

‘Tenzij hij de gok neemt en ervan uitgaat dat Jack de vader is,’ zei ik kritisch.

‘Ja, maar kom op, June, denk je nu echt zo slecht over hem? Denk je echt dat hij zo glashard tegen je zou blijven liegen?’

‘Nou ja, ik weet het niet. Als je eenmaal begint met liegen, kun je moeilijk terug, hè,’ zei ik koeltjes.

‘Maar stel dat hij nou wel de waarheid vertelt, dan gun je dat rotwijf toch zeker niet dat ze je relatie verziekt!’ riep Sophie onthutst uit.

Peinzend nam ik een slok van mijn rosé. ‘Oké, stel dat hij de waarheid vertelt, dan heeft hij nog altijd met haar gezoend.’

‘Ja, maar dat was wel voordat jullie wat hadden.’

‘Maar hij heeft dat wel al die maanden voor me verzwegen,’ zei ik kortaf.

‘Omdat hij niet wilde dat de baby zonder vader zou opgroeien,’ zei Sophie verdedigend. ‘Zou je je daar niet overheen kunnen zetten?’

‘Misschien,’ zei ik zacht, ‘misschien.’

‘Je moet echt nog een keer met hem gaan praten. Als je dat niet doet, vergeef je het jezelf nooit. Bel hem op, zeg dat je vanavond langskomt. Afgesproken?’

‘Oké, vooruit,’ zei ik na een paar minuten op een aarzelende toon.

Sophie nam met een tevreden gezicht een slokje van haar rosé.

‘Ik moet je trouwens nog wat vertellen,’ zei ze zacht. ‘Het is uit met Duco.’

‘Hè? Sinds wanneer?’

‘Sinds gisteren. En zo’n big deal is het niet, ik heb het uitgemaakt.’

‘Maar waarom? Ik dacht dat je zo weg was van hem?’

In het verleden had Sophie net zo vaak van man gewisseld als van handtas, maar de komst van Duco leek daar verandering in gebracht te hebben.

‘Ach tja, ik weet het niet, hij was saai, de relatie was saai, ik ben gewoon toe aan iets nieuws,’ zei ze onverschillig. ‘Ik ben niet zoals jij, misschien ben ik eenvoudigweg niet geschikt voor een echte relatie.’

‘Je hebt toch niet al een ander op het oog?’ vroeg ik grinnikend.

‘Nee, nee,’ lachte Sophie en ze maakte haar sigaret uit. ‘Maar die gozer daar in de hoek mag er wezen,’ fluisterde ze giechelend. ‘Zullen we zo gaan, trouwens?’

‘Je belt hem, hè?’ gilde ze me na, terwijl ze werkelijk als een gek de straat uit scheurde en op een haar na mijn hoogzwangere buurvrouw doodreed.

‘Tsss, en dan ben ik pas na vijf keer geslaagd,’ mompelde ik vol ongeloof.