3

Oké, dacht ik gespannen, ik ga hem alles uitleggen, hij zal het vast wel begrijpen. Toch? O shit, ik durf niet, straks smijt hij de deur voor mijn neus dicht. En wat is het ongelooflijk koud, ik bevries echt bijna. Welke idioot trekt er dan ook een nachthemd aan terwijl het vier graden onder nul is?

Met een hartslag van tweehonderd slagen per minuut fietste ik de hoek om en keek met een droge keel omhoog. Alle kamers waren verlicht, hij was dus thuis. Met een bonkend hart bekeek ik mezelf nog even in een zijspiegel van een auto. Het kon ermee door. Het duurde nog zeker een kwartier voor ik de moed had verzameld om daadwerkelijk de steile portiektrap op te lopen. Maar ja, wat had ik inderdaad te verliezen?

Ik toverde een zo verleidelijk mogelijk glimlachje op mijn gezicht en trok met een enorme knoop in mijn maag aan de ouderwetse deurbel. Tot mijn schrik vloog de voordeur vrijwel meteen open, en een verbaasde Julius staarde me aan. Hij zag er zoals altijd geweldig uit. Dit keer niet strak in pak, maar casual in een vale, ietwat afgeragde spijkerbroek, met daarboven een zeer goed zittende, donkergrijze longsleeve.

‘June, wat doe jij nu hier?’ Zijn stem klonk normaal en ik kon geen boosheid in zijn ogen ontdekken.

Aangemoedigd door deze constatering begon ik wat stamelend met mijn verhaal. ‘Nou weet je, het zit dus zo. Ik heb met Sophie gepraat en zij zei… Eh nou, ik wilde het nog even hebben over die ene nacht toen in Club Montreux en tja, ik heb je telefoonnummer natuurlijk niet en ja, dus daarom kwam ik even langs,’ zei ik hakkelend.

Ik had het riedeltje thuis wel honderd keer perfect opgedreund, met alle bijpassende gebaartjes en dramatische gezichtsuitdrukkingen, maar nu ik oog in oog met hem stond, was ik de draad van mijn verhaal volledig kwijt. Ik was er eigenlijk van uitgegaan dat Julius me na de eerste paar zinnen naar binnen zou vragen, maar tot mijn teleurstelling deed hij dat niet.

Een tikkeltje uit het veld geslagen ging ik verder: ‘Allereerst wil ik natuurlijk zeggen dat het me spijt dat ik na onze nacht samen ben weggegaan zonder gedag te zeggen, ik…’

Julius viel me in de rede en zei zacht: ‘June, ik wil echt graag horen wat je te zeggen hebt, maar…’

Ik liet hem zijn zin niet afmaken. ‘Nee, ik weet dat je boos op me bent vanwege die zoen met mijn ex en het was ook echt, echt een rare actie van me om na onze nacht samen zomaar weg te gaan, maar laat me het alsjeblieft even uitleggen,’ ging ik verder. ‘Het had echt niets met jou te maken.’

Snel bekeek ik Julius. Hij zag er bijzonder ongemakkelijk uit en ik had niet het gevoel dat ik ook maar de minste indruk op hem maakte. Ik besloot er een schepje bovenop te doen. ‘Die nacht met jou, het was echt zo geweldig gewoon. Jij was echt zo geweldig, het was zonder twijfel de beste seks ooit, maar…’ zei ik en ik voelde dat ik rood werd. ‘De gedachte dat je de volgende dag zou zeggen dat het leuk was, maar dat het verder niets te betekenen had, dat trok ik gewoon niet zo goed. Ik weet dat ik vast niet de enige ben die hier bij jou in bed heeft gelegen, en weet je, dat is ook je goed recht natuurlijk,’ voegde ik er gehaast aan toe, ‘maar voor mij…’

‘June,’ zei Julius weer op doordringende toon.

‘Nee, alsjeblieft laat me even uitpraten,’ zei ik, dit keer krachtiger, terwijl ik mezelf hartgrondig vervloekte dat ik zo van de hak op de tak sprong en niet goed uit mijn woorden kwam. ‘En die avond in Club Montreux, toen was ik echt dolblij om je te zien, ook al liet ik dat misschien niet helemaal goed merken,’ vervolgde ik mijn verhaal en ik begon zenuwachtig met mijn handen te friemelen. ‘Maar toen ik je vervolgens met dat blonde meisje zag…’

‘Blond meisje?’ herhaalde Julius met een verbaasde blik in zijn ogen.

‘Ja, ik was misschien wat voorbarig met mijn conclusies, ik zag je met haar en toen dacht ik… goh, hij ruilt me alweer in… en, eh, dat mag ook wel hoor,’ zei ik snel in de hoop niet als een bezitterig kreng over te komen. ‘En toen gebeurde dat dus met mijn ex,’ ratelde ik verder. ‘En daarna hoorde ik dus van Sophie dat jij tegen Carsten had gezegd…’

Ik werd afgeleid door geluiden die uit de gang kwamen. Julius schoof ongemakkelijk heen en weer en stapte iets naar voren, zodat hij de voordeur wat meer naar zich toe kon trekken. ‘June, het komt nu echt niet zo goed uit,’ zei hij op fluistertoon.

Opeens had ik door wat er aan de hand was. ‘Je hebt bezoek,’ bracht ik verbouwereerd uit.

‘Ja,’ zei Julius, overduidelijk niet op zijn gemak.

‘O god, je hebt vrouwelijk bezoek en ik sta hier uitgebreid over onze seks te praten,’ zei ik met een hoofd als een biet.

Tot mijn schrik werd de deur een stukje opengetrokken en kwam er iemand naast Julius staan. Mijn hart sloeg over. Ik herkende haar meteen, het was dat knappe, blonde grietje uit Club Montreux. Ze had haar jas aan en speelde een beetje met haar autosleutel. Met een grote grijns op haar gezicht richtte ze haar blik op Julius: ‘Nou wij gaan, we komen een andere keer wel langs, als het wat beter uitkomt.’ Ze keek hem veelbetekenend aan. ‘Volgens mij hebben jullie namelijk wel het een en ander te bespreken.’ Terwijl ze haar laatste zin uitsprak, gaf ze me een dikke, vette knipoog. Perplex staarde ik haar aan.

Een seconde later ging de deur nog wat verder open. Twee vrouwen van rond de vijftig, beiden met hun jassen aan, keken me geamuseerd aan. ‘Ja, we gaan maar, dan kun jij nog even verder praten,’ zei de ene vrouw. Ze probeerde overduidelijk haar lach in te houden en gaf Julius een zoen op zijn wang.

Julius keek me aan. ‘June, dit is Anna, mijn nichtje.’ Hij wees naar het blonde grietje. ‘Dit hier is mijn tante Francine en dit vrolijke exemplaar naast me,’ zei hij, terwijl hij zijn blik met een speelse lach op de vrouw links van hem richtte, ‘is mijn moeder.’

‘June, het geeft echt niet,’ zei Julius met een lieve blik in zijn ogen en hij kwam naast me zitten. ‘Mijn moeder vindt zoiets alleen maar grappig, en het was toch ook wel een beetje grappig,’ zei hij terwijl zijn ogen begonnen te lachen.

Ik keek hem pissig aan. ‘Grappig? Grappig? Ik heb mezelf echt onsterfelijk belachelijk gemaakt, ik durf je moeder echt nooit meer onder ogen te komen, niet dat dat ooit hoeft, want waarom zou ik, maar stel dat, stel dat, dan zou ik dat dus echt never, nooit, ooit meer durven,’ ratelde ik.

‘June echt, morgen is ze het allang weer vergeten, dus maak je nu maar niet zo druk,’ vervolgde Julius troostend.

‘Is ze het morgen echt weer vergeten?’ vroeg ik met een zacht stemmetje en ik keek hem hoopvol aan.

‘Nee, natuurlijk niet,’ zei Julius lachend, ‘maar ik moet toch iets zeggen zodat jij je beter voelt.’

Ik keek hem gepikeerd aan, maar zijn daverende lach werkte zo aanstekelijk, dat ik uiteindelijk ook in lachen uitbarstte.

Julius kwam wat dichter tegen me aan zitten. ‘Maar vertel eens jongedame, wat had jij mij dan allemaal voor interessants te vertellen?’ Hij keek me doordringend aan.

Ik voelde me op slag weer zenuwachtig worden, maar was dit keer vastbesloten om mijn verhaal wel goed te vertellen.

‘Nou, het zit dus zo, ik vond die nacht van ons dus echt heel speciaal,’ begon ik.

‘Juist, en daarom ging je natuurlijk weg zonder gedag te zeggen,’ viel Julius me geamuseerd in de rede.

‘Nee, wacht nou even, laat me uitpraten,’ zei ik zacht. ‘Ik vond het echt heel fijn die nacht, maar juist daarom…’

Julius onderbrak me wederom. ‘Zei jij nou net bij de voordeur iets over de meest geweldige seks ooit?’ vroeg hij, terwijl hij me met een ondeugende, jongensachtige blik aankeek en nog iets dichter tegen me aan kwam zitten.

‘Maar juist daarom dus….’ Zachtjes streelde hij over mijn been. ‘Eh, daarom dus dat ik… ik… Kun je niet alsjeblieft even daar gaan zitten, je leidt me echt vreselijk af,’ zei ik en ik barstte in lachen uit.

‘Misschien is dat ook wel de bedoeling,’ zei Julius grinnikend. Hij streelde zachtjes met zijn vingers over mijn gezicht. ‘Je hebt je jas nog aan,’ merkte hij op en hij begon de knopen van mijn jas tergend langzaam los te maken.

Van tevoren leek het een goed idee, nou ja, het leek vooral Sophie een goed idee, maar nu ik in het felle licht op de bank zat bij Julius, wenste ik vurig dat ik iets normaals had aangetrokken. Hij was inmiddels bij het onderste knoopje aangekomen en opende mijn jas. Zijn blik gleed bewonderend over mijn lichaam. ‘Je hebt alleen een nachthemd aan,’ merkte hij verwonderd op, terwijl hij zijn handen traag over het dunne stofje liet glijden.

‘Het is een jurkje, en het kostte echt een fortuin,’ wierp ik quasibeledigd tegen.

‘Een jurkje, noemen ze dit tegenwoordig een jurkje,’ zei hij en hij trok me zachtjes naar zich toe. Zijn handen gleden nogmaals langs de ultradunne stof.

‘Volgens mij, lieve June, hebben ze je opgelicht in die zaak,’ fluisterde hij grinnikend in mijn oor en hij duwde zijn lippen op die van mij.

Ik sloeg mijn armen om hem heen en genoot van zijn nabijheid. Julius stond op en trok me zachtjes van de bank af. Langzaam dirigeerde hij me richting zijn slaapkamer, terwijl zijn blik wederom bewonderend over mijn lichaam gleed.

‘Wacht, wacht,’ riep ik uit en ik maakte me gehaast los uit zijn armen.

Met een verbaasde blik keek hij me aan.

‘Wil je me alsjeblieft weer zo optillen en naar je bed dragen, net als de vorige keer?’ zei ik met een innemend lachje. ‘Dat vond ik echt zo ongelooflijk sexy.’

Julius barstte keihard in lachen uit. Met een grote zwaai tilde hij me op en binnen een seconde lag ik in zijn brede, sterke armen.

‘Wil je weten wat ik ongelooflijk sexy vind?’ fluisterde hij zacht in mijn oor, terwijl hij me teder op zijn bed neervlijde.

Ik kreeg de kans niet meer om iets terug te zeggen, want mijn mond werd gesmoord door de meest geweldige kus ooit. Ik sloot mijn ogen en het zou nog heel lang duren voor ik ze weer zou openen.

‘June?’ klonk het geamuseerd toen ik bijna in slaap was gevallen. ‘Je bent er morgen nog wel, hè, als ik wakker word?’

Ik schoot in de lach. ‘Natuurlijk ben ik er morgen nog,’ antwoordde ik grinnikend. Met een verliefd gevoel nestelde ik me nog wat dieper in zijn armen. En ik hoop overmorgen ook, en de dag erna ook, en daarna, en daarna, en daarna, dacht ik met een tevreden zucht. Ik sloot mijn ogen en viel met een meer dan behaaglijk gevoel in slaap.

‘Wat ben je laat, en ben je nou zo afgevallen? Je moet écht meer eten, June. En ik zou het fijn vinden als je me wat vaker zou bellen. Ik weet helemaal niet wat je uitspookt in je leven en je komt alleen maar langs om je vuile kleren af te gooien. Misschien wordt het eens tijd dat je je eigen wasmachine koopt? En nu ik je toch spreek, hoe zit het eigenlijk met je studie en…?’

‘Ja hoor mam, jij ook hallo trouwens.’

‘Laat dat zusje van mij eerst eens even fatsoenlijk binnenkomen,’ klonk het opgewekt vanaf de andere kant van de kamer.

‘Hoi Jack, hoi Maud,’ bracht ik met een nepglimlachje uit.

Hij was drie jaar ouder dan ik, maar op de een of andere manier voelde het alsof hij mijn jongere broertje was. Jack was echt een van de liefste jongens die ik kende en onaantrekkelijk was hij allerminst, al was dat natuurlijk wel wat gek om over je eigen broer te zeggen. We spraken elkaar zo’n beetje iedere dag. Nou ja: ik sprak, hij luisterde. In de afgelopen jaren was hij in rap tempo een van de belangrijkste personen in mijn leven geworden, maar dat was eigenlijk allemaal veranderd sinds de komst van Maud.

Maud was Jacks eerste, echte grote liefde, maar om eerlijk te zijn kon ik het kind vanaf de allereerste ontmoeting al niet uitstaan. Noem het vrouwelijke intuïtie, noem het een onderbuikgevoel, maar er was gewoon iets met haar. Ik kon mijn vinger er niet op leggen, maar elk woord dat ze zei, elk gebaartje dat ze maakte, elke blik, elk verhaal, het was allemaal net even té.

Sophie kon het misschien beter omschrijven, die noemde haar ‘één groot lelijk nepwijf’. Nou ja, lelijk was ze dus beslist niet, maar als Sophie iemand niet mocht, wat bijna altijd zo was, dan was die persoon eigenlijk automatisch zo lelijk als de nacht. Mira vond haar overigens een geweldig lief meisje, maar ja, Mira vond iedereen geweldig lief. Ik zou haar liever omschrijven als zo’n doorsnee hockeymeisje. Uit een zeer goed milieu, zoals ze dat in een zeer goed milieu zeggen, lang donkerblond haar, bijzonder knap en zich hier volledig van bewust, lid van een deftige studentenvereniging, massa’s nietszeggende vriendinnetjes, vol ambitie, dol op dure cadeaus en zo jaloers als de pest op alles en iedereen die iets had wat zij niet had. Oké, dat laatste verzon ik, maar ik was ervan overtuigd dat het zo was.

Al jaren hoopte ik vurig dat Jack het licht zou zien en haar vriendelijk, doch beslist aan de kant zou zetten, maar tot mijn afschuw stond hij vorige week opeens bij me op de stoep om te vertellen dat Maud zwanger was. Een ongelukje, al waren de meningen daar ernstig over verdeeld.

‘Wanneer ga je mama eigenlijk vertellen dat ze oma wordt?’ fluisterde ik zacht in Jacks oor.

‘Binnenkort,’ antwoordde Jack met een grijns. ‘Zal ze erin blijven hangen, denk je?’

‘Ik denk het wel,’ grinnikte ik.

‘Dus jullie hebben wat?’ vroeg Sophie, terwijl ze met één oog een aflevering van Goede Tijden Slechte Tijden aan het volgen was. ‘Weet je dat ik hem laatst zag,’ vervolgde ze.

‘Wie, Julius?’ vroeg ik nieuwsgierig.

‘Nee, Ludo.’

‘Ludo?’ vroeg ik met een niet-begrijpende blik.

‘Ludo Sanders,’ ging Sophie verder en ze wees naar de televisie. ‘Het is echt gek, je weet dat het een acteur is en dat het niet echt Ludo is, maar toen ik hem zag, dacht ik echt oehhh, daar heb je Ludo, ik was gewoon zelfs een beetje bang voor hem,’ zei ze grinnikend. ‘Maar goed, hebben jullie nou wat?’

‘Ik weet het niet,’ zei ik aarzelend. ‘We hebben het er niet echt over gehad.’

Sophie zuchtte diep en keek me vragend aan. ‘Je bent toch niet weer z’n huis uit gesneakt, hè?’ vroeg ze op een dramatische toon.

‘Nee, nee,’ lachte ik. ‘Hij heeft zelfs nog een heerlijk ontbijtje voor me gemaakt, het was echt helemaal perfect.’

Sophie wiebelde heen en weer op haar stoel en krabde voor de vijfde keer in een halfuur tijd oncharmant tussen haar benen. ‘Ja, sorry,’ verontschuldigde ze zich met een lachje toen ze merkte dat ik keek. ‘Ik heb last van een schimmeltje.’

‘Een schimmeltje?’ herhaalde ik met een vies gezicht. ‘Dat had mijn moeder laatst ook al.’

‘Nou, dat is heel normaal hoor,’ zei Sophie beledigd. ‘Het gaat ook zo weer over, het jeukt alleen als een gek en het is natuurlijk ook een beetje gênant bij de dokter.’

‘Hoezo?’ vroeg ik geïnteresseerd.

‘Nou ja, je ligt daar natuurlijk in je blote poes en je weet wel dat het een dokter is, maar relaxed is het niet,’ ging ze verder.

‘Hoezo lig je in je blote poes? En wat een achterlijk woord ook echt, poes,’ zei ik lachend.

‘Hoe moet ik het dan noemen?’ zei Sophie proestend. ‘M’n grotje, m’n spleetje, m’n punani.’ Ze kwam niet meer bij van het lachen.

‘Nou, weet ik veel, gewoon vagina of zo.’

‘Vagina?’ herhaalde Sophie met een uitdrukking in haar ogen alsof ik iets heel smerigs zei. ‘Nou sorry hoor, maar dan krijgt Duco hem echt niet meer omhoog, als ik het over een vagina ga hebben. Hoe noemt Julius het dan, toch zeker geen vagina?’

‘Weet ik veel,’ zei ik, terwijl ik snel een slokje wijn nam. ‘Het is niet zo expliciet aan bod gekomen. Maar goed, waarom lag je nou in je blote eh… poes?’ ging ik verder. ‘Mijn moeder kreeg gewoon een receptje mee hoor, die hoefde echt niet uit de kleren.’

‘Nee, vind je het gek?’ gierde Sophie het uit. ‘Ik zou het ook wel weten als ik arts was. Alle vrouwen van veertig of ouder krijgen standaard een receptje mee, houdt u vooral uw broek aan, mevrouw. Maar bij alle jonge chickies zijn de symptomen opeens niet helemaal duidelijk. Ik twijfel, mevrouwtje, ik moet u toch echt even wat nader inspecteren, als u zich daar even wilt omkleden en uw benen zo wijd mogelijk wilt spreiden.’ Sophie stikte zowat in haar wijn van het lachen. ‘En mijn arts is ook echt zo’n oude knar, weet je wel, uit het tijdperk oerwoud, dus die wist echt niet wat hij zag toen hij mijn kaalgeschoren doos zag.’

‘Kaalgeschoren?’ herhaalde ik langzaam.

‘Ja, kaalgeschoren,’ zei Sophie en ze keek me onderzoekend aan. ‘Je gaat toch niet zeggen dat jij haar op je doos hebt?’

‘Nee, nee,’ zei ik snel. ‘Nou ja, een beetje dan.’

‘Een beetje?’ zei Sophie met een harde stem en ze trok een vies gezicht. ‘Dat kan echt niet hoor, June, wat bedoel je met een beetje?’

‘Nou, gewoon, een streepje,’ zei ik ietwat onzeker.

‘Een streepje?’ herhaalde Sophie met rollende ogen. ‘Dat is echt zo passé, dat kan écht niet meer. En hoe maak je dat streepje dan? Zeker met zo’n scheerapparaat,’ vervolgde ze, terwijl ze nog een keer ongegeneerd tussen haar benen krabde.

‘Nou ja, eigenlijk wel ja,’ zei ik aarzelend en ik vroeg me af wat er in vredesnaam mis was met een scheerapparaat.

‘Stoppels June, stoppels,’ zei Sophie hoofdschuddend. ‘Lieve help, moet ik jou echt alles uitleggen,’ zei ze op een dramatische toon, maar met een lach in haar ogen. ‘Je moet echt een scheermesje gebruiken, geloof me nou maar, dat is de enige manier om het helemaal glad te krijgen. Arme Julius, arme, arme Julius,’ zei ze met een meewarige blik in haar ogen en ze richtte haar blik weer op de televisie.

Een paar dagen later zat ik wiebelend bij mijn moeder op de bank.

‘Och nee, heb je ook een schimmelinfectie?’ vroeg mijn moeder vol medelijden, nadat ze zag dat ik ongegeneerd tussen mijn benen zat te krabben.

‘Nee, dat niet,’ zei ik nors, ‘maar ik ga wel echt dood van de jeuk.’

‘Hoe komt dat dan?’ vroeg ze bezorgd.

‘Nou ja, eh, door het scheren,’ zei ik zacht en het voelde toch wat ongemakkelijk om zoiets met mijn moeder te bespreken.

‘Het scheren?’ herhaalde ze vragend.

‘Ja, dat is echt iets van nu, dat was in jouw tijd nog niet,’ mompelde ik ietwat beschaamd en ik voelde dat ik rood begon te worden. ‘Maar in ieder geval is het niet helemaal goed gegaan en nu zit ik onder de bultjes en het jeukt echt als een gek.’

‘Je hebt zeker ook last van ingegroeide haartjes?’ vroeg mijn moeder op een begripvolle toon. Zwijgend knikte ik.

‘Ja, dat had ik ook de eerste keer, maar je moet met de stroom mee scheren, June, niet tegen de haargroei in.’

Met grote, stomverbaasde ogen staarde ik mijn moeder aan.

‘O, en babyolie, gebruik babyolie, echt ideaal spul,’ voegde ze er laconiek aan toe.