20. Koning Midas

De gesprekken met Midas werden intenser, vertrouwelijker en intiemer. Ze waren gelijkwaardig, begripvol en open. We waren spiritueel volkomen aan elkaar gewaagd. Hij begreep mij, ik begreep hem. Hester had het meteen in de gaten en kwam iedere keer met een zwakke smoes ons gesprek afkappen. Op een avond hadden we een diepgaand gesprek over de opleiding in Nederland, mijn verleden en de verandering. De massage was net beëindigd toen Hester de kamer binnenstoof. ‘Midas, kun je de boodschappen uit de auto halen, want ik ben met de baby bezig.’ Alsof dat zo dringend was en geen tien minuutjes kon wachten. We keken elkaar aan en ik zei: ‘Als je verder wilt praten, dan kun je morgen naar ons huis komen, kun je ook met Martine kennismaken.’

Martine stond in de pannen te roeren en kwebbelde honderduit over haar dag. Ik antwoordde op de automatische piloot, mijn gedachten waren bij Midas. Opeens verscheen zijn gezicht voor het keukenraam. Voordat hij de kans kreeg om aan te bellen, had ik de deur al geopend, stelde hem aan Martine voor en ging naar een stil hoekje in de huiskamer. Er kwam een penetrante geur uit de keuken. Martine voelde de bui al hangen, de vissen lagen verkoold in de pan.

Midas stak ongestoord van wal en vertelde dat mijn verleden hem sterk intrigeerde. Hij kende het klappen van de zweep. Ook hij had een hard en confronterend verleden dat met ernstige bedreigingen gepaard was gegaan. De relatie met Hester was tot de geboorte van de kinderen altijd goed geweest, daarna ging het snel bergafwaarts. De laatste maanden had hij al diverse malen op het punt gestaan om op te stappen. We waren zo verdiept in ons gesprek dat ik er geen erg in had dat Martine en de kinderen met het eten zaten te wachten.

Eerste kerstdag benutte ik om de slaapkamer in een ander kleurtje te schilderen. Moe maar voldaan ging ik beneden in de stoel zitten. Ik voelde me niet goed worden en dacht dat het door eventuele giftige stoffen in de verf kwam. Ik werd steeds zieker, mijn hart sloeg op hol. We zouden die avond naar de ouders van Martine gaan, maar ik was er ineens zo beroerd aan toe dat ik overwoog een ambulance te bellen. Zelfs daar had ik de puf niet meer voor. Martine belde radeloos naar mijn huisarts, die had toevallig dienst en schreef bètablokkers voor. Martine sprong in de auto om de medicijnen te gaan halen.

Ik sms’te naar Midas: ‘Het gaat niet goed met me.’ En kreeg een berichtje terug: ‘Dat komt vast door de stress met Martine.’ Tegen de tijd dat Martine de pillen had gehaald, was het niet meer nodig. Ik had een kalmeringsmiddel genomen en de klachten ebden langzaam weg. Zo konden we toch nog naar Martines ouders om kerst te vieren.

Tussen kerst en nieuwjaar ging Hester met een vriendin naar Nederland om zich in een grote sauna voor enkele beautydagen te laten verwennen. Midas paste op de kinderen. De gelegenheid maakte de dief, want ze was de straat nog niet uit of ik kreeg een sms: ‘Kom je naar me toe?’

Dat hoefde hij geen twee keer te vragen, ik wás er al, de vogel voor de kat. In het begin had ik moeite met het fysieke aspect, die mannelijke Midas was een schril contrast met Martine. Zijn prestatiegerichtheid was een afknapper. Toch werd ik verliefd, en hoe! Het overkwam me gewoon. Ik was er niet naar op zoek, maar onze gesprekken en gevoelens maakten een groeiend verlangen in mij wakker. Ik verschoof mijn grenzen voor hem en plots was ik zijn minnares. Ik, die altijd beweerd had nooit aan een getrouwde man te beginnen, kon de consequenties niet overzien.

We zagen elkaar steeds vaker en binnen een week wist Martine het. ‘Midas en jij samen is een gevoel dat dwars door alles heengaat,’ stelde ze gelaten vast. Ze zag het hopeloze van de situatie in en besloot zo snel mogelijk een eigen huis te zoeken. Ze keerde terug naar haar ‘roots’ en we bleven zeer goede vriendinnen. Ze kwam nog regelmatig over de vloer en kreeg een goede verstandhouding met Midas.

Midas en ik zagen elkaar nu iedere dag. Onder het mom dat hij hard moest werken verliet hij ’s morgens om vijf uur zijn huis om snel bij mij onder de lakens te kruipen. We werden als magneten naar elkaar getrokken. Voor het eerst van mijn leven gaf ik me volledig over en liet ik alle controle los. Het ging zo diep dat we volledig in elkaar versmolten. Dit was geen seks meer, dit was puur de liefde bedrijven. Zijn prestatiegerichtheid was spoedig verdwenen en maakte plaats voor tederheid. Voor ons beiden was het een hele bijzondere ervaring om zowel geestelijk als lichamelijk zo diep door een ander geraakt te worden. ‘Jij bent de vrouw van mijn leven,’ zei hij, ‘maar ik kan mijn gezin niet in de steek laten, de kinderen zijn nog te klein.’

Als ik bij hen thuiskwam om te masseren voelde ik me schuldig en intens gemeen. Ik kon de massages echter niet stoppen zonder de achterdocht van Hester te wekken. Die achterdocht kwam een paar weken later via een heel ander kanaal. Midas was alleen naar een feestje van een vriend gegaan. Ieder kwartier kreeg ik wel een sms’ je van hem: ‘Lief knuffeltje. Mijn lieve, lieve vrouw. Mijn heerlijke liefde. Ik hou zo veel van jou. Ik ben zo dankbaar, dat jij en ik één zijn!’

Om één uur hield hij het feest voor bekeken en verdween stilletjes zonder gedag te zeggen. Hij stond nog maar amper buiten of hij belde naar mij: ‘Ik kom eraan.’ Iemand van het gezelschap gesignaleerde het.

Hester werd om vier uur wakker toen Midas bij haar in bed kroop.

‘Hoe was het feest?’ vroeg ze.

‘Gezellig, vertel het je later wel, want ik ben nu te moe.’

De volgende dag kreeg Hester een telefoontje van een vrouw die ook op het feest was. Ze had zich de hele avond aan Midas geërgerd omdat hij non-stop had zitten sms’en. Als klap op de vuurpijl vertelde ze ook nog eventjes tussen neus en lippen door: ‘Midas ging om één uur naar buiten, belde met iemand en ging er als een haas vandoor.’

Hester wist niet hoe snel ze naar de gsm-provider moest bellen met het verzoek om haar een gedetailleerde factuur te sturen. Zo kwam ze tot de ontdekking dat Midas en ik dag en nacht met elkaar contact hadden. Daar confronteerde ze Midas mee, hij ontkende een relatie tussen hem en mij ten stelligste. Ja, we hadden wel contact met elkaar, maar dat ging meer over zijn problemen in zijn werk als interim crisismanager en over zijn problemen in hun huwelijk. Zijn grootste troef en sterkste argument was het feit dat ik immers lesbisch was.

Midas kwam meteen naar mij toe. Ik stond op het punt om naar mijn zus te gaan, dus ging hij met me mee. Onderweg gaf hij me uitgebreide instructies om onze relatie in alle toonaarden naar Hester toe te ontkennen. We zaten bij mijn zus aan de eerste kop koffie en mijn telefoon ging. Hester, volledig over haar toeren. We hadden een goed gesprek van meer dan een uur, waarin ze me geen enkel verwijt maakte. Ik stelde nadrukkelijk dat Midas en ik heel goed met elkaar konden praten en onze band geestelijk sterk was.

Haar antwoord luidde: ‘Dat vind ik nog veel erger.’

Na een maand gooide Midas de knuppel in het hoenderhok en ging de confrontatie met Hester aan. ‘Het lijkt me beter dat we uit elkaar gaan.’

‘Heb je een ander? Alles wijst daarop.’

‘Nee, hoe kom je erbij, ik ben alleen niet meer gelukkig in onze relatie.’

Ze woonden nog geen jaar in België. Hester had hier werk noch vrienden. De simpelste oplossing was dat zij terug naar Nederland terugging om in de buurt van haar ouders te wonen. Midas verzon een verhaal voor Hester dat het beter voor zijn werk was dat hij in België bleef. In werkelijkheid kon hij niet wachten om bij mij te zijn.

Vanaf dat moment waren we onafscheidelijk, ‘soulmates’ tot in de diepste kern. Ik was veranderd van een extreme controlefreak in een emotioneel afhankelijke vrouw. Midas vond het bijzonder om deze transformatie mee te maken, ik voelde me soms zo kwetsbaar als een pasgeboren baby. Mijn grootste angst was om hem te verliezen.

Hester was nog maar een paar weken naar Nederland vertrokken toen we een nieuw bed voor ons beiden kochten en Midas een groot schilderij voor boven het bed liet maken. Op het schilderij stond de tekst: ‘In de hogere regionen waar geen taal is maar een overdracht van weten zijn Deborah en Midas met elkaar verbonden. Hun onvoorwaardelijke liefde zal dienen als instrument in het proces van goddelijke vorming en bevrijding.’

Met Hester ging het bar slecht. Ze redde het emotioneel niet. Alles was te snel gegaan en zij kon het niet bevatten. Ze had moeite om na een relatie van vijftien jaar op eigen benen te staan en alleen voor de twee kinderen te zorgen. Haar emoties balanceerden tussen wanhoop, intense woede en hysterie. Tussen de kleren van de kindjes trof Midas de ene keer lieve kaartjes, de andere keer boze brieven. Aan de telefoon beet zij hem nijdig toe: ‘Jullie zijn bezeten magneten!’

Als verjaardagverrassing had Midas een paar romantische dagen in Parijs geboekt. Een trendy hotel aan de Rue Saint-Honoré. Op weg naar het hotel gingen we langs de FNAC op de Champs-Élysées om een stapel zwoele cd’s te kopen. Urenlang lagen we in het bad, luidkeels meezingend met Barbara Streisand. Tijdens de chique lunch in Hotel George V keek ik mijn ogen uit. Wat een pracht en praal, wat een publiek! Aan de ene kant naast ons zat een Arabische familie in traditionele kleding, moederlief kon nauwelijks een slokje water nemen door de belemmering van haar boerka. Aan de andere kant zat een dikke zakenman luidkeels tegen zijn tafelgenoten, zonder twijfel dure hoeren, te praten. Een schriller contrast was niet mogelijk. De laatste avond werd het cabaret van Moulin Rouge niet overgeslagen, het was een heerlijke tijd.

Mijn kinderen werden door Midas met dikke cadeaus ingepakt. Ik liet me daardoor niet imponeren. Ik verlangde naar een hechte familieband en vroeg Midas of hij in de zomervakantie met ons mee wilde gaan naar de kinderweek van de opleiding in Nederland. Ik kon mijn oren niet geloven toen hij erin toestemde, ik had me al op een negatief antwoord voorbereid.

Hij werd diep geraakt door alles wat hij daar meemaakte en zag. Zijn houding veranderde. Hij begon zich schuldig te voelen over het feit dat hij Hester en de kinderen in de steek had gelaten, zijn geweten ging zichtbaar knagen. Hij betrok mij niet in dat proces en ging regelmatig met Hester bellen om zijn emoties te delen. Ik voelde me volkomen buitengesloten. Dit was niet de bedoeling van de kinderweek. Ik kreeg de gelegenheid ook niet om met hem over die emoties te praten, want ik moest meteen daarna een weekje weg voor mijn werk.

Bij mijn thuiskomst pakte Midas me stevig vast en knuffelde hij me heftig. ‘We moeten praten. Ik heb deze week goed over onze situatie na kunnen denken en een beslissing genomen. Ik hou vreselijk veel van je, maar ik heb besloten naar mijn gezin terug te gaan, zij hebben me echt nodig. Ik heb Hester gebeld om haar te vertellen dat ik morgen bij haar terugkom.’ Hij pakte me weer vast, ik was te verdoofd om me te bewegen. Hij liet me niet los en urenlang huilden we dikke tranen. De aantrekkingskracht was sterker dan ooit tevoren. Uitgeput gingen we naar bed voor onze laatste nacht samen.

‘Ik moet je iets bekennen,’ fluisterde Midas. ‘Terwijl je weg was heb ik je pornofilms bekeken om mezelf ervan te overtuigen dat je niet de ware voor me bent en dat je niet deugt. Ik deed er alles aan om van je los te komen. Om van jou los te komen moet ik naar de andere kant van de wereld verhuizen.’

De volgende dag belde hij Hester, dat hij toch maar niet kwam.

Na de zomervakantie stopte ik met de opleiding voor opvoedster. Als ik dat daadwerkelijk zou gaan doen, betekende het dat ik aan het werk was terwijl de kinderen thuis waren en andersom. Dat leek me geen goed idee, ik zocht een baan met reguliere werktijden. Midas vond dat niet nodig: ‘Blijf maar bij mij, ik zal wel voor je zorgen.’

We deelden alles samen en ik ging overal met hem mee, van de fitness en sauna tot de meest ingewikkelde zakelijke besprekingen in Luxemburg. Na een maand deden we een zwakke poging tot samenwonen, die welgeteld vier dagen duurde. Midas had er moeite mee om mijn kinderen voortdurend in zijn omgeving te hebben. De weinige spullen die we hadden verhuisd, werden al snel weer in mijn huis teruggezet.

We vielen terug in ons oude patroon. Overdag waren we samen, na schooltijd zorgde ik voor de kinderen, Midas ging fitnessen of het gras maaien en als de kinderen op bed lagen kwam hij rond negen uur naar mij toe. De leuke dingen zoals vakanties en feestjes deelde hij met ons, maar hij voelde weinig voor de dagelijkse huis-tuin-en-keukenbeslommeringen met de kinderen. Wel gingen we vaak met zijn vieren (of vijven als Martine bij me was) uit eten.

Tijdens een etentje met Martine besloten we om begin december met zijn drieën twee weken dagen naar een meditatiecentrum op Bali te gaan. De spirituele gemeenschap bevindt zich aan de oostkant van Bali, midden tussen de rijstvelden en in volledige harmonie met de natuur. Sinds 1993 ontvangen ze westerse leerlingen op de plek waar bijzondere innerlijke transformatie plaatsvindt. Iedereen is welkom en de energie is voor iedereen vrij toegankelijk. De enige voorwaarde is dat je je volledig wijdt aan je genezingsproces en bereid bent doelgericht aan jezelf te werken. Die reis werd geboekt.

Midas liet regelmatig blijken dat hij er een grote behoefte aan had dat de buitenwereld kon zien dat ik zijn vrouw was. Hij kreeg een briljant idee en nam mij mee naar een bekende goudsmid. Deze kreeg de opdracht om platina ringen te ontwerpen met langs de binnenkant dezelfde tekst als van het schilderij boven ons bed. De vrouw dacht lang na, leefde met ons mee en zei dat dat wel een paar maanden ging duren. Dat was geen bezwaar.

Om onze connectie te versterken besloten we tevens een tattoo laten zetten met de afbeelding van Anahata, het symbool van de liefdesenergie. ‘Maak maar een afspraak in een goede salon,’ zei Midas. Begin januari konden we er terecht.

Eind oktober zat er weer een briefje van Hester tussen de kleren van zijn kinderen. Het was een lief briefje en het was duidelijk dat Midas er moeite mee had. Het werd geen gezellig weekend. Om de beladenheid een beetje weg te nemen, gingen we maandag op de golfclub lunchen. Vanzelfsprekend kwamen de briefjes ter sprake en we concludeerden dat we er geen van beiden vrolijk van werden. Na die lunch ging ik de kinderen uit school halen. Midas zou Hester bellen met de vraag of ze met die brieven wilde stoppen.

Ik gaf de kinderen hun avondeten en stopte ze in bed. Ik zette de tv aan en keek naar een spannende film. Voor ik er erg in had was het al tien uur. ‘Waar blijft Midas?’ Ik belde, in gesprek. Rond halfelf belde hij mij. Voordat hij iets kon zeggen, had ik al meer dan twintig vragen op hem afgevuurd. Hij had nog geen woord gerept. ‘Hou je mond eens even, quizmaster, ik was tot nu toe met Hester in gesprek. Het was een heel emotioneel gesprek.’ Hij begon te huilen. ‘Ik kom eraan.’

Vijf minuten later was hij er. ‘Ik wil terug naar mijn gezin. Ik hou van Hester. Het zal niet makkelijk zijn, maar ik wil mijn kinderen meemaken. Hester denkt dat wij samen nooit dezelfde band kunnen krijgen zoals zij en ik die de afgelopen vijftien jaar samen hebben opgebouwd. Hester en de kinderen redden het niet zonder mij. Ik hou zielsveel van je, maar jij redt het wel, want jij bent een sterke vrouw.’

Dat was het laatste wat ik wilde horen. Voor de eerste keer in mijn leven had ik me in een relatie volledig kwetsbaar en gevoelig blootgegeven. ‘Ik wil godverdomme geen sterke vrouw meer zijn!’ Ik ademde ik diep in, telde tot twintig en probeerde in mijn kracht en liefde voor Midas te blijven. Ik keek eens goed naar hem. Hij zag er belabberd en wanhopig uit. ‘Oké, als jij dat voelt, ga dan maar ervaren of dat het is wat je werkelijk wilt.’

Hij was ontroerd. ‘Deborah, ik vindt het heel bijzonder van je. Je bent zo krachtig. Ik zou dit nooit kunnen.’

Diep van binnen ging ik kapot. Ik was volledig van de kaart, kon niet meer eten. De bodem van mijn bestaan was onder mijn voeten weggeslagen. Ik herkende mezelf niet meer, liep met een afgetrokken gezicht en met donkere wallen door het huis te spoken. Nog nooit in mijn leven had ik het zo moeilijk.

De volgende dag kreeg ik een sms: ‘Ik ben voor 100% eerlijk en trouw aan mezelf. Het is voor mij heel goed om hier te zijn. Even met de neus op de feiten. Ik wil je ook vanuit mijn hart bedanken voor de ruimte die je me geeft. LOVE YOU’

Eigenlijk veranderde er niets. Midas zat nog dag en nacht bij mij. Het enige verschil was het weekend. Op zaterdag ging hij naar Hester en op zondag was hij weer bij mij. Na een paar weken ging hij steeds later weg en kwam hij steeds vroeger terug. Er was altijd wel een ruzie die aanleiding gaf om sneller terug te keren. Na een paar weken vond ik het onhoudbaar en nam ik het initiatief.

‘Ik stop ermee, dit is te moeilijk.’

Hij begreep het en respecteerde me. Radiostilte van beide kanten. Deze miserabele toestand duurde precies veertien dagen. Ik besloot dat het lang genoeg had geduurd en dat ik mijn opleiding moest gaan waarmaken en tot mezelf moest gaan komen. Beetje bij beetje krabbelde ik overeind en begon ik me weer wat beter te voelen. Midden in dat proces lichtte mijn gsm op: 1 ontvangen bericht.

‘Morgenavond boksgala, ga je mee?’

Het behoeft geen betoog dat ik weer voor de bijl ging.

Hester begreep ook, dat er iets in hun relatie goed mis was. Zij drong er bij Midas op aan om samen naar een relatietherapeut te gaan. Hij zag er het nut niet van in, maar kon er niet aan ontsnappen. Bij de therapeut had hij binnen de vijf minuten het gesprek overgenomen. Hij nam de touwtjes in handen, speelde een geraffineerd spelletje, wond de therapeut om zijn vingers en wist de situatie dusdanig te manipuleren, dat de therapeut in snikken uitbarstte. Vervolgens stelde hij haar kunde als therapeut eventjes aan de kaak. Ik ontving een sms: ‘Voilà, daar ben ik weer goed vanaf gekomen’.

Vanzelfsprekend vond Hester het niet goed dat hij met Martine en mij naar Bali zou vertrekken, dus annuleerde hij zijn reis. Wij gingen wel, het was fijn samen en we hadden geen ruzie meer. De omgeving was in ieder opzicht wonderbaarlijk en leende zich voor vertrouwelijke gesprekken.

We kregen het dwingende advies om niets buiten de gemeenschap te ondernemen, maar dat is bij Martine en mij tegen dovemansoren gezegd. We huurden scootertjes en in een mum van tijd wist iedereen wie we waren. Ook de politie, die hield ons tegen omdat we zonder helm reden. Ze namen ons mee naar het bureau. Daar moesten we urenlang wachten en dikke pakken formulieren invullen. Na het nodige smeergeld stonden we weer buiten. De rest van ons verblijf bleken we plotseling de helm niet meer nodig te hebben. Het was overigens wel goed dat de politie ons al kende, want enkele dagen later veroorzaakte ik een ongeval. Ik volgde Martine blindelings en crashte daarbij op een andere brommer. We kwamen ten val, mijn slachtoffer verdween in de ambulance, ik had een lelijk beschadigd been en de voertuigen waren onherstelbaar vernield. De verzekering regelde alles.

Dan maar niet meer naar buiten en ons binnen de ashram bezinnen. We waren in staat om onze diepste gevoelens naar elkaar te uiten. Martine was veel vertrouwelijker en opener dan ooit tevoren en ook ik kon mijn leven goed analyseren. Ik legde haar al mijn relaties uit. Ik was steeds met de juiste intenties verliefd geworden, maar op het kritieke moment, als de verliefdheid liefde moest worden, haakte ik wegens bindingsangst af. Dat was de reden dat al mijn relaties tot dan toe altijd maar twee jaar duurden. En in de prostitutie kreeg ik met zoveel walgelijke mannen te maken dat de vlucht naar een lesbische relatie een logisch gevolg was. In Portugal kreeg ik het eerste conflict met mijn geaardheid, was daardoor heel verward met als gevolg een identiteitscrisis. Bij Midas kwam er een gevoel naar boven dat ik in mijn leven nog nooit had meegemaakt: hij was mijn ‘one and only’ voor het leven en dat maakte me waanzinnig bang.

Ondertussen flitsten de sms’ jes tussen hem en mij over en weer. Toeval bestaat niet, we reageerden altijd gelijktijdig ondanks het tijdsverschil en de grote afstand. Snel waren de teksten: ‘Ongelofelijk, die extreme liefde, zo ver weg en toch zo dichtbij.’ ‘Het is hier een groot drama. Hester is dit weekend met de kinderen voor het eerst weer in dit huis en kan de confrontatie niet aan. Ze is depressief, loopt de hele dag te huilen en heeft besloten tot de feestdagen terug naar Nederland te gaan.’

Beladen met souvenirs uit Bali stapten Martine en ik uit het vliegtuig. Mijn jetlag verdween op het moment dat ik Midas op Schiphol zag staan. Thuis vrijden we uitgebreid en intiem. Na afloop merkte ik, dat er iets vreemds aan Midas was. Ik vroeg hem wat er aan de hand was.

‘Niets, ik ben blij dat je weer thuis bent.’

Ik hield voet bij stuk: ‘Er is iets.’

‘Dat vertel ik je na het weekend wel.’

‘Nee, nu.’

‘Hester is over tijd, maar de keren dat we gevreeën hebben, zijn te verwaarlozen.’

‘Daar is maar één keer voor nodig!’

Midas werd zenuwachtig en belde Hester om toch maar een predictor te kopen en mee te nemen. Zij zou de feestdagen samen met Midas en de kinderen in België vieren.

Diezelfde avond zat ik met mijn kindjes in de bioscoop en voelde ik mijn gsm trillen. Te nieuwsgierig om tot de pauze te wachten, keek ik meteen naar het bericht.

‘Hester is zwanger.’

Van schrik liet ik de hele emmer popcorn tussen de stoelen vallen.

‘En?’

‘Drama natuurlijk. Het ging al niet zo goed en nu staat de wereld op zijn kop. Hester zit niet op een derde kind te wachten.’

Tussen kerst en nieuwjaar zagen we elkaar zo nu en dan. De wederzijdse aantrekkingskracht was zo groot dat de prille zwangerschap geen belemmering vormde. Op oudejaarsavond was ik met de kinderen alleen en om twaalf uur keken we met de hele buurt naar het spetterende vuurwerk. Ik kreeg het koud, ging naar binnen, zette de tv aan en kreeg een klap op mijn kop. Parijs! De Moulin Rouge! Het voelde alsof een pas geheelde wond tot op het bot werd opengereten.

Op nieuwjaarsdag ontving ik een berichtje: ‘Voelt de tattoo nog goed? Bij mij wel, ik ga hem zeer zeker laten zetten.’

Drie dagen later lagen we samen op de pijnbank. Een paar dagen later voelde ik me niet in orde. Ik dacht dat het door gebrek aan weerstand wegens de tatoeage kwam en besteedde er verder geen aandacht aan. Tot ik me realiseerde dat ik twee dagen over tijd was.

Een hele prestatie van Midas om binnen een week twee vrouwen zwanger te maken!