SNEEUW

Mijn moeder vertelde wel eens lieve verhaaltjes, van engeltjes die in de hemel pap aten met zilveren lepeltjes.

Die zilveren lepeltjes vond ik wel leuk, maar die pap, daar was ik niet kapot van.

Die vellen...

Ik hield niet van die vellen.

Als m’n moeder het over haar herinneringen had, dan zei ze altijd;

’Wo is de schnee van ’t veurig jaor?’ Ja, ze zei ’t in ’t Limburgs. Waar is de sneeuw van ’t vorig jaar. Dat vond ik mooi. ’k Heb er ooit nog es ’n versje op gemaakt:

Ik dacht zo vaak

waar is die sneeuw gebleven

als ’t warme voorjaar weer begon

is al die kou nou eensklaps weggedreven?

welnee, de sneeuw ligt lekker in de zon