27 Het voorgezicht in Dulder

Als iemand voorspellende gaven had, werd dat vroeger wel omschreven als ‘door gezichten geplaagd’ worden. Er was in Dulder een boerenknecht die vaak door gezichten geplaagd werd. ’s Nachts kon het over hem komen, dan moest hij dwalen door het huis en over het erf, tot hij zag wat er in de toekomst zou gebeuren.

Dulder, onbekend, door j.r.w. Sinninghe – In een donkere nacht was deze knecht een keer op de deel. Daar zag hij een dode, die lag onder het doodskleed op het stro, zoals het gebruik was bij de boeren.

’t Was duister. De knecht kon niet genoeg zien om de dode te herkennen, maar iets dreef hem om te weten wie er sterven moest. Hij nam zijn mes en sneed bij de dode het haar van de ene slaap weg. Toen kreeg hij rust en kon slapen.

’s Morgens vroeg, toen de boer en zijn vrouw en al het volk de keuken in kwamen, keek hij dadelijk naar hun hoofden. Geen van hen was een lok van zijn haar kwijt. Toen draaide hij zich om en keek toevallig in de spiegel. Hij schrok. Van zijn eigen hoofd was het haar weggesneden.

Toen voelde hij wat er komen moest, en hij zei tegen de boer: ‘Ik had een gezicht: ’t zal hier verkeerd met mij aflopen.’ Zij wisten dat hij een ‘veurkieker’ was, en uit medelijden lieten ze hem gaan, hoewel het in de zomertijd was, wanneer men de knechten niet kon missen.

Hij kreeg ergens anders werk, ver van de hoeve waar hij gediend had. Lang is hij daar gebleven, vrolijk en gezond,

en het voorgezicht vergat hij. Toen trof hij, na jaren, tijdens een kermis zijn vroegere baas in een herberg. Zij waren algauw in gesprek en daar ze dezelfde kant uit moesten, klom de knecht bij de boer op de wagen.

Bij het huis gekomen, moest hij toch even mee naar binnen gaan; dat kon niet anders. Maar toen kwam hem het gezicht weer voor ogen en hij wilde weggaan. Dat vond de boerin echter niet goed: eerst moest hij mee-eten. Hoe ze echter ook aandrongen, hij kon geen brok door zijn keel krijgen; steeds groter werd zijn angst.

De maaltijd stond maar net op tafel, toen hij in elkaar zakte. Kort daarop stierf hij. Naar boerengebruik hebben ze hem toen op de deel op het stro gelegd, onder het doodskleed.